Boekverslag : - Van Den Vos Reynaerde
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1889 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1889 woorden.
Auteur: Willem die Madocke maakte (gedeeltelijk)
De oorspronkelijke titel: Van den vos Reynaerde
De titel van de hertaling: Reynaert de Vos
Datering: Onbekend
Aantal blz.: 127 Bladzijden
Aantal versregels: 3472 Versregels
Leestijd: 5 uur
Uitgelezen op: 4 September 2000
Ik heb voor dit boek gekozen omdat verschillende mensen me het boek erg aangeraden hebben en de inhoud me wel aansprak. Ik verwachtte een heel ander soort boek dan in onze tijd, en dat was ook het geval. De stijl was heel verschillend. In de Middeleeuwen werden boeken in dichtstijl geschreven en ook de inhoud was anders. In onze tijd komen bijna geen verhalen voor over dieren, en zeker niet over een heel dierenrijk dat tot 'leven' werd gebracht. In de Middeleeuwen was dit dus blijkbaar wel zo. Ik vond het wel erg leuk om een keer een echt Middeleeuws boek te lezen, hoewel het toch best moeilijk was qua taalgebruik.
Over de auteur heb ik niet veel informatie kunnen vinden, aangezien over Willem weinig bekend is. Hij had namelijk geen achternaam achtergelaten. Waarschijnlijk heeft hij wel een hoge opleiding gehad, want hij kende zijn talen goed, en kende tevens het rechtssysteem. Ook kun je dit merken aan de manieren waarop hij schrijft; de stijlmiddelen en de motieven. Het is niet helemaal duidelijk of Willem de enige is geweest die dit boek heeft geschreven. Willem spreekt in de inleiding over ene Aernout en men denkt dat deze Aernout de inleiding heeft geschreven en dat ook het einde door iemand anders is geschreven.
De hoofdpersoon uit dit boek is Reynaert. Zijn tegenspelers zijn Tibeert de kater, Izengrijn de wolf, Grimbeert de das, Bruun de beer en Koning Nobel.
(Willem opent het gedicht met te vertellen dat tot zijn spijt de avonturen van Reynaert tot nu toe in het Diets ongeschreven zijn gebleven. Hij is, zegt hij, na Franse boeken te hebben geraadpleegd, aan het werk gegaan om dit tekort goed te maken)
Aan het begin van het verhaal komen alle dieren van het bos samen in het kasteel van koning Nobel. Zij klagen over de streken die de vos Reynaert bij hen heeft uitgehaald, ze zijn hem zat en willen hem terecht stellen.
Als eerste wordt Bruun de beer op pad gestuurd om Reynaert te overtuigen om mee te gaan naar de koning. Als Bruun bij Reinaerts burcht aankomt en hem probeert te overtuigen, verzint Reynaert een list om van Bruun af te komen. Hij vertelt Bruun over een plek waar veel honing is. Bruun trapt erin en gaat met hem mee. Hij volgt precies al Reinaerts instructies op en komt met zijn kop klem te zitten in een gespleten eik. Reynaert rent weg. Als de dorpelingen Bruun opmerken, proberen ze hem te doden, maar hij weet echter te ontsnappen. Toch houdt hij er zware verwondingen aan over.
Als tweede wordt Tibeert de kater op Reynaert afgestuurd, want hij zou wijzer zijn dan Bruun. Maar ook Tibeert laat zich door Reynaert beetnemen. Reynaert vertelt hem over een schuur vol muizen. Na Reinaerts instructies te hebben opgevolgd komt Tibeert klem te zitten in een strik in de schuur, die de pastoor voor de kippensteler (Reynaert) had gezet. Als de pastoor met zijn gezin naar buiten komt, zien ze Tibeert en slaan ze hem halfdood. Gelukkig weet Tibeert, zwaargewond, via een hap in het 'huwelijksgereedschap' van de pastoor, te ontsnappen.
Als laatste wordt Grimbeert de das op Reynaert afgestuurd. Reynaert biecht al zijn zonden bij hem op en doet boete voor zijn daden. De volgende dag gaat hij met Grimbeert mee naar het hof van de koning. Door op de hebzucht van de koning in te spelen, weet Reynaert het vertrouwen van de koning te winnen. Hij vertelt hem over een schat die hij vroeger had verborgen en over een plan van Bruun, Tibeert en Izengrijn om de koning van de troon te stoten. De koning trapt erin en laat Bruun en Izengrijn opsluiten (Tibeert was er niet toen Reynaert dit zei). Reynaert belooft op pelgrimstocht te gaan, via Rome. Hij krijgt een pelgrimsuitrusting die van Bruuns en Izengrijns vacht is gemaakt.
De volgende dag gaan Belijn de ram en Cuwaert de haas met Reynaert mee om hem weg te geleiden. Bij zijn hol doodt Reynaert Cuwaert met een list en voert hem aan zijn familie. Hij stopt Cuwaerts hoofd in de pelgrimstas en zegt tegen Belijn, die buiten staat te wachten, dat in deze tas een afscheidsbrief voor de koning zit. Belijn brengt de tas opgetogen naar de koning. Als de koning de tas opent, krijgt hij spijt van zijn vertrouwen in Reynaert, maar die is inmiddels met zijn gezin ver weg gevlucht. De koning biedt vervolgens zijn verontschuldigingen aan Bruun en Izengrijn aan en laat ze vrij.
Een opvallende passage in dit boek gedicht vond ik wanneer de koning zich laat ompraten door Reynaert omdat hij graag de schat wil hebben. Dit is zo onwerkelijk voor mij; dat iemand zo dom kan zijn om zo'n schurk vrij te laten in ruil voor een schat, waarvan je van tevoren kon weten dat die niet bestond. Ik wist niet dat er 'mensen' zijn geweest die zo hebberig waren.
Andere opvallende passages waren de passages dat Reynaert zijn 'familieleden' (liet) mishandelde(en). Ook dit was erg onwerkelijk voor mij, want dat gaat erg ver vind ik.
Perspectief
Het is geschreven vanuit een auctoriaal perspectief. De gebeurtenissen worden achteraf verteld.
Doordat de verteller alwetend is, is hij redelijk betrouwbaar. Hij vertelt gewoon eerlijk alles wat er gebeurt en wat iedereen doet/voelt. Dit maakt hem erg geloofwaardig.
Tijd
Het boek is ergens tussen het jaar 1179 en het jaar 1279 geschreven en de gebeurtenissen spelen zich dan ook in die tijd af. Het verhaal speelt zich dus af in de Middeleeuwen en de vertelde tijd is een aantal weken. Het verhaal wordt in chronologische volgorde verteld.
Ik kan geen voorbeelden vinden in dit gedicht van een symbolisch gebruik van tijd. Wel wordt vaak gezegd dat iets 7 jaar duurt. Waarschijnlijk bedoelde de schrijver hiermee dat het oneindig lang duurde en als dit zo is, wordt de tijd in die passages wel symbolisch gebruikt.
Ruimte
Het verhaal speelt zich af in het bos in het land van Waas, in het kasteel van de koning en in de burcht van Reynaert, genaamd 'Maupertuus'.
Ik denk dat de ruimte symbolisch wordt gebruikt bij bijvoorbeeld de mishandeling van Bruun. Deze vindt plaats in het bos, wat vaak als enge plaats beschouwd wordt; een plaats waar veel ongepaste dingen gebeuren. De andere misdrijven in dit boeken vinden ook bijna allemaal plaats in het bos, wat daar dan ook symbolisch gebruikt wordt.
Genre
Het is een dierenepos, waarmee een lang verhalend gedicht wordt bedoeld dat zich afspeelt in het dierenrijk, maar met allerlei toespelingen op de mensenmaatschappij. Ik denk ook dat het als een satire bedoeld is.
Motieven
· De streken van Reynaert. Hij houdt Tibeert voor de gek, door hem in de armen van de pastoor te 'jagen' en hij kan ontsnappen door een list tegenover de koning.
· De dieren hebben allemaal slechte trekken van mensen uit de mensenmaatschappij. Bijvoorbeeld de hebzucht van alle dieren. Deze hebzucht hebben veel mensen ook. En de goedgelovigheid van de koning is ook een voorbeeld. Mensen zijn namelijk ook best vaak goedgelovig.
· De hebzucht van alle dieren. De koning vergeeft Reynaert bijvoorbeeld alles wanneer Reynaert hem verteld van een schat. Een ander voorbeeld is dat Bruun vast komt te zitten door zijn eigen hebzucht.
Grondmotief
Het grondmotief van dit werk is: kritiek op de mensenmaatschappij. De maatschappij en het kerkelijk gezag worden bekritiseerd.
Spanning
In het gedicht wordt geprobeerd de spanning op te wekken door de lezer nieuwsgierig te maken naar de afloop van conflicten. Verder is het erg humoristisch geschreven, waardoor je blijft lezen en er niet snel mee stopt. Je wilt gewoon het einde weten. Er zit ook een hoog tempo in het gedicht, waardoor het verhaal niet langdradig wordt en ook dat maakt het verhaal spannender en het lezen plezieriger.
Titelverklaring
De titel van het gedicht is niet moeilijk te verklaren. De titel wijst op de hoofdpersoon, 'Reynaert de Vos'. Dit is meestal het geval bij boeken/gedichten uit de Middeleeuwen. Er is dan ook geen motto in dit boek aanwezig.
Structuur
Het verhaal begint in medias res. Er is al van alles gebeurt voordat het verhaal begint. Reynaert heeft al heel veel midrijven gepleegd en je valt als het ware midden in het verhaal. In het verhaal zijn geen terugverwijzingen of vooruitverwijzingen aanwezig. Ook spiegelingen heb ik niet kunnen vinden.
Personen
Er komen een aantal belangrijke personen (dieren) in het verhaal voor:
Reynaert: Deze naam komt uit het Frans (Renard) en betekent vos. Reynaert zit vol met listen en valse streken. Maar hiermee wint hij wel de sympathie van de lezer, omdat hij, in tegenstelling tot de anderen, er eerlijk voor uit komt dat hij slecht is.
Bruun is de beer. Hij is dom en vraatzuchtig. Daardoor komt hij vaak in de problemen, waar hij zich maar net uit kan redden.
Izengrijn is de wolf. Deze naam komt ook uit het Frans (Isangrin). Sang = bloed en grincher betekent mopperen. Izengrijn is dan ook de booskijker van het stel. Grimbeert is de das en de neef van Reynaert. Ook dat is een Franse naam (Grinbert): Grin is weer mopperen en bert betekent schitterend. Grimbeert krijgt altijd nog het meeste gedaan bij Reynaert, want hij is familie. Ook nam hij het bij de hofdag als enige op voor Reynaert.
Cuwaert de haas komt ook uit Frankrijk: Couard betekent lafaard. Hij is ook zo bang als een haas.
Samen vormen ze een volk onder leiding van Koning Nobel; Hij is ijdel en onbetrouwbaar. Hij doet zijn naam geen eer aan, want als ergens voordeel uit kan halen, ziet hij graag wat door de vingers, terwijl hij doet alsof hij rechtvaardig is. Al deze dieren hebben menselijke eigenschappen, deze dieren houden op een satirische manier de mensheid een spiegel voor. Ze laten zien hoe de mensen zelf zijn.
Eindoordeel
Ik vond het een erg leuk verhaal. Zeker omdat het zo onwerkelijk was. Dieren kunnen nou eenmaal niet praten en ze hebben ook geen menselijke trekjes in onze wereld, maar in het verhaal hadden ze dat wel en dat vond ik erg leuk. Verder had het verhaal best een hoog tempo, wat heel fijn leest vind ik zelf. Dat boeit me meer dan een langdradig verhaal.
In het boek waren de gebeurtenissen het belangrijkst. Gedachten kwamen er eigenlijk bijna niet in voor. De gebeurtenissen waren erg grappig vaak, maar ook best wel gemeen af en toe. Wat weer andere emoties opwekte. De afloop vond ik erg raar en erg vervelend. Ik houd namelijk niet zo van een open einde en dat was bij dit gedicht wel het geval. Je weet niet of Reynaert nog gevonden en veroordeelt wordt en dat is iets wat ik graag geweten zou hebben.
Een nadeel was dat je je niet erg goed kon inleven in het verhaal. Je kon je verder ook niet goed inleven in de hoofdpersoon, omdat je zijn gedachten vaak niet wist.
Het taalgebruik was erg moeilijk, maar dat was te verwachten van een Middeleeuws boek. Met de vertaling erbij kon je het gelukkig wel goed begrijpen. Je kon je een goede voorstelling van het verhaal maken, doordat de gebeurtenissen op een heldere wijze werden beschreven.
Al met al vond ik het erg leuk om eens een middeleeuws verhalend gedicht te lezen. Dit is iets wat ik nooit vrijwillig gedaan zou hebben, daar kom ik eerlijk voor uit, maar ik ben blij dat we dit voor school hebben moeten doen. Nu ben ik weer een leuke 'ervaring' rijker!
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen