Boekverslag : Vandeloo, Jos - Het Gevaar
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1354 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1354 woorden.
Boekverslag Het Gevaar
VANDELOO, Jos
Het Gevaar
Antwerpen, 19e druk, 1983(1e druk 1960)
Motto
Er is geen motto aan dit verhaal toegevoegd
Opdracht
Er is eveneens geen opdracht.
Samenvatting
Het boek begint met een proloog. Alfred Benting is op de vlucht voor iets verschrikkelijks. In de drie volgende hoofdstukken, Praten rust populieren, De glanzende tunnel van de nacht en Wonen in steen, blijkt snel wat er gebeurd is. Na de gebeurtenissen volgt een epiloog, waarin Benting weer in de trein zit. Deze keer is hij toeschouwer bij zijn eigen sterven. De proloog beschrijft hoe een ongure, zwarte man zich opdringt aan Alfred Benting, als hij in de trein zit. Dat doet hij met zijn naam, Edward Lava, en zijn blikken. Plotseling neemt hij zijn oog uit de oogkas en legt hem voor zich op tafel. Vervolgens stapt Edward Lava uit. Het oog blijft liggen en biijft naar Alfred kijken. Als het oog valt, valt Alfred.
Door een onbegrijpelijke fout lekt het gevaar van de kernreactor in het studiecentrum voor kernsplitsing, de wijde wereld in. Drie mannen, Alfred Benting, Harry Dupont en Martin Molenaar, raken besmet met de vrijgekomen radioactieve straling. Als blijkt dat water, zeep, zalfjes en diverse chemische producten de radioactiviteit niet doen afnemen, warden ze naar een speciale afdeling van het academisch ziekenhuis overgebracht. De drie mannen leven in een vreemde wereld. Ze zijn afgesloten van de buitenwereld en mogen geen bezoek ontvangen. Iedereen die wel in de buurt komt, is uitgerust met isolerende pakken. Opeens zijn de drie mannen medische studieobjecten geworden.
Martin Molenaar is er het slechtste aan toe. Ondanks zijn narcose hoort hij, tijdens een onderzoek, de doktoren vertellen dat hij geen dag meer te leven heeft. De andere twee hebben maximaal nog acht dagen. Terug van zijn onderzoek deelt hij zijn ervaringen met zijn lotgenoten. De volgende dag is Martin overleden. Harry Dupont wil zijn tot ontvluchten, hij weigert in stilte en afzondering weg te moeten rotten. Alfred Benting probeert hem tegen te houden: hij voorspelt dat er een grote zoekactie ingesteld wordt, wegens hun gevaar voor de bevolking. Hoewel Alfred bewondering heeft voor Harry's rebellie, laat hij zich met moeite overtuigen. Ze besluiten om er kort na het eten vandoor te gaan, ze hebben dan nog vier dagen te gaan. De vlucht heeft succes. Uiteindelijk overlijden beide vluchtelingen. Harry overlijdt in een café als hij zijn hand aan een glasscherf snijdt. Alfred verblijft twee dagen bij zijn oude, onhartelijke tante. Het verhaal eindigt als hij zijn tante verlaat en op weg is naar bet station.
De epiloog beschrijft hoe Alfred Benting zich voelt wegglijden in een vochtige gang. Een dokter constateert zijn dood en hij wordt weggebracht. Als Alfred weer wakker wordt, ligt hij op een blauwe steen. Dichtbij hem in de buurt liggen nog twee figuren. Een van hen is Edward Lava. De hoop van Alfred vervliegt. Hij heeft de tijd verlaten.
Thema
De belangrijkste thema's zijn angst en de dood. Direct in de proloog komt de Dood al om de hoek kijken, in de persoon van Edward Lava. Uiteindelijk achterhaalt de dood alle drie de hoofdpersonen, ondanks hun vlucht en valse hoop van doktoren.
Een ander belangrijk thema is het gevaar, in dit geval dus het gevaar van de kernenergie. Dit achtervolgt de personen in het boek ook steeds.
Idee
De schrijver van het boek wil met dit bock de mensen waarschuwen voor het enorme gevaar dat kernenergie met zich meebrengt en voor de verschrikkelijke gevolgen ervan op mensen. Ook wil hij de aandacht vestigen op het gevaar dat de samenleving steeds verder afbrokkelt en de mensen steeds meer van eikaar vervreemd raken.
Titelverklaring:
De titel verwijst naar het enorme gevaar, kernenergie, dat de hoofdpersonen voortdurend achtervolgt. Daarnaast verwijst de titel naar de relaties tussen mensen en de vervreemding in de moderne samenleving. Alfred en Harry staan hier model voor.
(Tijds)Opbouw
Het verhaal is, met uitzondering van de proloog, chronologisch opgebouwd. De proloog is een flash-forward. Dan is Alfred Benting al op de vlucht, terwijl het verhaal vervolgens begint met de gebeurtenissen net na het ongeluk in de controleruimte van de kerncentrale.
De precieze tijd waarin het verhaal speelt wordt niet duidelijk maar aangezien het belangrijkste element een kerncentrale is kan het zich afspelen tussen 1960, nu en de toekomst.
Perspectief
Het perspectief is een soort mengeling tussen alwetend en personaal. Het verhaal word eigenlijk wel steeds van buitenaf verteld, maar dan toch wel vanuit een persoon. Het meeste wordt verteld "vanuit" Alfred Benting. Een keer wordt er verteld vanuit de gedachtewereld van Martin Molenaar, als hij de artsen hoort spreken over hoe bang ze nog te leven hebben, en twee keer vanuit Harry Dupont. Dat is als hij in bet ziekenbuis ligt en Alfred wordt binnengebracht en wanneer hij gevlucht is, in een caf6 zit waar hij zich aan een stuk glas snijdt en doodbloedt.
Ruimte
Het verhaal speelt zich voornamelijk af in het Academisch Ziekenhuis. De drie patiënten liggen daar in een kamer in een afgezonderd gedeelte. Ze zijn ook werkelijk afgezonderd van alles en iedereen. De enige mensen die ze zien zijn de dokters en verpleegsters die zo nu en dan weer wat medicijnen komen geven.
Symboliek
Ik heb niet veer symboliek in het verhaal kunnen ontdekken, maar er waren wel een paar duidelijke dingen die een symbolische betekenis zouden kunnen hebben. Ten eerste Edward Lava. Hij staat als persoon duidelijk symbool voor de dood die Alfred Benting beloerd. Zijn oog dat hij uit de kas neemt zou je kunnen zien als een symbool voor het leven van Alfred. Als dat oog op de grond valt, valt Alfred ook neer.
Een ander iets met een symbolische betekenis vond ik de treinen, die de drie mannen de eerste nacht horen. Waarschijnlijk is het gewoon hoofdpijn maar Alfred en Harry denken dat het echt treinen zijn bij een station achter het ziekenhuis. Die treinen zouden een symbool kunnen zijn voor het ]even dat zonder hen doorgaat. Uiteindelijk probeert Alfred met de trein weg te komen. Je zou kunnen zeggen dat hij dan weer probeert in het normale leven te stappen.
Originaliteit
Het boek is in zekere zin origineel voor mij omdat ik nog nooit een boek van deze schrijver heb gelezen. 1k heb al wel eerder boeken gelezen over de dingen die er in voorkomen zoals bijvoorbeeld een ongeluk met een kernreactor. Maar de meeste van die andere boeken gaan over een 'groot' ongeluk. In dit verhaal worden slechts drie mensen radioactief besmet.
Het boek is voor de tijd waarin het geschreven is denk ik best wel origineel, omdat men toen (1960) nog maar net begonnen was met kerncentrales bouwen, en niet iedereen precies wist wat men er mee aankon.
Relevantie
De relevantie aan dit boek is dat de mensheid ongelofelijk uit moot kijken waar ze aan begint met kernenergie.
Maar iets anders is dat de samenleving eens wat meer op de mensen zelf gaat letten. Ze vervreemden namelijk steeds verder van eikaar. Dit is vooral zo bij de ziekenverzorging. Artsen zien hun patiënten niet meer als mensen maar meer als objecten waar je dingen op kunt uitproberen.
Stijl
De stijl van het boek is zeer uitgebreid. De gedachten van de personen worden letterlijk opgeschreven. Daardoor komt er een heleboel eigenlijk nutteloze en onrelevante informatie in het verhaal. Dit werkt echter niet storend, want als je zelf ergens aan denkt gaat dat op net zo'n manier als dat in het boek beschreven is. Wat dat betreft is het best een originele stijl. Verder is het boek eigenlijk op een vlotte manier geschreven en zo leest het ook.
Eigen mening
Ik vond het boek niet zo zeer mooi, maar vooral goed. Goed in de zin van het is goed dat hier eens over geschreven wordt, dat dit in de publiciteit komt. Ik ken eigenlijk weinig backen die gaan over ongelukken met kerncentrales. Ik vind ze wel allemaal best goed, omdat ze allemaal duidelijk laten zien dat een kernreactor teveel risico voor de omgeving en de bevolking met zich meebrengt.
Ik vond de stijl van het boek eigenlijk wel mooi. Vooral omdat het eigenlijk echt steeds gedachten zijn, zoals je die zelf ook zou denken.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen