Boekverslag : William Shakespeare - Othello
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1755 woorden.

Samenvatting
Boekverslag:

Titel, ondertitel, motto:
De titel van het boek is Othello. Othello is de hoofdpersoon in het boek. Er is een ondertitel namelijk: The tragedy of Othello the moor of Venice. Dit geeft direct aan wat voor soort toneelstuk van Shakespeare het is namelijk een tragedie. Ook geeft het aan dat Othello een moor, dus een neger is en van Venetië afkomstig is. Er is geen motto.

Samenvatting:
In het begin van het verhaal is Othello nog in Venetië. Daar is hij juist getrouwd met Desdemona. Haar vader heeft het huwelijk afgekeurd. Othello is een zwarte generaal, hij wordt naar Cyprus gestuurd om het te verdedigen tegen de Turken. Desdemona gaat met hem mee. Othello heeft een hulp Cassio. Iago is vreselijk kwaad op Othello, omdat hij het baantje van Cassio wilde. Hij zint op wraak. Hij maakt Cassio die de wacht moet houden zo dronken dat er een vechtpartij ontstaat. Deze vechtpartij bederft de huwelijksnacht van Othello en Desdemona. Othello is vreselijk kwaad en zet Cassio uit zijn functie. Iago adviseert Cassio vervolgens Desdemona te vragen voor hem te bemiddelen. Ondertussen laat Iago Othello door vage zinspelingen het idee krijgen dat Desdemona en Cassio iets hebben. Othello wordt ontzettend jaloers en woedend. In de loop van het stuk krijgt hij steeds sterkere aanwijzingen voor het vreemd gaan van Desdemona, wat overigens niet zo is. Iago laat Othello denken dat Cassio gedood is en dringt bij Othello aan om Desdemona te doden. Othello dood haar, maar dan wordt duidelijk gemaakt hoe Iago de zaak gemanipuleerd heeft en pleegt Othello zelfmoord.

Genre:
Het toneelstuk is een tragedie. Dat wil zeggen dat het verkeerd afloopt en de gene die dood gaat of ongelukkig wordt het niet verdiend had.

Thema:
Het thema is het uitbuiten van een zwakke plek in iemands karakter. Iago doet dit constant. Zo is Othello nogal jaloers van aard en daar maakt Iago heel handig gebruik van door hem te laten denken dat Desdemona vreemd gaat.

Motieven:
De motieven zijn zo gerangschikt dat elk motief het karakter van iemand is. Zo heb je de jaloerse aard van Othello, de liefdevolle aard van Desdemona, de eervolle aard van Cassio en niet te vergeten het ongelooflijk slechte karakter van Iago.

Personages:
Othello is een heel goede generaal. Hij is een neger, een vriendelijke man en een liefhebbend echtgenoot. Helaas is hij nogal jaloers van aard. Hij laat zich volledig manipuleren door Iago en op den duur gaat hij qua manier van denken en doen ook een beetje op Iago lijken. Othello denkt dan namelijk alleen nog maar het slechtste van iedereen. Hij blijft Iago tot het einde toe vertrouwen.
Iago is de boef. Hij ziet waar de zwakke plek van iemand zit en gaat die dan uitbuiten. Hij is hier bijzonder handig in en hij is heel slim. Gedurende bijna het gehele verhaal denkt iedereen dat Iago het beste voor heeft. Pas helemaal aan het eind, als het al te laat is, wordt de ware aard van Iago duidelijk.
Desdemona is eigenlijk de ideale vrouw. Ze is trouw, toegewijd, vol liefde, mooi en vriendelijk. Ze trouwt met Othello tegen de wil van haar vader in. Op geen enkele manier had ze verdiend wat haar overkwam.
Cassio is trouw aan Othello en eert Desdemona. Op geen enkele manier wilde hij hen beschamen. Hij heeft het beste met iedereen voor. Ook hij laat zich net als Othello door Iago manipuleren.

Perspectief:
Het verhaal is een toneelstuk. In dat perspectief is het dus ook geschreven. Steeds wordt per persoon de ik-vorm toegepast, maar je leert de personen alleen kennen door wat ze zeggen en niet door wat ze denken.

Structuur, samenhang en spanning:
Het gehele verhaal is chronologisch. Er zijn vijf Acts die allemaal weer zijn onderverdeeld in enkele scènes. Het verhaal wordt goed opgebouwd. Je begint wanneer Othello en Desdemona net getrouwd zijn. Je eindigt wanneer beiden dood zijn en wanneer je weet dat de schuldige, Iago zal worden gestraft. Door deze opbouw is er veel samenhang tussen de lossen scènes (en dus ook tussen de Acts). Het verhaal begint in media res en eindigt gesloten.
Er zijn meerdere verhaallijnen. Dit komt doordat het een toneelstuk is, je volgt niet één persoon, maar dan weer de één en dan weer de ander. Zo heb je een verhaallijn met Iago en Othello en één met Othello en Desdemona, één met Iago en Rodrigo en één met Cassio en Desdemona. Het zijn allemaal gelijkwaardige verhaallijnen.
De spanning loopt rustig op in het verhaal. Hij bereikt zijn top in de scene waarin Desdemona al vermoord is, maar nog onduidelijk is of Iago als ware schuldige aangewezen zal worden.

Tijd:
Het verhaal speelt in de zestiende/ zeventiende eeuw. Toen hadden de Italianen oorlog met de Turken over Cyprus. Shakespeare leefde ook in de zestiende eeuw.
Het verhaal is chronologisch. Er verloopt niet zo erg veel tijd. Er verloopt één avond in Venetië, de rest van het verhaal speelt op Cyprus. De reis naar Cyprus merk je niet. Op Cyprus verlopen een aantal dagen/weken.
De verteltijd en de vertelde tijd zijn even lang, omdat het verhaal een toneelstuk is. Alle tekst in het boek is letterlijk wat er gezegd wordt. Er is geen verteller de roept: ATwee weken later....

Ruimte:
Een klein deel van het verhaal speelt op Venetië, het grootste deel van het verhaal speelt zich af op Cyprus. Op Cyprus spelen sommige scènes zich buiten af, anderen spelen zich binnen af bijvoorbeeld in de slaapkamer van Desdemona of op de gang.

Taalgebruik en stijl:
Shakespeare gebruikt in de meeste gevallen rijmloze jambische regels met 10 lettergrepen per regel. Hij laat de zinnen vaak over meerdere regels doorlopen. Soms komt er proza voor. Dit gebeurt vooral in gewone, veel voorkomende situaties. Soms komt er ook rijm voor. Dit gebeurt alleen in delen die heel gevoelig zijn.

Bronvermelding:
The tragedy of Othello the moor of Venice, uitgegeven door Heinemann Educational Books LTD, London in het jaar 1976.

Deel 2: Persoonlijke tekstbeleving:
Ik vond het verhaal schokkend. Van tevoren wist ik al hoe het zou aflopen (we hadden Othello namelijk al in de klas behandeld), maar toch deed het me wat toen Desdemona uiteindelijk vermoord werd. Ze had het op geen enkele manier verdiend. Ieder ander had het meer verdiend. Op het eind vermoordt Iago ook zijn vrouw Emilia nog, omdat ze vertelt hoe Iago iedereen bedrogen had. Ook zij had het niet verdiend. En Othello zelf? Iago had heel slim ingespeeld op zijn jaloerse aard. Ook hij had het niet verdiend om zo ongelukkig te worden dat hem niets anders restte dan zichzelf van kant te maken. Gelukkig werd op het eind wel duidelijk dat Iago zijn gerechte straf niet zou ontlopen. Dat geeft een beetje troost, maar toch... Hij was ook zo misselijkmakend slecht en zo verdomd slim. Hij had heel goed in de gaten wie welke zwakheid in zijn karakter had. Als hij van nature een goed mens was geweest had hij met die eigenschap veel goeds mee kunnen. Bijvoorbeeld als een soort psychiater of sociaal medewerker. Nu deed hij er al het kwaad mee dat hij maar enigszins had kunnen doen. Vier doden en één gewonde. Desdemona, Emilia, Othello en Rodrigo dood en Cassio gewond. (Rodrigo was ook iemand die door Iago werd gebruikt. Rodrigo was nogal rijk en daar maakte Iago handig gebruik van).

Over het taalgebruik van Shakespeare heb ik al bij mijn persoonlijke tekstbeleving van de Tempest gesproken. Het kwam er op neer dat ik het taalgebruik dat Shakespeare gebruikt zeer mooi vind. Ik vind het heel poëtisch. De taal is niet alleen taal, maar het krijgt iets hogers mee. Ik denk dat ik het taalgebruik bij Othello nog wel mooier vond dan bij The Tempest. Dat kan ook zijn, omdat ik er nu meer van begreep. Nu stond er namelijk naast een bladzijde tekst een verklarende woordenlijst afgedrukt en dat was bij The Tempest niet zo. Volgens mij kwam het niet alleen hierdoor maar ook omdat er vooral door Iago zo mooi met woorden werd gespeeld. Heel vaak gebruikt hij woorden met twee betekenissen. Of praat hij op zo=n manier dat de ander waartegen hij praat precies zo reageert als hij hoopt en precies gaat denken zoals hij dat wil. Dit zie je ook in Othello, hij gaat steeds meer redeneren zoals Iago, omdat hij alles wat Iago zegt blindelings gelooft.
Een heel mooi voorbeeld van hoe Iago kan praten vind ik het volgende:
Iago : Did Michael Cassio, when you wooed my lady,
Know of your love?
Othello : He did from first to last. Why dost thou ask?
Iago : But for a satisfaction of my thought;
No further harm.
Othello : Why of thy thougt, Iago?
Iago : I did not think he had been acquainted with her.
Othello : O yes, and went between us very oft.
Iago : Indeed?
Ohtello : Indeed? Ay, indeed. Discern=st thou aught in that?
Is he not honest?
Iago : Honest, my lord?
Othello : Honest? Ay, honest.
Iago : My lord for aught I know.
Othello : What dost thou think?
Iago : Think, my lord?
(Act Three, Scene Three)

Door zijn manier van reageren op Othello weet Iago Othello zo te prikkelen dat die precies denkt op de manier Iago wil: Othello begint Cassio te verdenken van vreemd gaan met Desdemona. Even later ontkent Iago overigens wel dat Cassio ANot honest@ is.
Typisch was dat Iago iedereen in het ongeluk stortte zonder een écht goede reden. Er was wel een soort reden: hij had het baantje van Cassio willen hebben. Die reden voldoet echter bij lange na niet voor al het ongeluk waarin hij iedereen stort. Dit gegeven maakt het verhaal natuurlijk nog droeviger dan het al is. Iago vond het gewoon leuk om iedereen ongelukkig te maken. Een eng typetje die Iago.

Over de schrijver:

William Shakespeare werd in 1564 in Stratford-upon-Avon geboren. Hij trouwde op 18 jarige leeftijd met Anne Hathaway, die 7 a 8 jaar ouder was. In de daaropvolgende 10 jaar kregen ze drie kinderen. In 1592 vertrok Shakespeare naar Londen. Daar werd hij acteur en script-schrijver. Hij was er goed in. In 1598 was hij één van de leidende mensen op dit gebied. Door zijn succes was Shakespeare al snel een welgesteld man. Hij werd mede-eigenaar van The Globe. In 1611 ging Shakespeare terug naar Stratford-upon-Avon, terug naar zijn vrouw. Hij stierf op 23 April 1616. Shakespeare heeft veel geschreven; komedies, geschiedenissen, tragedies en 144 sonnetten. Enkele werken zijn King Lear, Romeo and Juliet, Richard II and A midsummer night=s dream.



Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen