Boekverslag : Daphne Buter - De Blauwe Prins
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1872 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1872 woorden.
Titel: De blauwe prins
Auteur: Daphne Buter
Inhoud
De blauwe prins vertelt het verhaal van een jong meisje, die in het boek geen naam heeft. Ook de leeftijd van het meisje wordt niet genoemd, maar ze is denk ik ergens tussen de 10 en 12 jaar. Het is geschreven in de ik-persoon. Het verhaal van de blauwe prins speelt zich af in een zomervakantie, terwijl er een hittegolf is. Omdat de vader van het meisje een beroemde reclamefotograaf is, moet ze elke dag voor hem poseren voor allerlei producten, zoals limonade, ijs en snacks. Er blijft weinig tijd over om leuke dingen te doen in de zomervakantie. Het speelt in de zestiger jaren in Amsterdam. De vader van het meisje is een rijke zelfingenomen aanstellerige figuur, die de boel thuis terroriseert. Hij is heel wreed. Een keer zegt hij dat hij het meisje verkocht heeft aan een oorlogsmisdadiger en brengt haar weg in zijn Jaguar en laat haar achter bij een villa. Als ze voor hem op de foto gaat doet hij niks anders dan haar uitschelden. Het is geschreven in een heel beklemmende stijl, maar toch ook vaak lachwekkend. Elke dag gaat het meisje op de foto, daarna wast ze de make-up van haar gezicht en gaat naar buiten, waar het altijd heet is. Om de hoek woont haar schoolvriendje Max, waar ze vaak op bezoek gaat. Zijn moeder, tante Mimosa, heeft in een concentratiekamp gezeten en daarom houdt ze meer van dieren dan van mensen. Bij Max thuis wemelt het van dieren. Wandelende takken, meer dan tien katten, twee honden, hamsters en een tamme parkiet (Bibi) die de opera kan zingen. Op een dag wordt het meisje bijna aangevallen door de honden, als ze op hen moet passen omdat tante Mimosa, die vreselijk dik is, naar het ziekenhuis is voor haar zere knieen. Dat is een vreselijk spannend stuk, dat op het nippertje goed afloopt. Max heeft ook nog twee broertjes, Roeland en Sam. Alledrie de jongens zijn van een andere vader. De Vader van Max is een beroemde operazanger die in Duitsland woont. Hij kijkt nooit meer naar Max om en Max droomt ervan om zijn vader eens in het echt te ontmoeten. Elke zomer hoopt hij dat hij naar Nederland zal komen, wat nooit gebeurt. Daarom bekijkt hij de foto van zijn vader op de hoezen van zijn platen. De stiefvader van Max, (oom Jutse) is de echte vader van Sam. Hij drinkt teveel en tante Mimosa en hij hebben een erg slecht huwelijk. Ze vechten veel, omdat oom Jutse de pest heeft aan Max. Volgens oom Jutse is Max een mietje, en daarom slaat hij hem vaak in elkaar. Ondanks de eeuwige ruzie bij Max thuis, gaat het meisje er graag op bezoek. Beneden Max, op eenhoog, woont Toni Ottolini, een doodziek jongetje dat bijna nooit buiten komt. Hij heeft blauwe lippen en kikkerhanden met blauwe nagels. Het meisje is stiekem verliefd op dat jongetje en ze probeert steeds een glimp van hem op te vangen. Ze weet niet of de liefde wederzijds is. Toni Ottolini wordt de blauwe prins genoemd, omdat het meisje denkt dat hij blauw bloed heeft. De moeder van Toni Ottolini rijdt hem in een wandelwagentje door de straat en dat zijn de momenten waarop het meisje hem wel eens tegenkomt en een paar woorden met hem kan wisselen. Max wil zanger worden, net als zijn Duitse vader. Toni Ottolini wil ook zanger worden terwijl hij niet lang meer te leven heeft. Max oefent elke dag aria’s op de zolder maar het meisje is er niet van onder de indruk. Ze vindt dat Toni Ottolini de stem van een engel heeft.
In het verhaal blijft het meisje in elk hoofdstuk poseren voor haar gestoorde vader, dat zijn erg grappige maar soms afschuwelijke beschrijvingen. Toch is de fotograaf een persoon die voor veel humor zorgt, vooral omdat hij van die rare dingen doet. Hij gooit handen vol bankbiljetten naar voorbijgangers om te laten zien dat geld voor veel ellende in de wereld zorgt. Als de mensen dan achter het wegwaaiende geld aanrennen krijgen ze ruzie en dan lacht hij ze uit. Zijn belastingpapieren ondertekent hij met ‘de groeten van neukie.’ De vader van het meisje is helemaal nogal met seks bezig. Zo raad hij het meisje aan om veel pornoboekjes te lezen dus zodra ze daar tijd voor heeft leest ze die, in plaats van stripboeken of gewone boeken. Ze bekijkt dan de foto’s van de standjes die volwassenen maken en verbaast zich over hun acrobatische kunsten.
In het boek maken volwassen mensen voortdurend ruzie, of ze zijn gek of wreed. De kinderen in het boek moeten maar zien hoe ze de fratsen van de volwassenen omzeilen of overleven.
Het meisje vindt in de gang van het huis van Toni Ottolini (de blauwe prins) een blauwe knikker en ze denkt dat hij die daar voor haar heeft neergelegd. Daarna bekijkt ze wereld vaak door het blauwe glas. Ik vond dit erg symbolisch voor de benauwde sfeer die het boek uitademt. Ondertussen probeert het meisje steeds in contact te komen met de blauwe prins en vlak voordat ze me haar ouders op vakantie gaat, ontmoet ze hem. Ze is die dag op de foto geweest voor bruidskleding en ze houdt haar witte jurk aan als ze met de blauwe prins op straat kan spelen. Dat is op een bloedhete windstille dag. Het is stil op straat, er zijn geen kinderen die de blauwe prins komen treiteren en het meisje en hij weten niet waar ze het over moeten hebben, ze zijn allebei te verlegen om te praten. Dan vraagt het meisje aan de blauwe prins wat hij later wil worden en hij antwoord ‘zanger.’ Ze vraagt of hij voor haar wil zingen en dan begint hij te zingen, terwijl er ineens uit het niets een enorm onweer losbarst. Na een tijdje beginnen Toni en het meisje te dansen in de regen en terwijl ze kletsnat worden geven ze elkaar een kus terwijl ze dansen.
Na deze middag ziet het meisje de blauwe prins niet meer. Ze gaat met haar ouders op vakantie naar Zweden, waar haar vader heeft besloten dat ze daar moeten zien te overleven in de natuur. Ze staan ergens aan een meer, op een plek in een groot bos, waar nooit een mens komt. Oom Charly, de broer van de fotograaf, is ook mee. Elke dag probeert de fotograaf een konijn of een hert te schieten maar het lukt hem niet. Daarom eten ze elke dag vis uit het meer. Ze worden mager en ziek. Ondertussen heeft de vader een verhouding met een blond meisje dat aan de overkant van het meer woont. De moeder van het meisje wordt bijna gek van alle ellende en is het hele verhaal door cynisch en somber. Na de vakantie gaan de ouders scheiden en Toni Ottolini gaat dood. Ook Bibi, de parkiet van tante Mimosa gaat dood, omdat hij altijd een dutje tussen haar borsten deed en op een dag wordt hem dat noodlottig. De blauwe prins is een verhaal over verlies, liefde, hoop en hopeloosheid.
Personen
Hoofdpersoon. Het meisje, dat alleen maar ‘ik’ genoemd wordt. Ze poseert elke dag voor haar vader als fotomodel. Ze heeft weinig vrije tijd en loopt altijd op haar tenen om aan de wrede streken van haar vader te ontkomen. Alles wat ze meemaakt ondergaat ze zonder er over te praten. Het wordt nooit sentimenteel. Zoals het meisje reageert, zo zouden alle kinderen reageren. Ze laat met zich sollen en probeert alleen om te overleven zonder er iets aan te kunnen veranderen. Ze is overgeleverd aan de volwassenen en zoekt een strohalm in haar verliefdheid voor een onbereikbaar ziek jongetje, die iedereen lelijk of raar vindt.
Moeder van het meisje
De moeder van het meisje is altijd somber, rookt veel en huilt veel. Ze heeft geen oog voor de ellende om haar heen en is alleen maar bezig om het de vader naar de zin te maken. Dat haar huwelijk op de klippen loopt is haar grootste zorg.
Vader van het meisje
De vader van het meisje is een zelfingenomen kerel, die altijd chagrijnig is. Hij maakt iedereen het leven zuur en alle personen zijn bang van hem. Hij bepaalt wat er gebeurt en hoe het gebeurt. Hij maakt met iedereen ruzie en legt elke verantwoordelijkheid van zijn daden buiten zichzelf. Zelfs als hij een man aanrijdt, geeft hij die man de schuld. Hij wil de hele tijd iedereen bewijzen dat hij alles durft. Daarom vreet hij uit zijn neus, scheld mensen uit, verkracht een tante, beledigt iedereen en stelt zich verschrikkelijk aan. Hij laat graag zien dat hij fotograaf is en zeult zijn camera overal mee naartoe.
Tante Mimosa
Tante Mimosa is een dikke vrouw die meer van dieren houdt dan van mensen. Haar concentratiekamp verleden komt niet echt aan bod, maar uit haar gedrag blijkt de teleurstelling die ze in mensen heeft. Het is een geestig persoon, die veel met haar man vecht om haar kinderen te beschermen tegen de dronkaard. Ze vindt het meisje een echte ster en hoopt dat Max en het meisje later zullen trouwen. Tante Mimosa heeft geldzorgen die ze met haar vriendin Lucy Lommerse bespreekt (altijd aan de telefoon) die in de prostitutie zit.
Oom Jutse
Om Jutse is een onredelijke vent die te veel drinkt. Soms is hij wel ontroerend omdat hij onverwachts dingen doet die hem heel menselijk maken. Als hij per ongeluk de parkiet heeft doodgemaakt, ziet het er naar uit dat hij het voor altijd bij tante Mimosa verbruid heeft.
De blauwe prins
De blauwe prins is een heel innemend persoon. Een kwetsbaar ziek jochie dat nergens bij hoort. Niet bij de kinderen, niet bij de volwassenen, en niet bij de wereld. Eigenlijk hoort hij alleen bij het meisje omdat zij verliefd op hem is. Of die liefde wederzijds is blijft onduidelijk.
Motieven
Verlies, hoop, liefde, vergankelijkheid.
Het meisje is voortdurend bezig om de ellende om haar heen te verdragen en te overleven. Uiteindelijk wint het leven het toch van de hoop. Alles gaat kapot en voorbij.
Titelverklaring
Toni Ottolini is blauw, door zijn ziekte (een hartkwaal) wordt hij spottend de blauwe prins genoemd. Maar het hele verhaal staat bol van benauwde situaties dus in feite moet je de titel ruimer zien.
Structuur
Het verhaal is opgebouwd uit 33 korte hoofdstukken. Elk hoofdstuk begint middenin in een scene waardoor je meteen in het verhaal zit.
Plaats
Het verhaal speelt zich af in Amsterdam, de Pijp. Een deel van het verhaal speelt zich af in Zweden.
Stijl
De stijl is heel helder en ongekunsteld. Er wordt met weinig woorden veel gezegd. Het is een spannend en ontroerend boek, met veel mooie beelden en sfeervolle omschrijvingen.
Genre
Literaire roman (vermoedelijk auto-fictie)
Auteur
Daphne Buter werd geboren in 1957. Haar vader was de fotograaf Hans Buter. Ze publiceerde korte verhalen of verhaalfragmenten in Vrij Nederland en de literaire tijdschriften Bunker Hill, Passionate en Vrijstaat Austerlitz.
Waardeoordeel
Het is een boek wat je bijblijft. Een van de beste boeken die ik ooit gelezen heb.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen