Boekverslag : Onbekend/anoniem - Reinaert De Vos
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 3932 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 3932 woorden.
Samenvatting
| Willem, die Madocke maakte Daar hij dikken omme waakte Hem vernooide zo harde Dat die avonture van Reinaerde In Dietse ongemaket bleven -die Aernout niet hevet vulschreven- dat hij die vite dede zoeken enden hij ze na den Walschen boeken in Dietse dus hevet begonnen. | Willem, die Madoc maakte wat hem dikwijls z'n nachtrust kostte vond het erg jammer dat van de avonturen van Reinaert niet eerder een Nederlandse vertaling voltooid is: -Aernout heeft haar immers niet afgemaakt- daarom liet hij Reinaert's levensverhaal opsporen en is op grond van Franse handschriften In het Nederlands als volgt begonnen: |
Willem, de schrijver die ook de Madoc schreef, betreurt het dat Aernout het verhaal over Reinaert niet in het Diets (de toenmalige volkstaal) heeft voltooid. Willem heeft zich toen verdiept in het levensverhaal van Reinaert. Hij heeft een gedeelte vanuit het Frans bewerkt in het Diets, maar heeft er vervolgens een geheel eigen verhaal van gemaakt. Willem verzoekt aan de "boerenkinkels en aan de dwazen", dat ze als ze komen luisteren naar de voordracht van dit verhaal, waar ze toch niets aan hebben, de gedichten met rust te laten. Dit verhaal was volgens hem niet bedoeld voor domme, maar voor beschaafde mensen.
Het verhaal begint…
De koning van de dieren, de leeuw Nobel, had besloten dat er tijdens Pinksteren een hofdag gehouden zou worden. Alle dieren waren aanwezig, op één na: Reinaert. Hij had al zoveel misdaan bij de overige dieren, dat hij alleen nog maar kon rekenen op de steun van zijn neef Grimbeert, de das. Normaal gesproken was de hofdag een gezellig onderonsje, iedereen zag elkaar weer. Je kon gezellig babbelen over koetjes en kalfjes. Maar niet deze keer.
Isengrijn, de wolf, beschuldigde Reinaert van allerlei misdaden;
Het verkrachten van zijn vrouw Hersint en de mishandeling van zijn kinderen met als gevolg daarvan de blindheid van twee van zijn kinderen.
Het Franse, bekakte hondje Courtois beklaagde zich erover (in het Frans) dat Reinaert in een koude winter zijn laatste worst had gestolen. Courtois moest wel toegeven dat hij de worst had gestolen van Tibeert de kater.
Pancer, de bever, vertelde hoe Reinaert de haas Cuwaert tot kapelaan op wilde leiden. Hij had Cuwaert gedwongen samen met hem het credo te leren. (Dat was nogal dubbelzinnig, Reinaert had Cuwaert gedwongen seksuele handelingen met hem te verrichten).
Isengrijn drong erop aan dat Reinaert ter dood veroordeeld moest worden. Grimbeert, de das, hield een vurig pleidooi voor zijn oom. Hij vertelde dat Isengrijn zelf ook niet bepaald een lieverdje was, ook was Reinaert kluizenaar geworden. Hij droeg een haren boetekleed en raakte geen vlees meer aan.
Terwijl Grimbeert dit pleidooi hield, naderde er een droevige stoet: de dochter van haan Cantecleer, kip Coppe, was door Reinaert op lelijke wijze te pakken genomen. Reinaert was naar Cantecleer gegaan en had hem verzekerd dat hij het aardse leven vaarwel had gezegd. Cantecleer geloofde Reinaert en was met zijn kinderen buiten de bescherming van het hoenderhof gekomen. Ze waren nog maar net buiten, of Reinaert stortte zich op de kippen. Cantecleer had nu nog maar vier van zijn vijftien kinderen.
De koning was furieus en besloot Reinaert te dagvaarden. Na de begrafenisceremonie van kip Coppe stuurde hij beer Bruun, een van zijn trouwe onderdanen, naar Maupertuus, de burcht van Reinaert. Reinaert was van adel en had het recht drie maal gedagvaard te worden. Bruun kwam na een lange tocht aan bij Reinaert en verkondigde dat Reinaert met hem mee zou gaan naar de koning. Reinaert antwoordde dat hij wel zou willen, maar dat hij teveel had gegeten van een onbekende spijs. Die onbekende spijs waren honingraten, die zijn maag eigenlijk niet kon verdragen. Hij vertelde Bruun, die wel trek had in een lekker maaltje dat er honing te vinden was op het erf van de boer Lamfroit. Reinaert beloofde Bruun dat hij hem zou wijzen waar de honing was, en zo vertrokken ze samen naar boer Lamfroit. Reinaert wees Bruun de gespleten eik, waarin volgens hem de honing zat en waarschuwde hem om niet te gulzig te zijn. Maar Bruun had zo'n trek gekregen dat hij met kop en voorpoten door de gespleten boom heen ging. Bruun zat in de val!!! Reinaert maakte hierover zo'n spottende ophef dat de boer werd gewaarschuwd. Lamfroit trommelde zo veel mogelijk dorpelingen op en ging naar de eik waar Bruun in vast zat. Ook waren de pastoor, zijn vrouw Julocke en de koster erbij. Ze waren gewapend met harken, stokken, bezems en dorstvlegels. Bruun werd helemaal afgetuigd. Hij verloor bij dit ongelijke gevecht zijn oor en zijn wangen. De vrouw van de pastoor, Julocke, gaf Bruun op het laatst nog zo'n harde klap dat Bruun tussen een groepje vrouwen terechtkwam. Vijf van die vrouwen, waaronder Julocke, vielen in een rivier. Bruun kon ontsnappen omdat de pastoor zich alleen maar bekommerde om zijn vrouw; Bruun was op dat moment niet belangrijk meer. Toen Bruun weer op land was geklauterd, werd hij nog door Reinaert bespot. Bruun wist toch nog, al kruipend en schuivend, het hof van koning Nobel te bereiken.
Koning Nobel riep meteen de hoogste edelen bijeen voor een spoedoverleg. Nobel besloot dat hij toch het reglement moest eerbiedigen; Reinaert wás van adel en had dus het recht om drie keer een dagvaarding te krijgen. Nobel besloot toen om Tibeert, de kater, als bode naar Maupertuus te sturen.
Tibeert had wel de reputatie wijs en voorzichtig te zijn, maar dat bleek niet waar te zijn... Reinaert beloofde de kat dat hij mee zou gaan naar het Hof. Tibeert zag geen bezwaren. Reinaert stelde voor dat Tibeert zou blijven overnachten, en dat hij ook bleef eten. Reinaert beweerde dat hij een plek kende, waar heel veel lekkere vette muizen rondliepen. Tibeert liep in de val van Reinaert, zo gingen ze samen op weg naar de lekker muizen die Reinaert aan Tibeert had beloofd. De muizen leefden in de schuur van de pastoor. Reinaert wist waar de pastoor een strik had gespannen. Reinaert had namelijk kortgeleden een haan van de pastoor te pakken gekregen. Reinaert zorgde ervoor dat Tibeert vast kwam te zitten in de strik. Tibeert maakte zo'n kabaal dat de bewoners werden gewekt. De bewoners gingen de arme Tibeert te lijf en probeerden hem te vermoorden. Tibeert wist, gelukkig voor hem, te ontkomen door de pastoor in zijn geslachtsdeel te bijten. Julocke, de vrouw van de pastoor, bekommerde zich nog het meest om het feit dat de pastoor nu waarschijnlijk nooit meer zin zou hebben in het liefdesspel. Tibeert bereikte het Hof, ook zwaar gehavend.
Niemand was nog bereid Reinaert zijn laatste dagvaarding over te brengen. Alleen Grimbeert, zijn neef en advocaat, had er nog genoeg moed voor. Hij vertrok naar zijn oom. Hij slaagde er uiteindelijk in zijn oom te overtuigen mee te gaan naar het Hof van koning Nobel. Reinaert nam afscheid van zijn vrouw Hermeline en zijn kinderen Reynaerdine en Rossel. Tijdens de reis naar koning Nobel biechtte Reinaert al zijn zonden op: hij had Bruun en Tibeert te grazen genomen, Cantecleer van zijn kinderen beroofd, Isengrijn op verschillende manieren gekweld. Hij beloofde ook beterschap en vroeg of Grimbeert hem kon kwijtschelden van zijn zonden. Omdat de doodstraf boven het hoofd van Reinaert hing, vroeg hij om de lekenbiecht. Als iemand op het punt stond te sterven, mocht iedere leek de biecht afnemen. Als boetedoening gaf Grimbeert zijn oom met een twijgje veertig slagen Dat was een erg milde straf. Daarna nam de das de lekenbiecht af. Grimbeert had echter grote moeite om zijn oom in bedwang te houden, toen ze langs een nonnenklooster liepen. Daar waren namelijk vette ganzen en kippen. Grimbeert werd boos op zijn oom en vertelde hem dat hij net gebiecht had en nu alweer wilde zondigen; Reinaert toonde berouw van zijn zonden, en ze gingen verder.
Aan het hof werd Reinaert beschuldigd door iedereen. De koning was reeds overtuigd en veroordeelde Reinaert tot de gal. De naaste verwanten van Reinaert wilden hierbij niet aanwezig zijn en vertrokken. De grootste vijanden van Reinaert, Isengrijn, Bruun en Tibeert, maakten de galg klaar voor gebruik. Reinaert hield een schuldbekentenis vol zelfbeklag. Maar daarna kwam de sluwe vos met een slim plan op de proppen. Hij vertelde dat zijn vader op een verborgen plek een schat had verborgen. Bruun, Tibeert en Isengrijn hadden samen met zijn vader een plan beraamd. Reinaert maakt de koning wijs dat hij wist waar die schat verborgen was, omdat Grimbeert dat ooit eens aan zijn vrouw had verteld. De koning vond het wel wat om zoveel geld te verdienen, maar hij geloofde Reinaert toch niet meteen. Hij wilde meer details weten over de vindplaats van de schat. Reinaert vertelde dat de schat zich bij de bron Kierkeputte in het bos Hulsterloo bevond. Op aandringen van Gentel, de koningin, schold Nobel Reinaerts schulden weg in ruil voor de schat. Reinaert liet tussen neus en lippen weten dat hij best een nieuwe tas en een nieuwe schoenen kon gebruiken. Er werd een stuk vel van Bruun, Isengrijn en diens vrouw Hersint afgesneden om de benodigde sullen voor Reinaert klaar te maken. Voordat de sluwe vos naar Kierkeputte ging, maakte hij eerst een Pelgrimstocht naar Rome om aan de paus vergiffenis te vragen voor al zijn zonden. Reinaert ging, voordat hij naar Rome ging, eerst nog langs huis om afscheid te nemen van zijn vrouw en kinderen. Cuwaert de haas en Belijn de ram begeleidden Reinaert daarbij omdat het 'zulke oprechte dieren' waren.
Toen het drietal bij Maupertuus aankwam, vroeg Reinaert aan Cuwaert of hij mee naar binnen wilde gaan, om zijn kinderen te troosten. Cuwaert ging mee; had hij dat nou maar niet gedaan, ze waren nog maar net binnen, of Reinaert beet Cuwaert zijn nek door. Het vossengezin smulde van de lekkere vette haas. Reinaert vertelde Hermeline, zijn vrouw, dat de maaltijd een zoenofferwas van koning Nobel; de haas zou namelijk de eerste zijn die Reinaert, onterecht natuurlijk, had beschuldigd. Hij vertelde zijn vrouw wel dat ze het beste met de kinderen kon vluchten, omdat de koning spoedig minder goedgezind zou worden. Hermeline vertelde Reinaert dat hij wel eerst op pelgrimstocht moest gaan, maar Reinaert vond dat tijdverspilling; hij had de koning toch misleid met een niet-bestaande schat. De koning zou hem eeuwig haten, wanneer hij dat ontdekte.
Belijn stond ondertussen nog steeds buiten te wachten. Hij werd ongeduldig en riep naar Cuwaert: ' Cuwaert, laat de duivel het regelen. Hoelang moet Reinaert je daar nog houden? Waarom kom je niet naar buiten, dan kunnen we gaan'(versregel 3204 t/m 3206)
Toen Reinaert naar buiten kwam, vertelde hij Belijn dat Cuwaert nog een tijdje bij zijn gezin zou blijven; ze waren ontroostbaar. Reinaert vertelde hem ook dat de koning hem had gevraagd om hem nog een paar woorden te schrijven. Hij vroeg aan Belijn of hij de brief aan de koning wilde geven. Belijn zei dat hij wel zou willen, als hij iets had om de zeer belangrijke brief in te doen. Reinaert had dat allemaal allang geregeld. Hij overhandigde Belijn zijn pelgrimstas met daarin de kop van Cuwaert. Belijn ging op weg, met de "wijze" raad om de koning te vertellen dat híj had geholpen de brief op te stellen. Belijn ging op weg naar de koning met de tas van Reinaert met daarin de vermeende brief. Belijn had Reinaert wel moeten beloven de tas niet te openen. Toen de ram aankwam bij de koning, was deze heel verbaasd en vroeg meteen naar Reinaert. Belijn vertelde hem dat hij alleen door was gegaan naar Rome, maar dat hij een brief had van Reinaert. Hij had zelf geholpen met het opstellen van de brief. Nobel gaf zijn bode Botsaert de opdracht de tas te openen en de brief voor te lezen. Toen Botsaert de tas opende, haalde hij de kop van Cuwaert eruit. De koning begon zijn woede te uiten toen hij had beseft hoe erg hij was bespot en bedrogen door de sluwe vos. Firapeel, het luipaard, sprong naar voren. Hij was nog familie van de koning. Op zijn aanraden werden Isengrijn, Hersint en Bruun in ere hersteld. Ze werden terug betaald door Belijn en zijn familie vogelvrij te verklaren. Dat betekende dat ze mochten worden opgegeten door degene die er zin in had. Ook Reinaert de vos werd vogelvrij verklaard, maar hij was al lang met zijn familie naar een andere wildernis vertrokken.
Zakelijke gegevens van het oorspronkelijke verhaal:
Auteur: Willem
Titel: Van den Vos Reynaerde
Geschreven omstreeks 1200
3469 versregels
Genre: satirisch(=hekel) dierendicht of dierenepos.
Eerste reactie op het verhaal
Ik heb dit boek gekozen omdat we een boek uit de Middeleeuwen moesten lezen. We hadden dit boek al tijdens de Nederlandse lessen in literatuur behandeld. Dit boek werd ook al aan mij voorgelezen toen ik op de basisschool zat (de kinderuitvoering).
Ik herkende deze titel, van de rest van de boeken wist ik niet zoveel, daarom heb ik dit boek gekozen.
Analyse van het verhaal:
De structuur:
Het verhaal van Reinaert de Vos heeft een duidelijke structuur. Je zou het als volgt kunnen indelen:
- Proloog (versregel 1 - 40)
- Hofdag ( versregel 41 - 496)
- Eerste daging ( versregel 497 - 1042)
- Tweede daging (versregel 1043 - 1359)
- Derde daging (versregel 1360 - 1754)
- Veroordeling van Reinaert (versregel 1755 - 2051)
- Biecht van Reinaert (versregel 2052 - 2492)
- Vrijspraak van Reinaert ( versregel 2493 - 3076)
- Terugkeer van Reinaert (versregel 3077 - 3329)
- Veroordeling van Belijn (versregel 3330 - 3469)
De Schrijfstijl
Het verhaal is in dichtvorm geschreven. Vroeger konden veel mensen niet lezen, en werden de verhalen voorgedragen. Dat werd meestal op een plein gedaan. Omdat de voordrager het gedicht uit zijn hoofd moest voordragen werden de verhalen op rijm geschreven. Dat was makkelijker, zo was het beter te onthouden. De gebruikte taal is het Diets. Bij het boek dat ik heb gebruikt stond de vertaling in het hedendaagse Nederlands ernaast.
Genre:
Van den vos Reynaerde is een dierenverhaal.
Dierenverhalen zijn al heel oud. De Germanen kenden al dierenverhalen. Lange tijd voor Christus waren er al fabels in omloop in India. Fabels zijn korte dierenverhalen met een duidelijke moraal.
Iedereen zal begrijpen dat de auteur van dit dierenverhaal onbekend wil blijven. Hij liep namelijk groot gevaar dat zijn vrijmoedige schrijven afgestraft zou worden. Toch komt zijn voornaam voor in het verhaal. De eerste en in de slotregels vormen een acrostichon (naamdicht) met de woorden b i W i l l e m e. Een ander bekend acrostichon is het Nederlandse Volkslied het Wilhelmus. Vroegere overschrijvers hadden de regels veranderd, daarom is dit acrostichon pas in 1920 ontdekt. Dit zijn de dichtregels.
Bi Gode, ic dart u wel raden
Isengrim sprak tot den bere
Wat sechdire toe, Brune here? Bruun sprac:
Ic hebbe liever in de rijsere, dan hier te
Liggen int ijsere
Laat ons tot den koning gaan
Ende sinen pais daar ontvangen
Met Firapeel dat si gingen
Ende maken pais van alle dingen
De vertaling:
Dit adviseer ik u, bij God!
Isengrim zei tegen de beer:
Nou wat vind jij hiervan, heer
Bruun? 'Ik lig wel liever buiten
Dan dat ze me in de boeien sluiten
Laten we naar de koning gaan;
We nemen zijn vredesaanbod aan.'
Ze gingen mee naar Firapeel
En verzoenden zich geheel.
Het gedicht heeft een satirisch (spottend) karakter, dat blijkt uit de volgende punten:
- De ernstige stijl van het heldendicht en van de ridderroman komen in dit verhaal terug. (bijvoorbeeld de aanspreekvorm Heere)
- De typering van de adel: karakterloos, hebzuchtig, trots en egoïstisch.
- De geestelijken worden bespot. De pastoor belooft bijvoorbeeld absolutie(=kwijtschelding van schulden) aan degene die zijn vrouw Julocke uit de rivier redt.
- De dorpelingen worden bespot; vers 796: "Ludolf metten crommen vingheren…"
- Het Latijn wordt verminkt: in plaats van Nomine patris Christi Filii staat er in het verhaal Nomine patrum christum filye.
- De Franse taal wordt bespot. (Bijvoorbeeld vers 937 en verder: Siere priester, dieu vo saut! Kendi Reynaet, den ribaut?)
De hoofdpersoon
De hoofdpersoon is natuurlijk Reinaert. Het spreekwoord "Een vos verliest wel zijn haren, maar nooit zijn streken" lijkt wel speciaal voor Reinaert te zijn gemaakt. Hij is sluw, zelfverzekerd, gewetenloos, vindingrijk en onbarmhartig. Hij weet heel goed wat de zwakheden van zijn tegenstanders zijn en speelt daar goed op in. Het zwakke punt van koning Nobel was zijn hebzucht; Reinaert komt met een schat op de proppen. Tibeert en Bruun waren gulzig en vraatzuchtig. Hij bood hun een lekker maaltje aan. Ondanks zijn streken wint hij wel de sympathie van de lezer.
De bijpersonen
Nobel de leeuw was de koning van alle dieren. Hij doet zich erg rechtvaardig voor, en was dat ook soms. Hij gaf Reinaert het recht zich te verdedigen Maar uiteindelijk blijkt dat hij alleen maar zijn rijkdom en macht wil vergroten. Hij is helemaal niet nobel.
Isengrijn de wolf is de eerste die Reinaert beschuldigd van allerlei misdaden. Zo zou Reinaert Hersint, zijn vrouw, hebben verkracht en zijn kinderen hebben mishandeld. Hij is ook degene die voorstelt dat Reinaert ter dood veroordeeld moet worden. Hij is een huichelachtige wolf die alleen maar aan zijn maag denkt.
Bruun de beer is een domme beer. Hij is heel inhalig. Zo lang hij maar genoeg te eten heeft is hij tevreden. Hij is de eerste die Reinaert moet dagvaarden. Maar hij loopt in de val en wordt afgeranseld door onder andere de pastoor.
Tibeert de kater denkt dat hij slim is en heeft ook die reputatie, maar Reinaert is ook hem te snel af. Gelukkig weet Tibeert zich nog wel te verdedigen tegenover de pastoor. Hij was de tweede die Reinaert moest dagvaarden.
Grimbeert de das was een neef van Reinaert en ook zijn advocaat. Hij was de derde en laatste die Reinaert moest dagvaarden. Dat hij Reinaert verdedigt betekent niet dat hij dikke maatjes met zijn oom is. Hij wil alleen de naam van de clan(familie) zo hoog mogelijk houden.
Belijn de ram is heel hebzuchtig. Hij gaat met Reinaert mee als deze op 'pelgrimstocht' gaat. Als Reinaert hem vertelt dat hij een wit voetje bij de koning kan halen door een brief af te leveren, twijfelt Belijn geen moment. Hij was dan ook degene die de pelgrimstas met de kop van de haas Cuwaert aan de koning overhandigt. Hij is ook de hofkapelaan van de koning. Hij werd door de koning vogelvrij verklaard; dat betekende dat men hem mocht vermoorden al men daar zin in had.
Courtois is een bekakt Frans hondje. Zijn naam komt van het Franse 'courtois' wat beleefd betekent. Hij klaagt alleen over onbenullige dingen zoals een gestolen worst.
Cantecleer de haan verliest negen van zijn vijftien kinderen aan Reinaert. Cante cleer (cante cleer) betekent helder (klaar) zingen ( van het Franse 'chanter')
Cuwaert de haas is een angstig haasje, een angsthaas. Toch doet hij wat de koning hem opdraagt. Cuwaert betekent lafaard (vanuit het Engels 'coward').
Firapeel het luipaard is familie van de koning. Hij stelt voor om Bruun, Tibeert en Isengrijn weer in ere te herstellen.
De pastoor wordt door Willem, de auteur, bespot. Als er vijf vrouwen in een rivier vallen, bekommert hij zich alleen om zijn vrouw Julocke. Hij belooft degene die zijn vrouw zal redden absolutie (dat betekent dat hij die persoon zal vrijstellen van alle schulden). De pastoor is getrouwd!!! Dat mag niet, elke geestelijke moest het celibaat afleggen; daarin staat onder andere dat je niet getrouwd mag zijn.
Willem spot dus met de wijze waarop de lage geestelijkheid met het celibaat omspringt. Er wordt ook verteld dat de pastoor tot driemaal toe naakt uit zijn bed komt. Ook vertelt zijn vrouw Julocke dat de pastoor (nadat Tibeert hem in zijn edele delen had gebeten) nu geen zin meer zal hebben in het liefdesspel.
De rest van de personages is niet zo belangrijk. De dieren komen niet echt aan bod. En de andere mensen worden afgeschilderd als domme mensen. Alles lijkt misvormd te zijn aan de mensen. Zo heb je Ludolf met de kromme vingers, Ludmoer met de kromme neus en kleine Hugo met de kromme benen. De mensen hebben ook geen verfijnde vechttechniek.
Willem heeft op de dieren allerlei menselijke eigenschappen getransponeerd (antropomorfisme) maar vooral de negatieve: hebzucht, ijdelheid, domheid, egoïsme, brutaliteit, onbenulligheid en lichtgelovigheid. Dat wordt door Willem met groot plezier beschreven.
Thematiek in het verhaal
Het thema is kritiek op de (standen) maatschappij, het tonen van een verkeerde wereld.
De dieren staan voor de adel, zij zijn de edellieden. De edelen zijn corrupt en machtsbelust. Ze zijn egoïstisch en zijn alleen maar uit op winst.
Ook de geestelijkheid wordt door Willem aangepakt. De pastoor is getrouwd, heeft een zoon en gedraagt zich onzedelijk. Als Tibeert de pastoor in zijn edele delen bijt, vindt Reinaert dat dat wel goed is voor de pastoor. Omdat hij te vaak met zijn vrouw in bed ligt en te weinig de kerkklokken luidt.
De boeren worden ook goed aangepakt door Willem. Zij zijn dom en geloven alles wat de pastoor ze vertelt.
De dubbelzinnigheid in het verhaal
Veel namen in het verhaal van Reinaert de vos hebben een dubbele betekenis.
Zo betekent Hersint (de vrouw van Isengrijn die door Reinaert verkracht zou zijn) zij heeft er wel zin in.
En Nobel de koning der dieren is helemaal niet nobel. Hij is dom, hebzuchtig en egoïstisch.
Reinaert leert Cuwaert het credo (de geloofsbelijdenis) door hem tussen zijn benen te klemmen. In het Middelnederlands konden de volgende geestelijke termen dubbelzinnig worden opgevat:
U 'Kapelaan maken' stond waarschijnlijk voor masturberen.
U Bij de term 'Credo leren' kan men denken aan een homoseksuele relatie.
De motieven van de schrijver
Rechtspraak: In de Middeleeuwen had een edelman het recht om drie maal gedagvaard te worden. In de vroege Middeleeuwen had met het vete-recht. Als iemand onrecht aan was gedaan, mocht het slachtoffer wraak nemen door op precies dezelfde wijze de dader te treffen. Oog om oog, tand om tand. Men was in die tijd geen individueel rechtspersoon, men was lid van een familie. Daarom waren er in die tijd veel familie vetes.
Moord: Reinaert wordt beschuldigd van onder andere de moord op kip Coppe. Ook worden Reinaert, Belijn en hun families vogelvrij verklaard. Zij stonden niet meer onder bescherming van de staat. Ze mochten dus door iedereen vermoord worden.
Leugens: Reinaert is een hele slimme vos. Hij vertelt iedereen leugens en weet daardoor te ontkomen aan de doodstraf. Hij misleidt zelfs de koning.
Feodale verhoudingen: In de Middeleeuwen waren de feodale familiebanden heel belangrijk; de hele familie (clan) had er baat bij als het hoofd van de clan goed aangeschreven stond bij de koning. Grimbeert sprak zijn Reinaert aan als 'oom' Hij maakte dus deel uit van de 'clan'. Reinaert was het clanhoofd. Daarom verdedigde Grimbeert zijn oom ook zo goed; het betekende dus niet dat ze goede vrienden waren. Het was ook uit eigenbelang. Het was ook mogelijk om iemand met wie je je nauw verbonden voelde als familielid aan te spreken. Door de benamingen 'oom' 'tante' 'neef of 'nicht' werd aangegeven dat de persoon een graag geziene gast was van de clan.
Standenmaatschappij: Willem vond de standenmaatschappij helemaal niets. Hij had op elke stand wel wat te zeggen. Zo was de geestelijkheid helemaal niet trouw aan het celibaat, was de adel egoïstisch en het 'gewone' volk dom.
Mijn mening over het boek
Ik vond het een heel leuk boek om te lezen. Ik had namelijk niet verwacht dat er zulk soort teksten werden geschreven in de Middeleeuwen. Het was in die tijd wel shockerend. Er zit ook een aantal onmogelijke situaties in het verhaal. Zo kan Bruun door =de verwondingen aan zijn poten niet meer lopen, en gaat hij dus maar rollen. Dat was heel origineel gevonden. Willem wilde waarschijnlijk de mensen wakker schudden. Dat is helaas minder goed gelukt dan dat hij had gehoopt; zijn boek kwam op de lijst van verboden boeken terecht. De kerk en het gezag waren bang geworden dat de bevolking ook echt in opstand zou komen. Willem is er wel in geslaagd een mooi dierenepos te schrijven. Ik vind dit boek echt een aanrader voor mensen die een boek uit de middeleeuwen moeten of willen lezen. Maar ik raad het ook aan aan mensen die een leuk satirisch gedicht willen lezen.
De bronnen
- 'Reinaert de vos' samengesteld door Hubert Slings
- 'Reinaart de vos' samengevat en bewerkt door Paul Biegel
- 'Literatuur, geschiedenis een leesdossier' door J.A. Dautzenberg.
- 'Van den Vos Reynaerde' door Manteau.
- Verschillende internetsites via www.google.nl.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen