Boekverslag : Brigitte Schwaiger - Wie Kommt Das Salz Ins Meer
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1701 woorden.

Titel

WIE KOMMT DAS SALZ IM MEER



Auteur

BRIGITTE SCHWAIGER



Tekstbeoordeling

Realistische argumenten

Ik denk dat het boek vrij onrealistisch geschreven is. Ik zeg met nadruk 'ik denk', omdat ik zelf niet veel weet over het hoe en wee bij een scheiding en hoe de mensen zich dan voelen. Zoals beschreven wordt hoe de vrouw langzaam psychisch gestoord wordt, lijkt het me niet realistisch meer. Op zich kan het wel zo zijn dat iemand helemaal veranderd, maar zoals hier gebeurd vind ik het wel erg overdreven en ver gezocht.

Een ander onrealistisch iets is de huwelijksnacht. Zelf heb ik dat uiteraard ook nog niet meegemaakt, maar ik kan me er wel iets bij voorstellen en dat is zeker niet hoe het in het boek gebeurt. Dan lijken de twee hoofdpersonen wel mensen van een andere planeet want dat lijkt me nou niet helemaal normaal. Dat zou eventueel ook aan mij kunnen liggen.



Structurele argumenten

Het boek is vrij helder geschreven. Het is af en toe wel moeilijk Duits, maar over de grote lijn is het toch wel te volgen. Daarnaast komt er ook nog bij dat het Oostenrijks Duits is en persoonlijk vind ik dat beter te begrijpen (dat merk ik ook als ik bijvoorbeeld Der Alte en Commissaris Rex vergelijk, commissaris Rex is dan veel beter te begrijpen)

Er zit geen duidelijke afwisseling in de tijd die beschreven wordt, alleen de laatste alinea zou een beetje opvallend kunnen zijn, omdat de hoofdpersoon (het is een ik-figuur) dan foto's van vroeger kijkt en daarvan weer gelukkig wordt. Maar echt opvallend of vreemd is dat nou ook weer niet.



Vernieuwingsargumenten

Ik vind het een origineel boek. Het is dan wel niet hélemaal mijn smaak, maar toch is het denk ik wel origineel. Ik lees - zoals je waarschijnlijk wel begrijpt - niet veel van dit soort boeken en kan dus ook geen vergelijking maken met soortgelijke boeken.

Hoe dan ook, ik denk dat het een origineel boek is en dan vooral op de manier hoe de ik-persoon op den duur vrij gestoord wordt.



Morele argumenten

Zoals ik al een beetje heb laten doorschemeren vond ik het persoonlijk geen goed boek. Waarom ik het gekozen heb is waarschijnlijk omdat het enige boek was wat op dat moment in de bibliotheek te vinden was. En als ik eenmaal ver in een boek gevorderd ben vind ik het tijdverspilling om het weg te leggen en opnieuw in een ander boek te moeten beginnen.

Ik vond het dus geen goed boek maar dat komt denk ik vooral ook door het onderwerp. Een beetje relatieproblemen in een boek kan geen kwaad (dat komt in heel veel door mij gelezen boeken voor) maar zo veel als het hier ter sprake gebracht wordt, wordt het mij toch net even iets te veel.



Intentionele argumenten

Ik denk dat de bedoeling is geweest te laten zien dat een huwelijk dat tot stand is gekomen door het uitkiezen van de partner door de ouders niet goed stand kan houden. Als dat zo is, vind ik dat de schrijfster met die thematiek goed geslaagd is. Ze beschrijft heel duidelijk dat een vrij gelukkige vrouw haast ten onder gaat aan een man die ze eigenlijk helemaal niks vindt. Na de scheiding bloeit ze weer helemaal op tot zichzelf en blijkt dus dat de man die haar ouders voor haar gekozen hadden geen goede keuze is geweest.



Emotivistische argumenten

Het boek heeft op mij geen duidelijke indrukken achter gelaten, maar waarschijnlijk komt dat omdat het boek me niet echt geïnteresseerd heeft. Als dat het wel gedaan zou hebben denk ik dat ik wel anders over het boek gedacht zou hebben, maar zoiets is nou eenmaal moeilijk te zeggen. Hoe zou ik gereageerd hebben ALS….. Ik denk dat ik dan best wel medelijden gehad zou hebben met de hoofdpersoon omdat je toch een bepaalde tijd van je leven niet meer gelukkig bent door toedoen van je ouders.



Tekstbestudering

Korte inhoud

Het boek begint met een woord dat meteen in het hele boek centraal blijft staan. Dat is namelijk het woord "Gutbürgerlich", wat zoiets betekent als "goed burgerlijk". Men bedoelt daar mee dat alles volgens het oude patroontje moet. Meisje trouwt met jongen die door de ouders is uitgezocht.

De ik-persoon is door har ouders gekoppeld aan Rolf. Hij is een pas gediplomeerde ingenieur en

De ouders van de ik-persoon zijn erg blij met hem als schoonzoon. De ik-persoon is de laatste vrouw van de stamboom en men vindt dat de traditie voort gezet moet worden en de ouders koppelen dus haar aan een iemand die daar volgens hen voor in aanmerking komt.

Tijdens het huwelijksfeest bezat ze zich en wordt dan uiteraard stomdronken. De huwelijksnacht in een hotel wordt een verschrikking. Ze wil absoluut niet met Rolf naar bed en roept niets anders dan "Nein!" Hierna gaan ze op huwelijksreis naar Italië. Als ze aan zee zijn herinnert de ik-persoon zich de dag waarop ze aan haar vader vroeg hoe het zout nou eigenlijk in de zee komt. Die tijd, daar verlangt ze naar terug.

Als ze terug zijn in Oostenrijk kan ze zich helemaal op haar nieuwe 'baan' storten: huisvrouw. Ze baalt erg van de situatie, ze vindt dat ze alleen maar de vrouw van de ingenieur is en verder geen eigen persoonlijkheid heeft. Ze gaat zich langzamerhand steeds meer aan Rolf ergeren, alle kleine dagelijkse dingetjes. Buiten het huishouden om leert ze zichzelf typen op de typmachine aan en gaat een dagboek schrijven. Rolf maakt daarop de opmerking dat ze eruit ziet alsof ze serieus over iets nadenkt. Zelf vindt ze dat daar de hint achter zit "Stop er maar mee, je kan het toch niet." Op een dag komt Rolf thuis met een jachthond, die heeft hij gekocht. Zij wil helemaal geen hond. Rolf richt de hond af en vindt dat het alleen maar een stuk ongedierte is dat streng behandeld moet worden. De hoofdpersoon vindt echter dat je ondanks dat ze geen hond wil ze toch de hond netjes en vriendelijk moet behandelen.

Tijdens een maaltijd bij Hilde en Albert (dat zijn vrienden) is er steeds meer oogcontact tussen Albert en de hoofdpersoon. Rolf vindt na die avond dat ze eigenlijk een schande zijn omdat ze nog geen kinderen hebben. De ik-persoon wil echter helemaal geen kinderen van Rolf.

Er ontstaat een buitenechtelijke verhouding tussen Albert en de hoofdpersoon, hij komt steeds vaker 'toevallig' langs als ze wandelt en gaan dan samen naar het bos. Ook krijgt ze steeds vaker ruzie met Rolf over kleine pietluttige dingetjes waar ze zich bij Rolf aan ergert.

Voor de ouders van de hoofdpersoon lijkt het nog steeds een goed huwelijk te zijn. Omdat ze tegenwoordig steeds meer onvrede heeft met de gang van zaken begint ze serieuze zelfmoordneigingen te krijgen en gaat aan het valium. Rolf neemt haar mee naar Mallorca voor een korte vakantie.

Uiteindelijk leiden alle perikelen in het huwelijk tot een scheiding en gaat de hoofdpersoon weer in haar ouderlijk huis wonen, in hetzelfde kamertje als vroeger. Als ze foto's bekijkt van vroeger en zich zelf als baby ziet verlangt ze flink terug naar die tijd. Ze herinnert zich de trucjes die haar vader vroeger had om haar op de foto te zetten: dat waren nog eens tijden!!



Analyse

Spanning

In het bezoek zit best wel het één en ander aan kritische spanning. Hoe je het ook bekijkt, je leeft toch wel een beetje mee met de hoofdpersoon en dus zit er kritische spanning in het verhaal omdat je je dan af gaat vragen hoe het met de hoofdpersoon gaat aflopen.

Het is duidelijk dat de hoofdpersoon in conflict komt met zichzelf. Het komt (gelukkig) niet tot een uiterlijk conflict, het blijft bij een innerlijk conflict. Doordat de hoofdpersoon niet meer lekker in d'r vel zit, gaat ze toch overal over nadenken en komt dan op allerlei rare ideeën, waarna ze zelfs aan het valium moet gaan.

Ik vind dat er geen echte climax in het verhaal zit.



Perspectief

Het verhaal is geschreven in een ik-perspectief. Dit is eigenlijk in het gehele boek zo. Je leest alleen de gedachten van de hoofdpersoon en komt over de andere karakters helemaal niets te weten (tenminste, niet over wat ze denken, uiteraard heeft de hoofdpersoon wel een mening en die komt je wel te weten).



Tijd, plaats en ruimte

Wanneer het verhaal zich afspeelt ben ik niet te weten gekomen. Het verhaal speelt zich af in een goed milieu in Oostenrijk, maar over de plaatsnamen wordt ook niet gemeld. Ook zijn er korte passages in Italië en Mallorca waar het stel op vakantie is geweest.



Motieven en thema's

Een mogelijk motief voor het schrijven van het verhaal is dat de schrijfster zelf heeft meegemaakt dat ze is 'gekoppeld' aan een man waar ze eigenlijk helemaal niet van hield. Het zou ook mogelijk kunnen zijn dat ze heeft willen laten zien wat voor gevolgen het voor iemand kan hebben als je zo maar aan iemand anders gekoppeld wordt die je zelf niet uitgekozen hebt.

Een thema is, vanzelfsprekend, scheiding. Ik weet niet goed hoe ik dat moet verwoorden, maar centraal staat toch wel de scheiding die de hoofdpersoon wil ondergaan.



Verklaring van de titel

De titel is eigenlijk vrij ingewikkeld bedacht. Als kind heeft de hoofdpersoon ooit aan haar vader de vraag gesteld hoe het zout in de zee is terechtgekomen. De titel verwijst naar dit moment. Het moment dat je als kind nog genoegen kon nemen met een simpel antwoord, nog geen last had van de dagelijkse sleur in de volwassenenwereld.



Achtergrondinformatie

Biografie van de auteur

Brigitte Schwaiger werd in 1949 in Oostenrijk geboren. Ze was dochter van een arts. Ze studeerde psychologie, 'germanistiek' en romantiek in Wenen. In 1968 trouwde ze met een Spaanse dierenarts en woonde een tijdje met hem in Spanje, op Mallorca en in Madrid.

Na haar scheiding studeert ze aan de Pedagogische Academie en deed werk als toneelspeelster, regieassistente en secretaresse. Vanaf 1975 is ze schrijfster.

Bekend werd ze met de eerste roman "Wie kommt das Salz im Meer". Deze werd vertaald in verschillende talen (niet in het Nederlands) De traditionele koppeling van kinderen door ouders en de persoonlijke ontwikkeling van de vrouw staan centraal in haar boeken.
Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen