Boekverslag : Boudewijn Buch - Het Dolhuis
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1356 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1356 woorden.
1.a In beide boeken staat de relatie tussen ouder en kind centraal. Leg deze uitspraak uit.
Bij het boek blauwe plekken staat de relatie tussen ouder en kind centraal omdat het hele boek gaat over Judith die geslagen wordt door haar moeder. Bij het woord relatie denk je meestal aan iets positiefs, maar in Judith’s geval is dat dus niet zo; de relatie tussen Judith en haar moeder is zelfs heel slecht. In Blauwe plekken gaat het er dus over hoe de moeder Judith zwaar lichamelijk mishandelt, bij Het dolhuis echter gaat het voornamelijk over de (slechte) relatie tussen Winkler en zijn vader, Winkler wordt ook mishandeld maar hij wordt niet geslagen door zijn vader maar geestelijk en seksueel mishandeld.
1.b Naast overeenkomsten zijn er ook verschillen tussen Blauwe plekken en Het dolhuis. Noem twee verschillen.
Judith wordt door haar moeder lichamelijk mishandeld en Winkler wordt seksueel en geestelijk mishandeld. Judith weet al de gehele tijd dat ze wordt mishandeld maar ze wil niet dat andere mensen het weten, bij Winkler echter is dat anders, Winkler komt er pas na de dood van zijn vader achter dat hij in zijn jeugd mishandeld werd.
2.a Welke rol speelt het verleden in Blauwe plekken. Met andere woorden: waarom mishandelt de moeder Judith?
Toen de moeder van Judith nog klein was, liep ze met haar kleine broertje over het ijs, toen viel haar broertje door een wak en overleed. Haar moeder (Judith’s oma) gaf Judith’s moeder de schuld en daardoor heeft ze een rotjeugd gehad. Dat verdriet heeft de moeder van Judith nooit kunnen verwerken en dat heeft ze afgereageerd op Judith, die ook overal de schuld van krijgt, omdat ze erg op het dode broertje lijkt.
2.b Winkler in Het dolhuis heeft ook een ‘bijzondere’ relatie met zijn vader. Waarom is de relatie tussen Winkler en zijn vader zo speciaal?
De relatie tussen Winkler en zijn vader was zo speciaal omdat hij wel van zijn vader hield, maar zijn vader hield niet van hem ,want altijd als hij iets goed wou doen zei zijn vader altijd dat Winkler gek was en dan maakten zijn ouders weer ruzie of Winkler nou gek was of niet.
3.a Geef een titelverklaring van Het dolhuis.
Het Dolhuis is de naam van het gekkenhuis waar Winkler in zijn jeugd in heeft gewoond. "Mevrouw Sprong vroeg: ,Weet je waar je heen gaat?’ ,Naar een soort vakantiekolonie. Dat heeft mama gezegd.’ Mevrouw Sprong moest lang na denken en zei toen: ,Tja, zo kun je het ook noemen. Weet je, Winkje, waar je ècht heen gaat? Naar het gekkenhuis.’ ,Dat kan niet, want ik ben niet gek,’lachte hij. ,Het onrecht is raar verdeeld op de wereld,’ mompelde ze. Winkler hoorde haar al niet meer"
3.b Waarom moet Winkler eigenlijk naar het dolhuis?
De vader van Winkler denkt dat Winkler gek is, omdat hij altijd te veel nadenkt over allerlei dingen en omdat hij alles heel precies wil doen. Ook zou hij gek zijn omdat hij altijd zoveel vraagt en alles wil weten. De vader wil Winkler ook weg hebben omdat Winkler van hem houdt en de vader kan het niet verdragen als hij bemind wordt, in het boek wordt hij daarom beschreven als sadist.
3.b Welke rol speelt de moeder in Het dolhuis?
De moeder van Winkler wil graag bij haar man weggaan, maar haar man wil dat niet en dus chanteert hij haar. De moeder van Winkler was vroeger namelijk hoer en daar wordt ze mee gechanteerd door haar man, zodat ze wel bij hem moet blijven. Winkler vindt z’n moeder wel aardig omdat ze hem altijd verdedigt als z’n vader hem voor gek uitmaakt.
4. Geef een titelverklaring van Blauwe plekken.
Het boek heet zo omdat Judith als zij weer eens geslagen is door haar moeder veel blauwe plekken heeft. Dat is de reden dat zij nooit mee kan gymen omdat anders iedereen ze zou zien. De meester zag ze een keer en toen zei Judith dat ze in elkaar was geslagen door een paar jongens, daarom fietste Michiel altijd met haar mee naar huis.
5. Beschrijf kort het einde van Blauwe plekken.
De meester van Judith vermoedt dat ze thuis door haar moeder geslagen wordt, daarom gaat Judith met haar moeder weer verhuizen zonder aan iemand te vertellen waar ze heen gaan. Michiel, die zelf ook al vermoedde dat er iets mis was met Judith, zoekt haar op bij haar nieuwe school. Haar moeder komt daarachter en slaat Judith voor de zoveelste keer in elkaar. Het boek eindigt met dat Judith een treinkaartje koopt: enkele reis Den Haag...
6. Wat vind je van het einde van Blauwe plekken? Waarom vind je het een goed/slecht einde?
Judith heeft zichzelf al vele jaren laten mishandelen en daarom vind ik het goed dat ze er eindelijk voor heeft gekozen dat ze waarschijnlijk voorgoed vertrekt. Ikzelf zou het al veel eerder hebben gedaan maar in haar geval is het waarschijnlijk veel ingewikkelder dan het lijkt. Het is een open einde dus je weet niet precies wat er gaat gebeuren want voor hetzelfde geld vindt haar moeder Judith weer en wordt ze gewoon weer geslagen dus je moet zelf gewoon een beetje bedenken hoe het zal aflopen.
7. Beschrijf de aangrijpendste, spannendste of mooiste scène uit één van de twee boeken. Gebruik citaten om je antwoord te illustreren.
De mooiste (grappigste) scène vind ik als Winkler voor het eerst in de slaapzaal van Huize Kindervrede komt en de yell moet zeggen:
"Hij ging aan de zijkant van zijn bed staan, haalde diep adem en sprak, zonder één stottertje: ,Zo is het, zuster Makela. Als wij op God vertrouwen, Kunnen wij aan onze gezondheid bouwen. Zo is het zuster Makela. Amen’ Zuster Makela Knikte nog tevredener, ze vroeg: ,en wat doen we als een andere zuster vraagt onze yell te zeggen?’ ,Zijn hier dan nog andere zusters? Dat weet ik niet, zuster, omdat ik hun namen niet ken.’ De andere jongens veerden van hun bedden op, begonnen te lachen en met hun handen op hun kussens te klappen. Het gelach werd binnen een paar seconden van onderdrukt geluid tot verward gesnater. ,Zijn er nog andere zusters?’ gilde een jongen. ,Ze hebben hier wel honderd zusters en de ene is een nog kloteriger wijf dan de andere!’ schreeuwde iemand. ,Ze zijn nog gekker dan wij!’ klonk het uit een verre hoek van de zaal. ,Op de buik en broek naar beneden,’snerpte zuster Makela"
Daarna krijgen ze allemaal een pak slaag en zeggen hierna: ,Dank u, zuster. Door gehoorzaamheid tot Jezus!’ Dit vind ik een hele mooie scène omdat er humor in zit en omdat hij leuk verteld is.
8. Welk boek vind je leuker? Waarom? Wees niet te kort in je uitleg.
Het boek Het dolhuis vind ik leuker omdat er humor in zit. De jeugd van Winkler wordt heel grappig beschreven, de stukken dat Winkler volwassen is vind ik een beetje te langdradig en ingewikkeld, het volwassen leven van Winkler en de geografische artikelen zijn soms best saai, maar dat wordt weer goed gemaakt door de humoristische scènes als ‘patiëntje Brockhaus’ wordt geslagen om iets wat hij helemaal niet kon weten zoals vragen stellen en tegenspreken. Hier komt een stuk over de eerste ontmoeting met zuster Makela en Huize Kindervrede: ‘,hebben we daar patiëntje Brockhaus?’
"Ik ben Winkler Brockhaus en ik ben géén patiënt, want ik ben niet ziek. Ik ben alleen een beetje nerveus."
"Patiëntje Brockhaus zal moeten leren dat we hier niet gewend zijn om tegengesproken te worden. Misschien is het beter als patiëntje Brockhaus zijn binnenkomst eventjes overdoet. Het patiëntje gaat opnieuw de hal in, komt door de tochtdeuren en zegt dan:
"Goedemiddag, zuster Makela. Ik ben patiëntje Brockhaus en ik kom hier een tijdje wonen." Als patiëntje Brockhaus dat even doet, dan is dat ongetwijfeld naar ons aller tevredenheid."
"Waarom moet ik weer binnenkomen? Ik ben toch al binnen?" Zuster Makela kwam op Winkler af en gaf hem twee vinnige tikken om de oren. Haar gezicht was tot boze strakheid vertrokken.’
(Citaten zijn uit Het Dolhuis van Boudewijn Büch, 2e druk - Amsterdam: de Arbeiderspers blz. 21, blz. 43/44 en blz.53/54)
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen