Boekverslag : Yvonne Keuls - Het Verrotte Leven Van Floortje Bloem
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 4779 woorden. |
A: Auteur: Yvonne Keuls B: Titel Titel van het boek: Het verrotte leven van Floortje Bloem Uitgever: Amboboeken/ Baarn Plaats van uitgave: Baarn Jaar van uitgave en druk: 1996, 24e druk Aantal Bladzijden: 156 (1e druk 1982, Amboboeken Baarn.) C: Genre Psychologisch-roman Ik heb gekozen voor psychologisch roman omdat je steeds meeleest met wat een ander meemaakt. Je krijgt te weten wat bijv. Floortje vind van hoe haar leven is en hoe ze zich op bepaalde momenten voelt. A: Keuze Ik heb dit werk gekozen omdat ik een keer bij een vriendin thuis zag dat ze allemaal boeken hadden staan van Yvonne Keuls. Ik heb toen aan haar gevraagd of ze die boeken had gelezen en ze gaf aan dat het hele mooie boeken waren en ze raadde mij aan om ook een keer een boek van Yvonne Keuls te lezen. Omdat ik anders niet echt wist wat van boek ik dan moest lezen en ik al vaker had gehoord van “Het verrotte leven van Floortje Bloem” besloot ik naar de bieb te gaan en te kijken of ze het boek nog hadden. En dat hadden ze, dus las ik de achterkant van het boek en het sprak me aan. B: Inhoud Ik heb dit werk met plezier gelezen. Ik had het ook heel erg snel uit, want het boek boeide me heel erg. Het was een mooi geschreven verhaal, omdat je steeds via een andere persoon het verhaal te horen kreeg. (Wisselend ik-perspectief) Ik wou ook weten hoe het af zou lopen met Floortje en ik denk dat ik het boek daardoor ook wel snel uit had. Het boek heeft zeker indruk op me gemaakt, want ik had er eigenlijk nooit zo over nagedacht. Ik dacht altijd: “Nou als mensen zo willen zijn (drugsverslaafde en/of hoertje) dan doen ze dat maar lekker!!!” Maar door dit verhaal weet ik dat die mensen er niet altijd zelf voor kiezen. Ja uiteindelijk kunnen ze wel altijd nee zeggen, maar wat moeten ze dan? Floortje is in de steek gelaten door haar moeder en ze kwam in kindertehuizen en observatiehuizen terecht en dat is natuurlijk nooit leuk. Ze was helemaal alleen en steeds als ze iemand (een vriend, een vriendin, haar zus of ouders) had gevonden was ze bang om die kwijt te raken en dan weer alleen te zijn. Ze moest toch ergens geld verdienen? (Een ‘gewoon baantje’ kon ze wel vergeten, want ze was drugsverslaafde en ze had geen opleiding gevolgd) Ze moest toch ergens onderdak hebben? Ze moest toch eten? A: Samenvatting Het verrotte leven van Floortje Bloem gaat over het leven van Floortje Bloem, dat behoorlijk verrot is. Nog voordat Floortje is geboren loopt haar moeder met haar zusje Beppie weg naar Tante Gerda. Als Floortje geboren is gaat ze meteen naar een kindertehuis, omdat bij Tante Gerda geen plaats meer is. Als Floortje drie jaar is gaat ze naar een pleeggezin. Ze heeft het daar erg naar haar zin, totdat na 4jr haar stiefvader overlijdt aan een ongeluk. Har stiefmoeder kan niet meer zorgen voor Floortje en haar stiefbroer en ze ging weer naar een tehuis. Toen ze acht jaar was ging ze naar een nieuw pleeggezin. Daar ging het fout, ze deed vieze spelletjes met haar stiefzusje en was vaak agressief en had een grote mond. Dus ze moest naar een observatietehuis en daar begon de ellende. Toen ze weer in een tehuis zat mocht ze naar 4jaar eindelijk weer ergens naar toe. Ze mag steeds vaker naar de familie Peperzakken en ze heeft het daar erg naar haar zin. Totdat de oudste zoon naar anderhalf jaar seksueel contact met haar heeft en ze niet op de familiefoto mag. Floortje wil niet meer naar de familie Peperzakken terug. Ze komt weer in een kindertehuis. Ze is vooral voor kinderen kattig en bazig, slaat veel en kan niet over het verlies van haar 1e stiefvader komen. Naar 13jaar verlangt ze opeens heel erg naar haar echte moeder. Haar moeder is intussen weer getrouwd met Adri. Zij zorgen ervoor dat Floortje in de weekenden naar huis mag. De band tussen Beppie en Floortje wordt steeds sterker. Floortje gaat mee naar “de Keet”, waar Beppie en haar vriend Lexie al langer naar toe gingen. Daar leert ze roken, drinken en blowen. Ook ontmoet ze Sjon, hij is in “de Keet” altijd heel lief voor haar. Na de weekenden mag ze blijven wonen bij haar moeder en Adri, maar dan moet ze wel naar de huishoudschool en daar heeft ze nou net helemaal geen zin in. Ze ontmoet daar Karin, samen spijbelen ze veel. Via Karin ontmoet ze Gerben. Ze gaan samen vaak naar Gerben toe. Hij verteld de meisjes verhalen en neemt de meisjes op schoot en streelt ze. Dat vinden ze alledrie heel erg leuk, totdat de moeder van Karin erachter komt en de politie belt. Gerben wordt opgepakt voor pedofilie. Floortje is erg overstuur en zoekt steun bij Adri. Die troost haar en streelt haar. Daar komt haar moeder achter en Floortje moet terug naar het tehuis. Dan is Floortje een paar dagen later jarig en krijgt een cadeau van Gerben: een wit pluche konijn, dat ze op dat moment voor altijd bij zich heeft. Omdat Floortje te oud is moet ze naar een ander tehuis. Onderweg loopt ze weg en verschuilt zich op een autokerkhof tot het donker is, dan belt ze Sjon op en die brengt haar naar de flat van Lexie, waar Beppie logeert. Lexie wordt vanaf dat moment Alex genoemd en die is er nooit. Patriek, die samen met Alex woont, is er ook haast nooit. Beppie en Floortje mogen wel blijven logeren en Patriek vult soms de voorraden aan, ook die van de drugs. Floortje en Beppie hebben de dikste lol en zijn vaak hartstikke stoned. Totdat Sjon op een dag voor de deur staat omdat Floortje heeft gelogen over haar leeftijd. Ze gaat terug naar een tehuis. Daar is ze weer heel erg vervelend en wordt overgeplaatst. In dat nieuwe tehuis heeft ze het best naar haar zin, maar loopt toch weg samen met iemand anders. Tijdens het stelen van kleren worden ze alsnog betrapt en Floortje wordt overgeplaatst naar Gelders End. Daar is het heel erg stom en ze loopt weer weg. Dan belt ze Sjon weer op die komt haar halen en pikken ook Beppie, ondertussen hoertje, van de straat. Samen gaan ze naar Tante Gerda. Beppie gaat naar een afkickkliniek, maar die blijkt bij de Pinkstergemeente te horen. Beppie wordt helemaal gek van dat christelijke gedoe en gaat via het raam weg om weer te tippelen in Rotterdam. Met Floortje gaat het heel erg goed, totdat blijkt dat Beppie is weggelopen en ze weer naar de huishoudschool moet. Ze loopt weg en gaat Beppie zoeken. Ze ontmoet daar een hoertje die seint dat ze haar moet volgen. Dan ziet Floortje wat dat meisje doet met een man en moet terugdenken aan de oudste zoon van de familie Peperzakken en rent overstuur in de armen van een hele knappe jongen: Onmin. Voor het eerst gaat zij met een jongen naar bed en is stapelgek van Onmin. Later blijkt Onmin een lokker te zijn voor het logement van zijn vader. In het begin vind Floortje het niet erg en pas als ze merkt dat Onmin steeds onaardiger doet probeert ze weg te lopen, maar dit merken ze en ze wordt bond en blauw geslagen. Tegen Marina liegt ze over haar leeftijd. Marina maakt een heel ander meisje van haar, door haar kapsel te veranderen. Voortaan wil Floortje geld voor wat ze met mannen doet en zodra ze genoeg geld heeft smeert ze hem. Floortje vindt Beppie en ze gaat bij haar op de kamer wonen. Zo begint ze weer aan de drugs en ze raakt bevriend met Martien, die er op een dag met haar geld vandoor gaat. Beppie en Floortje hebben geen geld meer en moeten weer gaan tippelen, alleen wordt Floortje hier zo beroerd van dat ze gaat chinezen. Sjon wordt lid van een sekte: sanjassin en weet Beppie te overtuigen om een keer mee te gaan. Samen gaan Floortje en Beppie mee, maar Floortje wil niet en stapt halverwege uit om vervolgens terug te liften naar Rotterdam. Ze komt in de auto bij een hele lieve man en verteld over haar leven. De man zet haar af bij het politiebureau en geeft haar zijn kaartje. Om af te kicken gaat Floortje weer naar tante Gerda, dit gaat een hele tijd goed totdat Floortje weer bang wordt en terug gaat naar Rotterdam met de creditcards van haar tante. Als ze weer terug is in Rotterdam is Martien er ook weer en Floortje scheld hem helemaal verrot. Toch worden ze weer vrienden en gaan geld afhalen van de creditcards van tante Gerda. Martien ziet dan ook het visitekaartje van de man van de lift en vraagt Floortje hem op te bellen en te zeggen dat hij moet komen omdat ze anders zelfmoord pleegt. Dan halen Martien en een vriend zijn huis leeg. De man doet dit en Martien belazerd Floortje weer want hij gaat er weer vandoor. Floortje krijgt er hele erge spijt van, vooral omdat ze in de krant leest dat het dochtertje van de man maar een paar uur geleefd heeft. Ondertussen is Beppie weer terug gekomen en smeekt Floortje om geld. Floortje wil dit niet geven, maar Beppie is sterker en haaalt het wel weg. Ze krijgen hele erge ruzie en Beppie gooit Floortjes enige prive bezit, het witte pluche konijn dat ze van Gerben heeft gekregen, uit het raam.. In de vieze tuin kan Floortje hem niet meer vinden en Beppie is er vandoor gegaan.. Nu is Floortje helemaal alleen.. B: Onderzoek van de verhaaltechniek 1. De schrijfstijl: Het boek was makkelijk te lezen. Het taalgebruik was passend en er werden geen moeilijke woorden gebruikt. Het was soms zo geschreven dat het best lachwekkend was, maar er waren ook momenten die heel erg zielig waren geschreven. Dat vond ik heel mooi aan het boek. 2. De ruimte: De ruimte waar het verhaal zich afspeelt is vooral in Rotterdam en Leiden. Belangrijk hier is vooral de straat, de kraakpanden, de flat van Patriek, het huis van moeder en Adri en ook de kindertehuizen enz. Over de tijd kan ik zeggen dat het boek chronologisch is, maar wel met sprongen in de tijd. Je begint te lezen over haar geboorte en aan het eind van het boek is ze een meisje van 15jr. Maar er wordt bijvoorbeeld niks verteld over de periode bij het 1e gastgezin en tot ze naar het 2e gastgezin gaat, dan is ze inmiddels al 8jr. 3. De verhaalfiguren De hoofdpersoon van het boek is natuurlijk Floortje: Floortje is een meisje met blond haar en grijs/blauwe ogen. In het begin had ze een blozend rond toetje maar ik denk dat dit in de loop van de jaren is veranderd, omdat er steeds vaker werd gezegd dat ze zo mager was. Floortje is een wispelturig persoon, de ene keer wil ze dit de andere keer wil ze dat. De ene keer is ze heel lief en de andere keer heeft ze boze buien en slaat ze overal op los. Ze wil graag aardig gevonden worden en heeft een grote behoefte aan waardering. Tegenover haar tante is ze ook heel erg aardig en behulpzaam maar tegenover haar echte moeder bijvoorbeeld is ze negerend, agressief en maakt ze veel ruzie. Floortje groeit op in tehuizen en tussen junks en hoertjes. Af en toe heeft ze dan fijne tijden, zoals haar 1e pleeggezin, de anderhalf jaar bij de familie Peperzakken, de perioden bij tante Gerda en in het begin bij haar moeder. Maar deze zijn dus van korte duur. Bijpersonen: Beppie: zij is de zus van Floortje. Ze leren elkaar pas heel laat kennen. Beppie is een paar jaar ouder dan Floortje, omdat Beppie in het begin zei: Ik weet nog heel goed toen mijn zusje werd geboren, tante Gerda haalde me van de kleuterschool. Maar ze lijken wel heel erg op elkaar. Beppie lijkt in het begin een rustig meisje. Thuis bij Adri en haar moeder doet ze heel lief en rustig, maar als ze met Lexie is en als Adri en haar moeder weg zijn slaat ze ineens om. Later is ze helemaal niet meer zo lief en rustig. Dan wordt ze opstandig, snel agressief en laat zich niet ompraten. Beppie groeit ook op tussen de pooiers, hoertjes en junkies. Tante Gerda: is een wat oudere vrouw met krullend haar tot op haar schouders. Ze is een echte zakenvrouw met een eigen café. Ze probeert iedereen altijd te helpen en ze heeft een goed hart, ook al komt ze soms wat ruw over. Tante Gerda verandert niet in het verhaal. Ze heeft Floortje, Beppie en haar moeder al vaak geholpen. Gerben: is een pedofiele man die van kinderen houdt. Hij komt hierdoor voor de 2e keer in de gevangenis. Gerben was dan wel pedofiel maar Floortje was erg op hem gesteld. Hij was erg belangrijk voor haar en ze voelde zich gelukkig bij hem. Sjon: hij is de buurtwerkeer van ‘de Keet’. Samen met zijn vriend Pieter wil hij een plan opzetten voor verslaafde jonge prostituees. Sjon is erg begaan met de meisjes. Op een bepaald moment gooit hij in het kraakpand van de meisjes zijn portemonnee leeg om ze te helpen. Hij heeft een schuldgevoel en voelt zich ongelukkig. Hij sluit aan bij een sekte, de sanjassin. Daar wordt hij gelukkig van tot zijn vader hem er vandaan haalt en naar een psychiater brengt. Moeder: de moeder van Floortje is niet zoals ze zich had voorgesteld. Ze is vaak chagrijnig, omdat ze verrotte tanden heeft. Adri haalt haar over om ze te laten trekken maar dan heeft ze weer het probleem dat haar gebit niet lekker zit door alle blaren. Ze wou graag met Floortje in contact komen omdat ze zich schuldig voelde. Ze is bang dat ze het verkeerd aanpakte, en dat heeft ze volgens mij ook gedaan. Ze heeft geverfd haar en ingevallen mondhoeken. Floortje had een maanmens met lange blonde haren en blauwe ogen in gedachten gehad maar haar moeder is niets meer dan een oude heks, waarvan ze op het laatst alleen maar geluiden van voor kan stellen. 4. De situaties: Er zijn veel belangrijke situaties, maar ik denk dat er drie echt belangrijke zijn. Want steeds als het weer goed gaat met Floortje gebeurd er iets waardoor haar leven weer in elkaar valt. 1. Het overlijden van haar 1e stiefvader. Als hij was blijven leven dan had Floortje misschien wel een lang, gelukkig en leuk leven gehad. Want Floortje had het erg naar zijn zin bij het 1e pleeggezin. 2. Het oppakken van Gerben. Floortje voelde zich op haar gemak bij hem en ze hield van hem. Ze was graag bij hem en voelde zich veilig bij hem. Ze was gelukkig en toen werd hij weer van haar afgepakt. 3. Op het moment dat Floortje bij tante Gerda woonde en haar moeder zich er mee ging bemoeien, omdat ze doorhad dat Floortje gelukkig was bij tante Gerda. Ze zorgde ervoor dat Floortje weer naar school moest en dat wou ze niet en toen liep ze weer weg. Zoals je ziet zijn dit allemaal momenten waar het goed ging met haar totdat er weer iets tussen kwam dat haar leven weer overhoop gooide! 5. De vertelwijze Het boek is geschreven in het wisselend ik-perspectief. Je keek telkens mee door de ogen van iemand anders. De personen die aan woord waren: Floortje, Beppie, tante Gerda, Moeder, Pleegouders, moeder van Karin en leiders uit de tehuizen. Er stonden ook documenten van observatietehuizen in. Ik vond de stijl goed gekozen, want zo kon je precies meeleven met de persoon die aan het woord was. Het was ook heel duidelijk en het was boeiend om te lezen. C: Op zoek naar de thematiek Het verhaal gaat over een meisje die een verrot leven heeft dat nog meer verrot wordt zodra ze verslaafd raakt en hoertje wordt. Ik denk dat bijna alle delen van het verhaal typerend zijn omdat de ene gebeurtenis niet zonder de andere kan. Het sluit op elkaar aan en alles bij elkaar zorgt voor dit verrotte leven. Het verband tussen titel en thema zijn wel duidelijk. Het leven van Floortje is verrot en dat is gelijk ook de titel. Ik denk dat je meerdere thema aan kan duiden: Eenzaamheid: Floortje is bang om alleen te zijn en zegt daardoor geen nee. Verslaving: Floortje raakt verslaafd aan de drugs omdat ze geen nee kan zeggen, dit leidt dan weer terug op eenzaamheid, want ze kan geen nee zeggen omdat ze de angst om alleen te zijn groter is dan de angst om verslaafd te zijn. Prostitutie: Floortje wordt hoertje omdat ze weer geen nee kan zeggen, ze heeft geld nodig om te overleven en ze moet drugs kopen omdat ze verslaafd is. Ze heeft het geld dus nodig en het dit slaat weer op verslaving en eenzaamheid. Ik vind het moeilijk om het thema precies te zeggen. Ik denk dat ik dan toch kies voor eenzaamheid omdat verslaving en prostitutie er weer op terug slaan. En in het verhaal zegt ze ook duidelijk en heel vaak dat ze bang is om alleen te zijn: Thema: eenzaamheid D: Plaats in de literatuurgeschiedenis Het boek is voor het eerst gepubliceerd in 1982. Yvonne Bamberg werd op 17 december 1931 geboren in Batavia, het toenmalige Nederlands-Indië. Ze was het 4e kind en gelijk ook de jongste. Ze had een Nederlandse vader en een Indische moeder. In 1938 keerde het gezin terug naar Nederland, Den Haag. Ze wou graag naar de toneelschool maar dat mocht ze niet. Ze volgde een opleiding aan de Kweekschool en begon in 1952 met lesgeven. Hiermee hield zij op toen zij in 1954 trouwde met Rob Keuls. In 1955 werd hun 1e dochter geboren en later volgen er nog twee. Ze begon met haar schrijven van verhalen voor haar kinderen. Daarna begon ze echter snel met het schrijven van gedichten, toneelstukken en hoorspelen. Haar 1e werk, het toneelstuk “Kleine muizen”, werd gepubliceerd in 1965, ook verscheen er een televisiespel van haar bij de VARA. Vanaf dat jaar bleef zij toneelstukken en romans schrijven, daarnaast bewerkte ze voor de televisie romans van bekende schrijvers. Aan het eind van de jaren zeventig kwam ze terug met een aantal boeken die typische hedendaagse misstanden met betrekking tot jongeren als onderwerp hebben. In 1985 kwam het boek “Annie Berber en het verdriet van een tedere crimineel” uit. Dit boek was een aanklacht tegen een Haagse pedofiele kinderrechter die zijn pupillen seksueel misbruikte. Haar boek veroorzaakte een enorme rel waardoor de rechter uit zijn functie ontslagen is. Na dit voorval is het een tijdje rustig geweest rond Yvonne. Ze bracht in 1990 “De tocht van het kind”. Een boek dat een reis per oceaanschip van een grote groep Indië-gangers naar Nederland, beschreven door de ogen van een kind. In dat boek kon ze een paar persoonlijke dingen kwijt. Ook het boek “Mevrouw mijn moeder” is gebaseerd op vrouwen uit haar eigen familie. Hiermee won ze in 1999 de belangrijke Trouw Publiekprijs mee. Ze schrijft in een stijl waardoor de lezer zijn eigen mening ontwikkelt. Ze draagt geen mening op. Met een boek wil ze altijd een bepaalde probleem of een bepaalde kwestie aan het licht brengen. Zo kom je te weten wat alle mensen die dat probleem hebben meemaken. Ook blijkt door de verhalen die ze schrijft dat ze erg meeleeft met jongeren. Bibliografie: Romans, verhalen en gedichten: - De toestand bij ons huis, 1975 - Groetjes van huis tot huis, 1975 - Van huis uit, 1976 - Jan rap en z’n maat, 1977 - Keuls potje, 1979 - De moeder van David S., beg. 3 juli 1959, 1980 - Keulsiefjes, 1980 - Het verrotte leven van Floortje Bloem, 1982 - Negenennegentig keer Yvonne Keuls, 1983 - Achtennegentig keer Yvonne Keuls, 1983 - Waar is mijn toddeltje, 1983 (kinderboek) - De hangmoet van Miepie Papoen, 1984 - Het welles-nietes boek, 1985 (kinderboek) - Annie Berber en het verdriet van een tedere crimineel, 1985 - De arrogantie van de macht, 1986 (samen met Tony van Verre) - Beestjes, 1988 - Daniel maandag, 1988 - Indische tantes, 1988 - De tocht van een kind, 1990 - Meneer en mevrouw zijn gek, 1992 - Lowietjes Samertegled, of het gebit van mijn moeder, 1995 - Mevrouw mijn moeder, 1999 Toneel: - Kleine muizen, 1965 - Foei toch, Franes, 1965 - Niemand de deur uit, 1965 - Thee voor belabberden, 1968 - Kattenstad, 1968 - Strategisch goed, 1968 - De spullen van de Turkse straat, 1968 - Stippen, 1970 - Over lijken, 1970 - Jam, 1970 - Vertel me iets nieuws over de regenwormen, 1981 Het verrotte leven van Floortje Bloem is een typerend werk voor de schrijfster. Het is het 3e boek dat over jongeren gaat met een ernstig probleem, na Jan rap en z’n maat en de moeder van David S. Ze beschrijft het leven van een meisje die erg in de problemen zit en een verrot leven heeft. Omdat dit het 3e boek op rij is dat over jongeren met ernstige problemen gaat kun je zeggen dat dit typerend is. Het verrotte leven van Floortje Bloem is denk ik ook wel typerend voor de tijd. Ik denk dat in die periode een beetje het ontstaan van de hoertjes kwam en ook het gebruik van drugs, waardoor weer verslaving ontstond. Ik denk dat Yvonne daarom zulke boeken heeft geschreven, om aandacht te vestigen op wat er gaande is met de jongeren die zoveel problemen hebben. Mestal zitten ze van jongs af aan al in de problemen en kunnen door de omstandigheden niets anders. Yvonne heeft het boek gebaseerd op waarheden. Zo heeft ze voor dit boek met verschillende mensen gesproken, voorin het boek staat dat ook aangegeven. In het boek staat een soort voorwoord waarin ze nog iets verduidelijkt heeft. Ze geeft aan met welke redenen ze dit boek geschreven heeft en ze bedankt enkele mensen. Mening: Het verrotte leven van Floortje Bloem heeft een veelbetekende indruk op me achtergelaten. Het was een aangrijpend boek, omdat ik niet had gedacht dat het zo zou zijn als ik nu gelezen heb. Zoals ik al in het begin heb gezegd dacht ik altijd van je kunt toch nee zeggen en je kiest er toch zelf voor, maar hier blijkt dat niet zo te zijn. Omdat de angst van Floortje om alleen te zijn groter is dan de angst om drugs te gebruiken en hoertje te zijn. Sommige stukjes waren wel ontroerend, zoals het moment dat Gerben wordt opgepakt en het moment dat Beppie het konijn uit het raam in de vieze oude tuin gooit. Er is niet echt een passage die me het sterkst aanspreekt, omdat ik vind dat als de ene gebeurtenis niet is gebeurd dan gebeurd de volgende ook niet. Dat is denk ik ook wel logisch, maar de passage die me het meeste aansprak was toch het moment dat Beppie en Floortje erge ruzie krijgen en Beppie het geld pakt en het konijn, het enige privé bezit van Floortje, uit het raam gooit. Dat vind ik wel zielig voor Floortje, want Beppie wist wat dat konijn voor haar betekende. De meisjes waren intussen erg goede vriendinnen, echte zusjes, maar omdat Beppie verslaafd is en Floortje niet altijd toe wil geven aan haar krijgen ze ruzie. Wel jammer, want ik denk dat als ze samen hadden gedaan dat ze dan meer konden dan allebei alleen… Ik vond het ook mooi hoe je dat konijn steeds in het boek kreeg te zien. Het konijn was eerst mooi en schoon en aan het eind is het konijntje vies, kapot en lelijk. Het geeft het leven van Floortje weer. Het leven van Floortje was al rot, maar werd steeds rotter en dat wordt doormiddel van dat konijntje heel goed aangegeven. Ik vond eigenlijk niets in het boek echt saai of zinloos. Er is wel een film waarmee je dit boek enigszins kunt vergelijken. Dat is de film Basketball Diaries. Dat is een film met Leonardo DiCaprio. Hij raakt dan ook verslaafd aan de drugs en doet met zijn vrienden mee omdat hij bang is dat hij anders niet meer bij de groep hoort. Zijn vader komt daar dan achter en hij wordt dan thuis mishandeld. Hij wordt geslagen en geschopt. Wanneer zijn moeder daar achter komt gaan de ouders scheiden, maar zijn moeder heeft niet genoeg geld om voor hem te zorgen en daardoor komt hij in een soort opvangtehuis. Hij is hier heel vervelend en gaat uiteindelijk steeds meer drugs gebruiken, waardoor hij verslaafd raakt en hij komt op straat te leven. Dit allemaal omdat zijn vader hem heeft misbruikt. Ik vind dit er wel een beetje mee te vergelijken omdat het ook om verslaving gaat na iets wat je zelf niet hebt gewild. Hij was ook bang om alleen te zijn en daarom gebruikte hij ook drugs. Ik heb gelezen in veel uittreksels en boeken dat ze “Het verrotte leven van Floortje Bloem” als thema verslaving of heroïnehoertje geven, maar ik geef toch de voorkeur aan ‘eenzaamheid’. De uitleg heb ik al eerder gegeven. Ik vind het thema wel goed. Het zet je wel aan het denken, vooral op de manier hoe het geschreven is. Je kunt je erg inleven in het verhaal en dat vind ik altijd heel leuk. Het boek heeft me zeker aan het denken gezet, want ik wist niet dat het zo erg was. Ik vind het taalgebruik makkelijk. Je kunt het boek makkelijk lezen. Er worden geen moeilijke woorden gebruikt en soms wordt er wel gescholden maar dat hoort wel bij dit boek. Floortje kan moeilijk zonder schelden zeggen wat ze ergens van vindt en hoe ze zich voelt. Ik kan dat wel begrijpen, als je nagaat wat van leven zij heeft. Mijn eindoordeel van het boek: Ik vind het een ontzettend mooi boek, dat goed geschreven is zodat je precies weet wat de hoofdpersoon, Floortje, voelt denkt en doet. Het is makkelijk te lezen en als je eenmaal bent begonnen blijf je lezen, omdat je wilt weten hoe het af gaat lopen met Floortje. Het boek had een mooie opbouw, je weet een beetje van de achtergrond van Floortje af en zo begin je te lezen. De bedoeling van het verhaal komt ook heel duidelijk naar voren, maar dat komt ook omdat Yvonne Keuls daar in het begin van het boek wat over heeft gezegd. Ik denk dat het ook wel realistisch is, tegenwoordig hoor je zulke nare dingen overal. Het kan wel bij 1 persoon gebeurd zijn, al zegt Yvonne in het begin meteen al dat ze een verhaal heeft geschreven uit de vele dingen die ze heeft gehoord en heeft meegemaakt. Als het bij 1 persoon is gebeurd dan vind ik dat wel heel erg zielig voor diegene. Verder raad ik het boek wel aan bij anderen. Vooral aan de mensen waarvan ik weet dat ze zulke boeken wel leuk zullen vinden. Maar anders zou ik het nog aanraden omdat ik het gewoon een heel erg goed en mooi boek vind. Maar dat heb ik al vaker gezegd! Mijn reactie op de recensie van Renée Douwers: (de recensie heb ik volledig staan op de volgende pagina) Het heeft gestaan in Hervormd Nederland op 27maart 1982. Ik vind dat hij over Sjon een beetje te negatief praat. Ik had het gevoel dat Sjon wel redelijk belangrijk voor Floortje was, wanneer zij het moeilijk heeft. Ik vind wel dat hij gelijk heeft over dat Sjon soms een beetje tot vervelens toe hulpverlenerskreten naar voren brengt, maar ik denk dat dit wel bij het boek past. Want Sjon was de persoon waar Floortje tot 2x toe op terug heeft kunnen vallen en uiteindelijk had hij het beste met haar voor. Ik zelf, vind het wel jammer dat hij lid wordt van die rare sekte. Renée zegt ook dat hij vindt dat het een beetje teveel van het slechte is. Ik vond dat wel meevallen. Het was misschien wel een beetje zo, maar zo komt het doel wel beter naar voren van het verhaal. Het mag best een klein beetje overdreven zijn, al vond ik dat niet zo. Wat hij in de laatste alinea zet vind ik wel terecht. Ik denk dat hij daar wel gelijk in heeft, want de mensen denken dat er in het ‘ideale gezin’ niets te klagen is. (Elk mens vergelijkt altijd met mensen die het beter hebben en bijna nooit met mensen die het slechter dan jezelf hebben) Volgens mij is dat niet waar, want niets en niemand is toch perfect??? |
Andere boeken van deze auteur: |
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen |