Boekverslag : Ralph Ellison - Invisible Man
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1506 woorden.

Samenvatting
Boekverslag:

Ralph Ellison is een zwarte, Amerikaanse schrijver, die door het schrijven van "invisible man" vrij bekend is geworden. Hij heeft vele prijzen gewonnen, en op vele erkende universiteiten les gegeven, en lid geweest van beroemde genootschappen. "Invisible man" was in 1965 de winnaar van deprestigieuse American National Book Award. Dit was in die tijd bijzonder, aangezien het een zwarte schrijver betrof.
Het boek is in 1952 gepubliceerd, een tijd, waarin er in Amerika nog altijd een grote discriminatie bestond, vooral tegen negers. In die tijd, daarom, was het boek vrij apart, daar een zwarte schrijver de verhalen van een zwarte jongeman vertelde. Het boek werd ook door alle rassen gelezen, wat ook vrij bijzonder was.
Het verhaal speelt zich af in de jaren dertig, in de Verenigde Staten. Dat was vlak na de Grote Depressie, de economische crisis, wat toch vrij duidelijk wordt in dit verhaal. Ook wordt in dit verhaal een (fictieve) verklaring gegeven voor de rassenrellen in 1936. Toch zou dit verhaal in deze tijd ook zeker niet misstaan, daar er in Amerika nog steeds veel gediscrimineerd wordt, maar minder, dan in dit verhaal het geval is.
De zwarte hoofdpersoon begon het verhaal als intelligente student, met alle mogelijkheden voor een goede toekomst, maar eindigd het verhaal als een gebroken man, waarvoor het leven eigenlijk geen zin meer heeft, in de laagste lagen van de samenleving. In de loop van het verhaal, wordt de setting ook veranderd: van het Zuiden van de V.S. naar New York.
Het boek ziet er ietwat somber uit, wat zeker niet uitnodigt tot lezen. De achterkant beloofd ook een spannend verhaal, wat mij eigenlijk tegenviel. Het begin is erg zwaar om doorheen te bijten, en in het verhaal wordt de eigenlijke spanning niet helemaal goed verdeeld, mijns inziens. Het verhaal heeft ook veel dialogen in "negro-slang", wat het lezen ook niet makkelijker maakt.
De hoofdpersoon in het verhaal woont in het Zuiden van de V.S., en leefd daar in een dorp, dat voornamelijk uit negers bestaat. Hij gaat naar school, en houdt een goede toespraak aan het eind van zijn studie. Hierdoor mag hij, na een aantal vernederingen van blanken, naar een zwarte universiteit, waar hij vrij succesvol blijkt te zijn. Door zijn ondergeschikte houding tegenover blanken, wordt hij door de rector uitgekozen, om een van de oprichters van de universiteit rond te leiden. Dit loopt echter verkeerd af, daar hij de belangrijke man de echte kanten van de negeroide cultuur laat zien. Hij wordt door de rector van de universiteit verwijderd, en wordt naar New York gestuurd, om daar geld te verdien, om uiteindelijk weer te kunnen studeren. Hij krijgt een aantal aanbevelingsbrieven van de rector mee, zodat hij snel een baantje kan hebben. De brieven blijken echter brieven te zijn, waar in gezegd wordt, dat men hem onder geen beding aan moet nemen.
Uiteindelijk vindt hij toch nog werk in een verffabriek. Echter, de eerste dag raakt hij zwaargewond in het ziekenhuis. Hier wordt hij, door middel van shocktherapie, helemaal paranoia gemaakt: hij heeft het gevoel, alsof de hele wereld tegen hem is. Uit het ziekenhuis ontslagen, belandt hij in Harlem, de zwarte buurt van New York, alwaar hij onderdak bij een hospita krijgt. Als hij op een dag, protesteerd tegen de uitzetting van een oud negerpaar, wordt hij opgemerkt door de Brotherhood, die zijn hulp nodig hebben. Aangezien hij geen werk heeft, stemt hij toe. Hier krijgt hij een nieuwe naam en identiteit. Bij de Brotherhood moet hij er voor zorgen, dat de Brotherhood de steun van de zwarte bevolking krijgt,k in plaats van de ultra-nationalistische Ras te volgen. Uiteindelijk komt de hoofdpersoon erachter, dat hij en Ras door de Brotherhood, die een communistische organisatie blijkt te zijn, gebruikt worden, om tot een revolutie te kunnen komen. Als een vooraanstaande zwarte "broeder" neer wordt geschoten, komt het tot een openlijk conflict tussen de hoofdpersoon en de Brotherhood, als de hoofdpersoon, na de dood van de neger, een soort martelaar van hem maakt. Hij ziet dit als een goede daad, maar de Brotherhood niet. Diezelfde nacht breken er rellen uit in de stad, en de hoofdpersoon moet ook komen. Hier staat zijn vijand Ras klaar, die de massa opzweept de hoofdpersoon aan te vallen. De hoofdpersoon vlucht in een oude kelder, waar hij gedwongen wordt zijn verleden, oftewel de papieren in zijn boekentas, die zijn hele levensverhaal verhalen, te verbranden, om iets te kunnen zien. Hij blijft hier wonen, en verlicht het geheel met 1369 lampjes, waarvoor hij de stroom aftapt, om zichzelf te herinneren aan zien miezerige bestaan. Hier komt hij tot de conclusie, dat hij voor de wereld niet bestaat. Hij heeft zich zijn hele leven laten manipuleren door mensen, waardoor hij zichzelf nooit is kunnen zijn. Zijn echte ik, is als het ware onzichtbaar gebleven. Hij blijft wel hopen, dat hij uiteindelijk nog een belangrijke rol in de maatschappij kan spelen, als zichzelf.
De ik-persoon in het verhaal heeft geen naam. Hij is een jonge, negeroide man, die vrij intelligent is. In zijn jeugd heeft zijn vader hem, op zijn sterfbed, op het hart gedrukt, de blanken te gehoorzamen, omdat hij alleen dan kan overleven. In zijn verdere leven laat hij zich dus in allerlei stereotype rolletjes drukken, en wordt hij vaak door anderen gemanipuleerd. Hij blijft wel steeds ondergeschikt aan de blanken. Hierdoor kan hij zijn eigen persoonlijkheid niet ontplooien. Uiteindelijk komt hij daar ook achter. Hij wil nog steeds de wereld, vooral voor zwarten, verbeteren, zoals hij altijd al stiekem wilde. Ook is hij vrij wereldvreemd.
Ik kan me best identificeren met hem, aaangezien iedereen soms gedwongen wordt dingen te doen, die hij eigenlijk niet wil doen. Toch is hij naar mijn mening iets te schuchter.
Het verhaal is in de ik-vorm geschreven, en is vrij onbetrouwbaar personaal. De ik-persoon heeft een hele zwart-wit kijk op de maatschappij, waardoor het beeld enigszins vertekend is. Dit geeft echter wel een mooie dimensie aan het verhaal, je kunt je in de persoon inleven. Je weet dan ook, wat hij denkt, en waarom, wat in dit verhaal erg nuttig is.
Het verhaal begint met een proloog, waarin de hoofdpersoon verteld, dat hij voor de wereld niet bestaat. Hierna begint een terugblik, naar hoe dat gekomen is. Dit wordt in de volgende 25 hoofdstukken beschreven. Daarin is het vrij moeilijk, om een scheiding te maken tussen begin, middenstuk en slot, aangezien het verhaal aan een stuk door gaat. Het verhaal eindigd met een epiloog. De proloog en de epiloog zijn samen eigenlijk het slot, waarin de hoofdpersoon terugblikt. Het begin eindigd ongeveer, wanneer de hoofdpersoon naar New York vertrekt, dus tot en met hoofdstuk 6. Daarna begint het verhaal pas echt goed.
Al in de eerste regels van het boek wordt duidelijk, waarom het boek "Invisible man" heet. In de allereerste regel van het boek staat "I am an invisible man". Hij beschouwd zichzelf als niet bestaand (voor de buitenwereld) : onzichtbaar. In dit opzicht een erg duidelijke titel, die ook typisch is voor het verhaal, waarin de hoofdpersoon voor de buitenwereld als niet boeiend wordt ervaren: hij is een niemand.
Het thema van het verhaal is op zoek zijn naar je eigen ik. De hoofdpersoon probeert dat het hele verhaal, maar wordt door anderen gedwongen andere rollen aan te nemen, waardoor hij zijn eigen ik niet kan vinden. Ook discriminatie is heel belangrijk in het verhaal: er wordt heel duidelijk over gedaan, dat de meeste blanken negers als vuil behandelen.
Dit valt te combineren: Negers kunnen niet echt zich zlef zijn, als ze zo slecht behandeld worden.
Ik vond het, al met al, toch een goed boek, daar het mij meer inzicht in het leven van een neger in de jaren dertig in de V.S. heeft gegeven. Wel was het vaak heel moeilijk, om geboeid te blijven door het boek. De passages waren vaak erg lang, je moest dan alle overpeinzingen van de hoofdpersoon lezen, wat erg langdradig is. Het boek heeft ook een goede moraal, wat mij ook zeer aanspreekt.
11> Citaat: De druk is niet echt duidelijk, maar het is de tweede druk uit 1976, van Penguin uitgeverijen.
Pagina 7: "I am an invisible man. No, i am not a spook like those who haunted Edgar Allen Poe; nor am i one of your Hollywood-movie ectoplasms. I am a man of substance, of flesh and blood, fibre and liquids - and i might even be said to possess a mind. I am invisible, understand, simply because other people refuse to see me. Like the bodiless heads you see sometimes in circus sideshows, it is as though i have been surrounded by mirrors of hard, distorting glass. When they approach me, they see only my surroundings, themselves, or figments of their imagination - indeed, everything and anything except me."
Dit stuk laat duidelijk zien, wat de hoofdpersoon over anderen en zichzelf denkt. Hij is tot de conclusie gekomen, dat hij niet bestaat, dat het niet uitmaakt voor de wereld, of hij leeft. Ze zien hem alleen maar, als iets, dat ze kunnen gebruiken.


Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen