Boekverslag : Willem Brakman - Come-back
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 812 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 812 woorden.
Titel
Come-back
Auteur
Willem Brakman
blz. 7
De 'ik' kwam aan in het Thebe-hotel waar een spandoek hing met "weg Doornebal". Daarvoor had de gehele week een spandoek met "Thebe moet blijven " gehangen. Toen de 'ik' rond het hotel dwaalde, ontdekte hij een vrouw, liggend in de tuin, met een ontbloot bovenlichaam, de borsten omringt met groene bladeren. Jaren later vernam hij van een wijnhandelaar, dat de vrouw aan borstkanker leed en deze kwaal bestreed met rabarberblaadjes ter plaatse en een zonnebad.Terug in de hotelkamer, liggend op het bed, zei hij tegen het kamermeisje die kwam stoffen:"Er stond niemand om me af te halen op het station".
blz. 13
Tegenover het hotel lag een villa met daarin het joods bejaardentehuis. De conciërge voerde de 'ik' naar de oude synagoge, waar nu de ramen van dichtgespijkerd waren: er heerste een Egyptische duisternis. "Hier heb ik gewoond".
blz. 17
In het stadje E. had de 'ik' vele jaren doorgebracht en er Klaasje leren kennen, getrouwd met Kobus, en moeder van Elke. Na hun liefde ging ze scheiden, en de 'ik' vertrok naar een andere stad. Op zijn brief kreeg hij van haar antwoord, een reden voor hem om na al die jaren weer terug te gaan naar E. De 'ik' herinnerde zich alle momenten met haar in haar huis in de nieuwbouwwijk, en alle momenten dat ze vrijden, in de auto, een bunker, de bosjes.
blz. 25
Zij lag op de bank, en was in al die jaren niet dikker geworden, alleen wat gevulder. Haar dochter Elke zat naast haar op de bank. Al vroeg bleek dat die zwakbegaafd was, en naar een psychiater moest. De naam deed de 'ik' denken aan Elcerlyc. Haar vader woonde inmiddels in het Katherijnestraatje. De 'ik' en Klaasje hadden al snel de weg naar boven gevonden. Nadat ze ontkleed waren, verkenden ze elkaars lichamen, waarop de tijd invloed had gehad.
Elke begroef de kat buiten in de tuin. Omwonenden schreeuwden "woonwa- genbewoners!". Naast haar stonden Botje, Meekes en een langharige man (die later Kleiboer bleek te heten). De 'ik' bleek Sadee te heten.
blz 53.
Sadee ging met Klaasje met de auto uit rijden. Om alle oude cafés op te zoeken. Sadee vroeg of ze met hem wilde trouwen. "Laat mij een vader zijn voor Elke". Sadee bleek vroeger bij Klaasje op kamers te hebben gewoond.
blz. 78
Klaasje werd gebeld. Een vreemde stem zei dat het hem goed had gedaan hen beiden gezien te hebben. Na een lang gesprek waarin hij vertelde een vriend van Sadee te zijn, en vertellend over Sadees liefde voor haar, vertelde hij z'n naam: Sadee!
blz. 85
Sadee ging naar het huis van Klaasje. Elke zei dat niet thuis was, maar bij de buurvrouw, foto's ontwikkelen. Sadee vertelde haar een lang verhaal over Christus-beelden van het kruis, die door iemand werden afgehaald om er een bankstel van te maken. Na een poos hoorde Sadee een autoportier en een mannenstem: Klaasje kwam thuis!
blz 92
Sadee was in het huis bezig, een vleugelgebouw van de oude synagoge. Een controlerende politieagente vroeg wat hij aan het doen was. Sadee bleek arts te zijn. In het oude vervallen huis zat hij te mijmeren. Z'n vriendin woonde in een nieuwbouwwijk. "U kunt hier niet blijven" zei de agente. Toen ze hem buiten zette, de sleutel in beslag nam en verdween, keerde Sadee via een raampje weer terug naar binnen, en ging een brief aan de burgemeester van E. schrijven. De 'ik' heette Hendrik Sadee (blz. 101).
blz. 102
Sadee vertelde een verhaal aan Klaasje, hoe hij eens bij een psychiater in behandeling was. Ze waren op weg voor een picknick in het bos. Op een donkere plek nam Klaasje het initiatief voor een vrij-partij. Sadee raakte echter niet opgewonden.
blz. 116
Ze waren in een kunstzaal waar een schilderijen- expositie was van Meekes, Kleyboer en Bolland. Toen ze naar huis reden zei Meekes:"Je stoort ons in onze omgang met Klaasje. Het lijkt wel of wij haar minder interesseren".
blz.140
Sadee en Klaasje zaten in een koffie-shop. Kleyboer, Doornebal en Meekes bleken te zijn verongelukt. Morgen zou de crematie zijn.
blz. 155
Sadee realiseerde zich dat het stadje E. dat het decor van z'n droom niet voor hem bedoeld was. Hij was verdwaald in het leven van een ander. Als Klaasje er niet was, logeerde hij in Thebe, maar ging wel naar huis om te zien of alles in orde was. Dat was het die avond niet vertelde hij aan een agent, terwijl hij onder het bloed zat en schrammen.
blz. 160
Klaasje lag in het ziekenhuis met een hersenschudding. Ze was in haar huis overvallen en van de trap gevallen. "Zullen we het toch maar proberen, maar dan moet Elke het huis uit" zei Sadee. Elke zei later dat ze Sadee wel herkend had met z'n snor en z'n rooie kop. "Ze had haar nek wel kunnen breken" zei ze tegen Sadee.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen