Boekverslag : F. Bordewijk, - Blokken, Knorrende Beesten, Bint
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 4117 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 4117 woorden.
F. Bordewijk, Blokken, Knorrende beesten, Bint. Amsterdam (30e druk)
Beschrijvingsopdracht
Motivatie
Ik heb dit boek gelezen omdat we in de klas een stukje film over het boek hebben gezien en me dat wel aansprak. Dat ging dan alleen over Bint, maar het leek me wel leuk om er over te lezen. Ik ging beginnen aan Bint, maar die stond in een apart boekje en ik hoorde dat ik dus nog twee andere verhalen moest lezen. Dat vond ik niet zo heel erg, want de verhalen waren niet zo heel lang en er was makkelijk doorheen te lezen. Ik verwachtte van te voren dat het een aardig boekje zou worden, omdat ik dat stukje film wel grappig vond.
Samenvatting
Het boek bestaat uit drie verschillende verhalen. Van elk verhaal een korte samenvatting.
Blokken
‘Blokken’ bevat geen hoofdpersonen maar beschrijft een maatschappij, de ‘Staat’ genaamd. Het boek is opgebouwd uit tien hoofdstukken. In het verhaal is de hoofdlijn een opstand tegen het gezag van de staat, het neerslaan van deze verzetsbeweging en de daaropvolgende feestdag voor de bevolking. Het boek begint met een beschrijving van de nachtelijke landing van een vliegtuig, vervolgens wordt de vierkante stadsarchitectuur, de kleding, de kalender en verdere regelgevingen beschreven. Hierdoor ontstaat er een duidelijk beeld van deze maatschappij. Er volgt ook een beschrijving van de ‘Raad’, het bestuursorgaan van de Staat. Het blijkt dat het centrum van de hoofdstad niet herbouwd is tot vierkanten, maar dat dit gedeelte geldt als een museum van de kapitalistische staat. ’s Nachts is de stadskern verboden gebied, maar er zijn mensen die zich in dit gebied laten insluiten en hier een schaduwleven leiden. Het boek gaat vervolgens over in een beschrijving van het functioneren van de Raad, en later komt de ‘Groep A’ ter sprake. De Raad wil deze groep opstandelingen uitroeien. Het boek beschrijft vervolgens een bijeenkomst van de Groep A, waarna deze worden opgepakt en de uitgebroken opstand wordt neergeslagen. De stadskern word vernietigd en in plaats van de kern verrijst het kernplein, hier worden de vijf leiders van Groep A geëxecuteerd. De Raad organiseert een nationale feestdag om de overwinning te vieren, waarin drie evenementen centraal staan: Het lanceren van een ruimteschip dat 130 jaar wegblijft, het ontginnen van een neergestorte meteoriet en een kunstmatige luchtspiegeling. Het boek vervolgt met een beschrijving van het economische stelsel en de strikt verboden maar nog steeds niet uitgeroeide ‘ondeugden’ als geld, juwelen, drank en prostitutie. Deze komen ’s nachts voor in de lege verkeerstunnels. Het boek eindigt met de beschrijving van een militaire parade. De Raad kijkt vanuit een luchtschip op de legeronderdelen in en om de hoofdstad. Het blijkt vanuit de lucht dat er nog steeds kiemen van wanorde zijn, wanneer er legeronderdelen niet in de vastgestelde formaties blijken te bewegen. Na de parade heerst er onrust in de hoofdstad.
Knorrende beesten
Vlakbij een pier, tussen de kleine bars aan de parade bevindt zich een parkeerplaats. Overdag komen veel mensen naar de pier met hun 'knorrende beesten', kleine stille dieren en weeldedieren. Parkwachter Bobsien let op zulke dagen op de 'knorrende beesten' en als er iets mis mee is gaan ze naar de garage bij de ingang van het park. Als het slecht weer is komen de 'knorrende beesten' niet en dan is er geen werk voor Bobsien en zijn vriendin Sofia Eufemia die bij de garage werkt als hulpje.
Maar als er dan op een dag rennen worden gehouden bij de parade is het een drukte van belang. Veel mensen gaan de pier op om de auto's tegen elkaar te zien strijden en velen beesten sneuvelen. De tweede dag van de beesten worden de beesten versierd met bloemen en wordt er weer een wedstrijd gehouden en iedereen vergeet voor even zijn dagelijks leven. Daarna gaan de beesten weer weg en de badplaats loopt langzaam leeg. Het seizoen is ten einde.
Bint
Deel 1: De eerste maanden van De Bree, kennismaking met Bint en klas 4D: p. 5-27.
Op een sombere, winderige novemberochtend meldt een nieuwe leraar, De Bree, zich bij de school van Bint. Hij zal voor de rest van het schooljaar invallen voor een leraar die het niet meer aankon. Het is zijn eerste job als leraar en hij wil ook niet langer dan tot het einde van het schooljaar blijven. Zijn eerzucht ligt op het gebied van de wetenschap. Hij is bezig met een studie over Anna Maria van Schuurman, een geleerde vrouw uit de 17e eeuw (1607-1678). De inleiding staat al op papier en hij is over het resultaat tevreden. Maar De Bree kan niet al zijn energie kwijt in het wetenschappelijk werk. Daarnaast wil hij zijn kracht meten met de werkelijkheid.
De school van directeur Bint is in de stad berucht geworden door het meedogenloos strenge regime dat Bint vijf jaar geleden heeft ingevoerd. Hij is hierdoor in conflict gekomen met de ouders en de wethouder. Als gevolg daarvan zijn er al drie jaar lang geen leerlingen meer toegelaten, zodat er alleen nog maar vier vierde en drie vijfde klassen over zijn. Over twee jaar zal de school dus uitgestorven zijn, maar Bint zet zijn systeem door.
De Bree moet les geven aan de vier vierde klassen. Voor hij op die bewuste novemberochtend met zijn eerste les, in klas 4D begint, neemt Bint hem nog even apart om hem te waarschuwen voor die klas. Klas 4D bevindt zich in een kelder, waar bet daglicht nauwelijks doordringt, zodat bet licht er altijd aan is. Als De Bree bet lokaal betreedt, voelt hij dit aan als een hel, als de hel (p.6). Voortaan noemt hij 4D dan ook 'de Hel'. Inderdaad blijkt de klas te bestaan uit louter kwelduivels. Bint heeft de lastigste elementen uit een leerjaar bij eikaar gezet en gebruikt deze om ook zijn leraren te selecteren. Wie het in deze klas redt, is sterk genoeg voor het systeem van Bint, de anderen vallen vanzelf af.
De Hel probeert De Bree uit. De Bree verklaart de klas de oorlog. Hij weet zich, ondanks het feit dat Bint hem controleert, maar niet steunt, te handhaven. Met de drie andere klassen heeft hij weinig moeite. Ook deze klassen geeft hij karakteristieke namen. Een zeer leergierige klas noemt hij 'de bruinen'; een ijverige, maar nogal kleurloze: 'de grauwen'; een klas van zeer vreedzame leerlingen is voor hem 'de bloemenklas'. Aan een leerling uit de bloemenklas, Jérôme Fléau, 'een jongen als een mooie vrouw' (p.14), heeft hij op bet eerste gezicht al een gruwelijke hekel. Hij voelt in die jongen een gevaar. Zo ontdekt De Bree, dat een klas, ondanks alle individuele verschillen, een wezen is. Hij merkt ook dat Bint erin geslaagd is zijn lerarenkorps tot een wezen te vormen. Alle leraren, behalve Keska, staan achter Bints systeem, hoe groot de onderlinge verschillen ook zijn. Ook De Bree raakt in de ban van Bint. Hij is steeds meer overtuigd van de juistheid van diens opvoedkundige theorieën en het systeem van stalen tucht dat daaruit voortvloeit.
Deel 2: De rapportvergaderingen, de kwestie van Van Beek en de oproer: p.27-44.
Welke consequenties dit systeem voor de leerlingen heeft, hoort hij tijdens de vergadering voor bet kerstrapport. Behalve cijfers voor de diverse vakken, de 'lerarencijfers', komt er een 'schoolcijfer' op bet rapport. Dit schoolcijfer, dat niet per se het gemiddelde van de lerarencijfers is, wordt door de lerarenvergadering vastgesteld. Leerlingen met een onvoldoende schoolcijfer hebben een 'slecht rapport'. Wie met kerstmis een slecht rapport heeft, kan dit niet meer ophalen en blijft zitten.
Maar omdat Bint zittenblijvers zo veel mogelijk wil vermijden, krijgt zo'n leerling met kerstmis het advies van school te gaan. Dit lot treft o.a. de leerling Van Beek uit de grauwe klas. Hij krijgt een onvoldoende schoolcijfer en heeft dus een slecht rapport. Bint wenst geen rekening te houden met zijn omstandigheden: de jongen komt ut een arm gezin en moet naast zijn schoolwerk zijn moeder, een weduwe, helpen de kost te verdienen. Ook dat Van Beek heeft gedreigd zelfmoord te zullen plegen als bij een onvo1doende schoolcijfer krijgt, maakt geen indruk op Bint. Wel voorziet hij ernstig verzet als Van Beek dit werkelijk zal doen. Hij waarschuwt de leraren in dit verband voor Fléau. Maar het eventuele verzet kan hij gebruiken om de school te zuiveren van ongewenste elementen, zoals Fléau zelf en de conciërge, die vermoedelijk met Fléau samenspant tegen bet systeem van Bint. Voor Bint heiligt het doel de middelen. Door een meedogenloze selectie wil hij 'een kweek van reuzen kweken'. Hij zet zijn opvattingen nog eens uiteen tijdens de vergadering.
Tijdens de kerstvakantie doet Van Beek een poging tot zelfmoord. Hij springt in het water, wordt opgehaald, maar sterft aan de gevolgen van longontsteking. Zijn moeder gaat naar de wethouder en er worden vragen gesteld in de gemeenteraadsvergadering. Geholpen door de conciërge, organiseert Fléau een protest- en stakingsactie onder de leerlingen, die plaats zal vinden op de eerste dag na de kerstvakantie. Bint, die dat voorziet, bespreekt dit met de leerlingen van de Hel, die als een man achter hem staan, ook Schattenkeinder, de enige 'vrouw' in het gezelschap.
Op de eerste dag na de vakantie komt het op het plein voor de school tot een treffen tussen de opstandelingen en de Hel. Op bevel van Bint houden de leraren zich daarbij afzijdig. De Hel weet het verzet te breken, doordat die een hechte eenheid vormt. De conciërge wordt ontslagen, Fléau van school gestuurd. Bint beeft zijn doel bereikt: Van Beeks dood en de daaruit voortvloeiende protestactie hebben de school van ongewenste elementen gezuiverd. Door het gebeurde is De Bree nog meer dan eerst overtuigd geraakt van de juistheid van Bints systeem van stalen tucht, blinde gehoorzaamheid en ontdekking van de eigen wil door knechting. De Hel is Bints gaafste werk: '4D erkende zijn systeem, was het' (p.40).
Deel 3: De schoolreis: p.44-58.
De Bree ondervindt nogmaals het effect van Bints systeem als hij tijdens de paasvakantie met een deel van de Hel een fietstocht maakt door Zeeuws-Vlaanderen en Vlaams België. Twee jongens die er voor een nacht en een dag vandoor gaan, worden bij hun terugkomst ongenadig door hun klasgenoten afgestraft. Evenals Bint duldt de Hel geen enkele ongehoorzaamheid.
Deel 4: De laatste maanden van het schooljaar: p.58-70.
Met de examentijd nadert het einde van het schooljaar. Bints school zal daarna nog maar een jaar bestaan. De Hel wordt volledig bevorderd naar het laatste jaar. Na de overgangsvergadering zegt Bint tegen De Bree, dat hij automatisch herbenoemd zal worden, als hij dat laatste jaar nog zou willen blijven. Eerst weigert De Bree want hij kan dit niet combineren met zijn wetenschappelijke ambitie. Maar thuisgekomen, begint hij te twijfelen. Hij herleest zijn inleiding op de studie over Anna Maria van Schuurman, waar hij al maanden niet meer aan heeft gewerkt. De inleiding valt hem nu tegen en hij denkt nu helemaal anders over zichzelf dan een jaar geleden. Hij besluit dan ook om nog een jaar langer in Bints dienst te werken.
Deel 5: Het ontslag van Bint: p.70-76.
Na de grote vakantie deelt onderdirecteur Donkers mee, dat Bint ontslag heeft genomen. iedereen vermoedt waarom, maar alleen Keska durft te zeggen dat het om Van Beek is. De Bree meent het te begrijpen: 'Bint was zwakker dan zijn systeem geweest. Hij had de ijzeren consequentie van zijn systeem niet kunnen verdragen'(p.71). Maar De Bree vindt ook dat Bints systeem niet verloren is. Bint heeft het doorgegeven aan zijn volgelingen. Tijdens zijn eerste les aan de Hel ziet De Bree dat de leerlingen in de vakantie veranderd zijn, hij vindt ze meer volwassen, meer menselijk. Maar de klas begint te rumoeren, vraagt om dezelfde orde en tucht als vorig schooljaar. En De Bree verklaart hen opnieuw de oorlog. Die avond gaat De Bree naar Bints huis om afscheid van hem te nemen. Bint wil hem echter niet ontvangen, ook niet bij een tweede poging, enkele dagen later. De volgende dag gaat De Bree zeer vroeg naar school en neemt daar afscheid van Bint in dezelfde waar hij hem voor het eerst in de school ontmoet.
(1882 woorden)
Persoonlijke reactie
Ik heb als eerste Bint gelezen, dit vond ik een erg leuk verhaal, het bleef me boeien en ik vond het helemaal niet erg om te lezen. Bij Blokken had ik meer moeite om mijn aandacht bij het verhaal te houden. Bij Knorrende beesten had ik daar weer helemaal geen moeite mee. Ik denk dat het te maken had met de onderwerpen. In Blokken gaat het over een wereld die verder gaat dan het communisme, iedereen is gelijk, maar de vrouwen moeten zich op dezelfde manier kleden als de mannen en zelfs hun haar op dezelfde manier laten knippen. De hele wereld wordt vierkant en er is geen recht van meningsuiting meer, dit onderwerp vind ik niet zo interessant, omdat ik me er niet veel van voor kan stellen. In Knorrende beesten gaat het over auto’s die worden beschreven alsof het mensen zijn, ik vind auto’s altijd leuk, ook om er over te lezen en het is op zo’n manier geschreven dat het lijkt dat de schrijver auto’s ook erg leuk vindt. Dit spreekt mij veel meer aan dan een verhaal over een wereld die niet klopt. In Bint gaat het over een schoolhoofd die een zeer streng systeem doorvoerd op zijn school, het is wel grappig om op zo’n manier over school te lezen, het is een hele andere manier van lesgeven en met de leerlingen omgaan dan ik gewend ben, maar het is op een bepaalde manier wel aansprekend. Dit vond ik zeker een leuk verhaal, omdat ik het me helemaal kon inbeelden hoe de klas eruit zag en wat voor een sfeer er hing. Dit verhaal heeft me het meest geboeid van de drie verhalen, maar niet alleen om het onderwerp.
De gebeurtenissen in Bint spraken me ook wel aan. Alles in ‘de hel’ werd op een ijskoude manier beschreven alsof ze alleen in bedwang gehouden konden worden door zo streng te zijn. In Blokken vond ik eigenlijk niet zo heel veel gebeuren, het was een erg kort verhaal en de gebeurtenissen zijn daardoor niet erg uitgebreid beschreven. De executie van de rebellenleiders was wel erg vond ik. De manier waarop het werd gedaan was onmenselijk. Verder vond ik het hele verhaal een beetje vreemd en onwerkelijk, omdat ik het me niet helemaal voor kan stellen. De gebeurtenissen in Knorrende beesten vind ik wel leuk, de autoraces en de storm die opsteekt, waardoor een potvisgeraamte aanspoeld, spreken me wel aan. De gebeurtenissen zijn een beetje vreemd, maar het is niet onwerkelijk zoals in Blokken.
Er zijn vrijwel geen personages in Blokken, dat vind ik ook niet zo leuk aan het verhaal, de staat heeft beslist dat er geen individuen mogen bestaan, alleen de staat en de Raad van tien mensen, die het land besturen. Ik vond het vreemd lezen, omdat er wel mensen in voorkomen, maar geen individuen. Ik vind het daarom ook een onwerkelijk verhaal, waar ik me moeilijk iets van kan inbeelden. De personages in Knorrende beesten zijn niet zo speciaal, maar wel leuk beschreven. De eigenaren van de auto’s zijn allemaal te vergelijken met hun auto’s, de mankementen die de auto’s hebben, hebben de eigenaren ook, dat vind ik wel leuk gedaan. De persoon waar het grootste gedeelte van het verhaal vanuit wordt verteld is Bobsien, door de manier van schrijven wordt duidelijk wat voor een persoon Bobsien is. Zoals hij bijvoorbeeld Sofia Eufemia maar bij haar voor- en achternaam blijft noemen. Er staat veel meer in het verhaal dan wat er op papier staat. De personages in Bint zijn in mijn ogen een beetje verouderd, het zijn mensen die erg naar hun idealen leven, zeker directeur Bint. De Bree van waaruit het verhaal wordt verteld is ook een persoon die je nu niet zo vaak meer zal tegenkomen, hij is een strenge leraar, maar probeert alles naar de zin van Bint te maken en slaat daarom af en toe om, terwijl de klas er niets van begrijpt. De personen die in ‘de hel’ zitten zijn ook allemaal typetjes. Ze zijn stuk voor stuk afzichtelijk, op wat voor een manier dan ook, maar ze hebben ook allemaal eigenschappen die vreemd zijn, het is een rare klas, maar ze zijn het wel over vrijwel alles met elkaar eens.
De opbouw van de verhalen is allemaal hetzelfde, alledrie de verhalen zijn chronologisch verteld. In Blokken wordt een stukje verteld over ongeveer een half jaar in die wereld. De staat die alle regels maakt en wie zich daar niet aan houdt wordt opgepakt of geëxecuteerd. Alle gebeurtenissen hebben te maken met wat de staat wil en niet wil en de mensen lijken bang te zijn en gehoorzamen daardoor. De staat laat alles vierkant bouwen, alles in ‘blokken’. Aan het eind van het verhaal blijkt dat de mensen toch niet zo erg gehoorzamen en ze gaan met z’n allen dingen doen wat de staat verboden heeft. Ze bouwen een nieuw gebouw in de vorm van een halve bol, iets wat helemaal tegen de principes van de staat in is, de staat verliest zijn grip op de mensen. In Knorrende beesten wordt er verteld wat er in een zomerseizoen van een badplaats gebeurd. Er wordt niet toegewerkt naar iets, het verhaal bestaat uit een reeks gebeurtenissen en aan het eind is het zomerseizoen afgelopen. In Bint begint het met De Bree die als leraar op de school van Bint komt, hij krijgt meteen de ergste klas van de school en moet zich staande zien te houden. In de loop van het verhaal worden er steeds meer aspecten van het systeem van Bint genoemd en De Bree begint het steeds beter door te krijgen. Aan het einde van het verhaal gaat Bint zonder iets te zeggen met pensioen. Het wordt wel begrepen door de andere leraren, maar voor de lezer komt het overwachts.
Het taalgebruik in de drie verhalen is typerend voor die tijd. Allemaal erg korte zinnetjes en alle overbodige woorden zijn weggelaten. Het is in het begin wel erg wennen, maar als je eenmaal aan het lezen bent, valt het allemaal wel mee. In Blokken vond ik dat er meer moeilijke woorden gebruikt worden dan in de andere twee verhalen, waardoor het af en toe een beetje onduidelijk werd. Ik heb daardoor het meeste moeite gehad met Blokken, terwijl ik door de andere twee verhalen vrij snel heen las. Het boek is me helemaal niet tegengevallen, ik vond Bint erg leuk om te lezen, Knorrende beesten iets minder, maar ik heb me zeker niet verveeld aan het lezen. Blokken vond ik niet zo heel leuk, maar het was niet zo’n lang verhaal, dus het was niet zo erg.
(1100 woorden)
Verdiepingsopdracht
Blokken is een beetje in relatie met het communisme uit de tijd dat het werd geschreven, de Russische Revolutie heeft gelijd tot een communistisch systeem. In Blokken is het allemaal wel overdreven het is nog erger gemaakt dan het in die tijd al was, maar het geeft wel aan dat het waarschijnlijk te maken heeft met het Russische communisme uit die tijd. Blokken is te vergelijken met wat er in de twee wereldoorlogen gebeurde. De bevolking werd onderdrukt door de staat en er ontstonden verzetsgroepen, zoals in Blokken groep-A een verzetsgroep is. Uiteindelijk heeft de staat geen grip meer op de bevolking, wat ook gebeurde in de wereldoorlogen nadat de Amerikanen en Engelsen waren binnengevallen.
Alledrie de verhalen worden met elkaar verbonden door de nieuwe zakelijkheid. Dit was een reactie op het expressionisme en het construcivisme. De verhalen van de nieuwe zakelijkheid zijn geschreven in de alledaagse taal, want de schrijvers uit die tijd waren tegen de extreme kunsten, ze wilden dus alles zakelijk en objectief weergeven. Ze wilden zonder alle fratsen schrijven en toch overbrengen wat ze bedoelde. Ze zijn erg kritisch en streven ernaar om zo objectief mogelijk te zijn. De drie verhalen zijn op een manier geschreven die eigenlijk nog verde gaat dan de schrijfstijl van de nieuwe zakelijkheid. Van elke zin is alleen de kern opgeschreven, waardoor het af en toe een beetje vreemd lezen is. De zinnen zijn duidelijk en helder, maar af en toe hard en zonder gevoel. De hoofdstukken zijn erg kort en hebben vaak niet veel met elkaar te maken. Elk hoofdstuk gaat over een bepaalde handeling of een gebeurtenis die aan het eind van het hoofdstuk is afgerond en daarna niet meer ter sprake komt. Hierdoor onstaat een geordend, maar ook een kunstmatig beeld. Het lijkt af en toe alsof alle hoodstukken los van elkaar geschreven zijn, waardoor het kunstmatig lijkt.
In alledrie de verhalen wordt alles afgebeeld in een geheel. In Blokken is de staat een geheel en worden de rebellen ook als een geheel gezien. In Knorrende beesten is de parkeerplaats een geheel en zijn de eigenaar en zijn auto ook een geheel. In Bint worden alle klassen als een geheel gezien, zo heb je ‘de hel’, ‘de grauwe’, ‘de bruine’ en ‘de bloemenklas’. De namen die worden gebruikt in de drie verhalen, zijn op z’n minst een beetje vreemd te noemen. In Blokken worden de namen Glüschaint, De Marcas, Tannenhof, Tekalopte en Ypsilinti gebruikt, dit zijn niet de namen die je in het alledaagse leven vaak tegenkomt. In Knorrende beesten valt het nog best mee qua namen, Bobsien en Sofia Eufemia zijn ook niet de meest gangbare namen, maar het valt nog mee. In Bint zijn de namen helemaal voortgekomen uit blind een paar toetsen op de typmachine indrukken. Namen als Regimius, Schattenkeinder, Whympysinger, Bolmikolke en Van der Kabargenbonk zijn natuurlijk ook niet echt bekend bij de meeste mensen. Hoewel het verhaal op een simpele manier is opgebouwd in zinnen van maximaal tien woorden, staan de namen die worden gebruikt daar complementair tegenover. Dit is een van de tegenstellingen die Bordewijk in de drie verhalen heeft gecreërd. In Blokken zijn de namen internationaal klinkend, om de indruk te wekken dat het verhaal zich niet in Rusland afspeelt of dat het op het communisme is gebasseerd. In Knorrende beesten zijn de namen vrij normaal vergeleken met de andere twee verhalen, hier hebben de namen ook niet zo’n grote functie. In Bint zijn de namen van de leerlingen uit ‘de hel’ als machtsmiddel gebruikt, omdat leraar De Bree onder de indruk is van de namen.
In Blokken en Bint gaat degene die alle zeer strenge regels heeft opgesteld ten onder. In Blokken heeft de staat geen grip meer op de bevolking en de bevolking komt in opstand tegen de regels van de staat. In Bint wordt directeur Bint gedwongen om op te stappen, want door zijn strenge regelgeving heeft iemand uit een van zijn klassen zelfmoord gepleegd en als er nog een slachtoffer zou vallen moest Bint opstappen. In allebei de verhalen gaan de leidinggevenden ten onder aan hun eigen regels.
De verhalen Blokken en Bint zijn nog het meest vergelijkbaar. Ze gaan allebei over een streng regime, over de opstand tegen dat regime en de val van het regime. Het tweede verhaal Knorrende beesten valt er daardoor een beetje buiten, omdat het niet dezelfde karakteristieken bevat als de andere verhalen. Toch horen ze alledrie bij elkaar, omdat ze allemaal op de manier van de nieuwe zakelijkheid zijn geschreven en er steeds over groepen of dingen als gehelen gesproken wordt.
(760 woorden)
Evaluatie
Het lezen viel me heel erg mee, toen ik begon met Bint moest ik heel erg wennen aan de manier van schrijven in de stijl van de nieuwe zakelijkheid, maar het viel achteraf wel mee. Tijdens het lezen had ik af en toe wel de diepere betekenissen van de verhalen door, maar daar ben ik pas echt achter gekomen toen ik de verdiepingsopdrachten maakte. Als je de secundaire literatuur bekijkt van een verhaal ga je het veel beter begrijpen en dat vind ik altijd wel leuk om te merken. Je gaat op een andere manier aan het verhaal terugdenken en stukken overlezen om te kijken of het wel echt zo is. Er was gelukkig veel te vinden over de verhalen, vooral over Bint en Blokken, over Knorrende beesten was iets minder te vinden, maar het is gelukt. Ik ben er ook weer achter gekomen dat ik de verdiepingsopdrachten bijna niet kan maken zonder de secundaire literatuur en dat het dus erg belangrijk is voor mij om goede secundaire literatuur te zoeken en te gebruiken. Ik heb met plezier het boek gelezen en met iets minder plezier het boekverslag gemaakt, maar ik heb me niet verveeld. De volgende keer ga ik er wel iets eerder mee beginnen, want het is nu weer allemaal op het laatste moment geworden en dat vind ik zelf niet zo handig. De volgende keer dus beter plannen. Verder gaat alles wel goed en ik hoop dat u het met mij eens bent.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen