De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 709 woorden.
STAP 1: LEESBELEVING
Zonder genade is een boek over het verwerken van de dood van een zoon. In het boek vind je een afwisseling van het echte verhaal met vele flashbacks.
Heel veel flashbacks over de zoon (Jem), maar ook over Phinus en zijn vrouw Franka Vermeer. Door de flashbacks kom je heel veel te weten over hun verleden en hun karakter, zonder dat je een biografie leest van hen. Maar soms zorgt een flashback wel voor verwarring dus het boek eist veel aandacht tijdens het lezen, daarom vind ik het geen ontspannende boek. In het boek kwam je regelmatig verwijzingen tegen naar dingen die later in het boek terug zal komen, de verteller is daarom alwetend. Je verwacht in dit boek een droevige stemming omdat het over de dood gaat, maar door de vele flashbacks is deze stemming verminderd.
De gevoelens zijn zeer mooi beschreven met beeldspraak en omschrijvingen.
Het is een boek die je doet verder lezen, omdat het spannend is. Maar ook omdat de verwijzingen je nieuwsgierig maakt. Wat mij ook opgevallen is dat Franka, de vrouw is achter het hoofdpersonage. Maar ze heeft een sterke persoonlijkheid en staat eigenlijk sterk in haar positie. Dit komt omdat Renate Dorrestein in female gothic schrijft, ze komt op voor de vrouwen. Soms zijn er ook humoristische stukken in het boek.
Dit boek deed me wel nadenken over het verliezen van iemand die dierbaar voor je kunt zijn en dat rouwen een heel proces is.
STAP 2: ANALYSE VAN HET BOEK
1.Inhoud en structuur
Het is een psychologische roman.
Het boek is geschreven vanuit een alwetend standpunt, door de ogen van Franka en Phinus.
Door dit effect zien we de gedachten van Franka en Phinus, maar toch krijgen we heel veel informatie van buitenaf. Dit effect zorgt ervoor dat we zeer veel verwijzingen krijgen naar dingen die later zullen gebeuren omdat de verteller alwetend is.
Het hoofdpersonage is Phinus.
Phinus is zeer naïef, maar hij doet wel alles voor zijn vrouw (Franka). Hij is iemand die zijn emoties weigert te tonen en soms zeer agressief kan zijn.
Hij had in begin veel wraak- en schuldgevoelens, maar op het einde van het boek accepteert hij toch de dood van zijn stiefzoon (Jem).
Ik vind Phinus een geloofwaardig personage, omdat ik denk dat er mensen zijn die de dood van iemand dierbaar niet kan aanvaarden en probeert te ontkennen.
Het thema van het boek is het verschillend verwerken van de dood van iemand veroorzaakte relatieproblemen.
De titel slaat op het leven dat zonder genade is. Alle tegenvallen, ongelukken die plotseling gebeuren, misverstanden zonder genade.
Het is een spannend boek, omdat je graag wil weten wat er eigenlijk met Jem was gebeurd. Hierdoor wou je het boek blijven lezen.
Het einde is dat Phinus de dood van Jem eindelijk onder ogen wil zien.
Ik vond het een verrassend einde, omdat ik vind dat Phinus een zeer koppige man is en ik verwachtte niet dat hij zou veranderen.
Ik heb geleerd dat rouw een zeer lang proces is waarbij zeer veel emoties vrijkomen en dat het verwerken van de dood van iemand dierbaar, alles nog moeilijker maakt.
Ik heb voor mijn eerste boekbespreking ook een boek gelezen dat over de dood ging.
Maar eigenlijk vind ik dit boek wel mooier. Omdat de emoties hier beschreven werd, wat niet het geval was in mijn vorige boek.
STAP 3: BEOORDELING VAN HET BOEK
Waar ik in dit boek van hield:
De prachtige formuleringen van de gevoelens van de personages.
Je komt in het boek heel veel weten over de personages, maar eigenlijk onrechtstreeks.
Het is door die flashbacks dat je heel veel te weten komt en die flashbacks bevindt in het echte verhaal zelf. Het echte verhaal over een weekendje uit tussen een echtpaar.
Ik vind het feit dat Renate Dorrestein opkomt voor vrouwen, een goede zaak.
Waar ik in dit boek niet van hield:
Het moeilijke taalgebruik van de auteur zorgde soms voor verwarring. Maar ook de flashbacks zorgden soms dat het moeilijk is om te volgen.
De gebeurtenissen zijn soms overdreven, zoals Phinus die 2 meisjes sloeg omdat hij dacht dat ze zijn vrouw aanviel. Soms zijn de gebeurtenissen ook niet echt realistisch.
Wat in dit boek vragen bij me opriep:
Ik vraag me af of iemand zoals Phinus, die heel graag eigen kinderen wou, zijn stiefzoon als zijn eigen zoon behandelen? Hem zo verwennen en zo veel van hem houden?
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen