Boekverslag : Arne Berggren - De Stille
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1469 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1469 woorden.
BOEKBESPREKING 2
“DE STILLE” – Arne Berggren
OPDRACHT 1: Verklaring van de titel van het boek
De titel van het boek, ‘De Stille’, verwijst naar één van de nevenpersonages uit het boek. Samuelsen is een zonderlinge man die niet veel contact heeft met de andere bewoners van het eilandje Vrengen. De meesten zijn zelfs bang voor hem. Hij is heel vaak dronken en uiteindelijk zal dat ook tot zijn dood leiden. Zijn bijzondere levenstijl heeft hem de naam ‘de Stille’ opgeleverd.
Ik vind de titel niet zo goed gevonden, omdat Samuelsens rol in het boek vrij onbelangrijk is. De titel heeft ook geen diepere betekenis. Wel vind ik dat het het boek aantrekkelijk maakt.
OPDRACHT 2: Bespreking van de thematiek van het boek
De thematiek van het boek is de moord van een jongen op één van zijn vrienden en diens vriendin, waarop hij heimelijk ook verliefd is. Zelf leeft hij ook in de waan dat zij op hem verliefd is.* Iemand vermoorden in een onbezonnen moment, en achteraf niet eens beseffen waarom je het gedaan hebt, het lijkt iets onwaarschijnlijks. ** Toch vind ik dat de auteur heel goed kan omgaan met het thema en dat het realistisch overkomt. Het is alsof je doorheen het verhaal in een roes bent, want de dingen die gebeuren zijn ver van je bed. Dat is dan ook de reden waarom het zo waarheidsgetrouw overkomt.
Wat je ook als oorzaak zou kunnen geven voor de moord, is het verlies van zijn vader niet zo lang geleden. Hij heeft er erg onder geleden. Hij kan nog niet zo goed omgaan met de dood en mist zijn vader erg. ***
Ook kan het hoofdpersonage nog niet goed omgaan met alcohol. Hij heeft in korte tijd veel ervaring gehad met alcohol en kan zijn hoeveelheden nog niet goed beperken. Ook op het moment van de moord is hij dronken. Waarschijnlijk heeft dat hem in die roes gebracht die hem ertoe aanzette de moord te plegen.
CITATEN :
* p.52 : “Nu wist ik het. Van de ene dag op de andere. Wist dat Miriam van mij was, dat ze dat al die jaren geweest was. Er brak een tijd aan waarin ik bijna bezeten van haar was.”
**p. 106 : “Geen lijn, geen verband-zelfs nu niet, meer dan duizend dagen later. Alleen dat het gebeurt, dat ik daar sta met een geweer in mijn hand, dat iets binnen in mij het laat gebeuren, datgene waar geen excuus voor is, wat waarschijnlijk niet te verklaren valt, wat gewoon gebeurt, en ik-ik laat het gebeuren.”
*** p. 62 : “ ‘Wanneer is uw man gestorven?’ zegt de man in toga. ‘Bijna twee jaar geleden’ antwoordt mijn moeder. ‘Kunt u wat preciezer zijn?’ ‘15 november 1989’ ‘Wat voor effect had het op de verdachte?’ ‘We vonden het allebei vreselijk.’ ‘Dat kan ik me indenken, maar wilt u daarmee zeggen dat het de verdachte op één of andere manier veranderd heeft?’ ‘Tja, het zou vreemd zijn als je niet veranderde wanneer iemand…’”
OPDRACHT 3: Portret van het hoofdpersonage
Het hoofdpersonage is de ik-figuur in het boek. We kennen zijn naam niet. Hij heeft veel vrienden maar heeft toch een eerder teruggetrokken persoonlijkheid. Hij sluit zich op in een muur en laat anderen niet binnen in zichzelf, in zijn hart. Zijn vrienden kennen zijn diepste gevoelens niet en hebben een ander beeld van hem als hij zelf heeft.
Op het tijdstip van de moord was hij 15 jaar oud. Een jongen met donkerblonde haren en puistjes op zijn voorhoofd en zijn kin.
Als kind gingen ze telkens in de vakantie naar het eilandje Vrengen, zijn ‘zomereiland’, waar ze een wit schippershuis hadden. Hij leidt een heel gewoon leven, heeft liefdevolle ouders en is enig kind. Hij heeft veel vrienden en zijn leven lijkt op wieltjes te gaan.
In die laatste zomer gaat echter heel wat mis. Het is de eerste zomer na de dood van zijn vader. Het is dus de eerste keer dat zijn moeder en hijzelf alleen naar het zomereiland gaan.
Hij is verliefd, dolverliefd op Miriam. Maar het probleem is dat zijn vriend Martin een relatie heeft met Miriam en dat hijzelf een relatie heeft met Kristin. Toch kan hij zijn gevoelens voor Miriam moeilijk verbergen. Maar hij blijft in zijn cocon opgesloten en vertelt hierover niets aan niemand.
In de laatste zomer verandert er veel voor hem. De vrienden waar hij de vorige zomers telkens mee optrok, Lasse en Agnar, zijn nu slechts ‘kennissen’ geworden waar hij maar zelden mee optrekt. (We waren nu twee stelletjes: Martin en Miriam, Kristin en ik. Het ging vanzelf en Lasse en Agnar verdwenen steeds meer naar de achtergrond.) Hij gaat nu voortdurend weg met Martin, Miriam en Kristin. Hij probeert nieuwe dingen uit, zijn puberteit begint. Hij is wel eens dronken en experimenteert met drank. Ook gaat de relatie tussen hem en Kristin verder dan enkel elkaars handje vasthouden. Ook keurt Martin zijn oude vrienden enigszins af. (“Morgen ga je bij Kristin langs, alleen, niet met dat stelletje kinderen.”)
Martin regelt als het ware het leven van hem. Hij organiseert uitstapjes, ze gaan naar de film… En hij volgt hem daarin. Het is zelfs Martin die hem in de relatie met Kristin leidde.
Het boek verwijst terug naar drie jaar terug, het jaar van de moord. Nu is hij al 18 jaar en is het proces aan de gang om zijn straf te bepalen. Hij is sindsdien heel wat veranderd. Hij leefde die zomer in een roes, en nu kan hij zich nog niet eens helder voor de geest halen wat er precies gebeurd is die avond. Hij is volwassen geworden in die drie jaren.
Toch kan hij zijn gedachten niet bij het proces houden. Zijn gedachten gaan terug naar die zomer, naar Martin en naar Miriam. Hij heeft geen oprechte spijt van zijn daad, die zal hij pas hebben als hij een antwoord gevonden heeft op de vraag waarom hij het gedaan heeft. En naar dat antwoord zoekt hij. (Elke nacht smeek ik een verband te zien, de draad te kunnen oppikken die me in het duister gevoerd heeft, iets zien waar ik houvast aan heb, een beeld waar ik me op kan concentreren, zodat ik kan begrijpen wat er gebeurd is. Zodat ik spijt kan hebben.)
Het personage leeft zo sterk teruggetrokken in gedachten dat mensen geen of moeilijk hoogte van kunnen krijgen. Als lezer kun je je goed inleven in het personage. Je zou zelfs het gevoel krijgen dat de dood verantwoord is, hoewel zo’n daad op geen enkele manier goed te praten valt.
OPDRACHT 4 : Bespreking van tijd en ruimte
Het hoofdverhaal speelt zich af in de rechtzaal. Het verhaal is een opstapeling van flash-backs. In gedachten keert hij terug naar die zomer drie jaar geleden. Hij ziet opnieuw de hele ‘film’ van die zomer. Hij gaat terug naar de dag dat hij Martin heeft ontmoet. Hij herinnert zich zijn jeugdjaren toen zijn vader nog leefde.
We krijgen niet echt een beeld van de rechtzaal, omdat we alles door zijn ogen zien, en zijn gedachten voortdurend afdwalen naar die zomer. Wel krijgen we een goed beeld van het eiland Vrengen, waar de moord plaatsvond. Het is een rustig eiland waar alles nog op de ouderwetse manier gebeurt. De inwoners, de ‘eilandbewoners’ zoals ze afstandelijk genoemd worden door hem, hebben geen tot weinig contact met de ‘zomerbezoekers’. Ze willen beiden niet de eerste stap zetten tot een gesprek, tot contact.
Het eiland brengt iedereen in een roes, het is een plaats waar ze onbezonnen kunnen leven en achteraf de draad weer oppikken en het eiland achter zich laten. Elke zomer opnieuw begint voor hen een nieuw moment, waarin alles anders is.
De personages worden dus zeker en vast beïnvloed door de ruimte.
De flash-backs die hij voortdurend heeft, gaan niet alleen terug naar die laatste zomer. Hij heeft ook nog flashbacks naar zijn kinderjaren, toen zijn vader nog leefde. Hij herinnert zich nog zijn ontmoeting met Miriam en met Martin.
OPDRACHT 5: Persoonlijke beoordeling van het boek
Ik heb het boek graag gelezen, want ik kon me heel gemakkelijk inleven in het personage. Ik leefde helemaal mee met het verhaal, het was erg meeslepend. Ik vond ook het onderwerp heel boeiend, het lijkt me heel moeilijk om als het ware een ‘moordenaar’ te ‘verdedigen’ in je boek , ervoor te zorgen dat mensen hem begrijpen en medelijden hebben met hem.
Af en toe kon het boek enigzins langdradig worden. Ik vond dat er bijvoorbeeld meer aandacht mocht besteed worden aan het gebeuren in de rechtzaal. Zo weet de lezer niet welke straf hij krijgt voor zijn daden. Het is daarentegen wel goed dat we niet te weten komen waarom hij ze vermoord heeft, zo kun je zelf een eigen antwoord vinden op die vraag.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen