ZoekBoekverslag.nl: Rosemary Sutcliff: De Adelaar Van Het Negende

Boekverslag : Rosemary Sutcliff - De Adelaar Van Het Negende
De taal ervan is Overig en het aantal woorden bedraagt 1305 woorden.

Steven Hermans

 

6B

 

nr: 14

 

De adelaar van het negende

 

 

1.Biografie van de auteur

 

 

De adelaar van het negende is geschreven door Rosemary Sutcliff. Ze is geboren in East Clanden in Surrey, Engeland in 1920 en ze stierf daar in 1992. Haar vader, een marine- officier, werd toen ze nog een baby was overgeplaatst naar Malta, waardoor de schrijfster in wording lange tijd alleen met haar moeder woonde. Door een slepende ziekte als kind kon ze niet naar de lagere school gaan en werd ze onderwezen door haar moeder. Deze ziekte, de ziekte van Stills, zorgde er ook voor dat ze het grootste deel van haar leven in een rolstoel doorbracht. Later ging ze naar de Bideford Art School. In 1946 begon ze te schrijven voor publicatie, vooral oude Angelsaksische legendes. In 1950 werd haar eerste kinderboek gepubliceerd, waarna ze haar talenten alleen nog maar wijdde aan kinder- en jongerenliteratuur. Vele van haar boeken spelen zich af in Romeins Britannië, en vele zijn bekroond geweest met verscheidene prijzen. De lantaarndragers heeft zelfs de Carnegie Medal gewonnen, één van de hoogste onderscheidingen in de literatuurwereld.

 

 

2.Bespreking van het boek

 

 

Het boek draait om Marcus Flavius, een jonge centurio van een eervol Etrurisch riddergeslacht. Hij is intelligent, bekwaam en ambitieus en wil later opklimmen tot aanvoerder van een legioen. Voor zijn eerste opdracht trekt hij naar een grenspost in Britannië, waar zijn vaders loopbaan eindigde. Twaalf jaar geleden verdween hij en het negende Spaanse legioen, waar hij de commandant van was, en sindsdien weet niemand wat hen overkomen is.

 

Van bij het begin van zijn nieuwe commando zijn er onlusten bij de overwonnen Britten en het duurt niet lang eer ze een aanval plegen op de vesting van Marcus. Dankzij zijn kundige leiding en heldhaftig optreden kunnen ze de aanval afweren, maar de jonge militair zelf geraakt hierbij ernstig gewond aan het been. Hij zal voortaan door het leven gaan met een mank been. Zijn invaliditeit schudt zijn toekomst grondig door elkaar, want hij wordt afgekeurd voor het leger, een zware teleurstelling.

 

 

Bij gebrek aan andere alternatieven reist hij naar zijn oom Aquila, die niet ver van de Muur van Hadrianus woont. Hij blijft lang bij de broer van zijn overleden vader, hij koopt er een ex-gladiator, Esca, om zijn lijfslaaf te worden, hij voedt een welpje op en hij leert het buurmeisje, Cottia, beter kennen. Een bezoek van een oude krijgsmakker van zijn oom brengt verandering in zijn routineuze leventje. Nadat deze vertelt over een gerucht dat de adelaar van het vermiste legioen van Aquila’s broer bij een Britse stam ten noorden van de muur plaatst, wil Marcus dit onmiddellijk gaan uitzoeken, om de eer van het Negende en van zijn vader te herstellen en de adelaar, de trots van de Romeinse legionnairs, terug in eigen handen te krijgen.

 

 

Onze held vermomt zich als oogdokter, iemand die overal een hartelijk welkom krijgt door de vele oogziekten die in dit ruwe gebied voorkomen. Hij wordt vergezeld door Esca, nu niet langer zijn slaaf, maar gewoon zijn vriend. Ze trekken een tijd door het huidige Schotland zonder iets te weten komen. Dan komen ze Guern tegen, een vroegere soldaat van het Spaanse. Hij vertelt de twee dat de ganse strijdmacht in de val is gelokt. Velen sneuvelden, slechts enkelen wisten te ontsnappen. Marcus’ vader verdedigde de adelaar tot de laatste snik, als een ware oorlogsheld. Guern helpt hen verder op weg om de adelaar te vinden, die zich in één van de heilige plaatsen van de stam van de Epidaii moet bevinden. Ze trekken verder en arriveren bij de Epidaii, waar ze net op tijd komen voor het feest van de nieuwe speerdragers, de inwijdingsritus voor de jonge mannen. Daar zien ze de gouden adelaar voor het eerst, de wilden aanbidden het beeld als een god. Ze besluiten de vogel ‘s nachts te stelen en dan snel te vluchten. Dit lukt, maar al snel komen de barbaren hen op het spoor en Marcus en Esca bereiken ternauwernood de grens.

 

 

Thuis aangekomen, uitgeput en verwilderd, worden ze hartelijk ontvangen. Hoewel het symbool van het Negende is teruggebracht, wordt besloten om geen manschappen meer onder te brengen onder die vervloekte naam. Ze begraven de adelaar. Voor hun heldendaden krijgen Esca en Marcus een mooie beloning, Esca wordt staatsburger in plaats van vrijgemaakte slaaf en Marcus krijgt een mooi lapje grond en wat sestercieën om een boerenbedrijf te beginnen. Door de lange afwezigheid van de nieuwbakken boer zijn de gevoelens tussen hem en Cottia alleen maar sterker geworden en ze besluiten om samen het leven te delen.

 

 

3.Verband met de Oudheid en eigen mening

 

 

Daar het verhaal zich afspeelt in de Oudheid, is het verband nogal duidelijk, maar het grondige onderzoek dat vooraf is gegaan zorgt toch voor enkele speciale tinten van realiteit in dit fictieve verhaal. Over de personages valt weinig te vertellen, omdat ze allemaal verzonnen zijn. Belangrijker zijn echter de gevoelens en handelingen van de personages, die wel uit het Romeinse leven gegrepen zijn. Er wordt ons een blik gegund in het leven van een gewone centurio, wat een hele verandering is tegenover de verhalen over Rome die we normaal te horen krijgen over senators, keizers en legeraanvoerders. Voorop staat de trouw aan het legioen en het eergevoel. Niets is erger voor Marcus dan oneervol sterven. Andere dingen zoals liefde voor de vrouw en het huwelijk komen duidelijk op de tweede plaats, wat de vrouwen blijkbaar niet erg vonden toen.

 

Een ander belangrijk stuk van het boek is de plaats van het gebeuren, Romeins Britannië. Ook hier wordt weer gekozen voor een uithoek van het toenmalige Romeinse Rijk waar we minder over weten. De romanisering is duidelijk nog niet doorgedrongen in deze afgelegen provincies, waar oude tradities en druïden meer macht hebben dan de legioenen. Uit het boek blijkt ook dat de Romeinen de dingen ginder niet helemaal onder controle hadden en de Britten vreesden. Vandaar ook die gigantische muur, die werd beschouwd als de laatste verdediging tegen Het Beschilderde Volk, die als barbaren werden beschouwd maar toch respect kregen.

 

 

Rosemary Sutcliff weet hoe ze een boek moet schrijven, ze is een meester met de pen. Ze kan een sfeer scheppen die je meezuigt in de avonturen van de jongemannen, de natuur is levendig en de omgeving duidelijk zonder dat de beschrijvingen ingewikkeld of saai worden. Ze wil haar boeken authentiek en zo dicht mogelijk bij de werkelijkheid van die tijd houden door plaatsnamen, afstanden, enz. uit te drukken in bewoordingen van toen,, wat de leesbaarheid soms bemoeilijkt. Wat de schrijfster door haar historische correctheid aan credibiliteit opbouwt, verliest ze weer door ongeloofwaardige plotwendingen in het verhaal zelf.

 

Marcus gaat als een Rambo avant-la-lettre achter de vijandelijke linies en komt met een halfverlamd been na meerdere miraculeuze reddingen ongeschonden terug thuis. Het ganse verhaal leest overigens als een spannende Hollywoodiaanse actiefilm. De jonge held krijgt een tegenslag, maar besluit dapper te zijn. Hij gaat op een queeste samen met zijn beste vriend en overwint de vijand na vele ontdekkingen over zichzelf, zijn moedige vader en zijn medemens. Uiteindelijk komt alles goed en wint hij het meisje dat als een soort decoratie aan het boek is toegevoegd voor zich.

 

 

Al bij al vond ik het boek toch nog aangenaam om te lezen en ik denk dat het een prachtboek zou zijn voor een iets minder kritische, jeugdigere lezer. Je krijgt veel informatie over een onderwerp dat niet zo vaak besproken wordt en een leuk verhaal erbovenop.

Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen