Boekverslag : Yvonne Keuls - Het Verotte Leven Van Floortje Bloem
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1542 woorden.

Yvonne Keuls


Het verrotte leven van Floortje Bloem





Informatief gedeelte:





1. Auteur


Naam : Yvonne Bamberg is haar echte (meisjes)naam; ze is getrouwd met Rod Keulsen.


Geboren : 1931 in Batavia, Nederlands India. Ze verhuisde zes jaar later naar Nederland. Volgens mijn bronnen leeft ze nog steeds.


Yvonne Keuls heeft voordat ze aan het boek begon een jaar lang intensief contact gehad met heroïnehoertjes in Den Haag en Rotterdam. Ze heeft met hen gesproken en stukken uit hun verhalen gebruikt voor haar boek. Op de eerste pagina’s bedankt ze de onder andere meisjes en vertelt ze over Klaartje, het meisje waarop dit boek gebaseerd is en waarmee ze gedurende een jaar intensief contact mee had. Ze kreeg ook te maken met de problematiek van de meisjes. Ze probeerde opvangcentra voor de verslaafde prostituees op te zetten, dit lukte helaas niet. Ze draagt dit boek dan ook op aan het Prostitutie Begeleidingsteam van de Gemeentepolitie te Rotterdam. Ze heeft diepe bewondering voor dit instituut, voor de toewijding en de liefde waarmee zij hun bijna onmogelijke taak verrichten.


2. Titelverklaring


Floortje Bloem is de hoofdpersoon van dit boek en haar leven van nul tot vijftien wordt verteld. Op een gegeven moment zit ze in een vicieuze cirkel waar ze nauwelijks nog uit kan komen: mensen willen haar niet omdat ze tippelt en aan de drugs is, en net omdat niemand haar wil, zit ze aan de drugs en tippelt ze. Ze kan dus nergens anders naar toe. Als ze dan in een auto zit op een verlaten autokerkhof om daar de nacht door te brengen, gaat ze aan het konijn dat ze van Gerben heeft gekregen haar "verrotte leven" vertellen. Ze vertelt "Het verrotte leven van Floortje Bloem", voor het eerst gepubliceerd in 1982.


3. Kader


Tijd


Het verhaal is chronologisch verteld. Er wel komen een paar flashbacks in voor. Het verhaal is continu verteld en heeft een verteltijd van 15 jaar; vanaf iets voor de geboorte van Floortje tot ongeveer haar 15de. De vertelde tijd bedraagt 256 pagina’s. Het verhaal is vooral in het heden geschreven, maar ook kleine stukjes in het verleden. Het boek kan in eender welk jaartal gelezen worden, want deze problematiek bestaat al jaren en ze zal waarschijnlijk blijven bestaan. De schrijfster heeft de lezers inzicht willen geven over het leven van heroïnehoertjes. De gebeurtenissen kunnen in het echt voorkomen. Het verhaal heeft een open einde; je weet niet of Floortje gaat afkicken of ze verder in de prostitutie gaat.


Ruimte


Vooral in Rotterdam, ook in Leiden, vaak in onhygiënische ruimtes zoals het kraakpand en het Turkse logement bij Onim. In een milieu va de prostitutie. In Leiden in het café van tante Gerda. Met kernwoorden zoals kraakpanden, pleeggezinnen, op straat. De ruimte is beeldvormend bedoeld.


Perspectief


Er is een wisselende ik-vertelsituatie, vanuit meerdere personen hun ogen bekeken. Eerst is Floortje de ikpersoon, daarna Beppie, haar moeder en tante Gerda, daarna vertelt Floortje weer verder. Maar ook haar pleegouders en de moeder van Karin (een meisje uit Floortjes klas) vertellen hun ervaringen, gedurende enkele bladzijden.


4. Hoofdpersonage


Floortje Bloem: Floortje is moeilijk opvoedbaar, vooral doordat ze steeds in verschillende pleeggezinnen en tehuizen terechtkomt. Ze is eigenwijs, brutaal, agressief en wil graag door iedereen aardig gevonden worden, maar ze weet niet hoe ze dat kan bereiken. Ze bereikt daardoor juist het omgekeerde. Later, als ze verslaafd is, verandert ze wel. Ze wordt minder agressief, maar wel erg egoïstisch (als ze zelf maar genoeg drugs heeft.) Floortje haat haar moeder. Tante Gerda vind ze heel aardig en lief. Uiterlijk is ze erg mager en zoekt ze van jongs af al liefde en affectie bij (oudere) mannen. Ze ziet er ouder uit dan ze is en krijgt al op jonge leeftijd vrouwelijke vormen. Vanaf haar 14de is ze al verslaafd en moet prostitueren voor de kost.


5. Synopsis


Floortje Bloem is door haar moeder afgestaan omdat ze niet voor haar kon zorgen. Ze wordt in een pleeggezin geplaatst. Daar heeft ze het erg naar haar zin totdat de pleegvader bij een ongeluk om het leven komt. De pleegmoeder kan het niet meer aan en Floortje wordt in een kindertehuis geplaatst. Op haar achtste jaar komt ze in een gezin van een onderwijzer terecht. Door haar brutaliteit en driftaanvallen wordt ze in een observatiehuis geplaatst. Ze leert een pedofiele man Gerben kennen. Daarna wordt ze overgeplaatst naar het Geldersend. Daar houdt ze het niet uit en loopt weg. Ze gaat naar haar oudere zusje Beppie toe. Met haar beleeft ze allerlei avonturen. Ze gaat aan de drugs en helpt mee aan een inbraak. Samen met Beppie werkt ze in de prostitutie, om opnieuw drugs te kunnen kopen. In haar ellende keert ze steeds terug naar haar tante.



































Persoonlijke leeservaring:





‘Heroïnehoertjes hebben een mensonterend bestaan’, is de stelling die me geraakt heeft. Deze stelling wordt dan ook zeer goed omschreven en verduidelijkt in het boek.





Ik vind het een duidelijk en interessant onderwerp. Want het staat heel dicht bij de realiteit, het ís de realiteit. Het heeft me ook wel aan het denken gezet. Ik dacht altijd dat het hun eigen schuld is van de heroïnehoertjes. Maar nu zie ik hoe het gebeurt en dat ze er eigenlijk niets aan kunnen doen (meestal toch niet.) Het is ook goed beschreven hoe hard het leven van zo'n heroïneverslaafde is. Ze moeten echt alles doen om aan hun dagelijkse dosis drugs te geraken. En vermits ze niet zonder deze dosis kunnen, kunnen ze ook niet zonder het tippelen. Want hoe geraak je anders aan zulke sommen geld?





Je krijgt echt meer begrip voor (heroïne)hoertjes. Ik vind het goed dat het boek laat merken dat hoertjes ook mensen zijn en ook liefde en begrip nodig hebben. Sommige pooiers zien hen niet als dusdanig, en dat vind ik spijtig. Ik vind als je toch bij een hoertje ‘binnen’ gaat, dat je haar op zijn minst als een mens moet aanvaarden. En niet als een object om je te bevredigen. Dan kan je evengoed een opblaaspop kopen. De meisjes doen dit voor het geld en voor niets anders. Als pooier moet je dat maar aanvaarden. Je zou misschien kunnen denken dat de hoertjes dit voor hun plezier doen, omdat seksueel contact normaal gezien aangenaam is, maar het boek laat duidelijk zien dat dit helemaal niet zo is. Althans niet bij deze heroïnehoertjes. Ze haten het zelfs, maar ze moeten wel. Je wordt duidelijk gemaakt dat ze soms enorm moeten afzien om de nodige inkomsten te verwerven. Zo willen de pooiers soms vrijen zonder condoom en andere onprettige intimiteiten. Met alle gevolgen van dien. De hoertjes kunnen soms niet weigeren uit geldnood en worden bij gevolg ongewenst zwanger. Daardoor bestaan er hoertjes met kinderen en zelfs meisjes die getrouwd zijn. Wat hun problemen mogelijk nog kan verergeren.





Ik wist niet zoveel over dit onderwerp, wat het nog interessanter maakt om iets bij te leren. Het is natuurlijk altijd makkelijk, als buitenstaander, om te zeggen: je moet gewoon dit en dat doen, gewoon stoppen, gewoon afkicken. Maar als je dit boek leest, merk je dat het niet zo makkelijk is. Vaak komen zulke hoertjes zo'n cirkel niet meer uit zonder echte hulp van buitenaf. En het is een enorm lange weg vooraleer je volledig ‘clean’ bent. Ik denk dat de meisjes dikwijls hervallen in het milieu zonder blijvende hulp.





Wat ik ook mooi beschreven vind in het boek is de evolutie van Floortje. Het boek wordt door verschillende ogen beschreven. Eerst vertellen er nog een aantal mensen die haar goed kennen. Maar hoe verder je leest, hoe meer Floortje zelf vertelt. Op het eind is ze de enige die nog vertelt, ze staat volledig alleen. Er is niemand die haar nog wil, omdat ze in dat milieu is verzeild geraakt. Dit is het zielige aan dit boek. Ik kan me niet voorstellen in zo een situatie te verkeren. Met zo een dilemma leven: ze wil stoppen met tippelen, omdat ze iemand nodig heeft in haar leven, maar ze kan niet omdat ze ook drugs en het bijbehorende geld nodig heeft. Ik zou het ook moeilijk kunnen aanvaarden dat niemand me wil. En als je in zo een situatie bent, kunnen anderen het wel verstaan dat je gaat tippelen, maar dat houdt niet in dat ze je onderdak willen bieden.





We kunnen besluiten dat het zeer moeilijk, zelfs haast onmogelijk is om jezelf uit een dergelijke situatie te redden. Tot je door je leeftijd vanzelf wordt afgeschreven, en als je dan nog niet afgekickt bent, dan wordt het pas echt een probleem om aan geld te geraken. Met hulp van buitenaf heb je al meer kans op slagen, maar die hulp moet liefst wel blijvend zijn.


Hoertjes zijn ook mensen en moeten dus ook menswaardig behandeld worden.


Ik vind dit boek zeker een aanrader, ieder van ons moet het eens gelezen hebben, want het verruimt je visie op deze zaken enorm. Je ziet alles eens van een andere kant, tenminste als je zelf geen hoertje bent. Maar ook als je zelf tippelt zou ik aanraden om dit werk een te lezen, want de meisjes zullen zich er in herkennen. Ze zullen merken dat ze niet de enigen zijn met zulke problemen. Dit boek zal hen zeker een hart onder de riem steken.
Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen