Boekverslag : W.f. Hermans - Au Pair
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 2173 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 2173 woorden.
Bibliografie
Plaats van uitgave: Amsterdam
Eerste druk: September 1989
Gelezen druk: Negende druk, augustus 1995
Samenvatting
Paulina heeft haar gymnasium diploma in Vlissingen behaald. Nu wil ze Kunstgeschiedenis en Frans gaan studeren in Parijs, ze is al vaak in Frankrijk geweest want haar ouders hebben er een vakantiehuisje, dus Parijs trekt haar erg aan. Als ze Parijs aankomt schrijft ze zich in bij een bureau voor au pairs. Al gauw kan ze beginnen bij het advocaten gezin Pauchard. Door verschillende gebeurtenissen blijft ze er maar twee en een halve dag. Ze besluit terug te gaan naar het bureau waar ze de mazzel heeft dat er een
Deens meisje voor haar is die ongeveer hetzelfde heeft meegemaakt, zij pakt het beter aan krijgt een nieuw adres, generaal de Lune, 2. rue Guynemer. Bij de deur loopt ze een wat oudere Nederlander tegen het lijf aan wie ze haar verhaal vertelt, de man zegt dat het hier er heel anders voor haar uit gaat zien. Ze krijgt een prachtige kamer, nieuwe koffer, mooie kleren en een voorschot op haar toelage. En tot haar verbazing hoeft ze er weinig voor te doen, ze hoeft enkel soms naar de verhalen van de generaal over de in Vlissingen geboren kunstschilder Constantin Guys te luisteren.
Intussen leert ze de rest van de familie kennen die allemaal in hetzelfde huis wonen, Michel en Armand, en de vrouw van Armand, Jacqueline, en hun zoon Edouard. Ze zijn allen erg blij met de komst van een Nederlandse uit Vlissingen, maar Paulina weet niet goed wat ze met alle aandacht en vrijgevigheid moet.
Dan komt het moment waarop Paulina ontdekt dat alle aandacht van de Lunes niet geheel onbaatzuchtig is. Edouard is al met de voorbereidingen van het plan bezig. Hij vertelt haar dat zijn grootvader in de tweede wereldoorlog het kapitaal van zijn joodse buurman, Cremieux, in bewaring kreeg. De generaal zag het als zijn plicht om te zorgen dat het kapitaal zijn waarde niet zou verliezen, hij heeft ervoor gezorgd dat het kapitaal nu twaalf keer meer waard is. De beleggingen zijn clandestien gebeurd, dus voor de wet strafbaar. Nu is dus de vraag wat er met het kapitaal moet gebeuren. Wanneer de generaal er zelf iets over aan Paulina wil vertellen, raakt hij over zijn toeren en wordt hij naar bed gebracht, ze krijgt hem niet meer te spreken.
Later maakt Edouard het verhaal af, hij vertelt dat de erfgenaam de half broer is van de vrouw van Cremieux, een oud SS-officier, Müller. Het dilemma is, moet het geld naar hem toe of naar een Joodse organisatie in Israël. De generaal besluit dat het geld geschonken moet worden aan de joodse organisatie.
Paulina ziet haar kans om iets terug te doen en zegt dat zij het geld wel over de Zwitserse grens wil brengen omdat zij niet opvalt en dus ongemerkt het kapitaal kan overbrengen. Tot haar verbazing komt er veel snelheid in de zaak, de volgende dag kan zij al naar de notaris om alles te bespreken.
Michel vertelt haar dat er al twee keer eerder een au pair met het Cremieux kapitaal op stap is geweest. Deze bleken onbetrouwbaar, en dat werd voorzien doordat er een koffer met valse inhoud werd meegegeven. Bij vertrek kan Paulina niet controleren wat er in de koffer zit omdat de sleutel zoek is. Ook krijgt ze in plaats van Zwitsers geld Belgisch en Luxemburgs geld mee, want de notaris zegt haar dat de plannen gewijzigd zijn en dat ze het geld naar Luxemburg moet brengen. Als ze vanuit Parijs vertrekt ziet ze een klein mannetje die ze ook weer in Luxemburg ziet.
De overdracht wordt uitgevoerd, ene Glesener, duidelijk met oorlogsverwondingen neemt het geld aan. Ze krijgt een reçu en de transactie is rond. Als ze in de stad rondloopt ziet ze Michel die haar vertelt dat ze het kapitaal niet aan de Joodse organisatie maar aan de officier, Müller, heeft overgedragen.
Iedereen zat in het complot ook het kleine mannetje dat ze steeds zag, alleen de generaal en zij wisten niets van de plannen af. Intussen overlijdt de generaal en wordt zijn vrouw in het ziekenhuis opgenomen. Hiermee komt er een einde aan haar diensten. Ze keert nog een maal terug, en ze wordt weer hartelijk ontvangen. Ze gaat op zoek
naar een kamer, die ze ook vindt. En als ze op een middag op het terras zit ontmoet ze de Nederlander die ze al eerder heeft ontmoet en met wie ze over de roman praat die ze aan het lezen is, later stapt de man weer op.
Vertel situatie
Het perspectief ligt bij Paulina, het is haar visie die naar voren komt. Soms geeft de schrijver commentaar op een gebeurtenis of gedachte. Het verhaal wordt chronologisch verteld, er zitten veel lange dialogen in
het verhaal. Als het plan om het geld over de grens te brengen aan Paulina wordt verteld is het toch enigszins spannend hoe het met de koffer zal aflopen. Citaat pagina 320 en 321. "Uw paspoort alstublieft." Ze toonde haar paspoort, dat de controleur, toen hij het aan het blauwe omslagje als een Nederlands paspoort herkende, maar heel vluchtig doorbladerde en meteen teruggaf. Hij verliet de coupé en vervolgens stapte de douanebeambte naar binnen. O Orpheus, ik sta aan de boorden van de Styx en de machten van de onderwereld strekken hun tentakels naar mij uit. Zing mij los of volg mij. O Orpheus, is dit het einde? Houd je dan niet van mij? "Heeft u iets aan te geven bij de Franse douane?" vroeg de man. "Nee, meneer." Hij sloeg zijn ogen omhoog en inspecteerde de bagagerekken. "Wilt u zo goed zijn deze koffer even open te maken?" vroeg hij, wijzend naar de koffer boven Paulina's hoofd. Ze kwam overeind, met moeite haar angst bedwingend: als hij deze onschuldige koffer gezien had en niets verdachts gevonden, zou hij natuurlijk ook de andere willen zien. Ze kon wel op haar knieën vallen om het Opperwezen te smeken dat er toch alleen maar oude kranten in zaten, of dat Hij het geld tijdelijk in schoolboekjes zou veranderen en de juwelen in okkernoten. O Heer in de hemel, help mij. Nog nooit had zij zich om hulp tot deze Heer gewend. Ze legde de koffer op de bank en liet de sloten openspringen. De douanebeambte boog zich eroverheen, stak eerst zijn linkerhand onder de kleren en toen de rechter. O goden van de onderwereld, het is mijn schuld niet maar de uwe, als er heroïne in de andere koffer zit. De douanier richtte zich op. "Dank u." Hij verliet de coupé en ging de politieman achterna. Paulina was opgelucht dat ze de andere koffer niet had hoeven openmaken.
Personages
Paulina
Ze is de hoofdpersoon. Ze komt uit Vlissingen, ze is negentien jaar, 1 meter 92 lang en ze heeft blauwe ogen en lang blond haar. Zelf is ze niet zo blij met haar uitstaande oren. Ze studeert Frans en Kunstgeschiedenis aan de Sorbonne universiteit van Parijs. Ze wilde naar Parijs omdat ze altijd met haar ouders meeging naar hun vakantie huisje in Frankrijk. Zo heeft ze dus al goed Frans geleerd. Ze is soms naïef en wat achterdochtig.
Germaine en Emile de Lune
De generaal en zijn vrouw, ze verkeren in hogere Franse kringen. De generaal is een typisch ouderwetse generaal. Hij verzamelt alles wat met de in Vlissingen geboren kunstschilder Constantin Guys te maken heeft.
Armand en Michel
De zoons van Gemiane en Emile de Lune. Ze zijn beide erg lang. Michel is pianist en streeft naar een onbereikbare perfectie. Armand wilde ooit dichter worden, maar dat is hem nooit gelukt. Samen met zijn vrouw, Jaqueline, is hij aan de drank geraakt. Ze wonen allen in het huis van de generaal.
Edouard
Hij is de zoon van Armand en Jaqueline, hij heeft een gezicht dat lijkt op een roofvogelhoofd. Hij is alleen op geld uit en dus ook de enige die zich niet schaamt voor zijn rijkdom.
Thematiek
Thema
Het thema van dit boek is de schending van het vertrouwen. Paulina wordt in dienst genomen als au pair doch uiteindelijk als een soort van koerier optreden voor die familie. Een ander thema is het thema van de eenzaamheid. Paulina is helemaal alleen in Parijs en heeft nog nooit een vriend gehad. Ze is steeds aan het fantaseren hoe het zou zijn om met een man samen te zijn. Wanneer ze bij de generaal woont, besteedt ze veel meer aandacht aan haar uiterlijk dan voorheen omdat ze veel nieuwe kleding krijgt.
Motieven
De belangrijkste motieven zijn geheimhouding, het bedriegen van iemand en onzekerheid. Met de onzekerheid bedoel ik de onzekerheid van Paulina. Dit komt doordat ze zo groot is en dat ze flaporen heeft. Gelukkig wordt deze onzekerheid in de loop van het boek overwonnen. Met geheimhouding bedoel ik de houding van de familie tegenover Paulina. Paulina wordt behandeld als "God in Frankrijk", ze weet echter niet waarom. Er wordt dus iets geheim gehouden. Het motief bedriegen heeft ongeveer dezelfde uitleg als bij geheimhouding. Paulina wordt aangenomen als au Pair maar moet dan ineens als koerier optreden. De familie heeft haar belogen.
Boekbeschrijving & Titel
Het boek gaat over de belevenissen van een Nederlandse au pair in Parijs. Daarom heet de het boek heel toepasselijk au pair. Een diepere betekenis bestaat er niet voor deze titel. Hij is gewoon erg praktisch gekozen.
Literatuur geschiedenis
Willem Frederik Hermans werd op 1 september 1921 geboren in Amsterdam. Zijn oudere zus, Cornelia Geertruida, werd op 4 december 1918 geboren. Hun ouders Johannes Hermans, geboren 1879, en Hendrika Hillegonda Eggelte, geboren 1884. Johannes Hermans was hoofdonderwijzer en Hendrika Hillegonda Eggelte had tot voor haar huwelijk ook in het onderwijs gewerkt. Willem en Frederik en Cornelia gingen beide naar het Barlaeusgymnasium. Willem Frederik vanaf 1933; in 1938 werd hij lid van de letterkundige vereniging D.V.S. en hij won de eerste prijs in een opstellenwedstrijd. In 1940 ging hij op aandringen van zijn vader sociologie studeren aan de Universiteit van Amsterdam. Een jaar later koos hij er toch voor om fysische geografie te gaan studeren, deze studie paste beter bij zijn interesse voor exacte wetenschapsoefening. In 1943 deed hij kandidaatsexamen. Hij schreef al gedichten, verhalen en een roman, vanaf 1944 publiceerde hij regelmatig.
Hij was vanaf 1946 redacteur van het tijdschrift Criterium, in 1950 was hij redacteur van het blad Podium.
In 1950 legde hij zijn doctoraal examen af. In 1955 promoveerde hij cum laude op de resultaten van een bodemonderzoek in Luxemburg. Daarna werkte hij als fysisch geograaf in onder andere Scandinavië, in 1957 werd hij benoemd tot lector van de Universiteit van Groningen. Er werden hem als schrijver verschillende prijzen toegekend die hij weigerde omdat hij principieel tegenstander was van literaire prijzen. Behalve een prijs, de Grote Prijs der Nederlandse Letteren, die hij tot verbazing van veel mensen wel in ontvangst nam. In 1973 nam hij na een conflict ontslag als lector. Maar hij ging verder met schrijven en hij vond hiermee een steeds groter lezerspubliek. Boeken die hij heeft geschreven zijn onder andere: De donkere Kamer van Damokles (1958), Nooit meer slapen (1966), Onder Professoren (1975. En nog veel meer romans, toneelwerken, gedichten, essays en opstellen.
Eigen mening
Au pair is een goed maar lastig te lezen boek, dit kwam vooral door de opbouw van het boek, de tijdverdeling was niet overal gelijk. Er werd soms zolang door verteld over een kleine gebeurtenis dat het erg moeilijk werd om je hoofd erbij te houden en door te lezen. Daarin tegen waren de dingen die er plaats vonden wel interessant genoeg om te blijven lezen. Erg kwamen ook niet zo heel erg veel lastige woorden in voor. Hierdoor was het wel makkelijker om door te lezen. De dag die over veertig bladzijden werd uit gesmeerd vroeg zo niet om ook zelf over veertig dagen gelezen te worden. De geschiedenis over Constantin Guys draagt niet bij aan de goede leesbaarheid van het boek, die is zo langdradig en niet interessant. Het is gewoon vervelend om te lezen.
De opbouw van het boek daarin tegen was goed, er kwamen geen flashbacks in voor, er werd alleen soms een stukje geschiedenis verteld. Voor de rest was het boek volkomen chronologisch. Dit draagt wel bij aan de goede leesbaarheid. Alleen het middenstuk was erg vermoeiend om te lezen en maakte het na verloop van tijd gewoon nodig om het boek even een paar weken weg te leggen en daarna de draad weer op te pikken. Want anders was je maar aan het lezen en aan het lezen en was er eigenlijk nog niets gebeurt in het boek zelf.
Toch is het boek over het algemeen een goed boek, doordat het een realistisch geschreven verhaal is waarin de echte Hermans stijl weer in te voorschijn komt. De problemen van de Pauline hadden de jouwe kunnen wezen en het is dan toch wel weer knap van de schrijver dat mensen zich zo in kunnen leven in de situatie van Pauline. Ook het gebruikte perspectief spreekt me erg aan. Wel jammer is het dat het niet echt een vernieuwend boek is, er zijn al veel boeken geschreven waarin de gebeurtenissen van mensen beschreven wordt, maar over een au pair was ik deze nog niet eerder tegen gekomen.
Kortom een goed maar lastig te lezen boek.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen