Boekverslag : Peking - Taliban-bewind In Afghanistan
Ingezonden Door: Mr. Extreem
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1813 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1813 woorden.
Taliban-bewind in Afghanistan
Wat is het Taliban-bewind?
Het Taliban-bewind is de regering van Afghanistan. Het is een groep van “islamitische studenten” en hun bondgenoten en zij regeren nu over het land. De leider van hen is Mohammad Omar en die hoopt dat andere landen het voorbeeld volgen van Pakistan, dat als eerste het Taliban-bewind erkende. De tegenstanders van de Taliban zijn uitgeschakeld maar ze kondigden hun verzet te gaan hervatten.
Is het Taliban-bewind nu een goed bewind of een slecht bewind? Om daar een antwoord op te vinden zullen we eerst een aantal acties van de regering op een rij moeten zetten waarna we een conclusie kunnen gaan trekken.
Beeldenstorm
Het Taliban-bewind, een fundamentalistische islamitische regering, en die had het volgende idee, namelijk het vernietigen van beelden. Zo heeft men tweeduizend jaar oude beelden vernietigd. Het vernietigen van de tweeduizend jaar oude beelden, 53 en 38 meter hoog, is een onderdeel van het streven van de Taliban naar de ultieme moslimstaat. Niet-islamitische kunst hoort daarin niet thuis. De Afghaanse beeldenstorm is afgelopen week zowel in het westen als in Arabische landen sterk bekritiseerd. Aan de afkeuring van de VN voor het gebrek aan 'respect voor het werelderfgoed' hebben de Taliban geen boodschap, omdat het volgens hen "een binnenlandse religieuze aangelegenheid" is.
Schending van de Mensenrechten
Hierover zei het Europees Parlement het volgende:
“Het Parlement meent stellig dat de fundamentalistische ideologie van de Taliban de oorzaak is van de voortdurende schending van de mensenrechten in Afghanistan en het veroordeelt de apartheid die het Taliban-bewind doorvoert, alsook de openlijke steun van het Taliban-bewind aan het internationale terrorisme en de onaanvaardbare discriminatie van vrouwen. Het bevestigt zijn steun voor het streven naar een politieke oplossing, die de basis kan leggen voor een regering die het hele volk van Afghanistan vertegenwoordigt, en dringt er bij de Taliban op aan onverwijld en onvoorwaardelijk Resolutie nr. 1267 van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties ten uitvoer te leggen. Het doet een beroep op de Raad nogmaals uiting te geven aan zijn streven het Taliban-bewind diplomatiek daadwerkelijk te isoleren en het verzoekt de Commissie de noodzakelijke noodmaatregelen op humanitair vlak te nemen en vooral te letten op een evenwichtige verdeling van de hulp over het gehele Afghaanse grondgebied.”
Slechte behandeling van Hulpverleners
De Taliban, de islamitisch-fundamentalistische heersers in het grootste deel van Afghanistan, hebben zo'n tien buitenlandse hulporganisaties opgedragen uit de diplomatieke sector van Kabul te vertrekken. Zij moeten verhuizen naar een campus zonder water en elektriciteit in een afgelegen wijk van de Afghaanse hoofdstad.
Tot de getroffen organisaties behoren Artsen zonder Grenzen, CARE en Save the Children. Volgens westerse bronnen overwegen sommige organisaties hun werkzaamheden in Afghanistan uit protest stop te zetten. De hulpverleners zouden moeten verhuizen naar de campus van de polytechnische school, die ligt in een wijk die ernstig van het oorlogsgeweld in Afghanistan te lijden heeft gehad.
Volgens een hulpverlener hebben de Taliban veiligheidsredenen voor hun besluit aangevoerd. „De situatie is zeer kritiek. Wij willen de arme mensen hier helpen. De Taliban willen ons om diverse redenen naar elders overbrengen. Zij willen dat wij de gebouwen van de school restaureren en zij willen een oogje op ons houden. Ook zijn ze van plan na enige tijd huur te eisen”, aldus een hulpverlener.
Het bevel van de Taliban is de tweede zware slag die de westerse hulpverleners in Afghanistan binnen een maand wordt toegebracht. Twee weken geleden sloten de Taliban alle particuliere scholen voor vrouwen, beroepsopleidingen en projecten op het gebied van de samenlevingsopbouw die door westerse organisaties worden gefinancierd. Volgens de fundamentalisten werden deze centra misbruikt om propaganda tegen hen te maken.
Rechten van de vrouw
Op 8 maart 1998, Internationale Vrouwendag, werd de aandacht gevestigd op een schandelijke schending van de Rechten van de Vrouw. In de Universele Verklaring inzake de Rechten van de Mens, waarvan het vijftigjarig bestaan in 1998 wordt herdacht, is het beginsel van gelijke rechten voor vrouwen en mannen neergelegd. De verklaringen van Wenen en Beijing (Peking), die voortbouwen op het Verdrag inzake de uitbanning van alle vormen van discriminatie van vrouwen, bevestigen dat de rechten van vrouwen en van vrouwelijke kinderen een onvervreemdbaar, integraal en ondeelbaar onderdeel van de universele mensenrechten zijn.
Desondanks zijn deze rechten in de loop van de afgelopen decennia steeds meer geschonden. De huidige toestand in Afghanistan is een voorbeeld van dergelijke systematische schendingen. Vooral in gebieden onder Taliban-controle zijn vrouwen en meisjes het slachtoffer van een bewind, dat wettelijke segregatie op hen toepast.
In het verleden waren de Afghaanse vrouwen en vooral die welke in de belangrijkste steden woonden, bij het openbare leven betrokken, hetzij als student, beroepshalve, als ambtenaar of zelfs als Parlementslid. De Taliban, die nu dit land onder controle hebben, hebben hun voor vrouwen zo beklemmende regime tot de hoofdstad uitgestrekt, toen zij daar in september 1996 de macht overnamen. Vrouwen zijn uit werk en onderwijs verbannen en moeten in het openbaar alles verhullende mantels (Chadari's) dragen. Zij mogen niet alleen naar buiten gaan of in het openbaar het woord nemen. Scholen en universiteiten, die vroeger veel vrouwelijke leerlingen en studenten hadden, zijn thans gesloten voor meisjes. Vrouwen hebben zeer beperkte toegang tot gezondheidszorg, na een periode waarin zij daarvan regelrecht waren uitgesloten. Heden ten dage mogen zij alleen naar ziekenhuizen en klinieken met aparte afdelingen voor vrouwen en met vrouwelijk personeel, maar er zijn niet veel gezondheidszorginstellingen die aan deze voorwaarden voldoen en de afstand daartussen is groot.
Dit is niet alleen een zaak van mensenrechten. Het is dikwijls een kwestie van leven en dood. In een vroeger vrijzinnige hoofdstad als Kaboel is tienduizenden vrouwen het recht ontnomen om zelf in hun levensonderhoud te voorzien, waardoor zij voor hun overleving aangewezen op humanitaire hulp, die hun niet rechtstreeks kan worden verstrekt wegens de beperkingen van de contacten met vrouwen. De moeilijkheden om de mensen die humanitaire hulp nodig hebben te bereiken zijn een ernstige reden tot bezorgdheid voor niet-gouvernementele en internationale organisaties, die financieringsmiddelen krijgen van de Europese Unie en andere donors.
Het gaat hier niet om godsdienst of plaatselijke culturele tradities. In het verleden heeft geen enkele Afghaanse religieuze autoriteit ooit het alleenrecht gekregen om godsdienstige geboden te interpreteren. Afghanen met verschillende interpretaties van de Islamitische gedragscodes leefden vrij harmonisch naast elkaar. Wij hebben hier te maken met een beginselkwestie, vergelijkbaar met die van de apartheid in Zuid-Afrika, vóór de hervormingen daar. Dit is een geval van apartheid gebaseerd op geslacht, waardoor de Afghaanse vrouwen beroofd zijn van hun recht om te kiezen hoe zij willen leven. Om een voorbeeld te geven zijn er ongetwijfeld enkele vrouwen die voor het dragen van een chadari zouden kiezen gegeven dat hen een vrije keus gelaten zou worden. Momenteel echter moeten alle vrouwen zich echter daaraan onderwerpen. De laatsten zijn het slachtoffer van een engzinnig, onderdrukkend regime.
Terroristen hebben vrij spel
Het fundamentalistische Taliban-bewind in Afghanistan protesteerde heftig tegen het besluit van de VN-veiligheidsraad om sancties in te stellen tegen het land. Afghanistan had van de Verenigde Naties één maand de tijd gekregen om de van terrorisme verdachte Osama Bin Laden uit te leveren. Als dat niet gebeurt zou een wapenembargo en andere strafmaatregelen tegen de Taliban van kracht worden.
De Taliban-regering heeft woedend gereageerd op de strafmaatregelen van de VN. Het land veroordeelde de VN-resolutie en beschuldigde de organisatie ervan een vijand te zijn van de islam. De door Amerika en Rusland ingediende resolutie werd dinsdag door de VN-veiligheidsraad aangenomen met 13 stemmen voor en twee onthoudingen. De resolutie eist dat Afghanistan de vermeende terrorist Osama bin Laden uitlevert en alle opleidingskampen voor terroristen sluit. Als Afghanistan daar niet binnen een maand aan voldoet krijgt het land een wapenembargo opgelegd, moeten alle buitenlandse Taliban-kantoren worden gesloten en mogen Taliban-kopstukken niet meer naar het buitenland reizen. Verder zal het luchtembargo worden verscherpt en zal ook de internationale export naar Afghanistan aan banden worden gelegd.
Het is onzeker of Osama bin Laden zich wel in Afghanistan bevindt. Voor VN-coördinator voor Afghanistan Erik de Mul is dat geen vraag. Hij is er zeker van dat Osama bin Laden wel in Afghanistan is. Maar De Mul denkt niet dat de Taliban door de knieën zullen gaan voor het embargo en Bin Laden binnen een maand uit zullen leveren: "Nou wat ik daar over gehoord heb is dat ze dat niet zullen doen. Ze hebben tot nu toe het been stijf gehouden en ze zien ook nu geen reden om dat te veranderen."
Uit voorzorg heeft hebben de VN hun hulpverleners tijdelijk teruggetrokken uit het land. Vorig jaar waren er ook al protesten tegen de VN toen de eerste reeks sancties werd ingesteld. Woedende demonstranten vernielden toen VN-kantoren in Kabul en andere steden. Maar als het nu rustig blijft hoopt De Mul dat de VN-medewerkers al dit komende weekeinde terug kunnen gaan. Hij is niet bang dat de Taliban de hulpverleners de toegang tot het land zullen weigeren: "Nou nee, zover zal het niet gaan. Ik denk niet dat gaat gebeuren. Ja, ik weet wel hoe ze over de sancties denken maar dat we er niet meer in kunnen geloof ik helemaal niet. Ze hebben zelfs steeds gezegd dat ze liever zouden hebben dat we zouden blijven. Onze beslissing is ook alleen maar uit voorzorg genomen en ik hoop dat dit maar een paar dagen duurt en dat dan alles weer normaal is."
Conclusie over het Taliban-bewind
Het Taliban bewind vernietigt cultuurschatten, en probeert de Islam op te dringen en te brengen als de enig mogelijke godsdienst. Vanuit hun Islamitische perspectief denken zij niet aan de rechten van de vrouw maar discrimineren daarentegen de vrouwen. Verder maken ze het hulpverleners moeilijk, laten terroristen onderduiken en luisteren niet naar de VN.
Het is dus wel duidelijk dat dit een gevaarlijk regime is dat de Islam aan iedereen wil opdringen. Maar het gaat nog verder. Dit Islamitische bewind wil ook een kenmerk overnemen van “Het derde Rijk” van Adolf Hitler.
Op 22 Mei 2001 stond namelijk het volgende artikel in de Trouw:
“Het fundamentalistische Taliban-bewind van Afghanistan wil niet-moslims verplichten onderscheidende kleding te dragen. Als een wet hierover is ingevoerd moeten alle Hindoes iets geels dragen; mannen een kledingstuk of een koord, vrouwen een chador. In Kandahar, de basis van de Taliban, is een dergelijk maatregel al van kracht. Het aantal Hindoes en Sikhs in Afghanistan is onder de Taliban sterk teruggelopen.”
Doet dat ons niet denken aan de Jodenster, of aan de andere symbolen die bepaalde groepen (homoseksuelen, zigeuners e.d.) moesten dragen? De Taliban wil die mensen dan nog net niet deporteren maar zal dat ook zo blijven? Nee, de Taliban heeft nog veel verder gaande en bespottelijkere ideeën dan Hitler, en dat zegt toch aardig wat denk ik.
Bronnen:
- Trouw, dinsdag 22 Mei 2001
- Zeeburg Nieuws 13 Maart 2001
- Bulletin EU 11-2000, Landen van Azië (2/4), 1.6.71. Resolutie van het Europees Parlement over de toestand in Afghanistan.
- Radio Nederland Wereldomroep 21 December 2000
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen