Boekverslag : Adriaan Roland Holst - Deirdre En De Zonen Van Usnach
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1324 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1324 woorden.
Neo-Romantiek/Generatie 1910
Zakelijke gegevens
Auteur: Adriaan Roland Holst
Titel: Deidre en de zonen van Usnach, Bert Bakker, Amsterdam, 1979, 79 blz. (eerste druk 1920).
Genre: Novelle
Eerste reactie
Keuze: Ik heb het boek al eens eerder gelezen.
Inhoud: Een apart boek, maar dat is niet erg, het is weer eens iets anders. Deidre is bovenmenselijk. Het is ook een beetje vaag. Ook niet christelijk.
Verdieping
Samenvatting:
Hfst. 1: De vlucht
Het verhaal begint met de voorspelling van de Druïde over Deidre, Fedlime’s dochter. De Druïde zei; ‘Deidre zal haar naam zijn, ze zal droefheid brengen en ondergang. Schoon zal zij zijn en goudlokkig. Helden zullen om haar strijden en een koning zal uitrukken haar zoekende’. Fedlime besloot naar aanleiding van deze voorspelling zijn kind te verbergen.
Toen Deidre zeven jaar was werd ze weggebracht naar een oude vrouw: Lavarcham, haar karakter is zachtmoedig en liefde en eenvoud.
De streek waar Deidre komt is sober en somber, er groeien geen bloemen. Ze wonen in een oude toren.
Toen Concobar hoorde over de schoonheid van Deidre ging hij naar hun toe en vroeg om Deidre.
Als het winter is en er ligt sneeuw gaat Deidre naar buiten en ziet een dode zwarte raaf met bloed er omheen in de witte sneeuw. Zo zal haar geliefde eruit zien. Iemand met raafzwart haar en een wit gelaat en met bloedrode lippen. De enige die er zo uitziet is Noisa, de zoon van Usnach. Als ze elkaar hebben ontmoet gaan ze naar Schotland met de twee broers van Noisa: Ardaan en Anla.
Hfst. 2: De terugkeer
Noisa heeft nog een ander liefde en dat is het koningschap. Omdat hij toen verstoten is van de troon door Concobar. Fergus, een dienaar van koning Concobar, komt bij Noisa en Deidre met de boodschap van Concobar om naar hem te komen en vriendschap te sluiten. Dan beleven ze de laatste nacht en het meest eenzaamste voor Deidre op het eiland. Dan gaan ze naar Ierland.
Hfst. 3: Het verraad
In Emain Macha staat Lavarcham Noisa en zijn broers en Deidre op te wachten om ze welkom te heten. Fergus is in die tijd nergens te bekennen. Lavarcham ziet Deidre helemaal onder in de wagen zitten met een kleed over zich heen. Deidre is verraden.
Fergus was achtergebleven op de Rode Burcht. Als de koning die avond een drinkgelag heeft dan moet Lavarcham komen om hem te vertellen waar Deidre is. Lavarcham zegt dat Deidre lelijk is geworden. Gelba gaat zoeken naar Deidre om te kijken of ze lelijk is geworden of niet, en vindt haar op de Rode Burcht. Deidre zit daar met Noisa een schaakspel te spelen. Noisa ziet Gelba en gooit een gouden schaakstuk naar hem, het treft zijn oog en is hij is zijn linkeroog kwijt.
Deidre hoort niet in de mensenwereld thuis. Gelba gaat terug naar Concobar en zegt dat Deidre daar is. Dan gaat men de Rode Burcht omsingelen om Deidre te halen.
Hfst. 4: Het einde
De zonen van Usnach zijn vermoord en Deidre staat nu voor hun graf. Ondertussen gaat Fergus naar Emain Macha om zich te breken op de zonen van Usnach.
Deidre loopt weg van het graf en loopt naar de zee, daar gaat ze in de zee liggen en wacht op de vloed. Ze pleegt zelfmoord.
Onderzoek van verhaaltechniek:
- Schrijfstijl: Veel natuurbeschrijvingen met prachtige alliteraties, metafora. Veel woorden zijn ontleend aan mythologische verhalen.
- Ruimte: Heel het leven van Deidre, toen ze jong was woonde ze bij haar ouders. Vanaf haar zevende jaar bij Lavarcham in een oude molen. Toen met Noisa en zijn broers in Schotland, en na 7 jaren keerde ze weer terug naar Ierland, waar ze stierven.
- Verhaalfiguren:
- Deidre: moedig, de werkelijkheid onder ogen ziende, haar schoonheid dwong begeerte en ontzag af. Bovennatuurlijk.
- Noisa: ridderlijk en begerig naar het leven van avontuur en strijd.
- Concobar: onbetrouwbaar,onbeheerst (geen koning van eigen hart).
- Fergus: eerlijk en wraakachtig na het verraad van Concobar.
- Situaties: Beginsiuatie: De Druïde doet een voorspelling.
Na zeven jaren gaat Deidre met Lavarcham in een oude molen wonen. Dan komt Concobar die haar als koningin wil hebben. Ze ontmoet Noisa en gaat samen met hem en zijn broers naar Schotland. Na zeven jaar gaan ze terug en dan komt de voorspelling uit en Deidre pleegt zelfmoord.
Het boek heeft een gesloten einde: de hoofdpersoon, Deidre, pleegt zelfmoord (geen happy-end).
- Vertelwijze: Auctoriaal verhaal, presenteert het verhaal maar komt daarin niet zelf als verhaalfiguur in voor. Kent de gedachten en gevoelens van de verhaalfiguren.
Op zoek naar de thematiek
Thema: Hoe een zuiver mens ondergaat in de verdorven mensenmaatschappij.
Blz. 64: “De schoonheid van deze vrouw is niet meer voor mensen”.
Bij haar geboorte wordt er voorspeldt. Iedereen wil haar hebben en beschermen, maar niemand kan dat. De voorspelling komt uit. Zij kan daar niet in leven en pleegt zelfmoord.
In de titel worden hoofdpersonen genoemd: Deidre en Noisa.
Plaats in literatuurgeschiedenis
Oorspronkelijke druk: 1920
Schrijver: Adriaan Roland Horst werd geboren in 1888 te Amsterdam. In 1906 studeerde hij Letterkunde in Lausanne en in 1908 studeerde hij politieke economie te Oxford. Hij studeerde weinig, maar bracht vele uren in de bibliotheek door. Daar las hij de keltische mythologie: deze is van grote invloed op zijn werk geweest.
In 1911 werd zijn eerste werk: ‘Verzen’ gepubliceerd. Henriëtte Roland Holst stimuleerde zijn poëzie. Van 1912 tot 1914 was hij in Engeland en Ierland. In 1914 gaat hij in Blaricum wonen en in 1918 in Bergen aan Zee. In 1938 overlijdt hij in Bergen aan Zee.
Andere werken van hem: ‘De belijdenis van de stilte’, ‘Voorbij de wegen’, ‘De wilde kim’, ‘Shelly, en afscheid’, ‘Tussen vuur en maan’, ‘Een winter aan zee’, ‘Verzen’, ‘Onderweg’, ‘Een winterdageraad’, ‘Eigen achtergronden’, ‘Verzamelde Proza’, ‘verzamelde gedichten’.
Zijn levensbeschouwing: Hij noemt zichzelf een niet christen (geen anti-christ). Hij kent een verlangen naar een zuivere gelukstoestand: een eiland in het Westen ver buiten onze kusten waar het leven zuiver is.
V.b. uit Deidre: Als Deidre sterft is dat aan het wereldeinde (laatste woord van het boek), het uiterste westen van Ierland.
Tijd waarin het geschreven is: Deze stroming heet neo-romantiek. Het verschil tussen romantiek en neo-romantiek is dat de romantiek naar de historische gebeurtenissen vlucht, terwijl de neo-romantiek in eigen zielegebeurtenissen vlucht.
Het romantische: Het afstand nemen van de werkelijkheid. Deidre is gevlucht uit de mensenwereld en huivert voor de terugkeer (werkelijkheid). Deidre is zo’n verheven schoonheid dat ze niet past in de verdorven mensenmaatschappij.
Ik heb geen andere boeken van deze schrijver gelezen, maar ik denk wel dat zijn levensbeschouwing er telkens weer in terugkomt.
Beoordeling
Als Noisa gedood is dan maakt ze er zelf een eind aan. Ze kan niet zonder Noise leven» aangrijpend en ontroerend.
Lavarcham liegt voor Deidre; ze zegt dat ze heel lelijk is geworden om Deidre te sparen» dapper.
Haar vader wil dat haar niets overkomt, daarom verbergt hij haar» beschermend.
Als Concobar voor de eerste keer naar Deidre gaat, en dan erg onder de indruk is van haar en dat hij haar smeekt om met hem mee te gaan terwijl hij denkt dat hij heel wat is.
De verering van de zee, ze offert haar kinderen er (misschien) aan op» te ver gezocht, zinloos.
Er zijn niet zoveel boeken die zo zijn. Uitvoerige beschrijvingen van de natuur en dat de hoofdpersoon zuiver is.
Het thema is onwerkelijk, mensen zijn niet zuiver, maar ik kan wel begrijpen dat als je alles kwijt ben wat je had, dat je het niet meer ziet zitten. Je ziet dat het ook een onchristelijk boek is want je kunt naar God toe gaan met je problemen. De schrijver ziet de oorzaak van de verdorvenheid buiten de mens.
Het taalgebruik is heel mooi, origineel. Veel personificaties en metafora. Een schilderachtige natuurbeschrijving.
Het is een mooi boek om te lezen, hoe andere mensen denken over het leven.
Het is realistisch beschreven.
Iemand anders het boek aanraden zou ik wel doen; het is een goed literair boek, maar het is niet christelijk, je hebt geen perspectief bij de dood. De samenleving buiten het huwelijk en de zelfmoord is af te keuren, en ze aanbidt de natuur.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen