Boekverslag : J.j. Voskuil - De Moeder Van Nicolien
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 2004 woorden.

1. zakelijk gegevens

Auteur : J.J. Voskuil

Titel : De moeder van Nicolien

Jaar van verschijnen : 1999

Aantal blz. : 187

Genre : roman

Niveau van het boek : 1

Uitgeverij : Uitgeverij G.A.van Oorschot Amsetrdam, 2e druk



2. eerste reactie



Keuze:

Ik heb het boek gekozen omdat de titel mij wel aansprak en de achterkant van het boek leek mij ook wel interessant. Ik heb ook eerder van de schrijver J.J. Voskuil op tv gehoord en daarom was ik er naar benieuwd en heb dit boek gekozen omdat het mij niet echt moeilijk leek.



Inhoud:

Ik vond het een heel amuserend boek, ik vond het helemaal niet vervelend om te lezen, het was juist ontspannend. De gebeurte-nissen spraken mij erg aan omdat het heel simpel inelkaar lag. De moeder van nicolien gaat naar zijn kinderen en zijn kinderen nico-lien en Maarten komen bij haar op bezoek.

zelf heb ik nog nooit iets dergelijks mee gemaakt, ik heb nog nooit in het echt kennis gemaakt met dementie. Ik heb nog nooit een boek met de zelfde thema gelezen en daarom leek het me wel leuk voor als verandering. ik vond het wel heel erg goed van Nicolien en maarten op welke manier zij met hun moeder om gingen, ze waren begrip vol en ook heel erg vriendelijk. Ze lieten het niet merken dat ze het niet leuk vonden voor de moeder.



3. verdieping



Samenvatting

De persoon waar het om draait is de moeder van Nicolien, zij is degene die dement wordt en ouder wordt. De moeder van Nicolien is een heel aardige vrouw en heeft fijne kinderen waaronder een schoonzoon, Maarten Koning. De moeder van Nicolien is ongeveer tussen de 55 en 65 jaar oud. Later wordt ze steeds meer vergeetachtig en dat wordt het oorzaak dat ze in een verpleeghuis moet.

Nicolien en Maarten bezoeken hun moeder op het begin van het boek elkaar veel vaker naarmate hun moeder ouder wordt niet meer zo vaak. Nicolien vindt het niet leuk om haar moeder zo te zien, ze vindt het niet leuk dat haar moeder telkens belangrijke dingen vergeet, zoals de ene keer dat Nicolien geopereerd moest worden en dat ze het aan haar moeder ook verteld hadden maar naar een paar dagen wist de moeder avn Nicolien niets een s waarom ze geopereerd moest worden en dat ze in het ziekenhuis lag ook al niet. Maarten moest op het begin er wel aan wennen dat zijn schoonmoeder (de moeder van Nicolien) minder dingen kon onthouden en daarom maar vaak niets meer zei, omdat hij het vervelend vond om dingen voor haar duizend keer op nieuw te uitleggen en herhalen, maar ze gingen wel respectvol met hun moeder om, ze lieten het niet merken dat ze het een beetje zat aan het waren worden.

De moeder van Nicolien moet naar het verpleeghuis als ze niet meer voor haar zelf kan zorgen omdat ze dus haar verstand langzamerhand aan het verliezen was, ze vergat haar pijnstillers in te nemen of haar oog druppels in haar ogen te doen terwijl dit allemaal belangrijke dingen waren en ook nog dat ze haar spullen niet meer kon vinden omdat ze het vergeten was waar ze, ze het had neer gelegd.

In 1985, na een periode van 30 jaar ongeveer sterft ze.



Onderzoek naar de verhaaltechniek



Schrijfstijl :

Het taalgebruik van dit boek was erg simpel. Ze gebruikten geen lange zinnen en moeilijke woorden. Er vonden in de meerderheid kort, maar krachtige gesprekken plaats en dat maakte het verhaal wel leuk.

De dialogen, zoals k al zei waren kort, maar ze waren ook op een manier geschreven waarbij je een beeld kon krijgen waanneer je die gesprekken las.



Plaats :

Het verhaal speelt zich af in het huis van de moeder van Nicolien en in het huis van Nicolien en Maarten Koning. Ze kwamen heel erg vaak bij elkaar op bezoek, een kopje thee drinken en hun lievelingskoekjes eten en een stukje krant of verhaal uit een boek lezen op de divan.



Tijd :

Het verhaal speelt zich af in 30 jaar. De dertig jaar periode is onderverdeeld in dagen, maanden en jaren. Dat is het afwisselende van het verhaal dat het leuker maakt. De tijd verloopt netjes, er zijn geen flashbacks en alle gebeurtenissen nemen evenveel plaats in. Het boek bestaat uit korte scènes, meestal van drie a vier bladzijden.Die allemaal in een goede volgorde van tijd staan.



Verhaalfiguren :

- De hoofdpersoon is niet de moeder van Nicolien, zo heet de titel misschien maar zij is niet de hoofdpersoon omdat Maarten dat is. Zoals ik al eerder zei, leidt de moeder van Nicolien aan dementie en dat is iets waarbij je verstand een beetje langzamerhand achteruit gaat, dat je dingen sneller vergeet en of veel dingen al niet meer weet. De moeder van Nicolien is wel een hele aardige en spontane oud vrouwtje, ze zegt negatieve dingen over haar zelf, maar dan doet ze als of iedereen zo perfect is. Ze gedraagt zich soms aslof ze een klein meisje is en soms alsof ze een hele oude vrouw is.

Ze had altijd wel een woordje klaar (op het begin van het boek dan)

- De echte hoofdpersoon dus.Maarten is erg op zijn schoonmoeder gesteld en deze genegenheid bepaalt eigenlijk de ondertoon van dit boek, al kon zei hem ook wel eens irriteren. Maarten is een leuke personage, hij heeft een hechte band met zijn schoonmoeder en is een fijne man om maar zo te zeggen, kalm en rustig, niets overhaasten wel veel denken. Maarten werkt op Het Bureau. Hij is wel vaak op zijn werk en heeft minder tijd dan zijn vrouw voor zijn moeder.

- Nicolien is niet echt het perfecte dochter maar probeert wel haar best te doen om haar moeder naar haar zin tre krijgen, maar toch is ze af en toe irriterend omdat ze zo kattig en bot doet tegenover haar moeder. Het is wel te grijpen dat het moeilijk zou kunnen zijn voor haar en haar moeder maar toch zou wat vriendelijker kunnen zijn, even goed als haar man.



Situaties :

- de moeder van Nicolien gedraagt zich alsof er niets aan de hand is. Haar verstand gaat steeds achteruit, en dat merkt haar dochter en schoonzoon, maar willen er niets van zeggen omdat ze (de moeder van Nicolien) dan gaat denken dat ze haar niet in hun huis willen hebben.

- later als Nicolien en Maarten merken dat hun moeder steeds vergeetachtig aan het worden is worden ze er bang van. Maarten vind de situaties die hij moet meemaken wanneer zijn moeder steeds dingen vergeet .

- als de moeder dement wordt moet ze naar het verpleeghuis .



Vertelwijze :

Je hebt in dit boek te maken met een alwetende verteller en ook weer een beetje met het personale perspectief. Alles wordt benoemd met hij en zij, maar toch bekijk je alles vanuit de ogen van Maarten doordat zijn gedachten op papier komen te staan en niet die van de moeder van Nicolien of Nicolien zelf. Zo heb je dus eigenlijk ook het personale perspectief.



Op zoek naar de thematiek



1. Wat is de hoofdgedachte(thema):

het thema van het is dementie, hierbij komt het gedrag van de dementerende persoon heen hier reageren en hoe de persoon er zelf mee omgaat.



2. Welke tekstgedeelten en motieven zijn typerend voor dat

thema?

-dementie

-liefde

-leven



3. Wat is het verband tussen de titel en het thema?

Er zit geen diepere betekenis in de titel, het gaat over het

trage dementieproces van de moeder van Nicolien oftewel, ‘De moeder van Nicolien’.



Plaats in de literatuurgeschiedenis >>



1. Wanneer is het werk voor het eerst gepubliceerd?

Het werk is voor het eerst in het jaar 1999 gepubliceerd.



2. Wat weet je van de schrijver?

De moeder van Nicolien van J.J. Voskuil werd in opdracht van Uitgeverij G.A. van Oorschot te Amsterdam gezet uit de Bembo en gedrukt door Drukkerij Nauta bv te Zutphen. Degebonden editie werd vervaardigd door Boekbinderij Van Waarden te Zaandam, de ingenaaide uitgave werd verzorgd door

Boekbinderij meeuwis te Amsterdam. het ontwerp voor band en

omslag werd vervaardigd door Gerrit Noordzij.

De schrijver wil het alledaagse hiervan naar voren brengen. Drie

doodnormale mensen worden opeens overvallen door het

dementeringsproces een van hen. Dit gebeurt bij velen, het is een

verhaal van alle mensen. Johannes Jacobus Voskuil werd op 1 juli 1926 geboren in Den Haag. Zijn vader Klaas was de gevierde hoofdredacteur van het socialistische dagblad Het Vrije Volk. Ook gaf zijn vader - die later nog een bescheiden rol in Het Bureau zou spelen - commentaar voor de VARA-radio. Na het afronden van het gymnasium ging Voskuil vlak na de oorlog naar Amsterdam om daar economie te studeren - een studie waar hij binnen een jaar genoeg van kreeg. Van 1946 tot 1953 studeerde hij Nederlands - een periode die uitvoerig belicht wordt in de 1200 pagina's tellende roman Bij nader inzien (1962). Tijdens zijn studie leerde hij zijn latere vrouw Lousje Haspers kennen, met wie hij in 1950 trouwde. Na zijn studie werkte hij korte tijd als vertaler in Straatsburg voor de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal - voorloper van de EEG en EU - en ging hij vervolgens werken op een lerarenopleiding in Groningen. Na vier jaar gaf hij er de brui aan: hij wilde iets anders. Maar wat?

Voskuil keerde terug naar Amsterdam en begon te schrijven aan een roman over zijn studentenperiode. Hij deed daar vijf jaar over: van 1957 tot 1962. In de tussentijd was hij in 1959 als wetenschappelijk medewerker in dienst getreden bij het insitituut voor Dialectologie, Volks- en Naamkunde in Amsterdam, onderdeel van de Academie Wetenschappen, en later omgedoopt tot het P.J. Meertensinstituut. Daar werd hij afdelingschef tot aan zijn vervroegd pensioen in 1987.



3. Wat weet je van de tijd waarin het werk geschreven werd?

het is geschreven in de 20ste eeuw, in 1999.



4. In hoeverre is dit werk typerend voor de schrijver?

Ik heb geen andere boeken van deze schrijver gelezen en daarom zou ik het niet kunnen vergelijken met zijn andere werken.



5.In hoeverre is dit werk typerend voor de tijd waarin het ontstaan is?

het is een soort moderne verhaal en het is nu ook wel een moderne tijd, en dat kun je dus wel met elkaar vergelijken.

het probleem dat voorkomt is dat een beetje moderne ziekte is.



4. Beoordeling

Het verhaal was verreweg van spannend, dit komt door de gebeurtenissen en de manier waarop het verteld is. (zoals denk ik al duidelijk was geworden)

Ik hou meer van de ik-verteller dan de alwetende-verteller. Als je te maken hebt met de ik-verteller, lijkt het toch alsof je meer van het verhaal afweet, je gaat dieper op in het verhaal, je associeert je met de hoofdpersoon (dat doe ik tenminste), voelt met hem/haar mee. Bij de alwetende verteller is alles toch vaak oppervlakkiger, je hebt dan wel te maken met meer personen maar oppervlakkiger, je kan je niet echt verdiepen in één personage. Bij dit boek was het wel leuk dat je een beetje van beiden had.

Ik vond het taalgebruik van dit boek erg leuk. Er worden gewoon bepaalde woorden en manieren van praten op een verschillende persoon afgeschreven. Zo heeft de moeder van Nicolien het de hele tijd over Niekewiekje of ‘het kind’, Maarten vind veel mieters of meesterlijk. Nicolien heeft alleen niet echt een eigen woordenarrangement, die doet het met de alledaagse woorden.

Ik vond veel uit dit boek leuk gezegd, zo werd er altijd bij binnenkomst door moeder en Maarten gezegd: “’Ha, die Jansen,’ zei hij tegen zijn schoonmoeder.

‘Ha, die Pietersen,’ antwoordde ze terwijl hij zich naar haar overboog

en haar een zoen gaf.”

Of: “’Dag Mien Gerstekorrel.’

‘Dag ook zoiets, gaat het goed met je?’

De leuke uitspraken waren in handen van Maarten en zijn schoonmoeder.

De dialogen die in mijn korte samenvatting staan vermeld spreken mij ook aan, de eerste om zijn oppervlakkigheid en humor, de tweede om zijn treurigheid en toch komische inval.

Het taalgebruik bepaalt eigenlijk de vorm van dit hele boek, was het anders op papier gezet had ik er denk ik minder plezier in om het te lezen. Ook door dit taalgebruik kon ik mij de zaken goed voor ogen halen.

Ik vond het een zeer goed boek.
Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen