Boekverslag : Veronica Hazelhoff - Ster
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 2934 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 2934 woorden.
Informatie over Ster!
Titel: Ster!
Auteur: Veronica Hazelhoff
Uitgeverij: Sjaloom
Datum: 1987
Omslag: Sylvia Weve
1e Druk
Tip van de Nederlandse Kinderjury
Vanaf 14 jaar.
Ik heb het boek Ster! gekozen omdat het me aansprak dat publiciteit niet altijd zo fijn is. Het is een diepzinnig, somber overtuigend boek, dat je van het perspectief van Lena(Leen) laat meemaken hoe Stella beroemd wordt en problemen krijgt met relaties en haarzelf.Het is juist zo interressant omdat je ontdekt hoe vervelend publiciteit kan zijn en dat het niet even makkelijk is dat iedereen je herkent.
Het onverschillige gedrag van Stella ergerde me tijdens het lezen. Ze vertelde heel weinig aan Leen, die juist heel nieuwsgierig is. Dat ben ik ook dus kan ik me goed inleven in Leen.Ik denk dat iemand die niet zo nieuwsgierig is van aard ook snel met Leen kan meedenken omdat Veronica Hazelhoff zo goed mogelijk het karakter van Leen probeert te beschrijven door hoe ze dingen zegt, doet en denkt en hoe anderen over haar praten en tegen haar doen.
Ster!
Hoofdpersoon: Lena(Kort genoemd Leen) Ze is een nieuwsgierige, impulsieve en spontane meid van 16 jaar. Ze is een enomra flapuit, maar ook wel heel gezellig en kletst graag.
Belangrijk bijpersoon: Stella, de 17 jarige zus van Leen, ze is de ster in dit verhaal. Ze is onverschillig, vastberaden, zelfverzekerd en makkelijk.
Bijpersonen: Remco, in het begin van het boek vriend van Stella, door de roem wordt hij de vriend van Leen.Hij houdt veel van Stella, en slikt ook veel van haar.
Edith, scriptwriter van Nachtschade film waarin Stella de hoofdrol in speelt. Edith is in stilte verliefd op Steven, de regisseur en producer van Nachtschade.
Janna, streng Christelijk meisje dat op boerderij woont op het Friese platteland, goede vriendin van Stella, ook bevriend met Leen.
Moeder en Vader van Stella en Leen, Lieke Duivendrecht, fan van Stella, heeft op de basisschool bij Stella in groep 4 gezeten, maar is daarna verhuisd.
Leen, Stella en haar ouders zijn aan het eten als Stella wordt opgebeld. Ze wordt gevraagd om auditie te doen voor de hoofdrol van een nieuwe film, Nachtschade. Een filmproducent, Steven Brons had haar gezien bij toneelles op school en vond haar wel iets voor die rol. Stella reageert een beetje onverschilig, maar staat er wel positief tegenover. Leen vind het erg spannend. Na de auditie komen er gesprekken met Stella en haar ouders. Uiteindelijk doet Stella mee in de film. Er zitten een paar vrijscenes in, maar het valt wel mee dus stemmen haar ouders in.
Leen vraagt steeds aan Stella hoe het filmen ging en hoe alles was, maar Stella geeft korte antwoorden en niet erg duidelijk uitleg. Ze houd alles ee beetje geheim en doet er erg mysterieus over.
Na een spannende tijd komt de film uit. Haar ouders,Leen en Remco schrikken enorm van de film. Er zijn heel veel vrijscenes en het is een luguber verhaal. Edith heeft het verhaal verzonnen en het script geschreven. Er wordt opgebeld door fans en hijgers. En er komt ook veel kritiek op de ouders van Stella, dat zij dit toegelaten hebben. Uiteindelijk nemen ze een geheim nummer. Er komt veel publiciteit rond Stella. Stella kan het niet goed aan, al doet ze netalsof ze dat wel kan. Ze is veel moe, ze slaapt veel en bij interviews is ze erg onhelder. Ze slaapt veel omdat ze dan niet na hoeft te denken zegt ze. Ook de relaties gaan slecht. Leen moet veel voor Stella opknappen en mensen afpoeieren die voor Stella komen. Stella's vriend Remco(een toekomstig schilder) wordt het ook zat. Hij ziet Stella bijna niet meer, hij gaat veel meer om met Leen.Stella doet ook erg onafhankelijk tegen Remco.Remco had voor Stella's verjaardag een portret van haar gemaakt. Dat wil Leen ook dus vraagt ze aan Remco of hij dat voor haar ook wil doen. Remco stemt toe en dan zit Leen elke vrije tijd bij Remco, zodat hij haar goed kan schilderen. Langzaam groeit er wel iets meer dan alleen vriendschap tussen Leen en Remco. Dan krijgen Leen en Stella ruzie. Stella gelooft dat Leen en Remco iets hebben. En dat Leen haar vriendje heeft afgepikt. Dat is op dat moment nog niet zo.Stella wordt depressief en denkt niet meer goed na. Op de uitreiking van nominaties kan Stella er niet meer tegen. Dan later begint ze te huilen.Haar vader neemt haar mee en het enigste dat Stella wil is naar Janna, haar beste vriendin. Ze was al een tijdje uitgenodigd om in een vakantiehuisje naast hun huis te logeren.
Dan krijgen Leen en Remco echt verkering. Remco vertelt het aan Stella voordat Leen dat kan doen. Een hele tijd wil Stella Leen niet zien. Maar later gelukkig wel. Ze leggen het weer bij.Ze ontdekken dat Remco van hun allebei houdt. Het einde is dat ze vragen aan elkaar of ze Remco kunnen delen.......................
Het was een heel realistisch geschreven verhaal. Het had echt kunnen gebeuren.Het is fictie omdat het verzonnen is. Veronica Hazelhoff schreef het zo dat je je echt kon inleven in de personen.Het is erg werkelijk beschreven. De auteur maakt je wel nieuwsgierig doordat Stella niet meteen alles vertelt. Dat zijn open plekken. Ook is er spanning omdat je niet weet wat er nou aan de hand was met Stella.
De opbouw gaat van rustig naar een verhaal waarin veel gebeurt. Door de manier van schrijven ben je al snel erg wantrouwend.
De tijd in dit verhaal kan nu zijn, het is erg hedendaags.
Het thema is: van niks naar beroemd en de moeilijkheden daarbij. Ik denk dat Veronica Hazelhoff dit geschreven heeft om te laten zien dat beroemd zijn niet van een leien dakje gaat en hoe relaties snel kunnen veranderen.Dat zijn de motieven.
De vertelsituatie in dit boek dat je alles bekijkt en ziet door Leen's ogen.Het is een personale vertelsituatie. Leen maakt het mee. Niet Stella. Dat is aan de ene kant wel verwonderlijk, want Stella is erg belangrijk, maar aan de andere kant, het is veel intressanter om te zien hoe Leen het opneemt en Leen het voelt.
Het verhaal speelt zich af in Nederland in het ouderlijk huis, Remco's huis en bij de uitreiking van nominaties en premieres.
Het onderwerp sprak mij erg aan. Ik heb het boek 2 keer gelezen omdat ik het erg mooi vond. Het heeft me nieuwe kanten laten zien, dat beroemd zijn niet altijd zo fijn is. En hoe het de relaties kan veranderen.
Ik heb geleerd om niet alles van een kant te zien. Hoe makkelijk het ook is om meteen een oordeel te hebben over iemand en de rosselbladen te geloven. Ik weet nu ook dat je niet zomaar het karakter van een bekend iemand weet en kan oordelen over zo'n persoon.
Ik vond de uitwerking bijzonder omdat je niet meteen alles te weten kwam over ''de ster'', ze was nogal een gesloten persoon. Ik had ook niet verwacht dat die film waarin Stella ging spelen zo triest zou zijn. Ik had een verhaal verwacht over een meisje dat beroemd werd en een hele arrogante onaardige meid zou worden. Maar dat was heel anders.
Ik vind dat geen enkele kant van het onderwerp teveel of te weinig aandacht heeft gekregen. Het was goed zo.
De gebeurtenissen volgen elkaar met perioden er tussen op. De perioden geven net genoeg spanning tot de volgende gebeurtenis om door te blijven lezen, net te weinig om het nou heel spannend te noemen.
Ik vind de gebeurtenissen vooral dramatisch en boeiend. Dramatisch omdat er veel vervelende en schokkende dingen gebeuren zoals relaties die stukgaan en dat er zoveel slechte publiciteit op Stella afkomt. Boeiend omdat er dingen gebeuren die verassend zijn en je niet snel had verwacht.
Het is een overtuigend boek omdat de schrijfster de personen van heel veel kanten heeft beschreven en de situatie waar ze in zaten.Je gelooft meteen in de personages en door het doen en denken van Leen ben je Leen als het ware. Het is een somber boek omdat er niet bepaals vrolijke dingen gebeuren, na het uitkomen van de film komen er telefoontjes van hijgers, krijgt de hele familie las van fans en roddelbladen, Stella zakt in een diepe put, het gaat uit met haar vriendje, ze krijgt ruzie met Leen.
Zo depressief worden als Stella en niets meer van de wereld willen weten is een diepzinnig onderwerp.
De gebeurtenissen in het verhaal hebben me aan het denken gezet over beroemd zijn.
De gebeurtenis die me het meest aangreep was hoe Stella zich voelde bij de nominaties omdat ze daar helemaal van de kaart raakt:
'Verdomd!' zei Leen '' ze heeft hem''. En totaal onverwacht voelde ze zich trots. De ene actrice die ook ee prijs had gewonnen ging al naar voren, waar bleef Stella? De camera zwenkte naar de zaal. Stella zat nog gewoon op haar plaats. Steven trok haar uit de stoel en onder luid applaus liep ze langzaam naar het podium.De andere actrice kreeg haar beeldje. Weer grapjes en bedankjes. Ook nog tranen. Toen z eopzij stapte, zag je Stella staan. Ze leek wel in het decor te verdwijnen. Haar armen hingen slap langs haar lichaam en ze fronste een beetje met haar wenkbrouwen.Dat zag er niet goed uit daar. Leen kreeg het er benauwd van. Ze keek snel naar Remco. Hij leunde naar voren en zag eruit of hij zo de televisie in wilde duiken.''En nu,'' zei de presentator.''De prijs voor een hele jonge actrice die ons zo verrast heeft met haar prachtige doorleefde rol in de hitfilm: Nachtschade. Persoonlijk ben ik zeer verheugd dat zij deze bekroning krijgt en ik hoop dat we nog veel.."Hier pauzeerde hij even en uit de zaal klonk een lachje. De presentator knipoogde en ging verder.''Zoals ik al zei, dat we nog veel van haar te zien mogen krijgen.'' Nu pas bemerkte hij dat Stella niet naast hem stond, ze was nog niet van houding veranderd. De presentator draaide zich om.
'' Kom meid, niet zo bescheiden.'' Stella veroerde zich niet. De presentator lachte:''In Nachtschade was je ook niet zo verlegen.'' Stella bleef staan.''Heeft dit wellicht te maken met de voorbereidingen op een nieuwe rol?'' vroeg de Presentator. Je zag een close-up van Stella. Ze had haar ogen dicht. ''Nou,'' zei de presentator. ''We kunnen ook wachten tot er een vrachtwagen verschijnt, dan hoeft dit tengere meisje dat zware beeld niet te tillen.'' Uit de zaal kwam aarzelend geklap en iemand riep:''Boeh'' Weer een close-up van Stella. Ze had haar ogen nu open en tranen stroomden over haar wangen. ''Ja,ja'' ze de presentator.'' De ontroering word ons allemaal wel eens te machtig. Is er een zakdoek in de zaal? U soms meneer?''
Leen hield even haar adem in, want over het toneel liep haar eigen vader naar Stella toe. De camera, belust op dit extraatje, miste er niets van. Hoe Stella maar bleef huilen, haar vader iets tegen haar zei en zijn arm om haar heen legde. ''Is dit een performance?'' vroeg de presentator. Leen's vader keek niet eens naar hem, maar hij had het alsmaar tegen Stella. Snikkend drukte ze haar hoofd tegen zijn borst en of hij hier elke dag kwam, leidde hij haar feilloos buiten de camera's. De presentator hzei iets over grote emoties in een klein landje. Leen luisterde niet meer en draaide zich om naar Remco. Het verdriet op zijn gezicht deed pijn aan haar ogen. Inmiddels was de telefoon aan het rinkelen, Leen stond op en haalde de stekker eruit.
Leen is geen persoon waarop ik zou willen lijken omdat ze teveel verkeerde dingen eruitflapt.Ik bewonder haar eigenzinnigheid en brutaliteit, maar dat heb ik zelf ook niet gering.
De personen leefden allemaal voor me, maar Steven was degene waar ik minder over wist.Ik vond dat hij raar gedrag had. Alle personen werden zo beschreven dat het echt mensen waren met slechte en goede eigenschappen.Ik vond vooral Leen erg op een echt mens lijken. Ze lijkt eigenlijk wel een beetje op mij.
De personen reageren niet zo voorspelbaar. Er zijn veel onverwachte elementen aan sommige personen.Ik vind het wel interressant dat ze onvoorspelbaar reageren. Anders zou het verhaal zo saai worden.
Ik kom het meeste te weten over Leen en Stella. Ik krijg genoeg te weten om hun gedrag te begrijpen. Alleen snap ik af en toe Stella niet in het verhaal. Ze doet te makkelijk.
Ik ben het eens met veel van de beslissingen van Leen. Ik ben het oneens met sommige beslissingen van Stella. Ze denkt te weinig na en is erg egoistisch bezig.
Leen had ietsje meer haar zus moeten steunen.Maar voor de rest lost ze haar probleem goed op.Ik weet niet hoe ik zou reageren in haar situatie.
Er zijn tussen de leefregels en de leefregels van mij niet zoveel overeenkomsten. Stella en Leen mogen meer van hun ouders. Stella's ouders zijn makkelijker dan mijn ouders. Mij ouders hadden allang iets ondernomen als ze mij zo zagen wegzakken, ze hadden me niet eens in die film laten spelen ook al was ik 17.
Het verhaal hangt goed met elkaar samen. Af en toe heb ik het gevoel dat ik meer wil weten. Maar mijn nieuwsgierigheid wordt wel verzadigd in de loop van het verhaal. De spanning van " wat is er nou met Stella" wordt langzaam opgebouwd. Eerst lijkt alles rustig. Maar je wordt wel wantrouwend namate Stella stiller word en minder antwoorden op vragen geeft.
Het verhaal is niet echt spannend, maar wel heel boeiend. En er zit toch een bepaalde ''detective-spanning'' in. Niet van dit is eng of wat gaat er nu gebeuren maar van ik wil graag weten wat er nou met Stella is.
De opbouw van het verhaal is niet echt ingewikkeld maar het maakt het wel intressant. Je kan alleen via Leen Stella's probleem achterhalen.En Stella vertelt weinig en heel langzaam. Dus de opbouw verloopt ook langzaam, maar het is niet saai.
De bouw van het verhaal past wel goed bij het onderwerp.
Er is een terugblik in het verhaal, en dat is wel een spannende gebeurtenis.
Er blijft niet veel onduidelijk. Je raad al dat Stella en Leen Remco als vriendje gaan delen. Maar je weet niet wat er nou gebeurt met die nieuwgierige media. En of Stella ooit nog in een andere film gaat spelen.
Het verhaal is niet lastig om te lezen omdat er niet veel lange zinnen met moeilijk woorden in voorkomen.
Ik vind het intresse opwekkend, de manier waarop de gesprekken en de gedachten lopen. De gesprekken van Leen met Stella zijn erg nieuwsgierig-makend.De antwoorden van Stella zijn erg mysterieus.Of ze vertelt niets en dan moet je verder lezen om het antwoord te vinden de volgende dag, als Leen opnieuw haar vraag stelt over de film. In de gesprekken zelf lees je ook wat Leen denkt. Een keer las ik ook wat Stella
dacht. Ik vind de verhouding tussen beschrijving, gesprekken en weergave van gedachten en gevoelens erg duidelijk en te volgen.
Ik vind dat de taal die de personen gebruiken prima passen bij de tijd en het onderwerp.
Informatie over de auteur
Veronica Hazelhoff werd geboren op 22 februari 1947 in Groenekan, een dorp in de buurt van Utrecht. Ze won toen ze 8 was een verhalenwedstrijd van de VARA. Op haar 16e liep ze weg van school en kwam nooit meer terug, zo erg haatte ze school.Ze ging later naar de kunstacademie, waar ze haar man ontmoette met wie ze in 1969 trouwde.Een jaar later kregen ze een dochter. Ze werkte een aantal jaren als grafisch ontwerper maar wilde maatschappelijk werkster worden. Ze slaagde voor het toelatingsexamen, maar kon de opleiding niet volgen omdat ze reuma had. Ze schreef verhalen, die in Vrij Nederland en Taptoe geplaatst werden. De verhalen in Taptoe vormden de basis voor haar eerste boek. Daarna volgde ongeveer ieder jaar een nieuw boek. Ze schrijft ook teksten voor hoorspelen, radio en toneelstukken. Veronica Hazelhoff woont nog steeds in Groenekan.Sinds kort woont ze na 25 jaar huwelijk, alleen.
Hazelhoff begon met schrijven voor kinderen van een jaar of 10. Na een poosje richtte ze zich meer op jongeren.In haar laatste boeken is ze terug bij de kinderen van een jaar of 10. Maar haar eerste en laatste boeken zijn nogal verschillend; haar laatste boeken zijn heel sober, gericht op emoties. In de meeste van haar boeken gaat het om relaties tussen mensen en met name tussen vrouwen: zusjes, moeders en dochters, vriendinnen. Binnen die relaties gaat het om emoties als liefde, jaloezie, vriendschap en haat. Vaak hebben haar personages geheimen voor elkaar, die langzaam ontraadseld worden. Deze geheimen, en de wisseling in perspectief tussen personen en tussen heden en verleden gaan
vaak over problemen en relaties.
Veronica Hazelhoff is best bekend bij jongeren. Haar boeken worden erg ''mooi'' bevonden.
Andere boeken van Veronica Hazelhoff zijn:
1981 Nou moe! (Sjaloom / 11e druk 1992)
1982 Hierzo! (Sjaloom / 6e druk 1989)
1983 Auww! (Sjaloom / 4e druk 1992)
1983 Oma, waar blijft de taart (Sjaloom / 2e druk 1984)
1985 Kinderkamp Utopia (Sjaloom)
1986 Fenna (Sjaloom / 2e druk 1991)
1988 Heibel (Querido / 4e druk 1997)
1989 In Sara's huis (Querido / 2e druk 1995)
1990 Boze ogen (Zwijsen)
1990 Mooie dagen (Querido)
1990 Het zondaggevoel (Zwijsen / 2e druk 1998)
1991 Naar Nebraska (Querido)
1992 Een klein kreng (Zwijsen / 2e druk 1999)
1992 De bijenkoningin (Querido / 2e druk 1994)
1993 Elmo (Querido)
1994 Veren (Querido)
1995 De sneeuwstorm (Querido)
1995 Lieve Liza (Averroès)
1996 De duivenjongen (Querido)
1997 Niks gehoord, niks gezien (Querido)
1999 Verloren paradijs (Querido)
2001 Kat en Jong (Querido)
Bron van auteur:http://home.wanadoo.nl/richard.thiel/auteurs/vhazelho.htm
Bron van de rest:Mezelf en het boek natuurlijk.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen