Boekverslag : Jan Terlouw - Pjotr
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 2088 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 2088 woorden.
Feiten van het boek
- Pjotr
- Jan Terlouw
- 152 Bladzijden
- uit 1970 was de eerste druk
- uit 1999 was de gelezen versie
- Malmberg
Andere boeken die Jan Terlouw geschreven heeft
1970 Pjotr
1971 Bij ons in Caddum
1971 Koning van Katoren
1971 Oom Willy Brord
1972 Oorlogswinter
1973 Brief geheim
1974 De heks van Eiselstein
1976 Oosterschelde windkracht 10
1983 De kloof
1986 De gevangenis met open deur
1989 Kunstrijder
Het verhaal
Waar en wanneer het verhaal zich afspeelt
Het verhaal speelt zich rondom het jaar 1900 in de Sovjetunie af.
De hoofdpersonen
- De hoofdpersoon: Pjotr. Hij is de jongen die zijn vader achterna gaat en hem dan uiteindelijk ook vind. Hij is een rustig en helder denkend persoon. Hij wordt in de loop van het verhaal twee jaar ouder en wordt in die tijd sterker en veel zelfstandiger. Zijn probleem is dat zijn vader naar Siberië is verbannen.
- Bijpersoon: Sergei. Hij is de vader van Pjotr en is een erg volwassen man die af en toe driftbuien heeft als er iets niet goed gaat.
- Bijpersoon: Shura. Zij is de ex-vrouw van Stefan en leert Pjotr op zijn reis kennen. Ze heeft een zacht en lievelijk karakter.
- Bijpersoon: Werchowjenski. Dit is de agent uit Jekateringenburg die Shura wil oppakken. Hij is erg aardig, maar moet ook zijn werk doen.
- Bijpersoon: Victor. Dit is de vriend van Sergei. Ze hebben elkaar leren kennen in het strafkamp. Er wordt niet zo veel over zijn gevoelens en karakter verteld.
In welk perspectief het boek geschreven is
Het boek is in een vertellersperspectief geschreven. Fragment waaraan je kunt zien dat in een vertellersperspectief is geschreven:
’Dit land’, zegt Sergei… Hij maakt zijn zin niet af. ‘We moeten er nog jaren blijven’, zegt Pjotr. ‘Ja’. ‘Vind je het erg?’ ‘Nee’, zegt Sergei. ‘Ik ben hier in balling, maar ik vind het een prachtig land. Nu is het nog een land van vluchtelingen en veroordeelden, maar eens…. Ze staan een tijdje en kijken naar de einder.’Misschien is er een revolutie nodig,’ gaat Sergei verder. ‘Shura is er van overtuigd. Ik heb daar geen verstand van. Ik ben een eenvoudige boer. Maar ik zie dat het land rijk is en siddert van mogelijkheden. Ik geloof in de toekomst van Siberië.’ Ze lopen verder. Langzaam zakt de zon onder de westelijke kim.
Persoonlijk
Waarom ik dit boek gekozen heb
Ik koos dit boek omdat het me een leuk en spannend boek leek en omdat m’n vrienden zeiden dat het een leuk boek was. Bovendien bleek dat we het boek thuis hadden dus ik hoefde hem niet bij bibliotheek te huren.
Wat ik van het boek vond
Ik vond het een leuk en spannend boek. Omdat het een erg meeslepend verhaal was had ik het boek binnen 5 dagen uit. Het was ook het eerste boek van Jan Terlouw dat ik helemaal uitgelezen heb
Samenvatting Pjotr
Pjotr woont samen met zijn vader Sergei op een boerderij in een dorpje ongeveer 500 kilometer ten zuiden van Moskou.
Pjotr kan goed op zijn zelfgemaakte fluiten spelen en vindt muziek dan ook erg leuk. Op een dag vertelt Sergei aan Pjotr dat hij 100 Roebel heeft gespaard om een pathefoon voor hem te kopen. Hij legt uit dat een pathefoon een soort kastje is waar muziek uit komt. De volgende dag gaat Pjotr dan ook te voet naar Voronej, waar hij een pathefoon kan kopen. Eenmaal daar blijkt dat een pathefoon niet 100, maar 104 Roebel kost. Dus Pjotr gaat teleurgesteld weer terug naar huis. Omdat het erg lang duurt voor Pjotr weer terug komt besluit Sergei om richting Pjotr te gaan lopen. Als hij na een tijdje in de verte 2 schimmen ziet vechten rent hij er heen en ontdekt dat één van de twee Pjotr is. Dan begint hij op de man, die het geld van Pjotr wilde stelen, in te slaan. De volgende dag
blijkt dat Sergei de dief heeft doodgeslagen. Hij wordt opgepakt en naar Moskou gebracht. Hier wordt duidelijk dat Sergei als straf 10 jaar naar Siberië wordt verbannen. Dan besluit Pjotr om zijn naar zijn vader in Siberië te gaan zoeken.
Het eerste gedeelte gaat hij te voet naar Nizjni Novgorod. Dat duurde wat langer dan verwacht. In Nizjni Novgorod gaat hij op zoek naar een baantje om wat geld te verdienen. Hij vindt een baantje als koetsier. Na tijdje krijgt hij de opdracht om 2 mannen naar Saransk te brengen. Dat zou een dag of acht gaan duren. Onderweg komt hij er achter dat het niet 2 mannen zijn, maar een man en vrouw. Hij weet niet dat het de het revolutionairen zijn die gezocht worden. De echte man, Stefan, wil hem dan vermoorden, omdat hij ze anders kan aangeven bij de politie. Pjotr weet te ontsnappen, maar moet de koets achterlaten. Het laatste stuk naar Saransk moet hij dan lopen. Onderweg besluit hij om ze niet aan te geven, omdat hij één van de twee, de vrouw, zo aardig vond. Aangekomen in Saransk neemt hij de trein naar Wjatskije Poljany. Hij heeft hier nog maar een klein beetje geld over en wordt het honger lijden voor Pjotr, omdat hij nergens een baantje kan vinden. Als iemand hem een keer op zijn fluit hoort spelen wordt hij gevraagd in een bandje om te fluiten. Hier verdient hij wat geld mee. De reis naar zijn vader vindt Pjotr nu wel erg lang duren. Dan komt hij op het idee om te zorgen dat hijzelf ook verbannen word naar Siberië. Hij besluit om zo opvallend mogelijk een oud huis een eindje buiten de stad in brand te steken. De volgende ochtend wordt hij opgepakt, maar tot zijn verbazing is iedereen blij na zijn daad. De politie vertelt hem dat iedereen blij is, omdat ze in het afgebrande huis een hele hoop gestolen sieraden uit de stad gevonden was en dat de dieven waren opgepakt. Dan krijgt hij wat geld en gaat hij naar Jekateringenburg. Hij krijgt hier een aantal baantjes, maar verdient te weinig om een treinreis richting Siberië te kunnen betalen. Ook hier probeert hij om verbannen te worden naar Siberië. Hij slaat de burgemeester voor de ogen van een groot publiek in het gezicht. Hij hoopt nu verbannen te worden. Maar helaas, hij heeft de rotte kies van de burgemeester eruit geslagen. Die is hem zeer dankbaar en nodigt hen uit om bij hem te komen eten.
De volgende dag loopt Pjotr met de burgemeester over het marktplein. Plotseling komt er een man vanuit de menigte en schiet de burgemeester dood. Pjotr herkent hem direct. Het is de man wie hij vervoerd had en hem probeerde te doden. Hij wijst hem aan hij wordt meteen gedood door een aantal politiekogels. De agenten vertellen hem dat het de gezochte revolutionair Stefan was.
Toen Sergei in de Moskouse gevangenis zat had hij een veroordeelde helpen ontsnappen. Sergei wist niet dat het Stefan was. En omdat hij de te dood veroordeelde revolutionair had helpen ontsnappen viel zijn straf een stuk zwaarder uit. Daarom werd hij naar Siberië verbannen. Wanneer hij met de troep andere verbannen mensen in de trein zit richting Siberië zit moeten ze na een reis van twee dagen wachten op een volgende trein omdat ze moeten overstappen. Ze overnachten in een soort grote hut. Iedereen heeft het koud en heeft honger. Sergei maakt een vuurtje en kookt daarop een stevige soep. Hij reikt zelfs de bewakers iets aan, alleen die durven niets aan te nemen. In Siberië aangekomen is het hard werken voor Sergei en zijn nieuwe vriend Victor. De commandant heeft een vervallen buitenhuisje dat opgeknapt moet worden. Hij laat het door twee gevangenen doen die hij wel vertrouwt. Hij kiest Sergei en Victor uit. Als de commandant Ivanovitch Petrov een dutje ligt te doen in het huisje tijdens het opknappen wordt hij plotseling besprongen door een beer. Sergei en Victor redden zijn leven door de beer te doden. Hier is de commandant ze natuurlijk erg dankbaar voor en als beloning moeten ze niet meer in de mijn werken, maar mogen ze in Irkoetsk werken en daar samen in een gewoon huis wonen.Onder voorwaarde dat ze zich een keer per week melden bij de commandopost.
Ondertussen is Pjotr al een hele tijd op weg. Hij legt nu vele kilometers per dag af met de weinige roebels die hij nog heeft. Op een dag komt hij bij een herberg aan en daar vraagt hij om onderdak. Zoals gewoonlijk wordt er hem naar zijn motief van deze reis gevraagd en vertelt ook deze keer het hele verhaal. Dan vraagt hij of ze iets over Sergei weten. De vrouw van de herbergier vertelt dat ze een hele tijd geleden een brief van een man had gekregen die vroeg of zijn zoon was langsgekomen. En die man heette volgens haar Sergei. Pjotr was ontzettend blij te weten dat z’n vader nog in leven was.
Dan komt er een man naast hem zitten die agent is in Jekateringenburg. Hij vraagt aan hem of hij Pjotr is.Vervolgens legt hij uit dat de man die de burgemeester had vermoord ook nog een vrouw had die zich ook met die revolutionaire dingen bezig hield. En Pjotr zou die man en die vrouw, genaamd Shura, hebben vervoerd als koetsier.Tenslotte vroeg de agent aan Pjotr of hij nog weet wat ze tegen elkaar gezegd hadden. Pjotr deed net of hij het niet wist en vertelt tegen de agent Werchowjenski dat hij meer tijd nodig heeft om zich te herinneren wat de twee in de koets allemaal hadden gezegd.
De agent reist met hem mee richting Siberië. Hij betaalt ook de reis. Onder voorwaarde dat Pjotr zich alles probeert te herinneren over de reis met Stefan en Shura.
Samen met de agent aangekomen in Omsk vindt hij wederom een baantje als muzikant. Als hij op de eerste avond dat hij moet spelen de pianiste ontmoet waar hij mee samen moet spelen schrikt hij. De pianiste blijkt Shura te zijn. Pjotr is bang dat de agent binnenkomt, want hij vindt haar nog steeds erg aardig. Ze doen alsof er niks aan de hand is. De volgende morgen is Shura verdwenen. Pjotr weet niet waarheen. Hij vindt het allemaal best zolang ze maar niet in de handen van de agent valt. De agent zegt hem de volgende dag dat hem is verteld dat ze naar Tomsk is vertrokken. Daar zou een oud familielid wonen. Ze vertrekken direct per trein naar het 500 kilometer oostelijker liggende Tomsk. Er woont daar een oud vrouwtje, Warwara. De agent gaat er op bezoek en ondervraagt haar. Shura staat in de keuken van Warwara en weet zich gelukkig goed te verbergen. Wanneer de agent weg is heeft het oude vrouwtje zich zo sterk gehouden door alles te verzwijgen dat ze een hartverzakking krijgt. Ze zou een paar dagen later sterven. Pjotr verzint een list om de agent weg te krijgen uit Omsk. Dat lukt. Toen gingen ze samen verder reizen naar Irkoetsk. Op de dag dat ze er bijna zijn besluiten ze een bergpad te nemen, want dan kunnen ze dezelfde dag nog in Irkoetsk aankomen. 's Avonds begint het plotseling heel hard te regenen. Ze besluiten te overnachten in een huisje dat ze in de verte zien staan.
Diezelfde dag wil Sergei het niet afgemaakte huisje van de commandant weer eens bezoeken, want het is precies een jaar geleden dat hij de beer had gedood. Plotseling begint het te regenen. Hij versnelt zijn pas, maar als hij vlak bij is en gegil en geschreeuw hoort ging hij rennen. Zo heeft had hij al in geen jaren meer gerend, hij hoort namelijk de stem van Pjotr.
Eenmaal in het huisje ziet hij dat een grote beer zijn zoon en een vrouw aanvalt. Hij doodt ook deze beer met zijn mes en verzorgt ze alle twee. Dan gaan ze terug naar de stad. Hier blijven Shura, Pjotr, Sergei en Victor allevier wonen.
Informatie over Jan Terlouw
Jan Terlouw is op 15 november 1931 in Kamperveen geboren als zoon van een dominee. Na de middelbare school studeerde hij eerst wiskunde en later natuurkunde aan de universiteit van Utrecht. In 1956 trouwde hij met Alexandra van Hulst. Hij werd in 1966 lid van D’66.
Van 1971 tot 1981 was hij lid van de Tweede Kamer ( vanaf 1973 als fractievoorzitter). In 1981 en ’82 was hij Minister van Economische Zaken. In 1970 begon hij als kinderboekenschrijver met Pjotr en De avonturen van Oom Willibrord. Voor Koning van Katoren kreeg hij in 1972 een Gouden Griffel, net zoals voor Oorlogswinter in 1973. Jan Terlouw is een meeslepend verteller van spannende verhalen.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen