Boekverslag : Kees Van Kooten - Zwemmen Met Droog Haar
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1837 woorden.

· Beschrijvingsopdracht.

Kees van Kooten, Zwemmen met droog haar: een lang verhaal kort, Amsterdam 1992

(6e druk).



Ik heb dit boek gekozen, omdat ik al eerder werk van Kees van Kooten heb gelezen en dat vond ik mooi. Ook heb ik dit gelezen omdat hij bekend is.



De vrouw van Kees van Kooten heeft al lang goede vriendin in Roemenië en die komt een paar dagen bij hun logeren. Eerst was er wat moeite om haar in Nederland te krijgen, want de Nederlandse ambassade geloofde eerst niet dat ze terug zou keren, maar haar kinderen bleven in Boekarest. Een jaar tevoren is zijn vrouw ook al naar Boekarest geweest, met heel veel "geschenken" en medicijnen. Tijdens deze vakantie neemt ze een videocamera mee, en maakt opnames voor het programma van Kees van Koten en Wim de Bie over die toenmalige situatie in Roemenië.

Als ze thuis aankomen, laad ze haar spullen uit, en het meeste zijn geschenken voor Kees en zijn vrouw. Ze heeft ook veel volgens haar waardevolle spullen mee, om ze in Nederland voor een eerlijke prijs te kunnen verkopen, maar dit zijn blikken sieraden.

Ralu had het niet rijk in Roemenië. Ze at elke dag aardappels, ze werkte de hele dag, en 's nachts naaide ze nog kleren voor haar kinderen en haarzelf. Ze is al 2 keer getrouwd geweest; de eerste man, de vader van haar oudste dochter, was een boekhouder die er met een ander vandoor is gegaan. De 2e is er na een tijdje ook vandoor gegaan en daarna wilde ze nooit meer een man. Ze heeft ook ooit eens een man ontmoet uit Bremen die werkte in een metaalfabriek, maar ze had hier ook geen zin in.

Ralu verteld dat ze ooit eens een keer is ondervraagd toen Barbara (de vrouw van Kees) haar een brief had gestuurd waarin een beledigende opmerking stond over Ceausescu, die ooit leider is geweest in Roemenië. Ze is hier goed vanaf gekomen.

De derde dag gaan Kees en Ralu naar het bos. Hier praten ze met elkaar dat het eigenlijk bestwel moeilijk is om met iemand te praten over dingen, als de ander uit een totaal andere cultuur komt, met een totaal ander achtergrond. Die avond moet hij naar een Brabants dorpje om op te treden. Hij komt in een hotelletje terecht waar al heel lang niemand meer is geweest. Als hij de volgende ochtend terug komt, is zijn zoon aan het bellen voor Ralu, die iemand zoekt die haar baas 3 jaar geleden heeft ontmoet en adressen heeft uitgewisseld en weer is kwijtgeraakt. Kees verteld haar dat dit onmogelijk is als je niet meer van die persoon afweet. Zijn zoon bewijst het tegendeel en vindt de persoon. Ralu en Kees gaan de volgende dag bij hem langs, omdat ze er dingen kan leren die ze kan gebruiken op haar werk, zodat ze misschien afdelingchef kan worden. Kees gaat weer weg en belooft haar om 5 uur weer op te halen. Hij gaat boodschappen doen bij de Hema. Als hij haar weer op komt halen probeert hij haar te vertragen met opschieten omdat hij de opdracht van zijn vrouw heeft gehad om zo laat mogelijk thuis te komen zodat ze rustig kon eten met haar kinderen alleen. Dit lukt niet echt, dus gaan ze gewoon maar terug.

'S avonds gaan ze met z'n allen de opnames bekijken van Keek op de Week, waar de beelden die Barbara heeft opgenomen zijn verwerkt. Dit vind Ralu zo leuk dat ze meer wilt zien van het programma, Kees vind dit goed. Het is een filmpje met Wim de Bie als een lullige man en Kees als zijn moeder. Opeens wordt Ralu heel stil. Nu ziet Kees het, hij heeft de tuttige jurk aan die Ralu voor Barbara had gemaakt. Ze gaat iets eerder slapen met het excuus dat ze buikpijn heeft. De volgende dag komt ze niet uit bed, maar ze is, zegt ze, niet beledigd. De volgende dag vertrekt ze. Barbara brengt haar weg. Nu heeft hij lekker de tijd voor zichzelf en gaat de brommer van zijn dochter repareren.

Een tijd later krijgen ze een brief van Ralu, waarin zij verteld dat ze eigenlijk geen contact meer met hun wilt hebben. Kees en Barbara begrijpen dit niet helemaal, en zijn er over eens dat het niet alleen door die jurk kon komen. Barbara schrijft een brief terug, waarin staat dat ze het accepteert....



Uitgewerkte persoonlijke reactie

Dit boek gaat over de verschillen tussen culturen. Ik vind dit onderwerp interessant, omdat je hier tegenwoordig veel mee te maken hebt. Het is ook een onderwerp waar je veel eens bij stilstaat. In het boek begrijpt Kees niet dat Ralu gelukkig kan zijn. Hij denkt dat omdat ze arm is, ook ongelukkig is. Dit trekt me ook in het boek.

Ik denk dat de belangrijkste gebeurtenis in het boek het kijken naar de video is. Ralu is gekwetst als ze haar jurk ziet. Je ziet dan ook meteen dat Kees en Barbara haar voor gek zetten. De gebeurtenissen hebben een humoristische toon, maar tegelijkertijd is het ook schokkend. Ik bleef echter niet aan deze dingen denken.

De hoofdpersoon is een normale Nederlandse man. Ik vind dat de karaktereigenschappen goed uitgelegd worden, want je leest ook zijn gedachten. Omdat het boek autobiografisch geschreven is (lijkt) zijn de personages levensecht. Hierdoor kun je je ook goed verplaatsen in het personage. Ik vind Kees van Kooten sympathiek. Hij geeft veel materiële dingen aan Ralu, maar beseft niet dat Ralu deze niet wil. De beslissing om dit te doen, vind ik begrijpelijk, want wij hier in Nederland zijn rijk en we willen dit delen met anderen. Kees reageert ook voorspelbaar, na een paar dagen heeft hij al genoeg van Ralu.

Het verhaal is eenvoudig van opbouw, het wordt chronologisch verteld. Het is niet al te spannend, eerder saai. Het boek is niet zo lang, dus je komt er wel doorheen. De gebeurtenissen zie je alleen door de ogen van Kees van Kooten. Je leest zijn gedachten en dat maakt het dat het verhaal interessanter wordt. Aan het einde blijf je ook niet met vragen zitten, alleen vraag je je af waarom Kees toch nog wat cassettes wil sturen, terwijl Ralu heeft gevraagd niks meer te sturen.

Het taalgebruik is eenvoudig, het is zoals de Nederlandse taal gesproken wordt. Er is weinig dialoog, en dan voornamelijk tussen Barbara en Kees en Kees en Ralu. Het taalgebruik past bij de personages en het onderwerp. Ralu kan geen Nederlands dus ze spreekt Engels, ook beheerst ze de Franse taal. Er zijn verder ook geen bijzonderheden in het taalgebruik, wat het boek gemakkelijk maakt om te lezen.

Ik vond het boek gemakkelijk om te lezen, want het taalgebruik was eenvoudig en de lengte van het boek was kort. Ik vond wel dat het af en toe een beetje saai begon te worden, maar sommige delen waren leuker. Het boek is humoristisch geschreven, maar het onderwerp is in feite helemaal niet zo grappig. Dit vond ik goed aan het boek.



· Verdiepingsopdracht

Er is een relatie met politieke achtergronden. In Roemenie is er een dictatuur en dit komt vaak in het boek voor. Ceausescu is een vroegere leider van dit land en komt ook enkele malen ter sprake. Kees en Barbara sturen regelmatig pakketten met voedsel, kleren en andere benodigdheden naar Ralu en deze worden altijd eerst doorzocht. De brieven die gestuurd worden, worden opengestoomd, gelezen en weer dichtgeplakt.

Ook sociaal-economische aspecten zitten in het verhaal. Zo wordt duidelijk dat wij in een consumptiemaatschappij leven. Als Ralu in Nederland komt, zegt ze steeds dat Nederland zo mooi en schoon is. Omdat Kees het in Nederland zo goed heeft, stuurt hij veel naar Roemenië, Ralu beseft aan het einde dat ze dit nooit had moeten accepteren. Kees begrijpt dit niet goed en stuurt haar toch nog iets op.

Er is in het boek sprake van een botsing tussen twee culturen. Kees van Kooten geeft Ralu veel materiele dingen, maar wordt er niet vrolijker op als Ralu hier komt logeren. De mentaliteit van de mensen is heel anders. Ralu leeft in een heel andere wereld. Op haar eerste dag in Nederland heeft ze juwelen bij zich en wil ze verkopen op de Nederlandse zwarte markt. Ook moet ze alles voelen in de winkels en trekt ze etiketten van de potten. Ze is gewent aan bedrog.

Het thema in het boek is het tekortschieten van de mens bij het helpen van zijn medemens. Als Nederlander heeft Kees het goed, maar als hij de Roemeense Ralu wil helpen, doet hij dat niet op de goede manier. Kees vindt dat hij en zijn gezin zich makkelijk van hun verplichtingen ten opzichte van hun medemens (Ralu) hebben afgemaakt: ze stuurden zo af en toe een cadeautje.

Kees van Kooten schrijft veel humoristische boeken. Ook is bekend van zijn samenwerking Wim de Bie op televisie. Ook dit is erg humoristisch. Dit boek past dus goed in het oeuvre van de auteur.

Er zijn veel overeenkomsten met de recensie die ik gevonden heb. In de recensie staat dat het een komisch boekje is. Dat er wat actualiteit inzit en een persoonlijke inzet. Dat het herkenbaar is. Ook spreekt hij van een opvulsel (pagina 49 t/m 56), ik zei in mijn persoonlijke reactie dat er een gedeelte saai was.

Het verschil is tussen deze recensie en mijn persoonlijke reactie is dat er in de recensie veel wordt uitgelegd over het verhaal, de helft van de tekst is een samenvatting. Maar dit moet ook wel om de mensen geïnteresseerd te krijgen.

(de recensie heb ik van de cd-rom literom, die in de mediatheek ligt, het oorspronkelijke artikel komt uit de Provinciale Zeeuwse Courant)





· Evaluatie

Mijn eerste persoonlijke mening is na de verdiepingsopdracht niet veranderd. Ik had al een mening over dit boek toen ik het uit had en nog niet aan deze opdracht begonnen was. Ik vind dit een leuk boek, een humoristisch boek. Alleen in het midden zit een stuk wat ik saai vond, het gedeelte dat hij in het hotel logeert.

Ik ben tevreden met het uitvoeren van de beschrijvingsopdracht. Ik vond het wel moeilijk om een mening te geven over dit boek. Ik vond het een leuk verhaal, maar ik had er verder weinig over te vertellen.

Ook ben ik tevreden met het uitvoeren van de verdiepingsopdracht. Het was een kort en eenvoudig verhaal en ik kon me er weinig in verdiepen. Ik denk ook niet dat ik wat belangrijke dingen over het hoofd heb gezien.

Het lezen van dit boek was erg gemakkelijk. Het taalgebruik is erg eenvoudig, er worden geen moeilijke woorden gebruikt of vreemde uitdrukkingen. Het verhaal was ook erg kort, je was er zo doorheen.

Het uitvoeren van de opdrachten was ook niet erg moeilijk. Alleen vind ik het lastig om een uitgewerkte persoonlijke reactie te geven.

Aan het begin van deze slotopdracht had ik wel het gevoel dat ik de benodigde vaardigheden en kennis in voldoende mate bezit. De volgende keer ga ik ook niets anders doen.

Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen