Boekverslag : Anke De Vries - Memo Zwijgt
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 2372 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 2372 woorden.
1. Wat zijn de belangrijkste personen ?
Mohammed (voor vrienden: Memo) Akkus
Jeroen Ligthart
2. Is er een familie relatie tussen bepaalde personen ?
Ja, de vader, moeder en het zusje van Memo spelen ook een rol. Maar zij zijn niet de hoofdpersonen.
3. Is er een andere relatie, bijv. een vriendschap ?
Ja, de beste vriend van Memo in Nederland, is Jeroen.
Of een werkkring ?
Nee, niet echt.
Of school ?
Ja, Memo en Jeroen zitten bij elkaar op school.
4. Waar speelt het verhaal zich af ? (In Nederland, in het buitenland, in de stad, op het platteland, enz.)
In Nederland, in een grote stad.
5. Is het mogelijk te zeggen in welke tijd het verhaal is geplaatst ? (nu, vroeger, in een bepaalde Tijd bijv. een oorlog )
In deze tijd, nu dus.
6. Geef in het kort de inhoud van het boek weer!
Memo is een tijdje geleden met zijn vader, moeder en zusje gevlucht uit Turkije. Omdat zij Koerden zijn en er al een tijdje oorlog dreigt heeft hun vader hun opgehaald uit Turkije. Zijn vader was al een tijdje in Nederland om de taal te leren, werk te zoeken, enz. Sinds Memo in Nederland is praat hij niet, want hij wil niet dat de herinneringen van Turkije verloren gaan. Hij moet eerst wel heel erg wennen aan al die moderne apparaten en dingen zoals föhnen, vrachtauto's, enz. Na een paar dagen moet hij met de schoolbus naar school. Gelukkig is er één jongetje die hij kent en die hij ook wel aardig vindt. Hij kent hem omdat dat jongetje (hij heet Jeroen) laatst een bal bij hun door het raam heeft geschopt. Gelukkig kwam hij 's avonds met zijn vader langs om de kosten te betalen. Ook vindt Memo het heel handig dat Jeroen hem steeds direct begrijpt, zonder dat hij iets zegt. Op school leert hij redelijk Nederlands en hij begrijpt al veel woorden, al praat hij nog steeds niet. Ook leert hij een vriend van zijn vader kennen; Kemal Mercan. Kemal is hier illegaal en heeft werk. Op een dag werd een (misschien wel illegale) vrouw niet door haar baas (en dus ook de baas van Kemal, want ze hebben hetzelfde werk) betaald. Toen Kemal en de andere werknemers in dat bedrijf daar iets van zeiden stond die baas ineens met een pistool in zijn hand en zei dat hij wist waar ze woonden en hij ze zou aangeven bij de politie en zou ze neerschieten. Nu was Kemal dus op de vlucht voor zijn baas. Ook vertelt hij dat hij nu voorlopig gaat intrekken in een loods met heel veel andere illegale Koerden. Als de vader van Memo 's avonds laat Kemal gaat wegbrengen naar zijn nieuwe onderduikadres, wordt hij op de terugreis gepakt door Zwart, de baas van Kemal. Die vroeg of hij Kemal kende, wist waar Kemal woonde. Toen zijn vader zei dat hij Kemal niet kende, begonnen ze te schoppen en te trappen. Daarna kwam er gelukkig een auto aan en gingen ze snel weg.
Op een nacht wordt hij wakker van hele snelle voetstappen voor hun huis. Vlak daarna hoort hij iemand heel vaak aanbellen. Maar hij mag niet opendoen, want zijn vader is aan het werk en die heeft hun verboden 's avonds laat en 's nachts de deur open te doen. Hij gaat voor het raam zitten en gluurt stiekem tussen de gordijnen door. Hij schrikt en ziet dat het Kemal is. Kemal is hartstikke haastig en roept dat ze open moeten doen. Memo wil zich omdraaien en naar de voordeur rennen, maar op hetzelfde ogenblik stopt er een auto, waaruit twee mannen springen. Een van de mannen heeft een pistool in zijn hand! Hij richt het op Kemal, die eerst in elkaar duikt, en dan een sprong neemt en zich boven op de aanvaller stort. Er gaat een schot af: een kort, droog geluid. De aanvaller wankelt en zakt in elkaar, vlak voor het raam. Hij ziet dat Kemal paniekerig om zich heen kijkt en Memo rent naar de deur om de voordeur open te doen.
Als hij bij de voordeur is ziet hij nog net hoe Kemal een rond deksel in de straat optilt, en zich naar beneden laat zakken…
Memo schrikt zo vreselijk dat hij achteruit spring en met bonzend hart afwacht. Toch kan hij het niet laten om nog even naar buiten te kijken en hij ziet nog net de andere man snel in de auto wegrijdt, met gierende banden. De volgende dag komt de politie die hen ondervraagt en hen heel dringend vraagt of ze 'ene' Kemal Mercan ook kennen of hebben gezien. Memo zegt niets en doet net of hij niets weet. Op school vragen ze hem allemaal of hij ook iets heeft gezien van de schietpartij, maar Memo haalt zijn schouders op en doet net of hij het niet begrijpt. Alle kinderen zitten er helemaal vol van. Een paar dagen later ziet hij dat opeens alle kinderen om de beurt even de klas uit gaan. Op een gegeven moment hoort hij dat ze ook zijn naam opnoemen en hij moet mee komen. Jeroen biedt aan dat hij wel even mee wil gaan. Dat mag wel van juf. Als hij binnenkomt ziet hij dat er een dokter is. De juf stelt Memo voor en de dokter zegt dat Memo en Jeroen zich maar even moeten uitkleden. De dokter klopt hen even op de rug en op de buik en zo gaat dat wel een tijdje door. Op een gegeven moment kijkt de dokter met een stokje in de mond van Jeroen en hij moet aaaa… zeggen. Als ze even gekeken heeft is Memo aan de beurt. Er gaat een schok door hem heen, de kamer begint voor zijn ogen te draaien. Snel loopt hij de kamer uit en verstopt zich in de w.c.'s. De juf zoekt hem maar loopt gelukkig de w.c.'s voorbij. Dan hoort hij Jeroen aankomen, Jeroen belooft hem dat als hij uit de w.c.'s komt ze weggaan en bij de haven gaan kijken waar een Turks schip ligt dat Memo zo mooi vindt. Hij komt snel de w.c.'s uit. Samen lopen ze naar de haven.
Als het aan het eind van de middag is, wil Jeroen naar huis, maar Memo wil perse op de wal blijven zitten. Jeroen begint een beetje aan Memo te sjorren. Maar dat wil Memo niet, dus begint hij terug te slaan. Na een tijdje liggen ze rollen op de kade te vechten. Memo rukt zich los en rent naar een hek en begint erover heen te klimmen. Even later staat hij aan de andere kant. "Memo!" tranen van machteloosheid springen hem in de ogen. "Memo, kom terug!". Maar hij ziet hem snel wegrennen. Jeroen verschuilt zich achter een grote container, misschien komt Memo nog terug.
Maar Memo komt niet terug…
Intussen is Memo het Turkse schip opgerend. Hij gaat zitten en is zo moe dat hij meteen in slaap valt.
Als hij weer wakker wordt ziet hij dat er iemand naast hem zit. Als hij goed kijkt ziet hij dat het Kemal is! "Jij bent toch Memo ?" vraagt hij. Ja, knikt Memo. "Wat doe je hier ?" Memo zegt niks. "Ik weet dat jij voor het raam zat," zegt hij, "waarom deden jullie niet open ?" Hij haalt zijn schouders op. "Is de politie bij jullie geweest ?" Ja, knikt Memo weer. "Heb je iets verteld ?" Nee, schudt zijn hoofd. Kemal vraagt ook of hij naar Turkije wil. Memo gebaart dat hij dat wil.
Na nog heel lang slapen wordt hij wakker van heel veel geluid. Opeens horen ze stemmen. "Politie, verberg je !" Snel gaat Memo in een vat zitten en Kemal legt de deksel erop. Dan komt de politie eraan en Memo hoort dat ze Kemal zoeken. Hij denkt, ik moet iets doen, maar wat ? Plotseling krijgt hij een idee. Hij gooit de deksel van het vat af. Er klinkt een hels kabaal. De politiemannen rennen naar zijn vat toe en kijken erin. "Wat krijgen we nou ? Een jongen !" Memo moet mee komen naar het bureau.
Op het bureau vragen ze hem van alles, maar Memo zegt niks. Opeens ziet hij zijn vader aankomen, want die had de polite verwittigd dat zijn zoon verdwenen was. Snel neemt hij Memo mee naar huis.
Thuis begint zijn moeder te huilen van vreugde, zijn kleine zusje huppelt ook om hem heen. 's Avonds komt Jeroen langs om te zeggen dat het hem spijt van die ruzie en dat hij hen niet op dat schip verraden had. Memo gebaart dat het goed is.
Pas laat in de avond is alles weer tot rust in huize Akkus.
Een paar weken later zit er een dikke brief bij de post. Vader maakt hem open en roept snel het hele gezin erbij.
Het is een brief van Kemal, er staat in dat hij veilig aangekomen is in Turkije en dat het verder allemaal goed gaat met zijn familie, enz. Ook staat erin dat vader tegen Memo moet zeggen dat hij 'een echte makker is in de strijd'. Hij eindigt er mee dat hij nu gaat vechten in het Koerdische leger en dat hij zich daar veel meer thuis voelt dan in Nederland.
Iedereen is heel blij en vindt het hartstikke mooi dat Kemal veilig aangekomen is in Turkije.
Een paar dagen later is zijn vader 's morgens vroeg bezig het douchegordijn in de badkamer te repareren. Memo ligt nog op bed, maar opeens hoort hij een doffe klap en vlak daarna hoort hij zijn moeder gillen. Memo schiet overeind en rent naar de badkamer. "Ga hulp halen, vlug" schreeuwt zijn moeder. Memo staat verstijfd. "Schiet op, ik kan het niet want ik kan niet Nederlands praten." Opeens hoort Memo de schoolbus, snel rent hij naar de bus en sleurt de buschauffeur mee. "Stop, stop !" roept hij ineens. Iedereen kijkt hem vreemd aan maar Jeroen schiet de bus uit en loopt het huis in. Hij belt snel 06-11 en na een paar minuten is de ambulance er. De hele familie gaat mee. Leen zuster vraagt aan Jeroen of hij ook familie is. "Nee," zegt Jeroen, "maar zij kunnen geen Nederlands" "Het is al goed." zegt de zuster. In het zieken huis moeten ze ongeveer een half uur wachten. Dan komt er een zuster en die zegt dat zijn vader een hersenschudding heeft en het verder niet echt ernstig is. Na een paar uur mogen ze naar vader toe. "Dag vader" zegt Memo. Vader staat versteld. "Je praat weer !" zegt hij verbaasd. Ja, zijn moeder schreeuwt het uit "Memo praat weer, Memo praat weer !" ze kan niet op houden. Ook vader is hartstikke blij. Zijn zusje geeft hem een dikke knuffel "Ik wist wel dat ik op je kon rekenen" zegt vader. Memo glimlacht en hij voelt zich gelukkiger dan dat hij ooit geweest is !!
7. Vind je dat gebeurtenissen uit het boek ook in werkelijkheid kunnen gebeuren ?
Ja, ik denk dat het kan gebeuren en dat dit soort dingen ook in Nederland regelmatig gebeuren.
8. Heeft het boek een goede of een slechte afloop ?
Voor Zwart niet, maar dat heeft hij ook wel verdiend, vind ik. Voor de rest wel. (behalve dan de mensen die nog in de oorlog in Turkije leven natuurlijk)
9. Herhalen bepaalde gebeurtenissen zich ?
Nee, ik vind van niet, er gebeuren steeds weer andere dingen.
10. Zijn er bepaalde gebeurtenissen die van grote invloed of van groot belang zijn voor de hoofdpersonen of de hoofdpersoon ?
Jazeker, die ene nacht van die schietpartij heeft zeer veel indruk op Memo gemaakt. (hij heeft er trouwens (dat stond in het boek) ook nachten over gedroomd)
11. Vond je het een gemakkelijk te lezen boek ?
Ja, als je even niet naar de klok kijkt heb je het in één avond uit. (alleen is het dan wel 1 uur, maar ja, als het een mooi boek is, heb je dat er ook wel voor over.)
12. Las je het onmiddellijk uit ?
Ja, steeds als ik even tijd had begon ik weer te lezen.
13. Hoe lang heb je erover gedaan ?
± 8 uur
14. Is er een reden waarom je het boek bij een ander zou willen aanprijzen ?
Het is een leuk geschreven boek en zulk soort verhalen over vluchtelingen komen nu ook voor. Je kunt er ook van leren hoe die mensen in Nederland leven als ze net aangekomen zijn, enz.
14. Welke waarde heeft het boek voor jou gehad ?
Ik heb iets geleerd over mensen uit een gevaarlijk gebied
Ik heb Turkse woorden geleerd (papa, mama, enz.)
Ik heb geleerd hoe vluchtelingen zich voelen in een ander land
Ik heb geleerd hoe de mensen in Turkije ongeveer leven
15. Heb je informatie over de schrijver ?
De schrijver van dit boek is Anke de Vries.
Zij werd op 5 december 1936 geboren in Sellingen, een dorpje in Groningen. Na haar middelbare school trouwde ze met de Fransman Laurent Felix-Faure. Ze ging in Pakistan wonen en verhuisde later naar Frankrijk. Ze kregen daar een zoon en twee dochters. In 1964 gingen ze in Den Haag wonen. Ze volgde een schrijverscursu en begon met het schrijven van jeugdboeken. Al snel groeide ze uit tot een bekende jeugdboekenschrijver. Voor haar boek Mories Besjoer kreeg ze een zilveren griffel en van Belledonne kamer 16 werd een hoorspel gemaakt. Anke de Vries zoekt haar onderwerpen altijd dicht bij huis. Ze vindt het belangrijk dat kinderen haar boeken kunnen begrijpen. Andere bekende boeken van haar zijn:
De vleugels van Wouter Pannenkoek
Het geheim van Mories Besjoer
Belledonne kamer 16
Wedden dat ik durf !
Medeplichtig
Opstand
Blauwe plekken
Kladwerk
Volgens mij is ze voorlopig nog niet van plan te stoppen met schrijven. Heel veel boeken zijn bekroond met een prijs. Ik lees vaak boeken van haar want ze zijn heel vaak op waarheid berust Ook zijn ze heel bekend en veel kinderen lezen haar boeken.
Dit boek is trouwens ook verfilmd. De film heet 'De jongen die niet meer praatte'.
Ik vond het een hartstikke leuk boek en ben van plan in het vervolg nog meer boeken van Anke de Vries te gaan lezen !!!
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen