Boekverslag : Christiane Rochefort - Les Petits Enfants Du Siecle
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1263 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1263 woorden.
Belangrijke dingen over het boek:
“Les petits enfants de siècle” is geschreven door Christiane Rochefort. Zij is geboren in 1917 in Parijs. Christiane heeft na de tweede wereld oorlog veel verschillende baantjes. Ze volgt eerst colleges geneeskunde en psychologie, en later gaat ze schilderen, tekenen en beeldhouwen, en houdt ze zich dus meer met culturele dingen bezig.
Haar eerste gepubliceerde boek heet: “Les repos du guerrier”en het werd ge-publiceerd in 1958. Christiane is erg kritisch tegenover onze maatschappij en dat kun je merken aan haar boeken. Christiane schrijft niet alleen onder haar eigen naam, maar ze behoort tot een groep van vijf schrijvers die als onder het pseudoniem Benoît Becher schrijven.
De titel “Les petits enfants de siècle” betekent de kinderen van de eeuw. Ik denk dat de titel is goed bij het boek past omdat het over de kinderen gaat die in de eeuw na de tweede wereld oorlog leven, wanneer Frankrijk weer wordt opgebouwd. Juist in deze eeuw worden kinderen erg onderdrukt door de maatschappij en daar gaat het boek over.
Ik vind de titel wel goed bij het boek passen, maar ik vind de titel niet zo mooi. Ik zou het boek eerder “Les petits enfants des Allocations” of “Les petits en-fants de cercle” hebben genoemd. De eerste titel spreekt voor zich de tweede vind ik mooi omdat die kinder waarschijnlijk later zelf ook weer kinderen zullen nemen zodat ze kinderbijslag krijgen. Het wordt dan een soort cirkel.
Les petits enfants de siècle werd voor het eerst gepubliceerd in 1961. Het boek dat ik gelezen heb is in 1999 gepubliceerd.
Volgens mij is het boek een sociale roman, omdat het over een meisje gaat dat onderdrukt wordt door de maatschappij. Ik denk dat het boek sociaal is omdat de maatschappij hier duidelijk in voorkomt en ook de verhouding tussen Josy-ane en de andere personages is duidelijk te lezen.
Het thema van het boek is volgens mij de onderdrukking van een kind in de moderne (na de tweede wereld oorlog) maatschappij, omdat het over Josyane gaat die als kind onderdrukt wordt door de maatschappij. Ik vind dat het thema ook een beetje het terugvinden van de verloren liefde is, omdat Josyane de enige persoon waarvan ze liefde krijgt kwijt raakt en dan steeds op zoek gaat naar hem (ook in andere mannen).
De hoofdpersoon is Josyane. Ze is geboren op twee augustus. Ze is ongeveer 16 jaar oud. Ze komt uit de arbeidersklasse en ze heeft eigenlijk niet echt werk of een baan. Aan het begin van het boek gaat ze nog naar school. Ze is de oud-ste dochter van een gezin met veel kinderen. Ze woont samen met haar familie in een flatje in de buurt van Parijs. In de buurt waar ze woont wonen meer van dat soort gezinnen. Haar vader en moeder werkten in een mosterd fabriek. Haar vader werkt er nog steeds, maar haar moeder niet meer, omdat ze thuis moest blijven voor de kinderen.
Josyane voelt zich alleen een beetje op haar gemak als ze ’s avonds laat haar huiwerk zit te doen, als ze op school of catechisatie, als ze naar de supermarkt wandelt en wanneer ze met haar slimme broertje Nicolas praat.
Het boek speelt zich af in en in de buurt van Parijs na de tweede wereld oorlog in de buurt van 1955. Het verhaal is chronologisch en er komen niet echt flashbacks of flashforwards in voor.
Het boek speelt zich eigenlijk alleen maar af in de arbeidersklasse. Er komen niet veel andere standen in het boek duidelijk naar voren.
Ik vind dat het boek wel grappig is geschreven. Josyane heeft op de één of an-dere manier een hele eigen stijl die waarschijnlijk wel bij haar past. Dat vind ik wel leuk geschreven.
Citaat: En revenant, devant ma porte il me dit qu’il m’aimait.“Je t’aime”, me dit-il. Là-dessus il se taille. J’avais failli dire “Quoi?”parce qu’il avait parlé si bas que je n’étais pas sûre d’avoir bien entendu, mais il était déjà parti.
Dat “me dit-il” komt vaker terug in het boek en ik heb het eigenlijk nog ner-gens anders gelezen dan in dit boek, dat vond ik wel grappig.
Christiane schrijft volgens mij elk boek net weer in een andere stijl. De stijl in dit boek vond ik wel leuk gedaan, maar moeilijk uit te leggen wat nou het kenmerkende van haar stijl (in dit boek) is.
Voor zover ik het goed heb gelezen komt er geen beeldspraak in het boek voor (ik ben het in ieder geval niet tegen gekomen).
In de dialogen staan meestal weinig lange en veel korte zinnen. In de rest van het boek komen wel hele langen zinnen voor.
Citaat: Moi je dormais plutôt mal dans le même lit que mes soeurs, Catherine avec toujours ses sacrés cauchemars, qui sautait, et Chantal avec ses sacrés ronflements; et je ne pouvais même pas bavarder avec Nicolas, qui était dans l’autre pieu avec ses frè-res.
Hierboven staat een citaat van een redelijk lange zin, die in ergens midden in de tekst stond.
Citaat: “Tu ne vas pas bien?
-Mais si…
-Je t’entends bouger, tu respires fort.
-Mais non, ça va bien. J’ai bu un peu de vin.
-Où tu as été?
-On a été danser au bord de la Marne.
-Tu as été avec les garçons?” demanda-t-il
In deze dialoog staan alleen maar korte zinnetjes. Er komt best wel wat dia-loog in het boek voor.
Samenvatting:
Het boek gaat over Josyane. Ze woont met haar familie in een “H.L.M” in de buurt van Parijs. Haar ouders hebben alleen kinderen genomen voor de kin-derbijslag en ze maken zich niet echt druk om de kinderen zolang ze maar stil zijn en ze geen last van ze hebben.
Josyane groeit op in een liefdeloze omgeving. Niemand houdt echt van haar en ze moet zichzelf maar vermaken. Ze vindt het fijn om ’s nachts aan haar huiswerk te zitten, het is dan bijna helemaal stil en rustig en ze heeft eindelijk eens tijd voor zichzelf. Josyane vindt het ook fijn om naar de supermarkt te wandelen.
Op een keer komt ze onderweg Guido tegen. Een Italiaanse bouwvakker met wie ze een relatie begint. Voor het eerst in haar leven voelt ze zich vrij en ge-lukkig, maar dat is maar van korte duur, want als Josyane van haar vakantie terug komt is Guido weg, omdat hij aan een ander bouwproject moest gaan werken. Josyane gaat op zoek naar haar verloren geluk door bij allerlei jongens op de één of andere manier een scooter te leen te krijgen om Guido te zoeken.
Josyane zet zich steeds meer af tegen de maatschappij en haar ouders. Ze gaat met iedereen naar bed en spot met de echtgenotes van sommige mannen waarmee ze naar bed is gegaan.
Op een gegeven moment geeft ze het op en zoekt niet langer naar Guido. Ze stort in door alle ellende in haar liefdeloze leven. Ze moet het leven maar ac-cepteren zoals het is en dat doet ze uiteindelijk dan maar.
Dan ontmoet zij Philippe (een televisiemonteur) die dicht bij haar in de buurt woont. Hij zegt haar dat hij van haar houdt en ze worden op elkaar verliefd.
Josyane raakt zwanger en ze gaat trouwen met Philippe. Ze willen een flatje gaan huren, dat ze waarschijnlijk net kunnen betalen als ze wat geld lenen en de kinderbijslag ervoor gebruiken. Je ziet aan het einde van het boek dat Josy-ane dus eigenlijk net zo is geworden als haar ouders en er niet in geslaagd is los te breken van deze cirkel.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen