Boekverslag : Anke De Vries - Blauwe Plekken
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 803 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 803 woorden.
Boekverslag 2
1. Algemeen
Titel : Blauwe Plekken
Schrijver : Anke de Vries
Aantal blz. : 179 blz.
Plaats en jaar van 1e uitgave: 1992, Rotterdam
Gelezen druk: 14e druk
2. Samenvatting
Begin van het boek:
Judith hoort haar moeder binnenkomen en kijkt rond, is er niets dat opvalt? DE RADIO!!!
Ze probeert hem nog uit te doen maar daar staat haar moeder al! Haar moeder snauwt haar af en vraagt of ze niks beter te doen heeft. Dan voelt ze Dennis , haar kleine broertje aan haar trui trekken. “ Spelen, spelen, … “ zegt hij. Judith ruimt zijn speeltjes op en neemt hem mee naar de douchecel om hem te wassen. Terwijl ze zich omdraait werpt Dennis zijn schoen in de teil. “ Schoentje ook zwemmen!” brabbelt hij. Zijn gezicht straalt zo dat Judith niet kwaad op hem kan worden. Ze lacht zelfs! Maar dan gebeurt het, haar moeder staat in de deuropening en het druipende schoentje kan ze niet meer verstoppen!! Haar moeder rammelt haar door elkaar, slaat haar en gooit haar tegen de grond. Dennis vraagt vol angst : “Mama boos?” De moeder van Judith neemt Dennis in haar armen . Hij schopt woest. Plots laat de moeder van Judith hem los en loopt naar de keuken. “Judith au?” vraagt hij. Judith antwoordt “nee”, maar haar stem klinkt als die van een ander, zo hees…. Ze kleedt Dennis traag uit en stopt hem in bad, hij laat haar doen en speelt zelfs niet meer met zijn eend. Hij zegt zachtjes : “Judith isse lief” en ze glimlacht, hij zegt het nog eens en omhelst haar met zijn natte armpjes, terwijl hij haar een zoen op haar neus geeft. Ze kan de kreet van pijn nog net inhouden.
Zo is het begin van het verhaal in mijn eigen woorden vertelt. Het geeft duidelijk aan waarover het verhaal zal vertellen.
Belangrijkste probleem & oplossing:
Het belangrijkste probleem is dat de moeder van Judith haar slaat en mishandelt. De oplossing zou zijn dat de moeder naar een psychologe zou gaan maar dat gebeurt niet : Judith zal weglopen.
Einde van het boek:
Het boek eindigt als volgt : Een dag op school, zoals zoveel andere als ze blauwe plekken te verbergen heeft, komt Judith niet naar school. Die namiddag gaat Michiel, haar beste vriend naar haar huis toe, maar ze is er niet en het huis lijkt verlaten. De buurvrouw doet hem teken en vertelt hem dat Judith geslagen werd en dat ze kreten hoorde die van haar huis kwamen. De dagen daarna kan Michiel niet goed slapen tot op een dag Judith belde en zei waar ze was. Hij vertelde haar dat hij alles wist over de mishandeling van de moeder. Hij raadde haar aan weg te lopen. Judith besluit dat te doen en loopt weg.
De laatste zinnen van het boek zijn erg ontroerend vind ik :
“Ze schrok toen de conducteur riep :”STATION!” Haastig greep ze de tas, “au” die ribben….en zeulde hem de bus uit. “Enkele reis naar Den Haag” zei ze toen ze voor het loket stond.”
3. Verhaalanalyse
A.
- Judith is een lief, bang en schuw meisje van 11 die vaak coltruis aandoet om de striemen of blauwe plekken te verbergen (de hoofdpersoon).
- Michiel is een jongen van 13 die in Amerika gewoond heeft, woordblind is (soort ziekte waardoor je niet goed kan schrijven of lezen. Hij is de beste vriend van Judith. Hij is lief en bezorgt.
- Dennis is het kleine, vierjarige broertje van Judith.
- Diana is een echte modepop en is een goede vriendin van Judith.
- De moeder van Judith is een gestoord mens, die Judith afblaft, slaat en mishandelt.
- De meester van Judith is lief met haar en kan niet boos zijn op Judith.
- Tante Ellen en is de tante van Michiel en is ook zoals een lieve tante voor Judith.
- Tante Lies is de tante van Judith die in Canada woont. Ze kwam enkele weken bij Judith logeren. Judith is erg op haar gesteld omdat ze vriendelijk is met Judith en haar vaak helpt.
B. Het is een hedendaags verhaal.
C. Het speelt zich af in de 20ste eeuw.
D. De plaats van het verhaal is Nederland. (Den Haag).
4. Eigen Mening
Ik vind het boek leuk, ontroerend, triest, soms grappig en mooi. Ik zou , denk ik dezelfde reacties hebben als Judith, maar ik kan het enkel zeker weten als ik in zo een situatie zou zijn. Het verhaal zou zich in elke tijd af kunnen spelen. Het gebeurt jammer genoeg te vaak en overal dat kinderen mishandeld worden.
Het verhaal eindigt zoals verwacht, maar toch had ik gehoopt dat de moeder zou stoppen met haar te slaan.
Het boek is bekroond met de nederlandse kinderjury 1993.
Het is een prachtig boek!
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen