Boekverslag : Franz Kafka - Das Urteil
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 3989 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 3989 woorden.
Leesdossier Duits.
Das Urteil, Franz Kafka door Jessica de Vente.
Complete titelbeschrijving.
De volledige titel van het boek is Das Urteil und andere Erzählungen, geschreven door Franz Kafka.
Het boek dat ik gelezen heb, Schocken Verlag, Berlijn, is de eerste uitgave in 1935.
Het boek is uitgegeven door Fischer Taschenbuch Verlag.
De omslag is ontworpen naar een tekening van Franz Kafka.
Het boek is samengesteld door Hanseatische Druckanstalt GmbH, Hamburg.
Het boek is gedrukt in Duitsland.
Auteursinformatie.
Franz Kafka is geboren op 3 juli 1883 als zoon van een joodse koopman in Praag. Van 1901 tot 1906 studeerde hij Duits en daarna rechten. In 1908 ging hij als jurist bij een verzekeringsbedrijf werken, waar hij bleef tot 1922. In 1917 werd bij Kafka tuberculose geconstateerd en hij stierf op 3 juni 1924. Hij was twee keer verloofd met Felice Bauer, maar alle twee de keren ging het huwelijk niet door. Een aantal van zijn werken zijn, Der Prozeß, Das Schloß, Brief an der Vater en Brief an Felice.
Titelverklaring.
De titel ‘Das Urteil und andere Erzählungen’ betekent dat in dit boek onder andere het verhaal Das Urteil en ook nog andere verhalen staan.
De titels van de verhalen zijn:
Das Urteil: Georg Bendemann word tot de verdrinkingsdood veroordeeld door zijn vader.
Die Verwandlung: betekent gedaanteverwisseling; Gregor Samsa veranderd ook in een kever.
Ein Landarzt: een plattelandsdokter
Auf der Galerie: op een galerie
Vor dem Gesetz: een man zit voor een gebouw, waar hij niet naar binnen mag.
Elf Söhne: beschrijving van elf zonen van een vader
In der Strafkolonie: over het leven in een strafkolonie
Ein Hungerkünstler: een gedenkschrift, van een anoniem persoon, over de ondergang van een hongerkunstenaar.
Motto.
Er staat geen motto in het boek.
Samenvatting.
Das Urteil: Het verhaal gaat over Georg Bendemann, die een brief schrijft aan een vriend in Petersburg, over zijn verloving met Frieda Brandenfeld. Nadat hij die brief heeft geschreven gaat hij bij zijn vader in de andere kamer kijken. Ze raken in een verhitte discussie over de vriend in Petersburg, en zijn vader zegt dat hij ook al jaren correspondeert met die vriend en Georg word kwaad. Hij beschuldigd zijn vader ervan dat hij zijn leven heeft verziekt. Zijn vader veroordeeld hem daarop tot de verdrinkingsdood. Georg rent kwaad het huis uit en rent naar de rivier om zichzelf te verdrinken. Het boek eindigt ermee, dat voordat Georg verdrinkt, hij roept dat hij altijd van zijn ouders heeft gehouden.
Die Verwandlung: Gregor Samsa word op een dag wakker en merkt dat hij zich bijna niet kan bewegen. Als hij vervolgens in de spiegel kijkt, ziet hij dat hij in een kever veranderd is. Zijn hele leven stort in elkaar. Zijn ouders en zijn zus negeren hem, en sluiten hem op in zijn kamer. Gregor eet niet meer en drinkt niet meer. Hij wenste dat hij dood was. Dit gebeurt ook, op het einde van het boek, en het boek eindigt ermee dat zijn ouders en zus opgelucht zijn dat hij dood is en vakantie gaan vieren.
Ein Landarzt: 's Nachts word een plattelandsdokter uit zijn bed gebeld word een spoedgeval. Hij kan alleen nergens een paard vinden om er naar toe te rijden. Hij gaat op zoek in zijn huis naar een vervoersmiddel en stuit op een vergeten deur naar een jarenlang ongebruikt varkenshok. Hij opent de deur en achter die deur staan paarde. Een man met blauwe ogen komt naar hem toe en vraagt: “Zullen we gaan?”. Rosa, de bediende van de plattelandsdokter, wil helpen met de paarden voor de wagen te spannen, maar wordt aangevallen en vlucht het huis in. De plattelandsdokter stapt in, maar de knecht wil thuis blijven bij Rosa. De man rijdt hem naar het huis van zijn patiënt. De ouders en zuster van de zieke jongen helpen hem uit de wagen en de dokter gaat naar binnen. Binnengekomen zegt de zieke jongen tegen de dokter dat hij wil sterven. Maar de dokter constateert dat er niets met de jongen aan de hand is en wil weer weg gaan. Plotseling ontdekt de dokter dat de jongen een grote wond op zijn heup heeft, waar wormen in krioelen. De dokter weet de jongen ervan te overtuigen, dat zijn wond niet zo ernstig is en gaat naar huis om over zijn genezing na te denken. Maar door de sneeuwbui zagen ze de oude man niet. Zijn laatste gedachte is dat hij nooit meer thuis aan zal komen en zijn praktijk in rook opgaat.
Auf der Galerie: Als een mooie, adembenemende vrouw op een mooi paard voor het publiek in rondjes rondrijd, begeleid door de muziek van een orkest en het publiek gaat uit zijn dak, dan is de droom van het publiek waargemaakt. Maar dat is niet het geval. Een mooie dame, in het wit en in het rood valt van het paard af, het paard steigert, het orkest zwijgt, de knecht geeft het paard een zweepslag, waardoor het doordraait. De hele voorstellig draait in de soep en de circusdirecteur huilt.
Ein Hungerkünstler: Het verhaal begint ermee dat er met een beroep als hongerkunstenaar tegenwoordig geen brood meer te verdienen is. Dan wordt er een hongerkunstenaar beschreven die het niet over zijn hart kan verkrijgen om zijn publiek teleur te stellen. Het ergste vindt hij dat er telkens op hem gelet wordt, of hij toch niet eet. Als hij zo gigantisch mager en uitgehongerd daar zit, heeft hij niet zo zeer honger, maar is hij alleen ontevreden over zichzelf. Alleen hij weet dat honger lijden gemakkelijk is. Niemand begrijpt dat, zelfs zijn impresario niet. Na 40 dagen niet eten mag hij een paar dagen pauze nemen en dan moet hij weer 40 dagen. Zo gaat dat jaar in, jaar uit. Na een tijdje zijn hongerkunstenaars niet meer populair, en de hongerkunstenaar is te oud voor een andere baan, dus neemt hij ontslag en gaat bij een circus werken. Hij krijgt daar een plaats bij de ingang van de stallen aangewezen, maar de mensen bleven hem voorbij lopen. Hij wordt genegeerd door iedereen en aan het einde van het boek sterft hij.
Vor dem Gesetz: Er komt een man bij een gebouw aan en vraagt aan de wacht of hij naar binnen mag. De wacht zegt dat de tijd nog niet rijp is, maar dat hij eventueel wel stiekem naar binnen kan glippen, maar dat er binnen bij elke deur een nog grotere wacht staat die nog sterker is. Dus de man besluit om te blijven wachten. Maar elke keer als hij vraagt of hij naar binnen mag, zegt de wacht dat de tijd nog niet rijp is. Jaren verstrijken en nog steeds mocht de man niet naar binnen, maar er kwamen ook geen andere mensen die daar naar binnen wilden. Op een dag, waarop de man oud en stervende was, wenkte hij de wacht en vroeg fluisterend aan hem, waarom er niemand anders was gekomen die daar naar binnen wou. De wacht zei dat de deur speciaal voor hem bestemd was.
Elf Söhne: Dit verhaal gaat over een man die elf zonen heeft en ze een voor een beschrijft. De eerste is heel lelijk, maar heel erg handig en altijd opgewekt. Toch wordt deze zoon niet zo hoog ingeschat, want hij ontloopt altijd problemen. De tweede is knap, slank en goed gebouwd. Hij is ook heel handig. Hij heeft veel gereisd en is één met de natuur. Alleen is de verhouding met deze zoon niet geweldig. Zijn linkeroog is iets kleiner dan zijn rechter. De derde is ook knap, maar niet op een manier die de vader bevalt. Zijn handen zijn te klein en het lijkt alsof zijn benen hem niet kunnen dragen. Zijn stem heeft een hele onaangename klank en de vader houdt deze zoon het liefste verborgen. De vierde zoon is het aangenaamst in de omgang. Hij gaat met zijn tijd mee, is zeer verstandig en staat met beide benen op de grond. Maar hij praat te zacht en maakt bijna geen indruk op mensen. De vijfde zoon is lief en goed, maar spreekt zo weinig dat men zich in zijn gezelschap alleen voelt. Hij is veel te onschuldig en veel te vriendelijk. De zesde zoon maakt op het eerste gezicht de meeste indruk. Maar hij is altijd treurig en wil altijd het overwicht hebben in een gesprek. Hij loopt altijd te dromen en met z’n hoofd in de wolken. De zevende zoon is de vader het dierbaarst. De achtste zoon is het zorgenkindje, maar eigenlijk zonder reden. Hij komt vreemd over, en de vader voelt geen band tussen hun twee. De negende zoon is zeer elegant en zeer gewild bij de vrouwen. Maar hij is heel erg lui en laat liever anderen het werk doen. De tiende zoon heeft een onberekenbaar karakter. Hij rookt als een ketter en kijkt altijd zielig uit zijn ogen. De elfde zoon heeft de meest aanwezige persoonlijkheid, maar is meestal heel erg stil. De vader vertrouwt hem niet.
In der Strafkolonie: Een Europese, reizende wetenschapper bezoekt voor een korte tijd een strafkolonie op een onbewoond eiland, om daar het rechtsgeding te bestuderen. Hij wordt daar hartelijk ontvangen en de commandant laat hem aanwezig zijn bij een executie. Op een dag moet een soldaat worden veroordeeld, vanwege zijn ongehoorzaamheid. De executie zou in een verlaten stal plaatsvinden. Maar zijn schuld is nooit bewezen en de gevangene weet het oordeel nog niet eens en hij had ook geen gelegenheid gekregen om zichzelf te verdedigen. Sinds de dood van de oude commandant, is er een nieuwe commandant, die martelwerktuigen handhaaft. Het ergste martelwerktuig bestaat uit drie onderdelen: Het bed (daarop wordt de veroordeelde naakt vastgebonden en krijgt een prop in zijn mond), de Egge (een naaldmachine, die de aanklacht op zijn buik schrijft) en de Tekenmachine ( deze drijft alles aan). Alles bestaat uit glas, zodat iedereen het kan zien. De commandant bedient deze machine. Als het oordeel op hem is geschreven, moet de gevangene dit bekennen. Nadat dit gebeurt is, blijft de veroordeelde daar voor zes uur liggen, waarin hij sterft. De egge spiest dan het lijk en gaat het in een gat. Dus de eerder genoemde veroordeelde word op het bed gelegt en de wetenschapper is het niet eens met deze onmenselijke behandeling, maar grijpt niet in. Deze commandant is de enige die deze machine wil handhaven. De wetenschapper vertrekt. Daarna geeft de commandant plotseling de veroordeelde zijn vrijheid terug en gaat zelf op het bed liggen. Op het einde van het boek bezoekt de wetenschapper het graf van de oude commandant en besluit om de andere gevangenen met zich mee te nemen.
Thema.
Das Urteil: de vader- zoonrelatie tussen Georg Bendemann en zijn vader.
Die Verwandlung: De vader- zoonrelatie tussen Gregor Samsa en zijn vader.
Ein Landarzt: een plattelandsdokter die voor een groot probleem komt te staan.
Auf der Galerie: de nachtmerrie van een circusdirecteur.
Vor dem Gesetz: een man die zijn eigen gebouw niet binnen mag gaan.
Elf Söhne: beschrijving door een vader van zijn elf zonen.
In der Strafkolonie: leven en martelingen in een strafkolonie.
Ein Hungerkünstler: leven van een hongerkunstenaar.
Idee.
Das Urteil: De ruzie tussen vader en zoon, die leidt tot de dood van de zoon.
Die Verwandlung: De mens vraagt zich of, waarom de wereld zich hult in zwijgen.
Ein Landarzt: dat dood en leven nauw met elkaar in verband staan.
Vor dem Gesetz: de vraag waarom iemand niet de beslissingen in zijn eigen leven mag maken.
In der Strafkolonie: waarom er nog martelwerktuigen bestaan.
Bij de overige verhalen, kon ik het idee niet achterhalen.
Perspectief.
Alle negen verhalen in het boek hebben het ik- perspectief.
Tijd.
Das Urteil: Het verhaal speelt zich af op een zondagmiddag in de lente. De verteltijd is korter dan de verhaaltijd.
Die Verwandlung: De verhaaltijd is langer dan de verteltijd. Het verhaal speelt zich af rond 1912, maar had net zo goed vandaag de dag kunnen plaatsvinden.
Ein Landarzt: Het verhaal speelt zich af in de winter, terwijl het sneeuwt. De verteltijd is korter dan de verhaaltijd.
Auf der Galerie: Het verhaal speelt zich af in de zomer. De verteltijd is korter dan de verhaaltijd.
Vor dem Gesetz: Het verhaal speelt zich gedurende een aantal jaren. De verhaaltijd is langer dan de verteltijd.
Elf Söhne: Er staat nergens waar dit verhaal zich afspeelt. Er staat ook niets van tijdsaanduiding, zodat het verband tussen verhaaltijd en verteltijd niet te vinden is.
In der Strafkolonie: Het verhaal speelt zich af gedurende een paar weken. De verhaaltijd is langer dan de verteltijd.
Ein Hungerkünstler: Het verhaal speelt zich af in plusminus 40 jaar. De verhaaltijd is langer dan de verteltijd.
Tijdsvolgorde.
De tijdsvolgorde is bij alle verhalen chronologisch.
Genre.
Das Urteil: novelle.
Die Verwandlung: epische, filosofische roman.
Ein Landarzt: kort verhaal.
Auf der Galerie: kort verhaal.
Vor dem Gesetz: kort verhaal.
Elf Söhne: kort verhaal.
In der Strafkolonie: novelle.
Ein Hungerkünstler: filosofische roman.
Motieven.
Das Urteil: verdriet en verraad.
Die Verwandlung: eenzaamheid en verdriet.
Ein Landarzt: verbazing en vrees.
Vor dem Gesetz: onbegrip.
Elf Söhne: liefde en haat.
In der Strafkolonie: afschuw.
Ein Hungerkünstler: afwijzing, verdriet en eenzaamheid.
Opbouw/ structuur.
Het boek heeft 127 bladzijdes. Uitgaande van een leestijd van 20 bladzijdes per uur, lees je het boek uit in ruim 6 uur.
Das Urteil: 12 bladzijdes; een half uur leestijd.
Die Verwandlung: 54 bladzijdes; 3 uur leestijd.
Ein Landarzt: 6 bladzijdes; ruim kwartier leestijd.
Auf der Galerie: 1 bladzijde; 5 à 10 minuten leestijd.
Vor dem Gesetz: 2 bladzijdes; 10 à 15 minuten leestijd.
Elf Söhne: 5 bladzijdes; ruim kwartier leestijd.
In der Strafkolonie: 29 bladzijdes; kleine anderhalf uur leestijd.
Ein Hungerkünstler: 10 bladzijdes; half uur leestijd.
Personages.
Das Urteil: De hoofdpersoon is Georg Bendemann. Hij heeft een zachtaardig karakter, en zorgt voor zijn vader, die zichzelf verwaarloost na de dood van zijn vrouw. De bijpersonen zijn Georg’s vader en Georg’s verloofde Frieda Brandenfeld.
Die Verwandlung: De hoofdpersoon in Gregor Samsa. Hij onderhoudt in zijn eentje zijn vader, moeder en zuster. Gregor is een round character. De bijfiguren zijn Gregor’s vader, moeder en zuster, ook wel flat characters genoemd.
Ein Landarzt: De hoofdpersoon is de plattelandsdokter. De bijfiguren zijn Rosa, de bediende, de koetsier, de knecht en de plotseling ziek geworden jongen.
Auf der Galerie: De hoofdpersonen zijn de dame in het wit en in het rood en de circusdirecteur.
Vor dem Gesetz: De hoofdpersonen zijn de man die het gebouw binnen wil en de wacht.
Elf Söhne: De hoofdpersonen zijn de elf zonen. Het bijfiguur is de vader.
In der Strafkolonie: De hoofdpersonen zijn de reizende wetenschapper en de commandant van de strafkolonie.
Ein Hungerkünstler: De hoofdpersoon is de hongerkunstenaar.
Ruimte.
Das Urteil: Georg’s kamer en de kamer van zijn vader.
Die Verwandlung: Gregor’s huis; vooral in Gregor’s kamer.
Ein Landarzt: Het huis van de plattelandsdokter, het geheime kamertje in zijn huis en in het huis van de dodelijk zieke patiënt.
Auf der Galerie: In de circusarena.
Vor dem Gesetz: Voor een gebouw.
Elf Söhne: Staat niets over in het boek, waar ik dit uit zou kunnen afleiden.
In der Strafkolonie: Op het onbewoonde eiland, waar de strafkolonie is, en in de martelkamer.
Ein Hungerkünstler: In de studio’s en in het circus.
Bronvermelding.
Ik heb mijn informatie uit:
Het boek ‘Das Urteil’.
Het boek ‘Op Niveau Literair’.
Het boek ‘Deutschland erzählt’.
Het boek ‘Der Rote Faden’.
Het boek ‘Der Rote Faden 2’.
Het boek ‘Uittrekselpocket Duits’.
Deel 2. Persoonlijke tekstbeleving.
Ik moet wel zeggen dat ik dit een uitzonderlijk moeilijk boek vond. Acht verschillende verhalen lezen is al niet niets, dan nog in het Duits en dan ook nog boekverslagen er over maken. En natuurlijk heb ik weer een moeilijke schrijver, met acht moeilijke verhalen waar je zonder woordenboek niets van snapt.
Het taalgebruik is zo ingewikkeld, zelf in het Nederlands zou ik daar moeite mee hebben. Omdat het boek uit acht verschillende verhalen bestaat, zal ik per verhaal een persoonlijke tekstbeleving maken.
Das Urteil: Dit verhaal lijkt heel erg op Die Verwandlung. Ook in dit verhaal staat de vader- zoonrelatie centraal. Een ruzie tussen deze twee leidt tot de dood van de zoon. De echte clou achter dit verhaal begrijp ik niet, want welke vader wil zijn zoon nou dood hebben? Het taalgebruik is niet zo heel erg gemakkelijk. Zoals al eerder vermeld in mijn andere boekverslag is het plot meestal moeilijk te doorgronden. En dat is best wel jammer, want dat leest veel moeilijker weg, waardoor het boek ook minder interessant wordt. Ik vind dat Frans Kafka maar rare onderwerpen heeft en daarom ken ik dit boek ook niet aanbevelen.
Die Verwandlung: Ik ben dit boek gaan lezen, omdat dit het dunste boekje van de Buchfinken en omdat ik niet veel tijd meer had voor mijn boekverslagen. Maar doordat ik op die basis begonnen ben, lukte het niet erg om het boek te lezen. Het was een behoorlijk raar boek. Ik bedoel, wie schrijft er nou een verhaal over een jongen die in een kever veranderd! En dan vervolgens kreupel wordt, omdat zijn vader hem bekogelt met appels en vervolgens doodgaat en iedereen blij en opgelucht achterlaat! Sorry hoor, maar daar zie ik het moraal en de lol niet van in. Nou weet ik wel dat een kever symbool staat voor verandering, maar als je het zo op moet vatten, dan moet je het hele boek anders opvatten, dan dat er geschreven staat en ik heb geen flauw idee hoe je het dan zou moeten interpreteren. Verder werden er ook heel veel moeilijke woorden gebruikt, dus dat las ook geweldig. Alles werd ook zo omslachtig en langdradig beschreven, dat ik niet kan begrijpen dat er mensen zouden kunnen zijn die van dat soort boeken en verhalen houden. Omdat ik geen uittreksels in het Nederlands kon vinden, heb ik zelf alles uit het boek moeten halen en dat was niet bepaald gemakkelijk en dat hielp ook niet echt om het boek te leren begrijpen. Zodoende bleef het een moeilijk boek. De situaties zijn ook zo onrealistisch om voor te stellen. En de karakters ook. Ik kan niet zeggen dat ik veel sympathie koester voor de karakters in het boek.
Ik vind het een omslachtige en rare manier van schrijven en het verhaal sloeg ook nergens op. Ik ben echt heel erg afgeknapt op dit boek. Er stond veel nonsens en onzin in en dit boek is zodoende ook een enorme afrader om te lezen en te gebruiken voor je leesverslagen.
Ein Landarzt: Het is een raar verhaal over het paranormale (volgens mij), want eerst mankeert de jongen niets en opeens heeft hij dodelijke wonden, waar wormen uitkruipen. Raar verhaal, want dat kan normaalgesproken niet. En dan ook nog dar de dokter opeens een vergeten ruimte in zijn huis ontdekt, waar paard, wagen, koetsier en alles al klaar staat en dat ze op het einde van het verhaal een ongeluk gaan krijgen. Het taalgebruik viel wel mee en het is een grappig verhaal om te lezen. Je komt wel veel te weten over de gedachtes van de dokter en dat is wel leuk. Kortom dus wel een verhaal dat leuk is om te lezen, maar daar moet ik wel bij zeggen dat je er niet al te veel van moet verwachten, want het is zeker geen must.
Auf der Galerie: Ik vond dit een erg verwarrend verhaal. Ik wist niet helemaal precies waar het nou over gaat. De ene keer leek het de droom van de directeur en de andere keer leek het wel werkelijkheid. Maar volgens mij wordt eerst beschreven hoe het zou moeten gaan en vervolgens hoe het gegaan is of zoiets. Het taalgebruik is extreem moeilijk en mede daardoor snapte ik niets van het verhaal. Ook in dit verhaal worden de karakters niet uitgediept, maar dat is hier ook niet echt nodig en zou ongepast zijn. Het thema en idee kom ik niet vinden, dus heb ik ook niet veel om mee eens te zijn of niet mee eens te zijn. Ik kan niet zeggen of het een aanrader is of niet; dat moet de lezer maar zelf beslissen.
Vor dem Gesetz: Nog zo’n raar verhaal. Een man wacht zijn hele leven voor een gebouw dat op hem wacht. Op zich wel grappig om te lezen, ook al was hij maar kort. Waarschijnlijk is het cynisch bedoeld, zo van dat men het heft niet in eigen handen durft te nemen. Best wel een goed idee/ motto, alleen op een hele rare manier gepresenteerd. Verder valt het taalgebruik me mee. Alleen vind ik het wel jammer dat de karakters niet verder uitgediept worden, want je komt over hun niet veel te weten.
Elf Söhne: Dit was best wel een leuk verhaal om te lezen. De karaktereigenschappen van de elf zonen worden op een komische manier verteld en zodoende was het ook leuk om te lezen. Het taalgebruik was niet erg moeilijk, al heb ik wel bepaalde woorden moeten opzoeken. Het enige jammere, vind ik, is dat je alles te weten komt over de zonen, maar niets over de vader. Ook dit verhaal is gedeeltelijk autobiografisch, maar de autobiografische elementen kan ik er niet uithalen, omdat ik niet veel weet over de achtergrond en het leven van Frans Kafka. En om echt een lijn van zijn ideeën en levensopvattingen te krijgen moet je meer boeken gelezen hebben, en dat heb ik verder biet, alleen een paar korte verhaaltjes. Echt plot of idee heeft dit boek eigenlijk ook niet, omdat het niet een normaal verhaal is, zoals bijvoorbeeld ‘Die Verwandlung;. Dus de normale elementen zijn er niet uit te halen, maar dat maakt het ook leuker en anders dan anders. Ik zou er niet om rouwen als ik het niet gelezen zou hebben, maar toch was het wel een leuk verhaaltje. Dus voor degene die van korte verhaaltjes houden, is dit een hele goede.
In der Strafkolonie: Dit verhaal sprak mij zeer aan, omdat het een onderwerp is dat tegenwoordig ook nog meespeelt. Persoonlijk vind ik het walgelijk, want degene die gemarteld wordt zal bekennen, ook al heeft hij niets gedaan, om zo de pijn te laten ophouden. Vooral in de Middeleeuwen kwam dit vaak voor, maar gelukkig vandaag de dag niet zo heel veel meer. Natuurlijk zijn er nog landen die van deze methoden gebruik maken, maar nu dwaal ik even een beetje af. Om terug te komen op de Strafkolonie; het is een goed onderwerp, maar wel heel erg raar gepresenteerd. Nu weet ik dat je wat Frans Kafka schrijft niet letterlijk moet nemen, maar een verborgen betekenis moet zoeken, maar daar heb ik toch best nog wel veel problemen mee. En het taalgebruik maakt het er niet gemakkelijker op. Maar ondanks dat is het toch een leuk boek en een aanrader voor de wereldpolitici die nog steeds gebruik maken van deze gruwelmethodes.
Ein Hungerkünstler: Van dit verhaal snapte ik het minst van alle verhalen. Een een of ander raar verhaal over een man die zijn beroep er van maakt om zichzelf uit te hongeren en als niemand meer geld wil betalen om zijn uitgehongerde lichaam te zien, gaat hij maar bij een circus weken, waar ook niemand zijn aanwezigheid op prijs stelt en eenzaam sterft. Het idee en motto en zo hierachter kan ik al helemaal niet vinden en al helemaal de gedachtes achter het verhaal niet. Ik snap ook niet dat iemand zo’n verhaal leuk zou kunnen vinden of dat iemand zo’n onzinverhaal wil schrijven, en dan al helemaal in zulk taalgebruik dat een normaal persoon er geen ene snars van begrijpt. En dan de zinconstructies zo maken dat het net lijkt alsof het uit de middeleeuwen komt. Ik moet zeggen, dat is inderdaad heel erg slim. Maar misschien ben ik wel de uitzondering op de regel dat ik zo denk over Franz Kafka en zijn werk, maar ja. Wat waarschijnlijk al duidelijk was zal ik dit boek dus nooit van mijn leven aanraden!!
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen