Boekverslag : Joyce Sweeney - Schaduw
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1518 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1518 woorden.
1. Algemene gegevens:
Titel: Schaduw
Auteur: Joyce Sweeney
Vertaler: Christel Jansen
Uitgever: J.H. Gottmer/H.J.W Becht
Jaar v. uitgave: 1997
Serie: octopus
Aantal blz.: 174
2. Eigen mening
Het indrukwekkendste deel uit het boek is het stuk waar Sarahs broers Patrick en Brian een ongelooflijke ruzie krijgen, waarbij ze elkaar echt proberen te vermoorden. Sarah staat daar bij te kijken, maar ingrijpen kan ze niet, omdat ze een verzwikte enkel heeft. Plotseling ziet ze haar kat Schaduw, die dood is, maar waar ze over blijft dromen, op de ruziënde broers springen. Brian laat daardoor Patrick los uit een benauwende positie en het gevecht houdt op. Sarah is er van overtuigd dat Schaduw het leven van Patrick heeft gered, maar niemand gelooft haar. Terwijl Patrick en Brian het vlak na het gevecht ook hadden gezegd, dat er een dier op hun sprong. Nu denkt iedereen dat Sarah gek is, terwijl ze juist een bijzondere gave heeft. Alleen de ontslagen hulp Cissy weet het en helpt Sarah de dingen te begrijpen, vooral de dromen waarin bloed voorkwam. Maar na het gevecht houden de dromen op en is Schaduw verdwenen. Volgens Sarah was Schaduw er nog steeds om Patricks leven te redden en heeft ze nu haar taak vervuld.....
Het minst goede aan het boek is de vriendschap die Sarah met Julian heeft. In het begin van het boek speelt hij wel mee, maar dan ineens wordt er niet meer over hem gesproken. In het midden en het einde van het verhaal komt hij ook nog wel een paar keer voor, maar echt met het verhaal te maken heeft hij niet. Toch vond ik dit niet een heel erg minpunt, want ik vond het echt een ontzettend goed boek.
3. Inhoudelijke vragen:
De belangrijkste personen zijn: Sarah
Cissy
Patrick
Brian
Sarah is de echte hoofdpersoon en het boek is vanuit haar persoon geschreven. Ze heeft een kat: Schaduw, maar die is een jaar geleden overleden. Maar vergeten is Sarah Schaduw nog niet. Ze gaat elke dag naar haar graf en ze gaat steeds vreemdere dingen over haar dromen. Zelf kan ze die dingen niet begrijpen, maar de hulp Cissy die zelf helderziend is helpt haar de dingen proberen te begrijpen. Cissy gaat samen met Sarah de dromen terughalen en kijken wat ze zouden kunnen betekenen. Er komt veel bloed in voor en ze zijn angstaanjagend.
Sarah is bang dat het iets met haar broers Patrick en Brian te maken heeft, omdat die al hun hele leven elkaar niet moeten. De spanning loopt weer hoog op omdat Brian terug komt van zijn studie in een andere plaats, maar het was erger dan van tevoren. Het wordt heel erg als Brians vriendin Karen, ineens wat met Patrick wil. Zelfs zo erg dat op een avond Brian Patrick probeert te vermoorden. Hier zit Sarah bij en ziet de gedaante van Schaduw op de vechtende jongens springen, waarna de ruzie stopt. Sarah vertelt dit later, maar ze wordt voor gek verklaard door haar ouders. Als Cissy Sarah gaat verdedigen, wordt ze ontslagen. Maar Schaduw is nu ook weg uit haar gedachten en de dromen houden op, volgens Sarah en Cissy omdat Schaduw haar taak vervuld heeft. Sarah is nu ook niet meer bang.
Ook Patrick en Brian zien nu in dat het gevecht echt heel erg was en zijn blij dat het zo is afgelopen. Ze proberen elkaar ook nu te accepteren.
3. Schrijfopdracht
Ik schrijf een stukje uit het dagboek van Sarah van de dag dat het vreselijke gevecht plaatsvond:
Lief dagboek,
Wat er vandaag gebeurd is kan ik nog steeds niet bevatten; er is gewoon te veel gebeurd, het is net een film.
Het begon al met slecht weer, storm, regen, tornado’s. Patrick had een afspraakje met Karen en mijn vader en moeder moesten naar een of andere bijeenkomst voor een goed doel. Ik voelde me ongerust: waarom gingen ze allemaal weg met dit weer? Ik zou alleen met de bezatte Brian thuis-zitten, want Cissy ging ook al vroeg weg. Ze zei dat ze thuis wilde zijn voordat het weer slechter werd. Ik vroeg me af of ze wíst dat de storm zou toenemen. Toen iedereen weg was ben ik naar Brian gegaan en heb hem naar zijn kamer gebracht. Hij was ver heen.
Weer beneden voelde ik me eenzaam, terwijl ik dat toch nooit had als ik alleen thuis was. Het was iets anders; een slecht gevoel, een slecht voorgevoel. Ik hield het licht uit, op een of andere manier voelde ik me dan veiliger. Opeens voelde ik dat schaduw er was. Ik keek de kamer rond, maar zag haar niet. Ik was ontzettend bang, riep haar, maar er was niets anders dan de wind die om het huis gierde. Ik voelde dat er iets vreselijks in aantocht was, maar wist niet wat. Ik voelde dat schaduw op me zat te wachten, ergens verborgen. Opeens hoorde ik woorden in mijn hoofd: er zou iemand kunnen sterven. Ik werd gek, waarom liet schaduw zich niet zien, waarom? Ik barstte in huilen uit.
Midden in de nacht werd ik wakker en pas na een tijdje besefte ik wat er ook al weer aan de hand was. Hoe kon ik in slaap gevallen zijn, in zo’n situatie? Opeens was er een heldere lichtflits in het raam, een auto, Patricks auto. Patrick en Karen kwamen thuis. Ik wist wat ze van plan waren, maar om een of andere reden ging ik niet naar mijn kamer toe. Ik verborg me achter de bank, het was vreemd maar ik wilde horen wat ze deden, ik moest dat doen. Toen de deur openging wist ik dat het niet goed was, ik had het verkeerde besluit genomen. Ik hoorde de bank kraken, ik wilde er niet bij zijn. Ik beeldde me in wat daar gebeurde en wist wat ik Patrick aandeed, hij was zo gesteld op zijn privacy. Ineens was er een fel licht, het drong tot me door dat iemand het licht had aangedaan: Brian. Van alles schoot er door me heen, kleuren, vormen, ideeën, angst en plezier.
Er kwamen scheldwoorden en commando’s van Brians kant en geschrokken reacties van Patrick en Karen. Toen was er geknok. Ik probeerde me zo klein mogelijk te maken en wilde het alarmnummer bellen, want ik wist dat dit een noodgeval was. Ik kon me niet meer verbergen, maar ze zagen me niet eens. Karen was over de salontafel gevallen en huilde. Brian deed of hij haar wilde schoppen, maar Patrick sprong op zijn rug, zodat ze op de salontafel vielen, die aan gruzelementen ging. Ik gilde. Karen vluchtte het huis uit. Ik schreeuwde dat ik de politie zou bellen. Brian riep dat ik weg moest gaan. Ik bleef. Brian en Patrick lagen te rollen in de glasscherven en Brian was Patrick nu echt aan het wurgen. Toen riep Patrick dat ik de politie moest bellen, maar toen ik naar de telefoon liep greep Brian mij vast. Toen ik hem in zijn gezicht keek wist ik dat het mijn broer niet was, maar een monster, stinkend naar zweet en alcohol. Patrick kwam me redden. Hij gaf Brian een stoot in zijn nieren, waarna Brian wel losliet, maar waardoor ik struikelde, viel en mijn enkel verzwikte. Ik kon niet meer bij de telefoon komen, want het deed ontzettend zeer. De jongens worstelden verder, tot het op een moment stil werd. Brian lag bovenop en begon Patrick te wurgen. Op dat moment zag ik ineens het silhouet van Schaduw op de muur en riep: ‘laat dat niet gebeuren!’. De kat maakte zich op voor een sprong. Ik zag dat Patrick verslapte. Toen was er een plotselinge windvlaag en de schaduw op de muur sprong. Brian gilde. Patrick duwde Brian meteen van zich af en wankelde naar boven. Schaduw was weg, en Brian zei: ‘er sprong iets op me, een beest sprong op me’.
Ik ging naar Patrick toe nadat ik mijn voet had gekoeld. Ik realiseerde me dat we dit niet voor mijn ouders verborgen konden houden, hij had een diepe snee in zijn keel en blauwe plekken in de vorm van een duim. Beneden was Brian het glas aan het opruimen, maar het hele tapijt zat nog onder het bloed. Toen mijn vader en moeder thuiskwamen, waren ze natuurlijk kwaad en snapten niet wat er gebeurd was. Toch voelde ik toen dat alles goed zou komen. Ik ging naar bed en voelde dat er iets veranderd was. Opeens drong het tot me door wat het was: schaduw was weg. Ze was gekomen om Patrick te redden en nu had ze haar taak vervuld.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen