Boekverslag : Hameeda Lakho En Magda Van Der Rijst - Verborgen Tralies
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1582 woorden.

Zakelijke gegevens:

- titel: Verborgen tralies

- naam auteur: Hameeda Lakho

- uitgeverij: Arena Amsterdam

- druk: 1e druk oktober 2002

- pagina's: 222 bladzijdes

- genre: Het boek hoort tot de genre drama romans, want het is een roman over een waar gebeurd verhaal.



Eerste persoonlijke reactie:

Mijn eerste persoonlijke reactie is dat ik het boek echt super mooi vond om te lezen. Er zat veel spanning in verwerkt. Het boek is heel mooi geschreven zodat je je kunt inleven in de situaties die het gezin door maakt.



Samenvatting:

Hameeda Lakho woont in Pakistan als een klein, jong meisje samen met haar moeder en haar 2 oudere zusjes en 1 jongere zusje. Haar vader woont in Nederland voor zijn werk. Als verrassing hebben zijn collega’s de paspoorten en alles erop en eraan kunnen regelen voor zijn vrouw en dochters, zodat ook zij over kunnen komen naar Nederland om samen verder te kunnen leven. Maar sinds de aankomst in Nederland in het huis in Rijswijk gebeuren er allerlei vreselijke dingen met Hameeda, haar moeder en haar zusjes. Moeder wordt na een kort verblijf in Nederland weer terug gestuurd door haar man naar Pakistan samen Yasmin (jongste dochter). En zo begint het drama voor Hameeda en haar 2 oudere zussen Zahida en Aysha. Elke dag worden leven ze in angst voor de mishandelingen, bedreigingen en vernederingen. Niet alleen hun vader brengt de meisjes deze angst maar ook de stiefmoeder geeft ze regelmatig een pak slaag. Toen Hameeda 15 jaar was is ze weggelopen, ze kon al deze ellende niet meer aan, ze was al vaker weggelopen maar telkens bracht de politie haar weer terug, zodat de hel opnieuw losbarstte. Ze is terechtgekomen in een kindertehuis waar je als jong iemand kon opgroeien naar een zelfstandig persoon die geheel onafhankelijk kan gaan wonen. Haar oudste zus heeft in die tijd een Nederlandse vriend gekregen en was ook al vroeg uit huis gegaan. Al die tijd werd tegen Hameeda en haar zussen gezegd dat hun moeder en hun zusjes dood waren. Maar toen Hameeda een vriend kreeg kwam ze tot ontdekking dat haar moeder en zusje toch nog leefden, en ze had er zelfs een broertje bij. Na dertig jaar van elkaar gescheiden te zijn door doodsangsten en bedreigingen ontmoeten ze elkaar eindelijk weer. Maar nog steeds leven ze dagelijks in de herinneringen van hun jeugd.



De schrijfstijl:

Het is een makkelijk geschreven boek. De zinnen zijn goed geformuleerd zodat je snel kunt lezen. De opbouw is heel helder, de gebeurtenissen volgen elkaar in een mooie en goede volgorde op. De spanning is ook door het hele boek goed te voelen.



De ruimte:

Het boek speelt zich in het begin in Pakistan af, dan in Rijswijk en ondertussen ook in Pakistan en verder in de kindertehuizen. Het verhaal speelt zich in 30 jaar af. In die 30 jaar worden de meisjes hevig mishandeld. Ze krijgen uiteindelijk een vriend en zien ook hun moeder met zusje en broertje weer.



Tijd:

Het verhaal is geschreven in chronologische volgorde. Er zijn wel af en toe een paar flash-backs want dat zijn de herinneringen die Hameeda heeft aan haar leven als een meisje in Nederland dat wordt mishandeld. De opbouw was ook heel duidelijk, want telkens worden er stukjes van Hameeda’s leven verteld.



De personages:

Er is eigenlijk maar 1 hoofdpersoon in het verhaal en dat is Hameeda. Zij wordt volledig beschreven in het boek dus heeft zij een round character. Ze maakt heel veel karakterontwikkelingen door, wat ook weer volledig wordt beschreven. Dit komt doordat zij de schrijfster is van dit boek. Ze heeft een vastberaden karakter, maar ze is ook koppig en nieuwsgierig. Ook is ze wel vaak onzeker over de dingen die haar vader haar heeft geweigerd.



Bijpersonen zijn:

Amma: Dat is de moeder van Hameeda, die ze in 30

jaar niet heeft gezien of gesproken. Maar na die 30 jaar is er dan eindelijk de ontmoeting.

Aysha: Is het zusje van Hameeda, die ook heel nieuwsgierig is, maar niet zo vastberaden. Zij is als laatste het huis uit gegaan.

Zahida: Is de oudste zus van Hameeda. Zij deed altijd alles volgens de regels van haar vader, zodat ook zij het “meest” geliefde meisje was. Zij was ook

bijna direct na Hameeda’s vertrek het huis uitgegaan.

Yasmin: Is het jongste zusje van Hameeda. Ook hier heeft Hameeda 30 jaar geen contact meer mee gehad.

Ali Nawaz: Is het broertje van Hameeda, hier wisten ze alle drie het bestaan niet van. Verder wordt hij niet echt beschreven in het boek.



De situaties:

Het boek speelt zich vooral af in Rijswijk, waar de meisjes jarenlang worden mishandeld. Tussen het begin en het eind van het verhaal zit 30 jaar. Begin is de aankomst in Rijswijk en einde is dat moeder en dochters elkaar weer na 30 jaar terug zien. Af en toe zijn er wel flash-backs maar dat zijn de herinneringen van Hameeda die ze heeft aan haar leven in Nederland.



Vertelwijze:

Het verhaal is in de ik-vorm geschreven, want de schrijfster van dit boek is tevens ook de hoofdrolspeelster. Het verhaal beleef je door de ogen van haar, en qua gevoelens in je hart.



Thema en motieven:

Het gaat over de jeugd van een Pakistaans-Nederlands vrouw die tussen 2 culturen moet leven en na 29 jaar mishandeling komt er de hereniging met haar moeder, haar zusje en haar broertje.



Motieven:

- dader: is de vader van Hameeda

- culturen: het leven tussen de Nederlands en de Pakistaanse cultuur

- vreemdgaan: de vader van Hameeda heeft een Nederlandse vrouw

- bedrog: Amma is niet getrouwd met Hussain terwijl ze er niks van afweet

- bedreigingen: geen contact met moeder of dochters anders volgt er de dood op

- gevangenis: Hameeda en haar zusjes leven jarenlang in gevangenschap door hun vader en werden dagenlang opgesloten op hun kamers

- vernedering: naakt in bad worden hun haren geknipt.



Titelverklaring:

Hameeda en haar zusjes en moeder waren gevangen terwijl er

geen gevangenis was. De tralies waren er wel voor hen maar voor de buitenwereld niet zichtbaar.

Vandaar dat de titel 'verborgen tralies' is.



Auteur gegevens:

Het boek is geschreven door Hameeda Lakho die haar levensverhaal op papier heeft gezet. Ze is geboren in 1964 in Pakistan. Toen ze 4 jaar was is ze naar Nederland verhuisd samen met haar zusjes en haar moeder. Hier heeft ze een verschrikkelijke jeugd gehad. Dag in dag uit werd ze mishandeld, bedreigd en vernederd. Toen ze 15 jaar was is ze weggelopen van huis. Hierdoor kwam ze in verscheidene kindertehuizen terecht. Voor die tijd had ze al vaker geprobeerd weg te lopen maar telkens bracht de politie haar weer terug naar huis, en werd ze gezien als een probleem kind. In de tijd dat ze in de kindertehuizen zat begon ze een dagboek bij te houden. Hameeda wilde zo graag haar moeder weer zien dat ze haar leven op papier heeft gezet en naar de krant heeft gestuurd. De kranten

hebben besloten haar verhaal te publiceren, hierdoor konden haar moeder met zusje en broertje overkomen naar Nederland na eindelijk 30 jaar. Nu is haar verhaal ook gepubliceerd in een boek.



Persoonlijke slotmening:

Ik vond het boek echt supermooi om te lezen. Daarom wilde ik ook elke dag weer het boek pakken om verder te lezen. Het was zelfs zo erg dat toen ik het boek uit had zo weer opnieuw ben begonnen. De schrijfstijl is zo makkelijk geschreven dat je er lekker doorheen kunt lezen. Het verhaal heeft me heel erg aangegrepen ik snap niet dat vaders dat kunnen doen met hun kinderen. Zelf denk ik er zo over dat als iemand dat doet hij niet alles helemaal op een rijtje heeft zitten. De opbouw in het verhaal was ook heel duidelijk. Er was niet telkens een wisseling van plaats of handeling dat je weer eerst moet nadenken: ooooh ben ik nu hier, en dat je dan weer verder kunt lezen. Ik vind het een heel interessant onderwerp om te lezen, want het verhaal is waar gebeurd en dat trekt me toch altijd meer dan verhalen die verzonnen zijn zoals sprookjes of zo. Ik wilde heel graag het boek zo snel mogelijk uit hebben want ik was veel te nieuwsgierig naar de afloop: "ziet ze haar moeder nog wel of niet? Worden haar vragen wel of niet beantwoord? Zou ze uiteindelijk toch zelfstandig kunnen wonen na al die geestelijke kwellingen wat ze heeft meegemaakt?" Ik kon me heel goed inleven in het verhaal omdat het op zo’n manier is geschreven dat je een beeld kunt vormen van de situaties waar ze in verkeren. De ruimtes worden namelijk goed beschreven. Het boek is zo geschreven dat er in het hele verhaal spanning blijft zodat het je niet op een gegeven moment gaat vervelen. Ik vond het heel zielig maar wel een mooi verhaal. Eigenlijk is dit boek een beetje leedvermaak want wij lezen dit boek voor ons plezier terwijl een ander er wel ongelofelijk veel pijn aan heeft overgehouden. Ik zou dit boek ook aan iedereen aanraden, omdat het een waar gebeurd verhaal is, met veel spanning erin. En het is niet zo’n dagelijks onderwerp waar je over leest. Er worden namelijk heel veel andere aspecten gebruikt dan in andere boeken. Mensen die van veel spanning en drama houden moeten dit boek vooral lezen omdat je geen genoeg kunt krijgen van dit boek. De spanning in dit boek heeft de hele tijd verschillende hoogtes zodat je ook niet al te veel spanning krijgt. Ook vond ik het heel mooi dat er in het boek foto’s bij waren gedaan van de familie van Hameeda zodat je je een beeld kunt vormen over hoe ze eruit zien, en waar ze hebben geleefd in Pakistan. Het is echt een aanrader voor iedereen.
Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen