Boekverslag : Tessa De Loo - Isabelle
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 3364 woorden.

Voor mijn boekverslag heb ik een boek van de Nederlandse schrijfster Tessa de Loo uitgekozen. Het boek heet "Isabelle" (uitgegeven jaar 1989 in Amsterdam) en gaat over de belevenissen van een verdwenen filmactrice.



Motivatie van mijn boekkeuze



Waarom heb ik eigenlijk dit boek uitgekozen? Dat vind ik zelf een goede vraag - ik had meer redenen om zo iets gaan lezen. De eerste en de grootste was dat wij verplicht een boek van een Nederlandse schrijver (of schrijfster zoals in dit geval) moeten lezen en in ons werkboek heb ik een lijstje met namen van schrijvers en titels gevonden. Dan was het niet zo erg vrijwillig want ik heb zelf geen biebpasje en geen eigen boeken, dus het lag meer aan mijn vermogen om een boek te vinden dan aan mijn smaak. Een vriendin van mij had mij het boek aangeraden en het ook nog geleend. Van haar had ik gehoord dat het wel een leuk boek is, of dat het zeg maar "leesbaar" is en dat is een eigenschap van boeken dat ik belangrijk vind. Ik wilde dat het boek wel een beetje goed geschreven zou zijn en ook sommigen gebeurtenissen zou bevatten en omdat mensen om me heen zeiden dat dit boek dat wel heeft, had ik besloten om dit te gaan lezen.



Samenvatting



Dit verhaal (dat zich afspeelt in deze tijd in een Frans dorp "Auvergne") heeft iets te maken met verdwijning, kunst en eenzaamheid. Een beroemde filmactrice Isabelle Amable ging naar haar ouders om te ontspannen en de tekst voor haar volgende rol te leren. Op een dag verdwijnt zij op haar wandeling in het bos en niemand kan haar terug vinden, iedereen denkt dat zij al dood is. Alleen Bernard Buffon geeft het niet op (hij is verliefd op haar en hij denkt dat zij geweldig van alle kanten is, maar dat is door dat hij haar niet echt kent.) en gaat haar op zijn eigen manier zoeken. Isabelle is ontvoert door een buurvrouw, Jeanne Bittor. Jeanne is heel lelijk en eenzaam, zij is ook heel verdrietig en daardoor werd zij jaloers op Isabelle . Zij schildert de aftakelingen van organismen tot aan de dood en verder (daarom had ze Isabelle uitgekozen, zij wilt schilderen hoe schoonheid lelijk wordt). Isabelle krijgt van haar geen eten, maar daarna begint ze tegen Jeanne te liegen en vertelt haar hoe erg het eigenlijk is om mooi te zijn want zij wilt natuurlijk niet dood gaan. Ze speelt dat zij zichzelf heeft opgehangen. Jeanne had alle schilderijen verbrand en liep weg ( zij vind het jammer dat Isabelle zich op heeft gehangen.); Bernard vind Isabelle opgehangen in de kelder van Jeannes huis en hij is haar redder, allen zij denkt meer aan Jeanne dan aan wat hij voor haar gedaan heeft dus hij merkt dat zij eigenlijk niet zo perfect is.



Uitgewerkte persoonlijke reactie



Het onderwerp is eigenlijk de verdwijning en alles dat daar iets mee te maken heeft. Je krijgt een oppervlakkige beeld van de kant van de ontvoerder en de ontvoerde, over hun gevoelens algemeen en ook wat ze over elkaar denken. Op zich is het wel interessant, als het nog een beetje goed geschreven was ... Volgens mij is het belangrijk om te weten en kunnen lezen hoe ze voelden, hoe ze dachten en wat hun mogelijkheden en kansen waren... Dit boek is niet zo goed geschreven, misschien iets te kort en heel heel simpel. Dit ligt niet aan het onderwerp maar aan de schrijfster en die had het een beetje ongelukkig gepakt. Ik vind het oppervlakkig, zonder veel uitwerking en diepgang beschreven - misschien had ik te veel verwacht, maar over verdwijningen zijn echt goede boeken geschreven en met hun is dit boek echt onvergelijkbaar. Het boek is veel te kort, bevat bijna geen beschrijvingen van gevoelens van betrokken personen en tussen het begin en het einde gebeurt er te weinig - dat is wel onwaarschijnlijk. Het is waar dat ik veel meer van zo`n boekje had verwacht, meer psychologie en wat meer details, dat is dus niet uitgekomen en dat vind ik heel jammer.



Er zijn eigenlijk twee belangrijkste gebeurtenissen. Als eerste is het de eigen ontvoering en als tweede een gesprek tussen Jeanne en Bernard (Jeanne begon Isabelle als een soort vriendin te voelen door de leugens van Isabelle, want dan dacht Jeanne aan hoe zielig Isabelle eigenlijk is, zij wou haar zelfs laten gaan. Een dag had ze in het dorpscafé met Bernard gepraat en die had aan haar verteld dat het helemaal niet waar is, dus zij was boos en teleurgesteld op Isabelle en alle kansen van Isabelle waren al weer verloren.) - de ontvoering is belangrijk want het is het begin van alle gebeurtenissen die volgen en het gesprek tussen Jeanne en Bernard werd uiteindelijk de oorzaak van Isabelles noodplan (een zelfmoord spelen). Deze gebeurtenis spreekt mij ook het meest aan, want daar achter kun je wel wat gevoelens merken. De enige die ik echt goed beschreven vind zijn gevoelens van Jeanne toen zij over Isabelles leugens gehoord had. Hoe ze door de regen liep in de bossen om weg van alles te zijn en aan de ontstaande situatie te wennen ... Maar nog steeds vind ik het hele boek niet goed beschreven (een goede passage maakt van een boek geen bestseller), veel te afgekort en oppervlakkig, met bijna geen gevoelens daarbij, alleen maar de "naakte waarheid". De gebeurtenissen zijn wel belangrijk, want ze zijn oorzaken van het volgende gedrag van personages, het is altijd "... als dit maar niet gebeurt was, dan ...". Eigenlijk vind ik het onwaarschijnlijk dat als je iemand wilt ontvoeren, je gebruik maakt van honden. Verder denk ik nog dat je lelijkheid niet zo`n grote invloed op jou en op mensen om je heen kan hebben, dat ligt meer aan hoe je het aanpakt en hoe je je gedraagt. Jeanne ging alleen wonen, alleen leven en zij maakte het gewoon voor zichzelf slecht. Als zij wat meer met mensen om zou gaan - volgens mij zal het nooit gebeuren dat mensen niet graag met jou praten allen maar omdat je er niet zo mooi uitziet. Het lijk alsof ze haar negeerden omdat zij lelijk was, maar door je uiterlijk heeft niemand het recht om jou zielig vinden. Dit is meer een fout in de beschrijving, of misschien heb ik een andere mening dan Tessa de Loo ... Het hele boek had mij wel aan het denken gezet (een goed punt dus), want ik vond dat best wel zielig voor Jeanne en ik houd niet van zulk soort boeken. Dit probleem heeft veel te maken met personages dus laat mij lekker doorgaan.



Ik denk dat de schrijfster van plan was om van Isabelle de hoofdpersoon te maken, maar op zich vind ik dat het boek meer om Jeanne gaat. Isabelle is eigenlijk alleen maar een gemak waardoor je de situatie van Jeanne beter kunt bekijken. Het is waar dat Isabelle de ontvoerde is en op het einde is ze weer gevonden, maar er is veel meer aandacht aan Jeanne besteed dus dan begin je pas over haar denken en kom je op het idee dat Isabelle misschien helemaal niet zo erg belangrijk is. Die gebeurtenissen gaan wel om haar, maar je merkt niet hoe ze zich voelde, of ze onrustig of bang was enz. ... dat vind ik heel jammer, want gevoelens van een van de twee belangrijkste personen wilde ik in zo`n boek niet missen. Andere karakterschappen van de personages zijn wel goed beschreven, maar het is altijd te extreem - als Jeanne zielig is, dan is ze echt alleen maar zielig en kan ze geen andere eigenschap hebben. Zo is het ook bij Bernard, volgens mij kan hij niet als een redder van Isabelle denken dat zij nu alleenmaar zijn eigendom is (aan het begin van het boek is hij als een mens vol met tolerantie en begrip voor anderen voorgesteld, maar zijn gedrag is bij die gebeurtenis helemaal tegengesteld ) en zij reageert niet hoe het volgens hem moet. Dat is toch onzin, ik ken niemand die zulke eigenschappen heeft. Er is geen een mens op aarde geboren die alleen maar goede of slechte eigenschappen heeft, dus die personages zouden waarschijnlijk echt niet kunnen leven. De schrijfster heeft bij elke personage een karakterschap uitgekozen en die had ze wel beschreven, maar iedereen heeft toch meer dan een eigenschap!! Het karakter van personen moet wel goed beschreven zijn, pas dan kun je begrijpen waarom hij of zij dit en dat heeft gedaan, want het gedrag van mensen is de basis van alle gebeurtenissen. Je hebt zeker een ander karakter dan die personages en je zou waarschijnlijk anders reageren, dus om te begrijpen "waarom" moet je je eerst kunnen voorstellen hoe die personages zich voelden en wat voor hun normaal was. Het boek had wel invloed op mij want ik moest er heel veel nadenken. Er zijn eigenlijk twee kanten: de slechte, dat is Jeanne met slechte eigenschappen (een klassieke tegenspeler) en de tweede is Isabelle, een ster. Daar tussen is nog Bernard. Ik vind dat de schrijfster hem ook niet goed bedacht heeft: hij had zijn hele leven over Isabelle gedroomd, over haar geweldige geest en zij was voor hem als een symbool van al het goede op de wereld. Hij had haar gered en hij wilde Jeanne laten straffen, maar omdat Isabelle Jeanne niet wilde aangeven (zij had Jeanne wel begrepen en had begrip voor haar gedrag gekregen) had ie meteen zijn mening over Isabelle veranderd. Maar ik vind het juist goed dat zij Jeanne had begrepen, dat was toch menselijk en aardig ... Ik kan me niet in iemand uit het boek verplaatsen, en die redenen zijn heel simpel en ik heb het al uitgelegd - die personages die Tessa de Loo heeft gebruik zijn onmenselijk. Veel mensen kunnen zeggen dat Isabelle wel sympathiek is, maar ik vind dat niet. Om over iemand een mening te hebben moet je hem eerst goed begrijpen, dan kun je pas zeggen of hij wel of niet sympathiek is, maar daarvoor is het boek te kort. Sommige reacties van de personages kun je wel voorspelen, bijvoorbeeld die van Jeanne zijn wel duidelijk (haar eigenschappen en gevoelens zijn de enige die ik goed beschreven vind, dus daardoor kan ik haar reacties wel verwachten.), maar hoe Bernard reageerde toen hij Isabelle vond had ik echt niet verwacht. Als lezer vind ik het nodig om door het boek benieuwd te worden, als je alles kunt voorspelen, is het voor mij een saai boek dus ga ik het niet lezen. Daarom heb ik ook zo weinig meisjesromans gelezen, die zijn precies zoals dit geval.



Het verhaal loopt chronologisch van de verdwijning door gesprekken van Isabelle en Jeanne, de opsporingsactie van Bernard, tot het toneelstuk met het opgehangen. Sommige stukken zijn wel een beetje spannend, bijvoorbeeld hoe Isabelle zich heeft opgehangen - het zit niet in de goede context, want op een bladzijde zit ze model voor Jeanne en op de volgende bladzijde is ze door Jeanne hangend aan het plafond gevonden - dus een situatie die je niet had verwacht maakt het wel spannend, of beter gezegd: je zit in een shock (maar ik denk dat het door een slechte compositie is gekomen en niet omdat Tessa de Loo dat zo wilde schrijven). Er zijn niet zo veel terugblikken in dit boek, maar het is wel genoeg - zo`n dun boekje kun je niet vol met hun hebben, dan word het niks. De magie van terugblikken ligt op een precies gestelde hoeveelheid en is weg als je hun te veel gebruikt. De grootste onduidelijkheid op het einde is waar Jeanne is gebleven, of ze misschien is doodgegaan (of ging ze alleen verhuizen zonder iets aan anderen te zeggen?) ... dat kun je jezelf afvragen, maar ik vind het op zich wel fijn, het maakt van het boek een boek, anders was het alleen iets als een samenvatting. Ik denk dat sommige mensen dit een saai boek kunnen vinden, eigenlijk de enige reden waarom ik niet bij hun hoor is dat ik er heel veel over kon nadenken, daarmee was ik heel lang bezig - ik vind het geen leuk of goed boek (dat is alleen mijn mening en hier probeer ik uit te leggen waarom ik denk zoals ik denk.) maar als het mij aan het denken zet, had het toch wel zin om door mij gelezen te worden.



Het taalgebruik vind ik op zich heel makkelijk (zelfs ik begreep bijna alles!), maar eigenlijk kan ik het niet zo goed zeggen. Als er iets is misgegaan, merk ik het toch waarschijnlijk niet. Beschrijvingen en dialogen passen goed bij elkaar en zijn er in een goede hoeveelheid.



Voor mij had dit boek zin want het zet mij aan denken. Als dat niet was gebeurt vond ik het helemaal geen leuk boek, het is te kort en oppervlakkig, personages zijn onpersoonlijk en onmenselijk ... Ik moest denken aan mensen die misschien ook zulke problemen hebben, over die mensen die zichzelf niet mooi genoeg vinden. En wat voor een invloed dit feit op zijn gedrag en op zijn leven kan hebben. Kort gezegd, het boek zelf vind ik niet zo goed gelukt (als ik het had geweten, had ik het waarschijnlijk niet gelezen - niemand zegt je hoe diep je moet denken, alleen "het was niet leuk"en klaar), maar de uitwerking die het op mij heeft maakt van het verhaal wel iets om te lezen.



Verdiepingsopdracht



*Ik dacht dat er meer psychologie en meer details in het boek zouden zitten, dat verwacht ik van elke boek dat ik aan het lezen ben. Ik vind boeken die niks zeggen saai en dan ga ik ze niet lezen. Ik hoopte dat het boek mij aan zou grijpen en ik het in een adem zou lezen.

*Mijn verwachtingen zijn op een punt wel uitgekomen en dat is het nadenken. Uiteindelijk vond ik het wel goed dat ik dit boek gelezen heb. Het is ook waar dat ik las het van het begin tot het einde, maar toch was ik niet zo overtuigd, ik deed het meer omdat het moest en ik mag het niet graag als ik van een boek een stuk lees, dan neem ik even pauze (en vergeet ik lekker alles) en dan ga ik weer door. Mijn emoties zijn dan niet zo spontaan en hoe kun je dan "uitgewerkt persoonlijk reageren" ... ?

*Natuurlijk is er een verband tussen het uitgekomen van mijn verwachtingen en mijn oordeel. Als je iets van een boek verwacht en het komt niet uit, word je er wel een beetje ontevreden van. Mijn verwachtingen zijn niet helemaal uitgekomen, dit is van bijna alle kanten een zwak boek (vind ik), dus hoe kan ik dan zeggen dat mijn oordeel positief is? Het boek is niet goed aan de technische kant, maar de uitwerking die het op mij had was wel voldoende.

*Het boek bevat veel te weinig open plekken, dus het zijn meer samenvattingen van een verhaal dan een echt verhaal (dat voor lezers bedoelt is), maar dat had ik al gezegd. Het is te oppervlakkig en kort, het lijkt alsof Tessa de Loo geen tijd of zin had om dit boek een beetje spannend te maken. Zij had het te realistisch geschreven, bijna geen terugblikken, open plekken enz. ...

*Zoals ik al zei, zijn er heel weinig open plekken en als ze er wel zijn, zijn ze echt onbelangrijk . Het enige wat je mee kunt tellen is het begin, waar werd gezegd hoe Jeanne Isabelle heeft ontvoerd en wat later begint Jeanne te vertellen over haar leven en eenzaamheid, je krijgt een kans om haar jaloersheid te begrijpen. Vervolgens nog op het einde - Jeanne loopt weg nadat ze merkt dat Isabelle zich heeft opgehangen en je kunt alleen maar raden waarheen ze ging of wat er met haar gebeurt is.

*Er waren geen spanningsbogen.

*Het boek vind ik op zich niet zo erg spannend, het zou beter geschreven kunnen worden. Er zijn twee dingen die een boek spannend maken: het taalgebruik en het verhaal. Het taalgebruik was voor mij geen problemen, het was makkelijk en zonder spanningen. En het verhaal? Dat was veel te simpel (ik weet niet hoe het de schrijfster gelukt is, want het thema is eigenlijk wel spannend, of beter gezegd zou wel spannend zijn, dus het lag aan de uitwerking van de schrijfster.), het enige dat in het boek is gebeurt was het ontvoeren, het gesprek tussen Jeanne en Bernard en het toneelstuk van Isabelle. Ook als de gebeurtenissen zelf niet spannend zijn, kun je toch wat meer flashbacks en een beetje onduidelijkheden daarbij schrijven om de tekst voor de lezers aantrekkelijk te maken.

*De enige manipulatietechniek die de schrijfster gebruikt is het overschakelen op een andere verhaallijn, er zijn hoofdstukken die over Isabelle en Jeanne (hun samenleven) gaan en daarna krijg je een hoofdstuk dat alleen over Bernard gaat en heeft eigenlijk niks met het andere te maken.

*De schrijfster heeft het verhaal met een open einde gesloten (of dus eigenlijk niet gesloten ...) - het is waar dat Isabelle wel is gevonden en je leest nog hoe ze straks gaat trouwen en een nieuwe filmrol gaat spelen, Bernard raakt "de zin van zijn leven" kwijt en heeft een tekort aan motivatie om verder te leven, maar waar is Jeanne gebleven?? Dit kun je je voor altijd blijven afvragen. Ik kan wel zeggen dat ik met het einde tevreden ben, of beter: ik heb er niks tegen. Alweer had ik het verwacht, maar dat is iets anders.

*Het boek is wel fictie (het lijkt mij meer op een samenvatting maar toch zijn er dingen die niet objectief zijn, de schrijfster heeft wel zelf iets bedacht. Sommige gebeurtenissen zouden waarschijnlijk niet in het echt gebeuren en er zijn personages waarbij het niet waarschijnlijk is dat ze in het echt voorkomen), proza en lectuur.



Evaluatie



Ik vind het best wel moeilijk om een beoordeling te geven. Het boek zelf is niet zo goed gelukt, maar uit eindelijk kan het iemand aan het denken zetten (ik ben een levend voorbeeld daarvan) ... nu hangt het af van wat je van zo'n boek verwacht: voor als je alleenmaar wilt genieten, is het een slecht boek, want het is niet zo erg leuk. Als je ook wilt nadenken en je dan pas zegt dat het wel zin had om te gaan lezen, kun je toch wel een beetje tevreden zijn. Mijn persoonlijke reactie is na de verdiepingsopdracht niet veranderd, omdat ik al genoeg tijd heb gehad om er over na te denken dus het was eigenlijk alleen de vraag om het (mijn meningen en ideeën) op papier te zetten. Ik ben wel tevreden met het uitvoeren van de beschrijving; eerlijk gezegd ben ik heel trots op mezelf want het kost heel veel tijd en energie om zoiets te kunnen schrijven (zo dat anderen ook snappen wat ik bedoel) en dan nog de moeite die ik met de taal heb... En hetzelfde geld ook voor de verdiepingsopdracht - bij mij gaat het niet alleen om het weten over hoe het moet, dat kan ik al van mijn vorige school, maar om het in het Nederlands op te schrijven. Het lezen van het boek viel wel mee, ik snap zelf niet waarom want het boek vind ik op zich wel saai en het boeit me bijna niet... Misschien is het doordat het in een andere taal geschreven is, of gewoon omdat ik dolgraag boeken lees... Het boek is heel simpel dus er waren geen problemen met het lezen of begrijpen van de tekst. De opdrachten vond ik best wel moeilijk, want ik heb (en zal ik waarschijnlijk altijd hebben) nog steeds problemen met de taal - ik ben geen Nederlander dus de grootste problemen komen niet door de opdrachten maar door hoe je dat in het Nederlands in moet leveren... Als het in mijn eigen taal is, vind ik het niet zo moeilijk en kostte het me waarschijnlijk niet zoveel tijd. De volgende keer probeer ik wat vroeger met de opdracht te beginnen, want dan heb ik straks niet zo veel haast om het af te krijgen, dat hoop ik tenminste.

Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen