Boekverslag : Renate Dorrenstein - Want Dit Is Mijn Lichaam
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1698 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1698 woorden.
1 A Renate Dorrenstein
B Want dit is mijn lichaam
Uitgeverij Contact
1997
94 pagina’s
(1997, Nederland)
C Roman
2 A Ik gekozen op aanraden van een vriend, die vond dit een leuk boek en beveelde het me
aan.
B Het begin van het boek is erg goed vind ik want je komt erg makkelijk in het verhaal en
het is goed te begrijpen.
3 A Samenvatting:
Job en Maria Olson wonen in Oude brug, een gehucht in Noord-Holland. Job is
een wereldberoemde schilder. Zijn schilderijen hangen in bekende musea over
de hele wereld. Maria, zijn dochter, is zijn enige model en zijn
kunstwerken heten de Maria's.
Nu zijn ze bezig met Maria's wereld. Maria is vijfenveertig jaar oud en is
mank aan haar ene been. Job heeft haar haar hele leven bij zich gehouden.
Niet alleen vanwege dat poseren, maar ook omdat zij een van zijn enige
herinneringen van zijn vrouw is, die overleed toen Maria tien jaar oud was.
Job gaat trouwen met Felicity, een veertig jaar jongere vrouw. Zij had
Maria's dochter, Job's kleinkind, kunnen zijn. Job is een heel erg norse
man. Hij wil dat iedereen doet wat hij zegt en dult geen tegenspraak. Het
lijkt of hij geen gevoelens heeft.
Maria heeft een zoon, Casper Olson. Cas is getrouwd met Xandra. Xandra is
zwanger en ze weten dat het een jongen wordt. Ze gaan hem J.O. (Jason
Olson) noemen. Voor Xandra's verjaardag krijgt ze van Cas een nieuwe neus.
Na Jason's geboorte willen ze een meisje en dan nieuwe borsten voor Xandra.
Maria's world schiet niet erg op. Job kan zich niet concentreren en Maria
wordt er een beetje moe van dat ze altijd maar moet poseren en bednkt dat
ze iets beters wil met haar leven ondanks haar handicap.
Felicity is erg onzeker over haar relatie met Job. Ze vindt het vervelend
dat Maria nog steeds in huis woont en dat Job zoveel met haar bezig is
vanwege zijn schilderijen. Ook vindt Felicity het vervelend dat Claudia,
Job's ex-vrouw, in de achtertuin is begraven.
Op een dag ontdekt de loodgieter, die het fonteintje moet maken, dat er een
stoffelijk overschot in de achtertuin begraven ligt. Hij meldt het en
Claudia moet alsnog gecremeerd worden. Job gooit het as uit de urn in de
achtertuin.
Felicity is vaak bezig het Job naar zijn zin te maken. Ze is bijna altijd
in de keuken bezig om thee of iets anders voor hem te maken. Maria probeert
zoveel mogelijk mee te helpen, maar wordt vaak weer door Job naar zijn
atelier gesleept.
Ondertussen gaan Cas en Felicity weleens joggen. Xandra is erg jaloers. Al
helemaal omdat Cas haar niet steunt tijdens haar zwangerschap. Ook luistert
hij niet naar haar als ze zegt dat hij minder moet eten, want Cas is erg
dik en wel naar Felicity als zij voorstelt om te gaan joggen.
Maria besluit dat ze rijlessen wil nemen om toch zelf iets te kunnen en
niet contact afhankelijk hoeft te zijn van haar vader. Bij een van de
lessen ziet ze Cas lopen aan de andere kant van de straat en gaat veel
nadenken over het verleden. Ze raakt zo afgeleid van de weg dat ze een
ongeluk krijgt.
Maria heeft een paar ribben gebroken. Als ze thuis herstelt, ligt ze in een
kamer die tegenover het atelier staat. Als ze het gordijn opendoet kan ze
dus het atelier inkijken. Felicity poseert nu voor Job. Naakt.
Op een dag wordt Job erg boos op Felicity tijdens het poseren. Zij begon
namelijk weer te praten over het loslaten van Maria en dat ze, zodra ze
hersteld is, misschien toch beter het huis uit kan. Job wordt boos, want
hij wil deze discussie niet weer voeren, en begint met spullen te gooien.
Maria ziet alles vanuit haar kamer en belt naar het atelier om te zeggen
dat ze dorst heeft, maar in werkelijkheid belt ze om te zorgen dat haar
vader Felicity niks aan zal doen, want zij kent zijn agressie.
In de tijd dat Job water haalt en naar haar kamer loopt, ziet Maria dat Cas
naar het atelier is gegaan en Felicity troost, die nog naakt in een hoekje
is gedoken. Ineens beginnen de twee te zoenen en Cas doet de knoopjes van
zijn bloes open.
Dan komt Job binnen. Maria doet snel de gordijnen dicht. Opeens begint het
keihard te regenen. Dan wordt het minder. Maria maakt een paar opmerkingen
over het poseren van Felicity en Job wordt woest op haar omdat de
opmerkingen in zijn ogen kritiek is. Maria wordt ook boos en vraagt dus of
hij even de gordijnen open wil doen om te kijken of het nog regent. Hij
kijkt naar buiten en doet de gordijnen dan snel weer dicht. Hij gaat op het
bed zitten en is erg verdrietig.
B 1 Typerend voor de schrijver
2 Het boek speelt zich af in de huidige tijd omdat men al over computers en internet
beschikt. Het boek is verdeeld in drie perioden: april, augustus en december. Het hele
verhaal speelt zich dus af over een tijd van ongeveer 10 maanden. Het internet bestaat
ook dus het is verhaal is zeker niet van 20 jaar geleden maar eerder.
Het verhaal speelt zich voornamelijk af in het huis van Job Olson en Maria,
die aan een ringvaart staat die een Noord-Hollandse polder omsluit. Af en
toe komen er ook andere plaatsen voor in het verhaal, bijvoorbeeld in het
huis van Cas en Xandra Olson, de rijlessen van Maria (op verschillende
plaatsen in het dorp waar ze wonen, Oude Brug) of het crematorium.
3 Maria
Job Olsen
Felicity
Cas Olsen
Xandra Olson
Claudia Olsen
4 Het speelt zich voornamelijk af thuis bij Job Olsen. Later in het verhaal gaat Maria
rijlessen nemen. Ook speelt het soms in het huis van Cas en Xandra Olsen.
5 Het is een auctoriaal verhaal.
C 1 Het boek gaat over de overtuiging dat de mens zijn eigen maker is. Job denk dat hij
meester is over alles en iedereen. Felicity, zijn vrouw, en Maria, zijn dochter, zijn dat
op een gegeven moment beu en laten dat ieder op hun eigen manier merken. Ze zijn
tenslotte niet geboren om job te dienen of zoiets. Iedereen is anders en heeft zijn eigen
waarde. Elk mens is anders en leeft op zijn eigen manier, hoe ze het zelf willen.
2 Op het moment dat Maria rijlessen gaat nemen om zelfstandiger te worden en aan het
einde van het boek als Felicity verdrietig is.
3 Het boek gaat over het veranderen van het lichaam en de geest, het plannen van dingen,
zoals de neus veranderen, het beslissen of je een jongetje of een meisje wilt, enz. De
hoofdpersoon van het boek heeft een kwaal die niet te genezen is. Alles kan, behalve de
kwaal genezen.
Het boek gaat in op het veranderingsproces van de hoofdpersoon die baas wordt over
haar eigen lichaam en onder meer durft te zeggen: “Nee, ik poseer niet meer voor jou,
want dit is mijn lichaam.”
D 1 1997
2 Renate Maria Dorrestein is geboren op 25 januari 1954 te Amsterdam. Haar vader was
advocaat en haar moeder een voormalig onderwijzeres. Ze had 2 zusjes en 1 broertje.
Renate Dorrestein schreef al op de lagere school. Ze haalde haar gymnasiumdiploma,
en ging niet verder studeren. Ze ging werken bij uitgeverij Spaarnestad. Op 18-jarige
leeftijd was ze al verslaggever voor “Panorama”. Hier werkte ze vier jaar in vaste
dienst en nog enkele jaren als freelance. Voor de jonge Renate, die zich sterk
aangesproken voelde door het toen opkomende feminisme, vormde de redactie van het
blad geen ideale werkomgeving. Ze was beter op haar plaats bij het feministische blad
“Opzij”, waarvan ze later redactrice werd. In 1981 pleegt haar zusje (toen 20 jaar)
zelfmoord.
In 1983 schreef ze haar eerste roman Buitenstaanders. Jarenlang heeft ze tevergeefs
geprobeerd haar boeken gepubliceerd te krijgen, maar met Buitenstaanders vestigde ze
zich op slag als meest fantasierijke Nederlandse auteur van dat moment. Ze kreeg veel
goede reacties op haar wonderlijke, verrassende roman, waarin een normaal gezin op
vakantie geconfronteerd wordt met enkele krankzinnigen die, bij wijze van experiment,
zelfstandig woonden. De scheidingslijn tussen gek en normaal valt weg en de
normaliteit valt lelijk tegen.
Ze lijdt sinds acht jaar aan de ziekte ME (chronisch vermoeidheidssyndroom). Het
veroordeelde haar leven tot “het leven van een dweil” zoals ze zelf gezegd heeft. Zelf
zegt ze dat als je het over de jaren heen bekijkt ze wel vooruit is gegaan. Ze kan nu vijf
uur per dag actief zijn en is over de meeste allergieën heen. Ze weet niet wat het
vooruitzicht is, maar hoopt dat haar ziekte over zal gaan.
3 Het is uit de huidige tijd omdat men over computers en internet beschikt.
4 Het is typerend voor de schrijver omdat zij vaak een beetje absurde dingen schrijft ze
heeft een rijke fantasie en in elk van haar boeken zit wel een beetje boosaardigheid
zodat een boek spannend is.
5 Het is typerend voor de tyijd omdat je tegenwoordig over vanalles kunt schrijven en er
nu geen echte schrijfstijl overheerst.
4 1 Ik lees graag spannende verhalen omdat ik dan ook een boek echt blijf lezen, dat had dit
boek minder.
2 Het stuk waarin het lijk van Claudia word opgegraven, iedereen is er heel kalm onder
over wat er gebeurt behalve Felicity die vind het harstikke eng.
3 Als een verhaal saai is vind ik het niet leuk om te lezen, dit boek was niet saai maar ik
heb wel eens leukere boeken gelezen.
4 Nee
5 Deze situatie kan in het echt voorkomen maar het zijn wel extreme dingen wat
hier spelen bijvoorbeeld het leeftijdsverschil van 40 jaar of het begraven van je
overleden vrouw in de tuin.
6 Het taalgebruik is niet ingewikkeld er wordt af en toe een woord gebruikt dat men
nu niet zo snel meer zou zeggen maar dat is ook alles.
7 Ik vond het een aardig boek om te lezen en zou het wel aan andere aanbevelen.
8 Ja omdat het goed te lezen is als je kijkt naar taalgebruik, zinsbouw enzo. Het verhaal
zelf is ook leuk om te lezen hoewel soms erg extreem.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen