Boekverslag : Reinhold Ziegler - Version 5 Punkt 12
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1167 woorden.

Schrijver

Reinhold Ziegler



Titel

Version 5 Punkt 12



Aantal bladzijden

183



Genre

Science Fiction



Inhoud

-De hoofdpersoon is: Tubor Both, wiens leven verandert door de druk van een economische crisis.

-De bijpersonen zijn: Chris, een oude vrouw die vroeger computerdeskundige is geweest en nu eenzaam is. Nuala, de vriendin van Tubor, een Ierse vrouw die terugverlangt naar haar geboorteland. Brein, Tubor’s afdelingschef, die Tubor alles over MUSIC vertelt. Sara, een vriendin van Tubor, die van haar man wegloopt. Tubor’s moeder, die zich van de wereld afkeert. Roman Both, Tubor’s computerverslaafde oom.

-Het verhaal speelt zich af in München, bij oom Ro thuis, in het huis van Tubor en Nuala, in Wohnwiesen, in Tubor’s huis en in Chris’ huis , in Ierland bij de Dingle-Bay en het hele verhaal wordt verteld in Tubor’s gevangeniscel.

-Het verhaal speelt zich af gedurende enkele jaren aan het begin van de eenentwintigste eeuw.

-Het boek gaat over Tubor Both. In het begin van het verhaal woont hij nog bij zijn moeder thuis. Op de oudejaarsnacht voor het begin van 2000 loopt hij weg bij zijn moeder, omdat hij boos op haar is omdat zij te moe is om nog iets te willen met haar leven. Hij gaat dan bij zijn oom Roman wonen. Die woont helemaal alleen en is de hele dag bezig met zijn computers. Hij is daar erg goed in. Ondanks dat Ro een beetje wereldvreemd is, ontstaat er toch een goede relatie tussen Tubor en Ro. Ro helpt Tubor om zijn vader te vinden, maar Tubor wil geen contact meer met zijn vader. In de tijd dat Tubor bij Ro woont, komt hij ook zijn grote liefde tegen; Nuala. Zij komt uit Ierland. Tubor en Nuala gaan samenwonen en hebben het een poos heel goed met elkaar. Maar dan komt er een grote economische crisis, waardoor Tubor zijn baan kwijtraakt. Er wordt hem een baan angeboden in Wohnwiesen, een nieuw soort stad. Alles wordt daar geregeld met computers, je kunt alles kopen en bijvoorbeeld je huisdeur openen met een speciale pi-kaart met je eigen nummer. Tubor wil, nadat hij de stad in Virtual Reality heeft bekeken, er graag wonen. Nuala weigert echter om mee te gaan. Dan gaat Tubor alleen. Hij krijgt een volautomatisch éénpersoonsappartement. Eerst werkt hij bij een bedrijf dat Macron heet, maar hij wil graag een andere baan. Dan solliciteert hij bij een bedrijf dat DaZe heet, DatenZentrum. Daar wordt hij aangenomen. Als hij daar komt werken, wordt hij ingewerkt door Brein, de afdelingschef. Het rare is dat eigenlijk niemand op de afdeling werkt, ze doen de hele dag computerspelletjes en voeren af en toe een paar gegevens in in tabellen. Ook is het vreemd dat ze allemaal op elkaar lijken. Als Tubor contact opneemt met Ro, praat die over compucratie en computerklonen. Dat zet Tubor aan het denken. Hij vraagt het na bij Brein en die vertelt hem dat alle gegevens van de mensen in Wohnwiesen, namelijk elke keer dat ze hun pi-kaart gebruiken, worden opgevangen door DaZe, in het MUSIC-programma. Zij vullen die gegevens in in statistieken. Iedereen heeft dus een bepaalde waarde in een bepaalde statistiek. Op grond van die statistieken wordt men uitgekozen voor een bepaalde baan, krijgt men passende reclame op t.v. enzovoorts. Dit benauwt Tubor erg. Ondertussen heeft hij in Wohnwiesen ook oude bekenden getroffen; Jens en Sara. Sara en Tubor krijgen een relatie met elkaar. Sara loopt weg van haar man omdat ze zich door hem in de steek gelaten voelt, aangezien hij altijd aan het werk is. Tubor wil niet met haar samenwonen. Later pleegt Jens zelfmoord als hij ook nog eens zijn baan verliest Tubor voelt zich vaak eenzaam en heeft er spijt van dat hij zowel Nuala als Sara heeft laten gaan. Ook maakt hij zich druk over de gebeurtenissen in DaZe. Door al deze zorgen gaat hij steeds meer alcohol drinken. Hij is bang om een alcoholist te worden en gaat naar een site op Internet van een psycholoog. Die raadt hem aan om een vriendin te zoeken. Tubor gaat naar Single-bars, maar dat bevalt hem niet. Als hij zijn probleem aan Brein vertelt, zoekt die voor hem in het MUSIC-programma op grond van de statistieken een lijst van vrouwen die veel overeenkomsten hebben met Tubor. Bovenaan staat Chris, een vrouw van 68. Volgens Brein is dat vreemd, mensen die zoveel in leeftijd verschillen hebben nooit zo’n grote overeenkomst. Ook op de lijst staat Lydia, met wie Tubor een paar keer contact opneemt. Zij wil geen relatie met Tubor, want haar baby is ernstig ziek. Chris blijft ondertussen maar in Tubor’s hoofd hangen . Hij belt haar op en ze spreken met elkaar af. Het blijkt dat Chris eigenlijk de grondlegger is geweest voor het MUSIC-programma. Ze kan nog steeds erg goed met computers overweg, ze heeft bijvoorbeeld haar persoonsgegevens veranderd en zich zo per ongeluk de perfecte vrouw voor Tubor gemaakt in het MUSIC-programma. Chris en Tubor vinden in elkaar geestverwanten: ze zijn beiden eenzaam en ontevreden met de bestaande situatie in Wohnwiesen. Chris ontwerpt een Virtual Reality spel waarbij het doel is Wohnwiesen te bevrijden van het juk van de compucratie. Dit spel brengt hen op het idee om dit ook in het echt te gaan doen. Als Tubor dit plan uitvoert, valt eerst daadwerkelijk even de stroom uit en Tubor denkt dat het gelukt is. Een poosje later gaat de stroom overal weer aan. Tubor gaat naar Chris’ huis en die vertelt hem dat er een nieuw programma was ontwikkelt waar zij niks van wist en die ervoor zorgde dat de stroom weer terugkwam en de gegevens in MUSIC bewaard bleven. De regering komt erachter dat Chris en Tubor het hebben gedaan en ze vluchten naar Ierland, naar Nuala. Tubor trouwt met Nuala en ze krijgen kinderen. Na Chris’ dood wordt hij dan uiteindelijk toch opgespoord en gevangengenomen. Hij vertelt het hele verhaal in de gevangenis, tijdens wat een vriendschappelijk gesprek lijkt te zijn maar uiteindelijk een verhoor blijkt te zijn.

-Version 5 Punkt 12 is het nieuwe programma dat ervoor heeft gezorgd dat het plan van Tubor en Chris mislukt is.



Beoordeling

Het is een behoorlijk moeilijk boek. Er gebeuren zoveel dingen en er spelen zich zoveel verhalen door elkaar af dat je nogal gauw de draad kwijt bent en niet meer weet wat nou waarmee te maken heeft. Dit boek viel bij mij wel in de smaak, ik ben dol op science fiction. Daarom weet ik ook dat dit niet echt een origineel onderwerp is, ik heb al wel tien boeken gelezen die over een eenzaam iemand in een gecomputeriseerde stad gingen. Ik moet zeggen dat dit een van de leukere soorten is, de sfeer is niet zo bedrukkend, dat staat me altijd tegen. De schrijver heeft zich vooral gericht op de gebeurtenissen en niet zozeer op het innerlijk van Tubor. Daardoor is het boek wat ‘vol’, er gebeurt wat te veel. Maar het boek is leuk om te lezen en het zet je wel aan het denken over sommige ontwikkelingen in onze maatschappij.
Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen