Boekverslag : Peter Verhelst - Zwellend Fruit
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 523 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 523 woorden.
Het boek Zwellend fruit van Peter Verhelst gaat over een 'mythisch' gezin, bestaande uit man, vrouw en drie kinderen. De man Agamemnon, de jongen die het bloed door zijn aders voelt stromen en een uitstekende jager die de dieren lijkt aan te trekken als een magneet. Hij leeft als het ware als een dier in het bos. Totdat hij de onaanraakbare Klytaemnestra ontmoet, waarvoor de jongens ontvlammen in onmachtige liefde en de meisjes in blinde jaloezie. Zij heeft een huid zo zacht als antilopenleer. Hun eerste dochter, Iphiginea, haar benen waren even dun als die van een hertenjong en even onhandig en sierlijk sprong ze in de tuin rond. Zij kon ook met de dieren praten. Hun eerst zoon, Orestes, was voortdurend bezig met een verhaal te vertellen. Hij is begonnen zo snel hij kon praten en zelfs ’s nachts kun je hem horen. Maar wanneer je hem een vraag stelt dan duurt het heel lang voor je er iets uit krijgt of hij antwoord niet. Over hun laatste dochter, Elektra, word er niet veel gezegd. Alleen in het nawoord krijgen we een beeld van een meisje met een gemetste muur rond haar.
Het boek begint met een sprookjesvuurwerk dat op aarde inslaat als een meteorenregen. Dit is het begin van een raar meeslepend verhaal dat vele sprongen maakt. Zowel qua vertelstandpunt, plaats, als personage. Vele situaties worden vanuit meerdere ogen verteld en vaak anders beleeft. Zo wordt de ontmoeting tussen Agamemnon en Klytaemnestra vanuit beide hun ogen bekeken en dit is heel goed want zo kom je veel van de personages te weten.
Ook merk je dat de liefde tussen Agamemnon en Klytaemnestra al snel in afgunst en eenzaamheid ontaardt doordat de kinderen er zijn gekomen en Klytaemnestra niet meer alleen aandacht heeft voor Agamemnon. Zij keert haar ogen naar binnen en verschuift haar liefde naar haar kinderen; hij ziet zijn droom van Klytaemnestra verdrongen door die van de onbereikbare Helena. Iphiginea mag dan wel door haar vader (ongewild?) de dood ingedreven worden, in het algemeen speelt de gewelddadigheid zich in deze sprookjesroman vooral onderhuids af. Het gezin verwordt tot een beklemmende staat van beleg; een gesloten huis, waarbij incest en moord gesuggereerd worden. Herkenning en bevreemding, haat en liefde, maar vooral de onmogelijkheid van het absolute verlangen krijgt hier vorm.
Het boek is weer een duidelijk voorbeeld van Verhelst zijn schrijfwijze. De sprookjes zoals Verhelst ze schrijft, zijn op vele manieren te lezen en te interpreteren, waardoor ze meestal aan inhoud winnen. Soms gaat Zwellend fruit echter gebukt onder een al te overladen (Freudiaanse en andere) symboliek en lijkt het of de auteur die symbolische machinerie louter tot eigen vermaak in stelling brengt.
De korte, zintuiglijke en poëtische zinnen en het vaste arsenaal aan beelden (mes, bloed, diamanten, spiegels...)die Verhelst heel vaak gebruikt, wordt weer kwistig over de bladzijden uitgesmeerd.
In het laatste hoofdstuk lost Elektra's lichaam alle sprookjes op, waarna de aftelling kan beginnen en alles finaal wordt weggewist: "Tot ten slotte ook die glimlach langzaam langzaam uiterst langzaam / nauwelijks / niet eens meer".
De liefhebbers kunnen andermaal ronddwalen in dit mooi geschreven, beeldrijke, soms bezwerende en meestal fascinerende wereld van sprookjes.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen