Boekverslag : Kader Abdolah - De Reis Van De Lege Flessen
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 2238 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 2238 woorden.
Inleiding
In het begin leek het boek me niks maar aan het eind was het toch wel wat leuker geworden. Het boek bevat te weinig spanning. En bevat niet echt de druk om door te lezen.
Leesverslag
I. Primaire Gegevens.
Auteur: Kader Abdolah
Titel: De reis van de lege flessen
1e Druk: 1997
Aantal Blz.: 156
Leestijd: 4 uur
Dit werk spreekt mij wel/niet aan, omdat het werk was niet echt interessant. Het pakte je niet echt het werk was niet zo spannend dat je er niet meer me kon stoppen
III. Korte Samenvatting.
In het begin maak je kennis met de ‘ik’, genaamd Bolfazl. Hij kreeg een hoekhuis in een dorp aan de IJssel. Zijn buurman heet René. Bofazl wilde heel graag de taal leren Op een dag ontmoet hij een andere buurman. Hij noemde hem Moka Moka. René woonde samen met Moka Moka. Toch had Bolfazl een meisje in het huis gezien. Anderhalf jaar later kwam zijn moeder op bezoek. Later zag ze door het raam bij de buren de twee mannen in het bed liggen. Ze ging meteen bidden.
René en Bofazl zochten elkaar steeds vaker op. Moeder wilde precies weten waar Mekka lag. René had een windwijzer, een haan. Dat deed Bolfazl denken aan de haan van Hassan de Verdwaalde, Hassan die eeuwig verdwaald was. De haan gaf voortaan Mekka aan.
Bolfazl trof de twee mannen aan, keurig aangekleed liggend in bed. Ze waren in slaap gevallen. Ze moesten naar de ex-vrouw van René; Anneke, ze was jarig. De dochter van René, Miranda, verliet het huis. En moeder ging ook weer weg.
Bolfazl zat in de tuin bij René een glas wijn te drinken. Ze praatten over hoe zij hun vrouwen hadden leren kennen. Er stonden na een tijd veel lege flessen op het punt te vertrekken, de reis van de lege flessen.
Moka Moka woonde niet meer bij René. René zat sollicitatiebrieven te schrijven. Bolfazl dacht aan het verhaal van gekke Karim die altijd brieven schreef aan z’n vriendin, die eigenlijk niet bestond, achter de bergen.
René had een baantje voor Bolfazl. Een boer zocht een flinke knecht. Hij moest met een kruiwagen een mesthoop in een kuil, een end verder weg, gooien. Na een week was het werk klaar. De buurman van de boer had ook zo'n berg, en diens buurman ook. Na drie maanden keerde hij terug naar z’n boeken. René bleek niet meer thuis te zijn.
Er hing nog één pruim aan de boom. Als die zou vallen, kwam René niet meer terug. Maar René kwam terug, met grijs lang haar en een baard. Het deed Bolfazl denken aan Djaal die als een grijze zoon van de koning boven op een berg werd achtergelaten. Maar een mythische vogel bracht hem terug. René had een sleutel, maar die wilde niet meer draaien omdat hij verroest was. Terwijl Bolfazl een schuurpapier haalde, sloeg René met z'n blote vuist het glas van de deur stuk. Buren en politie kwamen Bolfazl helpen. En de politie namen René mee.
De verdwijning van René deed hem denken aan z'n vader die ook ooit verdwenen was. Z'n moeder en hij hadden gewacht tot hij terug zou keren. René kwam terug. Hij stond voor z'n schildersezel maar kon niets op het doek krijgen, het idee had hem verlaten. Dat deed Bolfazl denken aan het verhaal van Gasem de Verteller. Die stond altijd verhalen te vertellen, maar op een dag was z'n hoofd leeg, de ziel had hem verlaten. Hij liep naar het water om z'n hoofd te vullen omdat er alleen het suizen van de wind inzat. Golven namen hem mee, zodat de wind hem niet meer kon bereiken.
Was zijn contact veranderd met René? Waarom bekommerde hij zich zo om hem, waarom ging hij er zo vaak heen? Om het proces te volgen, om erachter te komen hoe het zou verlopen als je verbannen bent. Alles riep dat René het huis uit moest. René ging verhuizen.
Het huwelijk van Bolfazl was niet goed meer, eigenlijk was dat zelfs in z'n vaderland al niet meer geweest.
Zijn grootvader woonde in de bergen. In z'n huis was een kelder met lege flessen, al eeuwen. Ze vertelden over de doden en de geheimen van de mannen in het huis die er niet meer waren. Grootvader had er ook zijn lege flessen bijgezet. Binnenkort zou hij er niet meer zijn. Iedere fles vertelde een verhaal van een moord, een verboden relatie, een arrestatie. Toen opa stierf haalde oma alle flessen en wierp ze in de rivier.
Bolfazl werkte in de blikfabriek. Na z'n werk ging hij naar de bibliotheek om precies om 5 uur naar huis te gaan, net als de andere mannen in de wijk. Hij zag René en kreeg zijn adres alleen verstopte Bofazl het. Hij belde z'n moeder in z'n vaderland, omdat er iets in hem bezig was om de oude herinneringen uit te wissen.
Hij realiseerde zich dat z'n gezin uit elkaar begon te vallen. In z'n vaderland was hij een man met perspectief, hier een zoeker naar kortstondige baantjes.
Hij ging uiteindelijk op bezoek bij René op diens nieuwe adres. Bofazl en René konden niet goed meer met elkaar praten.
Z'n vrouw en z'n zoon waren Bolfazl in het Nederlands ver vooruit. Toen ging de telefoon, de ex van René had zelfmoord gepleegd. In een afscheidskaart had hij haar geschreven dat hij gecremeerd wilde worden en dat alleen zij twee aanwezig mochten zijn. Zelfs z'n dochter was niet welkom.
René had zich voor de trein geworpen. Bolfazl moest hem in opdracht van de politie identificeren. Het hoofd was gruwelijk verminkt. Toch zei hij dat hij hem herkende.
Een vrouw, een landgenote, klopte aan met de vraag of hij de man was die haar zoon het laatst had gezien. Toen moest Bolfazl vertellen dat wel het paspoort, maar niet het lijk klopte. René had een vals paspoort bij zich toen z'n lijk werd gevonden.
De ex van René, kwam op bezoek. Ze vertelde hoe René van haar vervreemdde. Hij lag als een lijk naast haar. Zij ging toen met haar dochter alleen slapen. Later had René helemaal geen vrouw meer nodig, wel een man. Bolfazl begreep de andere dag pas, dat haar komst nodig geweest was om z'n verhaal over René op een rijtje te zetten in zijn hoofd.
Bolfazl werd ontslagen bij de blikfabriek, omdat hij zich niet meer goed kon concentreren. Bolfazl worstelde met het Nederlands. Hij had gewoon willen leven net als alle anderen. Maar het ging niet. De doodgraver had zijn verleden ook in de oven moeten doen en de as in de pot. Zou hij zonder René ook zo intensief met zijn verleden bezig geweest zijn?
Een koude winterse morgen. Een man hakte de pruimenboom om in de tuin van René. Hij pakte ook de windwijzer, de haan, van het dak, omdat er een antenne moest komen. De haan had ook geen functie meer, een verroeste herinnering.
Bolfazl hielp z'n nieuwe buurman met de nieuwe antenne op het dak te plaatsen. Hij heette Jacobus en was zendamateur. Bolfazl wilde ook zo praten tegen onbekenden, je helemaal uiten bij degene die je niet ziet.
Hij had nieuw werk, bij het gemeentelijk depot van dossiers. Z'n vrouw had werk gevonden bij een chocoladefabriek. Ze ging een leven voor zichzelf opbouwen. Zo verloor hij iedere dag iets meer van zijn gezag. Hij zou op een andere manier moeten gaan leven, flexibeler, riskanter. Jacobus was treinmachinist. Had hij misschien René overreden? Van Anneke en de politie had hij gehoord dat de machinist na het ongeval uit de trein was gerend en kilometers verder op de rails was gaan zitten.
Jacobus vulde geleidelijk de lege plek van René op. Toch kon hij geen vriendschap met hem opbouwen.
De vrouw van Jacobus kwam, Mary Rose. Haar vader in Mexico was gestorven. De vrouw van Bolfazl wilde niet met haar praten omdat haar Nederlands dan achteruit zou gaan.
Alles achterlaten was pijnlijk. Eens was er zijn vaderland, eens was er René, eens was er zijn moeder met de koffer, de haan. Mary Rose kwam om samen naar de oude moeder van Jacobus te gaan.
Miranda stuurde een felicitatiekaart naar hem. Zij zocht dus contact met hem. Hij ging naar haar toe in Groningen. Zij verbaasde zich over zijn Nederlands.
Toen ging hij ook naar Anneke en haar nieuwe vriend. Hij voelde zich als iemand die uit een slaap van vijf, zes, zeven jaar ontwaakte, omdat hij de taal een beetje onder de knie kreeg. Hij vertelde aan de vriend het verhaal van de fles en de reis van de lege flessen. Ze dronken oude jenever. De vriend maakte een schilderij van hem, die zich niet verzette. Het was de vlucht, een verlengstuk van de ballingschap.
IV. Verdieping
1. Tijd en Ruimte
Maak een schematische voorstelling van het gebruik van tijd en ruimte in het door jou gelezen werk. Maak daarbij gebruik van de gegevens op blz. 22,23 van LZG
In medias res, Bolfazl komt als asielzoeker naar Nederland en krijgt zijn hoekwoning in een dorp aan de IJssel.
Anderhalf jaar later, de moeder van Bofazl komt hem opzoeken.
Bofazl’s moeder gaat weer weg.
Bofazl denkt aan vroeger.
Een paar dagen later komt René met werk voor Bofazl als knecht op een boerderij.
Bofalz blijft een aantal maanden dit werk doen omdat hij steeds door een nieuwe boer wordt gevraagd.
René is weg uit het huis. René komt terug alleen wordt door de politie meegenomen omdat hij gek geworden is.
Een paar maanden later komt René weer gezond thuis.
René verhuist.
Bofazl denkt aan zijn grootvader.
Bofazl gaat werk zoeken en krijgt werk in een blikfabriek.
Een paar dagen later breken een paar jongeren in, in René’s huis.
Bofazl vindt nieuw werk.
Bofazl bezoekt René.
René pleegt zelfmoord.
Jacobus komt naast Bofazl wonen.
Bofazl bezoekt Miranda en Anneke.
2. Wijze van vertellen
Er is sprake van: een ik-verteller;
Je beleeft de gebeurtenissen door de ogen van de hoofdpersoon. In het werk wordt ook veel gebruik gemaakt van de ik-vorm.
3. Spanning
Maak een grafische voorstelling van de spanningsopbouw in het gelezen boek
4. Thema
Probeer, eventueel m.b.v. secundaire literatuur, in een paar woorden te zeggen waar het boek over gaat. Lees ook blz. 26 van LZG Het verhaal gaat over een vluchteling in Nederland die alle gewoonten van de Nederlanders wil leren kennen. En daarbij veel “problemen” ondervindt.
5. Karakters
Wie zijn de hoofdpersonen en wie de belangrijkste bijpersonen in het boek. Beschrijf van ieder van hen het karakter;
Hoofdperso(o)n(en):
Bolfazl, vluchteling uit Iran, en baseert al z’n verhalen op Perzische verhalen, die in zijn hoofd rondspoken. En probeert zoveel mogelijk van de Nederlanders te weten te komen. Hij is dus een beetje nieuwsgierig.
Bijperso(o)n(en):
René, de buurman van Bolfalz, een kameraad van Bolfalz in zijn wil om Nederlands en de Nederlandse cultuur te leren. René is gescheiden en woont samen met zijn dochter en een vriend. Welke ook samen slapen. Hij si dus homoseksueel. Hij pleegt uiteindelijk zelfmoord door zich voor een trein te gooien
6. Relatie tekst - auteur
Lees eerst blz. 30 uit LZG en voer daarna de volgende opdracht uit:
Zoek informatie over de auteur en vertel dan wat je van zijn/haar opvattingen terugvindt in het gelezen werk:
De schrijver zelf is een vluchteling uit Iran. Net zoals de hoofdpersoon uit het boek. Hij heeft het boek ook geschreven in de traditie van de oude Perzische literatuur. Hij zij ook dat de Nederlanders graag zichzelf willen leren kennen. Tevens is het verhaal gedeeltelijk gebaseerd op zijn eigen belevenissen
7. Relatie tekst – context
Lees eerst blz. 31,32 uit LZG en voer daarna de volgende opdrachten uit:
Verzamel informatie over de kenmerken van de lit. stroming waartoe de schrijver behoort en geef voorbeelden uit het werk van die kenmerken:
De schrijver van het boek heeft een prozaroman geschreven. De verteltijd en vertelde tijd hangen nauw samen. En de pagina’s staan bijna volgeschreven. Het boek bevat maar 1 verhaal. En is dus geen bundel van verschillende verhalen. Andere voorbeelden van schrijvers zijn Mulisch en Annie M.G. Smidt.
V. Het Eindoordeel
Geef hier je oordeel over het werk. Schenk aandacht aan de punten, zoals die staan op blz. 36,37 van LZG
Onderwerp:
Het onderwerp was redelijk origineel. In die zin dat het goed beschreven en zeer realistisch was. Het onderwerp had heel interessant kunnen zijn als er iets meer spanning had gezeten. Het was niet herkenbaar met mezelf, want ik ben geen vluchteling.
Gebeurtenissen:
Ik denk dat de eenzaamheid en de nieuwsgierigheid in dit boek zeer belangrijk zijn. Ze worden ook heel duidelijk naar voren gebracht. De gebeurtenissen hadden net zoals het onderwerp iets meer spanning mogen bedragen maar ze waren wel heel duidelijk.
Personen:
De personages waren zeer realistisch. Je kon je goed inleven hoe de hoofdpersoon maar ook de bijpersoon zich voelde.
Opbouw:
Het verhaal opbouw was heel origineel. Door de hele tijd te verwijzen naar de verschillende verhalen bleef het verhaal nog wel een beetje leuk. De overlappingen en sprongen zijn niet te groot waardoor je goed de loop van het verhaal kan volgen.
Taalgebruik:
De woordkeuze was makkelijk. De woorden en zinnen waren niet te moeilijk gemaakt en daardoor was het boek lekker soepel te lezen. De gebeurtenissen konden wat ruimer omschreven worden maar dan werd het boek waarschijnlijk ook saaier om te lezen.
In totaal helemaal geen slecht boek. Alleen had er iets meer spanning in gemogen om de echte aandacht te houden.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen