Boekverslag : Hildebrand - Camera Obscura
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1171 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1171 woorden.
Samenvatting
Ik heb uit Camera obscura de volgende drie verhalen gelezen: Een onaangenaam mens in de Haarlemmerhout, de familie Stastok en een oude kennis.
Een onaangenaam mens in de Haarlemmerhout.
Het verhaal begint als Hildebrand bericht krijgt van zijn neef Robertus Nurks dat die een dag met hem in de Haarlemmerhout door wilde brengen. Nu is Nurks een nogal onaangenaam mens dus Hildebrand heeft niet veel zin in die dag, zeker niet omdat hij eigenlijk met zijn vriend Boerhave had willen gaan wandelen. Nurks maakt de hele dag door enorm lullige opmerkingen tegen zijn neef, Boerhave en alle andere mensen die ze tegen komen.
Na even thuis gezeten te hebben gaat Hildebrand met zijn beide gasten even een stukje wandelen. Uiteindelijk belanden ze in een café waar Nurks weer het nodige commentaar op mensen levert. Als drie dames muziek gaan maken wordt Nurks extra beledigend, maar na het optreden geeft hij deze dames wel 5 gulden, waaruit blijkt dat Nurks ook een goede kant heeft. Daarna gaan ze met zijn drieën uit eten en ook daar leeft Nurks zich weer helemaal uit. Als Nurks eindelijk naar huis zijn Hildebrand en Boerhave natuurlijk enorm opgelucht en krijgen ze al zin in een wandeling de volgende dag.
De familie Statstok
Hildebrand gaat in dit verhaal op bezoek bij zijn oom, tante en neef Stastok in de plaats D. Als hij aankomt met de diligence wordt hij door een oud mannetje naar het huis van zijn tante en oom gebracht waar ze gezellig even kletsen. Later komt ook Hildebrand’s neef Pieter Stastok thuis en ontmoeten de twee studenten elkaar. De volgende dag laat Pieter Hildebrand de stad zien. Na een korte tour gaan ze in een café biljart spelen totdat ze met een grote groep anderen pot gaan spelen, maar dat was een spel waarvan ik niet veel snapte. Op de derde dag dat Hildebrand bij de familie Stastok is vertelt het oude mannetje, door wie hij van de diligence gehaald was, hoe hem geld, dat hij had bewaard om goed begraven te worden, was afgenomen door de bazen van het diakenhuis, waar hij woont. Hildebrand zorgt ervoor dat hij het terugkrijgt door zijn oom met de regent van het diakenhuis te laten praten. Op een avond komen er een aantal mensen een kopje thee drinken en gezellig de avond doorbrengen. Hildebrand komt er dan achter dat Pieter verliefd is op Koosje, de dochter van een van de bezoekers. De volgende dag stelt Hildebrand voor dat hij met Pieter, Koosje en Pieter’s nicht Christientje gaat roeien. De dag wordt helaas een stuk minder leuk als Dolf en zijn zus Amelie ook meegaan. Dolf is namelijk een nogal vervelend persoon. Als halverwege de dag Pieter uit de boot in het water valt is de dag echt verpest. De volgende dag gaat Hildebrand weer naar huis.
Een oude kennis
In dit verhaal gaat Hendrik Johannes Bruis op bezoek bij een oude studievriend van hem, Dr. Deluw. Als hij bij het huis van Deluw aankomt blijkt daar niemand thuis te zijn. Na even komt de meid thuis van boodschappen doen en zegt dat de dokter Buiten is, in een soort klein vakantiehuisje in een tuin. Bruis wandelt hier dus heen en wordt door een andere meid door de tuin naar het huisje gebracht, waar Deluw zijn kleinste zoontje net aan het straffen is. Deluw sloot zijn zoontje op in het kolenhok en wendt zich tot Bruis. Hij herkent Bruis in eerste instantie niet, maar als Bruis hem met zijn oude bijnaam aanspreekt herinnert hij zich Bruis weer. Na even gepraat te hebben met de dokter wordt hij opgeroepen om bij iemand te komen kijken die niet lekker is. Bruis praat nog even met de vrouw van de dokter en gaat dan weg.
Analyse
Camera obscura is een verhalenbundel uit de tijd van de Romantiek en het combineert deze stroming met de stroming van het realisme die ook in die tijd heerste. Het bestaat uit een aantal vrij korte verhalen die lekker snel te lezen zijn. De titel camera obscura komt niet, zoals bij veel verhalenbundels, van één van de verhalen, maar verwijst naar de voorloper van het fototoestel. Er wordt dus mee bedoeld dat het boek een soort foto’s maakt van de burgerij rond die tijd. Alles wordt dus heel erg precies beschreven en dit is ook het belangrijkste realistische deel van het boek. In het boek komt veel humor voor, meestal nogal zwart. Hildebrand zelf ,die de hoofdpersoon is in de meeste verhalen, is echter niet echt een moppentapper dus de humor komt voornamelijk van andere personages.
Zoals ik al zei hebben de meeste verhalen Hildebrand als hoofdpersoon, hij is dan ikpersoon. Van de verhalen die ik gelezen heb zijn in de familie Stastok en een onaangenaam mens in de Haarlemmerhout is Hildebrand de hoofdpersoon. Hildebrand is een student die altijd alles goed doet en een beetje te serieus is. In het verhaal een oude kennis is Hendrik Johannes Bruis de hoofdpersoon, maar aan het begin neemt Hildebrand even het woord. Dit laatste verhaal wordt dus ook niet in het ik perspectief verteld maar gewoon personaal.
Aan het einde van een aantal verhalen staat een jaartal wanneer het geschreven is. Hieruit kan je makkelijk opmaken dat de gebeurtenissen zich rond 1839 afspelen. Dit is zeker belangrijk voor de verhalen, omdat ze een weerspiegeling geven van de burgerij in die tijd.
Hildebrand vertelt in een aantal van zijn verhalen niet precies waar ze zich afspelen. Zo speelt de familie Stastok zich af in D. (waarschijnlijk is het Delft, maar dat weet men niet zeker) en een oude kennis speelt zich in een stad die Hildebrand niet zal noemen. Een onaangenaam mens in de Haarlemmerhout speelt zich af in Haarlem. De drie verhalen zijn alledrie chronologisch en er wordt alleen vertelt over sommige stukken, wat er tussen twee gebeurtenissen in gebeurt wordt nergens beschreven.
Beoordeling
Ik vond dit boek erg leuk om te lezen. De humor sprak mij wel aan en zo bleef je toch lekker makkelijk lezen. Ik had gelukkig wel een moderne uitgave, zodat het gewoon modern Nederlands was, dat maakte het een stuk makkelijker. Ik vond alledrie de verhalen leuk maar ik vond een onaangenaam mens in de Haarlemmerhout het leukste vanwege de opmerkingen van Nurks die toch bijzonder scherp waren. Ik vond de beschrijvingen van de plaatsen en personen erg goed en realistisch en zo kon je je een goed beeld schetsen van de burgerij halverwege de 19de eeuw, wat ik erg goed vond. Al met al vond ik het dus een heel leuk en grappig boek wat zelfs een beetje leerzaam was, ik zou het zeker aanraden aan anderen en ik ben van plan nog een paar andere verhalen uit het boek te lezen.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen