Biografie

Brusselmans, Herman (Hamme 9 okt. 1957), Belgisch Nederlandstalig schrijver, studeerde Germaanse filologie aan de Rijksuniversiteit te Gent. Zijn oeuvre, dat sterk betrokken is op zijn eigen leven als 'beroemd schrijver' en rond twee constanten draait: het 'spleen' en het schelden op zijn (literaire) omgeving, verwoordt de gevoelens van angst, vervreemding en verveling van een jongerengeneratie. Op zijn verhalenbundel Het zinneloze zeilen (1982) volgden in snel tempo de romans Prachtige ogen (1983), De man die werk vond (1985), Heden ben ik nuchter (1986), Zijn er kanalen in Aalst? (1987) en Dagboek van een vermoeide egoïst (1989). De geschiedenis van de Vlaamse Letterkunde (1988) wil een persiflage brengen van de voor hem belangrijkste Vlaamse auteurs. In samenwerking met Tom Lanoye schreef hij het toneelstuk De Canadese muur (1989). Zijn roman Ex-minnaar (1993) is het tweede deel van een 'ex'-trilogie, waarvan in 1992 de roman Ex-schrijver verscheen en in 1994 Ex-drummer.

WERK: (behalve de genoemde): Iedere zondag sterven en doodgaan in de week (1988; novelle); Het mooie kotsende meisje (1992; verhalenbundel); Het oude nieuws van deze tijden (1994); De terugkeer van Bonanza (1995); Plotseling gebeurde er niets (1995); Vrouwen met een IQ (1995); Guggenheimer wast witter (1996); Zul je mij altijd graag zien (1996).

( Bron : Encarta '98, Winkler Prins Editie )

Korte Inhoud

De korte inhoud van een Brusselmans-boek bespreken is niet eenvoudig. Niet tegenstaande de volgens mij schitterende kwaliteit van de boeken, zit er au fond weinig inhoud in. Al zijn boeken zijn een soort autobiografieën of dagboeken, die telkens een ander aspect van zijn leven belichten.

Het verhaal handelt over zijn vriendinnen. In elk hoofdstuk belicht hij een andere vriendin met al haar (intellectuele) minpunten. Het is vooral knap hoe Brusselmans als rode draad door heel het verhaal de vrouwen toetst aan dezelfde vragen. Vaak slaagt hij er ook in om iemand van alles wijs te maken. Zo vertelt hij aan een vriendin helemaal in het begin dat Egypte een eiland is. Zij gelooft dat klakkeloos. Pakweg honderd bladzijden later hoort hij dan van een andere vriendin dat die eerste vriendin haar idioot vond, omdat zij niet wist dat Egypte een eiland was. Toegegeven, het is een apart soort humor, maar als je er voor bent, zijn het schitterende boeken.

Bespreking

Zoals ik reeds zei, zijn de verhalen uit het leven van Herman Brusselmans gegrepen. Ze handelen over een zeer korte tijdspanne, omdat hij aan een waanzinnig tempo schrijft. Er zitten steeds linken in zijn verhalen naar andere boeken van zijn hand. Zijn boeken in het algemeen onderbrengen in een bepaalde categorie is vrij moeilijk. Ik denk dat men de waarheid het dichtst benadert als men het autobiografische romans noemt. In het verhaal komen personen voor die echt bestaan, maar volgens mij gebruikt Brusselmans pseudoniemen om de desbetreffende personen aan te duiden. De rode draad die door zijn werken loopt is de drang naar seksuele bevrediging en vriendschap, vrij menselijke oerdriften, dus. Ik denk dat hij een soort modelleven leidt voor het onderbewustzijn van elk mens. Brusselmans verwerkt ook vele taalspelletjes in zijn boeken, misschien vrij idioot, maar ik vind ze subliem gevonden. Misschien een klein citaatje : "Urinewegen... ... ... ... is niet gemakkelijk".

Heel het boek is chronologisch verteld met af en toe een flashback, meestal uit nostalgie. Vroeger was het volgens hem altijd beter met een of andere vriendin, die hij nu enorm mist. Stijlkenmerken zoals retardering of progressie zijn niet aan hem besteed. Een echte spanningslijn is in zijn boeken niet te vinden, maar op het einde bouwt hij steevast een spitsvondige pointe in. Maar er is één element dat de meeste mensen over het hoofd zien, is het ongelooflijk duidelijk aanwezige pathos, dat in ieder van ons schuilt. De roep naar erkenning en genegenheid, de angst voor de dood. De meest mensen ontkennen deze gevoelens, maar diep in hun binnenste beseffen ze dat ze een rad voor hun ogen aan het draaien zijn. Daar heeft Brusselmans dan ook een ongelooflijke hekel aan, mensen die niet rechtuit zijn. Hij breekt ze dan ook in alle consequentie af, wat niet door iedereen in dank wordt afgenomen. Zo haalt hij ongelooflijk grof, maar met veel juiste elementen, uit naar de omroepsters van onze huidige Vlaamse commerciële zender en die bewuste zender in het algemeen. Hij heeft er zelfs een proces voor gekregen - dat hij overigens gewonnen heeft - gewoon omdat hij de waarheid schreef.

De hoofdpersonages in dit boek zijn natuurlijk hijzelf - het verhaal wordt in de IK - vorm geschreven - en alle vrouwen die zich al dan niet toevallig in zijn leven bevinden. Heel het verhaal speelt zich af in Gent, zijn huidige woonplaats. Vooral in zijn eigen appartement, maar ook in de cafés die hij regelmatig frequenteert.

Zijn stijl is rechttoe rechtaan. Zonder omwegen zegt hij de waarheid, wat, zoals ik eerder vermeld heb, herhaaldelijk al tot problemen heeft geleid.

Persoonlijke Mening

Ik ben enorm gefascineerd door Brusselmans. Ik erger mij ook aan mensen die in je gezicht vriendelijk zijn en lachen, maar die achter je rug jou totaal afbreken. Het mag dan wel kwetsend zijn, maar ik weet toch liever waar ik sta. Uit dit boek lijkt dat Brusselmans een vrouwenhater zou zijn, maar hij is het niet, integendeel zelfs. Volgens mij kent hij ze zo goed, dat men het soms wel denkt. De woorden die hij over hen op papier zet, moet men niet letterlijk nemen, maar men moet de verborgen boodschap erachter zien. Vaak denk ik, als ik zijn boeken lees, dan ook aan Strindberg, die met hetzelfde probleem kampte.

Een ander gevoel dat in mij opkomt bij het lezen van zijn lectuur is een gevoel van onmacht. Waarom wordt zo'n grote schrijver niet aanvaard als grote schrijver door "cultuurkennend" (vleugje ironie) Vlaanderen. De reden hiervoor is volgens mij weer het feit, dat de naakte waarheid niet gezegd mag worden !

Voor mij is dit één van de grootste schrijvers die Vlaanderen voor het moment bezit en ik hoop dat hij in de toekomst meer waardering zal krijgen dan die hij nu krijgt.

• Dagboek Van Een Vermoeide Egoïst
• Guggenheimer Wast Witter
• In De Knoei
• De Droogte
• Pitface