Boekverslag : Hendrik Jan Marsma - Hersenschimmen
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 810 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 810 woorden.
Hersenschimmen
Informatie over de schrijver
Hendrik Jan Marsman werd geboren in St.Pancras op 14 januari 1937. Eerst schreef hij onder zijn eigen naam, maar werd vergeleken met de dichter Marsman. Dit was voor hem een reden om onder een andere naam verder te gaan schrijven. Op een boekhandelscursus had hij gehoord over de middeleeuwse Friese Bernlef, een schrijver waarvan geen werk bewaard was gebleven. Onder die naam met als voorletter zijn eerste letter van zijn tweede voornaam, is hij verder gaan schrijven.
Hij wordt als eerst ontdekt in 1960 met een dichtbundel.
Hij heeft veel prijzen gekregen zoals de Constantijn Huygensprijs en de AKO literatuurprijs.
Deze boeken heeft hij ook geschreven
Achterhoed(roman)1965
Sneeuw(roman)1973
De man in het midden(roman)
Verder nog wat gedichtenbundels, verhalen, maar vooral romans.Hij had speciale belangstelling voor Jazz, en zat in het bestuur van de Stichting Jazz in Nederland.
De hoofdpersonen
Maarten Klein:
Maarten is een rustige man van 71.
Hij houdt van het leven maar vooral ook van zijn vrouw.Voordat Maarten met pensioen ging werkte hij als secretaris bij de Ingovermental Maritmime Consulatieve Organisation (IMCO) in Boston.
Zoals bijna iedereen rond de 70 een beetje vergeetachtig wordt, wordt Maarten dat ook al wil hij dat zelf niet toegeven.
Maarten gaat zich kinderlijk gedragen en gaat naar plaatsen waar hij al lang niet meer geweest is.
Het blijkt dat Maarten bijna dement is.
Vera Klein:
Vera is de vrouw van Maarten.
Maarten en Vera zijn al 50 jaar samen en ze kennen elkaar door en door.
Als Maarten de eerste vormen van dementie krijgt, vindt ze het nog niet zo erg want iedereen wordt toch wel een beetje vergeetachtig.
Maar zodra het erger wordt, durft ze Maarten niet meer alleen thuis te laten. Eerst blijft ze rustig, uiteindelijk besluit ze toch om hem op te laten nemen in een inrichting.
Kitty en Fred Klein:
Kinderen van Maarten en Vera maar sinds ze het huis uit zijn zien ze elkaar niet meer.
De samenvatting
Het boek speelt zich maar in een week , doordat Maarten vaak over vroeger terug denkt lijkt het langer.Het verhaal zelf speelt zich af in Gloucester in de VS.
Als het boek begint is het ochtend en staat Maarten uit het raam te kijken.
Vera komt binnen en vraagt wat hij aan het doen is waarop Maarten antwoord ik wacht op de kinderen die in de bus die naar school rijdt. Maar Maarten is vergeten dat er op zondag geen school is.
Vanaf die dag merkt Maarten dat hij steeds vergeetachtiger wordt.
De volgende dag denkt hij ik zou maar eens aardig doen voor Vera en brengt haar een kopje koffie met suiker maar met geen idee dat Vera al jaren geen koffie meer drinkt met suiker.
Als hij een stukje gaat wandelen met de hond(Robert)verdwaald Maarten en na een halve dag lopen vindt Vera hem.
De volgende ochtend staat Maarten vroeg op en neemt als ontbijt een rauwe kip en een pak koekjes.
Hij wil naar zijn werk gaan en pakt zijn jas (hij werkt al 4 jaar niet meer)In die jas vindt hij een kaart van Kitty maar hij denkt dat de jongens van het werk die kaart erin hebben gedaan.Als geintje om Vera te laten denken dat Maarten vreemdgaat met Kitty(hij is vergeten dat Kitty zijn dochter is).
Op zijn werk aangekomen breekt hij de deur open en gaat naar binnen als hij binnen zit gaat hij twijfelen of er wel een vergadering is.
Na een tijdje wachten besluit hij maar naar huis te gaan omdat zijn collega`s nooit zo laat kwamen.
De huisarts komt langs en adviseerd Vera om veel oude foto`s te bekijken om herinneringen op te roepen.
Je merkt dat hij steeds vergeetachtiger word want hij gaat Vera als moeder aanspreken en om de hond binnen te laten gooit hij het raam in.
Als Vera een verzorgster inschakeld denkt Maarten eerst dat de verzorgster een vriendinnetje van Kitty is{hij weet weer iets van zijn dochter door het fotoalbum}en dat zegt hij wel een paar keer.
Op de laatste dag thuis is hij zo in de war dat hij het fotoboek verscheurt en in de open haard gooit.
Later die middag wordt hij opgehaald door een ziekenwagen en naar een inrichting gebracht.
Mijn mening
Ik vond het wel een saai boek omdat het heel eentonig was,maar aan de andere kant vond ik het ook wel grappig dat hij naar zijn werk ging en dat hij al 4 jaar niet meer werkte.
Het einde vond ik echt super saai want toen kreeg je alleen nog maar flitsen van zijn herinneringen er zat totaal geen verhaal meer in en ik had echt zoiets van oke nu het einde maar.
Maar erg jammer was dat er een open einde was want ik zou graag willen weten of zijn kinderen nog voor de laatste keer langs komen en hoelang hij nog geleeft heeft.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen