Boekverslag : Emmanuel Carrere - La Classe De Neige
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1370 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1370 woorden.
Schrijver
Emmanuel Carrère
Titel
La classe de neige
Genre
roman
Aantal blz.
92
Jaar van uitgave
1995
Uitgever en jaar
Wolters Noordhoff, 1997
Vorm
Het boek bevat 31 hoofdstukken, elk zonder titel. Het boek is verder niet in delen verdeeld.
Titel
‘La classe de neige’ betekent letterlijk de sneeuwklas. Hiermee wordt gedoeld op de klas van Nicolas die met z’n allen naar het sneeuwoord Pors-Even zijn om te leren skiën.
Genre
Het boek is een spannende psychologische roman.
Personages
Nicolas: Hij is een vreemd jongetje. Hij is ongeveer negen jaar en zit nog op de basisschool. Qua karakter is hij erg verlegen en onzeker. Door zijn klasgenootjes wordt hij vaak gepest; hij heeft geen echte vrienden. Dit komt ook wel een beetje door zijn ouders, want zijn moeder is een echte zenuwpees; doet geen deur open en laat de telefoon altijd rinkelen, neemt pas bij de tweede keer op. Van zijn vader mag Nicolas niet op school eten omdat dat onhygiënisch is. Ook mag hij niet met de bus mee naar het skioord, maar moet door zijn vader gebracht worden. Hierdoor mist hij al een hoop voorpret en ligt hij er van tevoren al buiten. Hij fantaseert veel, o.a. over hoe het zou zijn om dood te gaan. Hij leest stiekem de medische encyclopedie van zijn ouders. De enige met wie hij een beetje om gaat is Hodkann, naar wie hij opkijkt.
Hodkann: hij is de grootste en breedste jongen uit de klas. Hij heeft veel macht in de klas. Hij is eigenlijk de enige die het nog wel met Nicolas omgaat. Soms doet hij ook nog wel gemeen tegen Nicolas, bijvoorbeeld door Nicolas bang te maken. Hij leent toch een pyjama uit, wanneer Nicolas niet een heeft.
Patrick: Hij is een begeleider van het kamp. De auto waarin Nicolas een zelfmoordpoging doet is van hem. Later wordt Nicolas door hem naar huis gebracht. Hij speelt niet een belangrijke rol in het verhaal.
Tijd
Er verloopt ongeveer een periode van een week gedurende het verhaal. Het verhaal speelt zich natuurlijk af tijdens de wintermaanden, waarschijnlijk in februari. Het is een verhaal dat zich afspeelt in deze tijd, eind twintigste eeuw. Dat blijkt uit de term wintersportvakantie, skiën en autorijden. Het verschil tussen dag en nacht speelt ook een rol in dit verhaal, want ‘s nacht voelt Nicolas zich altijd nog eenzamer; hij plast nog in bed. Ook ging hij ‘s nacht naar de auto en kreeg daardoor koorts.
Ruimte
Voor het grootste gedeelte speelt het verhaal zich af in Pors-Even, het sneeuwoord. De vooruitblik, wanneer Nicolas volwassen is, speelt zich af in Parijs. Verder is de ruimte waar Nicolas ligt wanneer hij koorts heeft nog van belang, want dat is de plaats waar hij zich fijn voelt. Daar valt niemand hem lastig. Een andere ruimte is de auto waar hij in zat, waarin hij zichzelf bijna liet doodvriezen.
Perspectief
In dit boek wordt voornamelijk gebruik gemaakt van een personale verteller, meestal vanuit Nicolas, maar een enkele keer ook vanuit anderen.
Opbouw
Er komen weinig flashbacks in dit verhaal voor. Wel kun je een vooruitblik lezen over Nicolas, die al volwassen is dan in Parijs. Het verhaal begint ab ovo en is chronologisch verteld.
Thema en motieven
Het thema in dit verhaal is eenzaamheid, want Nicolas heeft geen vrienden. Hij is erg in zichzelf gekeerd en slecht in het leggen van contacten.
Motieven zijn wereldvreemdheid; van Nicolas’ ouders, hierdoor ook van Nicolas zelf, Fantasie; Nicolas fantaseert over veel dingen, bijv. de dood, vooral omdat hij zichzelf niet interessant vindt. Angst; van Nicolas om in bed te plassen en voor de pesterijen van zijn klasgenoten.
Taalgebruik
Ook deze keer vond ik het weer moeilijk om het verhaal te volgen. Er worden in dit boek veel feitjes verteld, waardoor het voor mij nog moeilijker wordt de lijn van het verhaal te volgen.
Ik twijfelde ook vaak aan mezelf of ik het wel goed vertaalde, doordat het verhaal soms erg vaag was.
Samenvatting
Nicolas, een beetje een buitenstaander, gaat met zijn klas op skivakantie. Hij heeft geen zin, zit nog niet zolang op die school en heeft geen vrienden. Bovendien mag hij van zijn vader niet mee in de bus, maar moet hij gebracht worden. Wanneer hij wordt afgezet door zijn vader, vergeet deze tot overmaat van ramp ook nog eens de koffer uit te laden en dus staat Nicolas zonder bagage. Omdat hij nog in bed plast wil niemand hem een pyjama lanen. Gelukkig leent Hodkann hem er één.
Op een nacht kan hij niet slapen en gaat naar buiten in een auto zitten, daar wordt hij zo koud dat hij op een gegeven moment denk; ‘zo is het dus om dood te gaan’. Hier had hij al vaker over gefantaseerd. Hij vat kou en wordt heel erg ziek. Daarom mag hij alleen op kamer liggen. Meteen voelt hij zich stukken beter; geen pesterijen meer, en veel aandacht door zijn koorts.
Wanneer hij weer beter is, neemt Patrick een leider, ook de eigenaar van de auto, hem mee naar een café om wat te praten en om weer wat in de frisse lucht te zijn. Iedereen denkt namelijk dat hij door te slaapwandelen in de auto kwam en niet dat het een zelfmoordpoging was.
Nu hij weer beter is moet hij ook mee de sneeuw in. Hier heeft hij totaal geen zin in. Toch moet hij mee. Wanneer ze dan in het dorp met z’n allen een tussenstop maken horen de leraren dat er een jongen is ontvoerd.
Als ze weer bij de hutten zijn, komt er politie langs die vragen stelt aan de leraren i.v.m. een witte auto die op dat tijdstip was gesignaleerd. Iedereen weet inmiddels van de ontvoering behalve Nicolas. Hodkann vertelt de politie dat de vader van Nicolas een witte auto heeft. Iedereen is er op een gegeven moment van overtuigd dat de vader van Nicolas het jongetje heeft ontvoerd. Wanneer Nicolas in zijn kamertje ligt hoort hij toevallig dat er over hem gepraat wordt. Er wordt gesproken over iets dat hij de rest van zijn leven met zich mee zou dragen. Er wordt besloten Nicolas naar huis moet. Patrick brengt hem naar huis. Wanneer ze even stoppen om te tanken leest hij in een krant iets over de zaak, maar kan niet alles zien omdat Patrick hem ervan weerhoudt. Nicolas weet dat er iets met zijn vader is. Of hij is dood of hij heeft de jongen ontvoerd. Hij weet nog steeds niets zeker, wanneer hij thuis als een pakketje wordt afgeleverd. Terwijl hij met zijn bagage naar zijn huis loopt, weet hij dat hij nog een zwaar, hard leven voor de boeg heeft.
Informatie over de schrijver
Emmanuel Carrère is geboren in 1958 en leeft in Parijs. Hij studeerde politicologie. Na zijn studie is hij getrouwd en heeft twee zoontjes.
Oeuvre: L’amie du jaguar (1983), Bravoure (1984), La moustache (1986), Le droit de Berhing (1986), Hors d’atteinte (1988).
Emmanuel Carrère is verzot op horror, science fiction en fantastische verhalen. De hoofdpersonen in zijn romans lijken allemaal het lot met zich mee te hebben. Een belangrijk kenmerk van een thriller; het verdraaien van de werkelijkheid en vaagheid, past hij ok toe bij zijn boeken.
Mening
Ik vond dit wel een goed boek. Om de gedachten gang van de hoofdpersoon, Nicolas, te lezen, vond ik wel leuk. Hij denkt totaal anders dan ik, zijn fantasieën lijken in de verste verte niet op die van mij, maar het kon mij wel boeien. Toch kreeg ik zo nu en dan wel een beetje medelijden met Nicolas. Hij komt een beetje zielig over. Doordat dit karakter zo goed was beschreven, kon ik mij goed inleven.
Ik had het geluk dat mijn broer dit boek ook heeft gelezen met zijn klas dus hij kon mij verder helpen als ik het niet meer begreep. Zonder mijn broer was het voor mij nu niet allemaal duidelijk geweest. Het einde bijvoorbeeld, begreep ik eerst niet.
Echt een horror kan ik het niet noemen, dan moet er wel iets meer spanning in zitten. Dat vond ik wel jammer.
Voor mensen die het leuk vinden om een verhaal, niet echt spannend, te lezen over een beetje een wereldvreemde jongen is dit zeker een aanrader. Mij is het wel bevallen in elk geval.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen