Boekverslag : Ciska Muller - De Verloren Zoon
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1731 woorden. |
1. Auteur: Ciska Muller Titel: de verloren zoon, uitgeverij Meulenhoff, Amsterdam, 1994, 168 bladzijdes Genre: het verhaal is een overduidelijke roman. Die zich richt op geestelijke stoornissen. 2. Keuze: ik heb besloten om dit boek te lezen omdat de titel mij zeer aansprak. Een ook de korte inhoud op de achterkant die informatie verstrekte dat het verhaal over geestelijke stoornissen zou gaan sprak mij aan. Inhoud:een aangrijpend verhaal over het bijzondere isolement van een kind en zijn vader en moeder. En het is een relaas over de pogingen van de moeder om haar schuldgevoel te baas worden en een eigen leven te hervinden. het is een verhaal dat zeer emotioneel en sentimenteel is. Maar de schrijfster gebruikt een niet-sentimentele stijl. Maar beschrijft kort, maar perfect passend situaties en gevoelens. De inhoud gaat over een gezin, een vader en moeder en hun kind Tom. Die een geestelijke stoornis heeft. Het normaal leven zit er niet in. Maar ze doen alle drie hun best om er het beste van te maken. Ik vind het erg knap hoe de schrijfster alle gevoelens zo precies heeft kunnen opschrijven. Ook de situaties worden door waarnemingen uiterst zorgvuldig beschreven. Door deze helder omschrijvingen is het een zeer realistisch boek. 3. Samenvatting: een vrouw vertelt over het leven met haar psychisch gestoorde zoon. Tom is de zoon van Paul en de ikfiguur in het boek. Tom is anders dan normale kinderen. Dat was op een vroege leeftijd al duidelijk voor de ouders. Tom speelt niet zoals andere kinderen doen, hij rangschikt kleine autootjes en zegt geen een keer "boem"of "toet". Aks iemand een van de autootjes uit de rij weg haalt ontstaat er heftige paniek. Zijn regelmaat is onderbroken. Hij heeft dan ook niet veel andere kinderen die bij hem in de buurt durven en willen komen om met hem te spelen. Alleen zijn buurjongetje "Willem" komt af en toe eens lang. De moeder(waarvan de naam in het boek geen een keer genoemd word. Vanuit deze persoon is het boek in de ikvorm geschreven) zorgt ervoor dat als Willen er een keer is dat ze hem troost en probeert uit te leggen waarom Tom soms gemeen is of anders speelt. Hoewel Paul en zij dat eigenlijk ook zelf precies niet weten. Ze weten en ondervinden alleen dat Tom anders is dan anderen kinderen. De moeder werkt niet en is het grootste gedeelte thuis en zorgt voor Tom en het huishouden. Paul werkt. De beste vriendin van de moeder is Anna. Hier vinden ze veel steun bij. Het is een echte vriendin waar je op kunt rekenen. Als het de moeder allemaal even teveel wordt en ze wil er even tussenuit dan trekt ze haar balletpak aan en gaat dansen. Vroeger danste ze veel, maar nu Tom er is aanzienlijk minder. Dan komt de tijd dat Tom naar de crèche gaat. ze hoopten dat het nu wat beter met Tom zou gaan en dat hij zich beter aan zou passen aan andere kinderen en dat hij het dwangmatige regelmaat gedrag zou laten varen. En gewoon met de andere kinderen ging mee spelen. Maar dit blijkt al snel niet het geval. Ze worden al snel door andere ouders aangesproken of ze hun zoon niet beter kunnen opvoeden. Omdat hij agressief en onbeleefd is. Tom is bij deze crèche helemaal gek op de glijbaan. Het enige dat hij dan ook doet is glijden. Hij sluit zich volledig af van de groep. Als het echt niet meer werkt zegt de directie dat ze maar beter een ander peuterspeelzaal kunnen zoeken omdat het niet werkt. Bij deze peuterspeelzaal verandert er niks. Maar ze laten hem hier maar zij gang gaan. Ook al is hier geen glijbaan nu zal hij een jaar lang twee ochtenden per week rondjes op een driewieler blijven rijden. Dan gaat hij naar de kleuterklas. Zijn ouders proberen hem zo goed mogelijk en normaal mogelijk op te voeden maar dat is niet makkelijk. Hij heeft vaak driftbuien en zijn dwangmatige regelmaat gedrag moet worden uitgevoerd of hij raakt helemaal overstuur. Paul en zij gaan ook in therapie. Maar het helpt niet veel. Ze hebben wel ontzettende steun aan elkaar. Dan worden er een aantal tests op Tom verricht in de hoop dat dit meer duidelijkheid geeft over wat Tom nu eigenlijk heeft. Maar ze kunnen het niet zeggen. Het enige dat duidelijk is is dat hij een dwangmatig verdrag vertoont waar regelmaat en orde de boventoon in heeft. Als Tom naar de basisschool moet besluiten ze om hem naar een apart tehuis te verplaatsen omdat hij niet op normale basisscholen word aangenomen. Het gaat hier redelijk goed maar dan volgt er weer een slechte periode. Tom kan niet langer in dit tehuis blijven en ze zoeken weer een andere plaats waar hij terecht kan. Door de weeks blijft hij in het tehuis en in het weekenden halen Paul en zij hem op en brengt hij het weekeinde thuis door. Ze proberen het dan zo leuk mogelijk voor hem te maken. Zo reist Tom heel wat tehuizen en instituten af. Hij ontwikkelt veel interesse voor kogelstoten. En raakt er erg bedreven in. Hij richt zich veel op maten en afstanden. Hij stelt als je zo lang bent en zo zwaar dan moet je zover kunnen gooien. Als dit niet gebeurt stort zijn hele wereld van regelmaat en logica weer in elkaar. Inmiddels is Tom al een puber geworden en ontdekt hij veel dingen. Hij wordt een beetje onzeker en verandert misschien van buiten maar van binnen is hij nog precies hetzelfde. Het laatste tehuis waar Tom in zit heeft hij het erg naar zijn zin en gaat het goed. Maar als hij 18 wordt moet hij daar vertrekken omdat hij nu bij de volwassenen hoort. Dan komt er tussendoor nog een hele grote klap voor Paul en zij. Ze krijgen te horen dat Anna een hersentumor heeft en chemotherapie en bestraling etc. heeft. Dit is een grote hoop van ellende toch weten ze steun aan elkaar te vinden. Tom wordt 18. Maar zelfstandig zal hij nooit worden. Hij doet ondertussen veel aan kogelstoten en breekt veel records. Het geeft hem afleiding en hij kan zijn dwang hierin kwijt. Het verhaal eindigt dat Tom aan komt bij het volwassenen tehuis. Dit zijn aparte huisjes waar meer mensen wonen die niet zelfstandig kunnen leven en een handicap hebben. Maar hier stort hij volledig in hij is helemaal in de war van zijn overplaatsing en geeft toe aan zijn dwangmatige gedrag dat steeds agressiever vormen aan begint te nemen. Hij wordt nu voor een tijdje op een gesloten afdeling opgenomen en onder de medicijnen gestopt Schrijfstijl: het kenmerkende van de schrijfstijl van Ciska Muller is dat ze de moeilijke en ernstige gebeurtenissen lichtvoetig kort, met niet meer woorden dan nodig is, maar wel exact de juiste, weergeeft. Ze ontaardt nergens in sentimentaliteit oen zwaarwichtigheid. Het maakt het een helder en lichtvoetig verhaal. Dat toch over een moeilijk onderwerp gaat , dat nog steeds een niet openlijk onderwerp is en dat door de omgeving als aanstellerij wordt afgedaan. De ruimte: het verhaal speelde zich af in de tehuizen, hun huis zelf, de atletiekbaan en ook vaak in de auto. De situaties: de situaties en scènes die in het verhaal aan bod komen zijn erg zielig en meelijwekkend. De ouders doen hun uiterste best,maar hun omgeving toont geen begrip en Tom en Anna zorgen ervoor dat er haast geen leuke dingen meer zijn. Maar toch proberen ze er met zijn alle het beste van te maken. Vooral Anna staat altijd voor ze klaar ondanks dat ze doodziek is. De vertelwijze: een duidelijk ik-verhaal De hoofdgedachte: de hoofdgedachte van de verloren zoon is dat de handicap van een kind een heel gezin ontwricht en dat je dit niet moet negeren. Hoewel er niet iets concreets gedaan kan worden aan de handicap die ook niet genezen kan worden. Toch proberen ze hem zo normaal mogelijk te behandelen. Maar toch maken ze het grootste gedeelte van de tijd moeilijke periode door met veel verdriet, dit mag je niet onderschatten. Typerende tekstgedeeltes: de tekstgedeeltes dat Tom voor situaties zorgt en momenten dat de ouders het even niet meet weten en met veel improviseren en inlevingsvermogen de situatie moeten redden. Toch zijn ze af en toe 1 gezin. Verband titel thema: het verband tussen de titel " verloren zoon" en het thema is duidelijk. Haar moeder heeft haar zoon verloren op een specifieke onuitlegbare manier. Maar ze is hem wel kwijt en dat is het enige dat telt. De tijd waarin het verhaal zich afspeelt: er wordt geen specifieke tijdselementen genoemd. Het is niet duidelijk in welke tijd het zich afspeelt. Maar dat speelt ook niet een belangrijke rol. Schrijver informatie: Ciska Muller is in 1947 geboren. Ze schrijft en schildert, naast haar werk aan de universiteit. Ze publiceerde eerder gedichten in de gids. (er is voor de rest geen verdere informatie over de schrijfster te vinden.) In hoeverre is dit werk typerend voor de schrijfster: dit werk is typerend omdat het haar schrijfstijl ontzettend goed laat blijken en naar voren laat komen. Typerend voor de tijd: het zal zich waarschijnlijk hebben afgespeeld in een tijd waar er niet gesproken werd over een kind met een handicap. Men wilde hier niet over praten. Er heerste een soort taboe over. De schrijfster wil dat met dit boek doorbreken. Door middel van de mensen te informeren hoe het dan in zijn werkelijkheid gaat. 4. Verhaalelementen met positieve werking: deze zitten niet in een bepaalde plaats. Deze worden tussen door opgemerkt tussen alle ellende door. Welke passage me het sterkste aansprak: de passage dat ze met zin alle op Scheveningen op vakantie waren. En ze voor een hele kort tijd even geen zorgen hadden. En het moment dat Tom de kogelstoot wedstrijd won. Welke verhaalelementen hebben een negatieve invloed: het hele verhaal is eigenlijk negatief. Het taalgebruik: is kort maar krachtig. Ze zegt niets te veel, maar zeker niets te weinig, i het begin moest ik erg aan haar stijl wennen maar op den duur wen je er aan en begrijp en waardeer je het daardoor beter. Uiteindelijk oordeel: ik vond het een leuk en interessant boek om te lezen. Tevens zeer dramatisch. Ik vind dat je een goed beeld van hun leven krijgt. Aanrader? Ik zou dit boek willen aanraden aan mensen die zich vooral interesseren voor het geestelijk en psychische aandoeningen. |
Andere boeken van deze auteur: |
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen |