Boekverslag : Anke De Vries - Blauwe Plekken.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 932 woorden.

BLAUWE PLEKKEN







Inhoud:

BLZ.:



1. Informatie over het boek (2).

2. Informatie over de hoofdpersonen en bijpersonen (2).

3. Inhoud van het boek (3+4).

4. Mijn mening over het boek (4).





Auteur: Anke de Vries.

Titel: Blauwe plekken.

Uitgever: Lemniscaat.

Jaar: 1996.

Illustraties: De kaft is getekend door Dirk van der Maat

Hoofdpersonen: Judith en Michiel



Genre: Ik denk dat het een soort Roman is.

Plaats: Den Haag (op het einde woont Judith in Leiden).

Tijd wanneer het verhaal zich afspeelt: ongeveer 1993.

Begin: Judith hoort de voordeur dichtslaan en is vreselijk bang. Ze weet dat haar moeder in een verkeerde stemming is dat hoort ze aan de manier hoe haar moeder de deur dichtslaat. Ze verwacht dat ze weer geslagen wordt en dat gebeurt dan ook.

Einde: Michiel heeft ontdekt waar Judith naar toe is verhuisd. Hij weet nu ook dat Judith door haar moeder mishandeld wordt. Hij raadt haar aan er iets tegen te doen. Judith volgt zijn raad op en keert terug naar Den Haag (naar Michiel).

Probleem: Volgens Judith’s moeder doet Judith een heleboel fout. Ze doet zo goed mogelijk haar best om haar moeder te helpen met de verzorging van haar kleine broertje Dennis. Omdat haar moeder de hele dag werkt, helpt ze haar ook veel in het huishouden.

Hoewel ze dit allemaal doet wordt ze toch door haar moeder afgeranseld. Soms is het zo erg dat ze thuis moet blijven, omdat anders iedereen kan zien dat ze onder de blauwe plekken zit. Ze praat er niet graag over en zet alle schuld op zichzelf.

Op een dag nodigt Michiel (een klasgenoot) haar uit om bij hem thuis te gaan eten. Daar vindt ze het heel gezellig. Thuis wordt het steeds erger. Judith weet niet wat ze moet doen.

Verklaring titel: Het boek heet zo omdat Judith, doordat haar moeder haar vaak slaat, altijd veel blauwe plekken op haar armen en benen heeft en ze heeft ook striemen op haar rug. De titel maakt duidelijk dat het boek over mishandeling gaat.





Samenvatting:

Judith is een meisje van ongeveer 12 jaar, die vaak door haar moeder wordt afgeranseld. Ze weet niet waarom ze afgeranseld wordt. Ze doet immers veel dingen voor haar moeder, ze zorgt voor haar broertje en brengt hem naar de creche. Haar moeder werkt hele dagen en daarom helpt Judith ook vaak in het huishouden. Later komt ze er door haar tante achter, dat ze erg op het broertje van haar moeder lijkt. Hij was als kind door het ijs gezakt en haar moeder kon hem niet meer redden. Dit heeft ze zichzelf nooit kunnen vergeven. Haar oma verweet haar moeder de dood van haar broertje en ze heeft dat nooit kunnen verwerken. Daarom reageert ze zich op Judith af. Omdat haar moeder haar afranselt, zit ze vaak onder de blauwe plekken. Ze probeert zoveel mogelijk deze blauwe plekken te verbergen, door lange broeken en coltruien met lange mouwen te dragen. En op school doet ze vaak niet mee met de gym, omdat ze bang is dat iedereen haar blauwe plekken ziet.



Het is soms zo erg dat ze helemaal niet naar school komt, omdat ze niet eens meer kan lopen. Op school komt ze in contact met Michiel, een jongen die een jaar ouder is dan zij zelf. Hij heeft, na de dood van zijn moeder, een paar jaar met zijn vader (waarmee hij niet goed kon opschieten) in Amerika gewoond. Ook Michiel heeft problemen. Hij loopt op school heel erg achter. En hij is al twee keer blijven zitten. Zijn vader wil dat hij goed leert en denkt dat Michiel niet goed zijn best doet. Michiel is zeer goed in sport, maar zijn vader vindt dat hij meer tijd aan leren moet besteden. Later blijkt dat hij last heeft van dilexie. Door zijn tante woont hij nu in Nederland en hij vindt het daar veel fijner dan bij zijn vader. Zijn vader bezoekt hem een paar keer in Nederland en hun contact wordt steeds beter. Tussen de middag gaat Judith vaak met Michiel mee naar huis, om daar te eten. Judith voelt zich erg thuis bij de familie van Michiel. Als Michiel merkt dat ze onder de blauwe plekken zit, vertelt Judith dat ze in elkaar geslagen wordt door een paar jongens. Ze vertelt het zelfde verhaal ook aan haar onderwijzer, nadat ook hij heeft gezien dat ze onder de blauwe plekken zit. Eerst geloven ze dit verhaal totdat Michiel er achter komt dat ze mishandeld wordt door haar moeder.



Als Judith’s moeder in de gaten krijgt dat steeds meer mensen op de blauwe plekken van Judith letten, gaan ze verhuizen. Michiel weet niet dat ze nu in Leiden woont. Michiel zoekt Judith op en zegt dat hij weet waar haar blauwe plekken vandaan komen en dat ze hulp moet gaan zoeken, eventueel bij zijn familie of bij haar onderwijzer. Ze volgt zijn raad op, neemt afscheid van haar kleine broertje en bestelt een enkele reis naar Den Haag (naar Michiel).



Mijn mening over het boek: Het is een ontroerend verhaal. Het verhaal heeft een open einde en ik (je) kan er nog een heel verhaal aanvast knopen. Ze bestelt een enkele reis Den Haag, waar Michiel en zijn familie woont. Ik denk wel dat ze bij hen gaat wonen en met Michiel, zijn tante en haar onderwijzer een oplossing gaan zoeken. Ze komt volgens mij veel te laat in opstand tegen haar moeder. Het is ook spannend, omdat je nooit weet hoe haar moeder zal gaan reageren. Maar er staan veel te veel van die –ie in (Bijv.: daar is-ie ß)



Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen