Boekverslag : Albert Camus - La Chute
De taal ervan is Frans en het aantal woorden bedraagt 1089 woorden.
De taal ervan is Frans en het aantal woorden bedraagt 1089 woorden.
Albert Camus, La Chute
1. De titel van het door mij gelezen boek luidt: La
Chute, geschreven door Albert Camus.
2. Je kunt de titel op twee manieren opvatten:
· letterlijk; de val van de vrouw in de
Seine.
· Figuurlijk; Clamence was ooit succesvol
als advocaat, maar is op de sociale ladder een behoorlijk eind gevallen tot kroegloper,
boetedoend rechter.
3. Ja, ik vind de titel goed gekozen omdat het goed
aansluit bij een belangrijke gebeurtenis in het boek (de val van de vrouw) én bij de hele
strekking van het boek ( de val van de carrière van Jean- Baptiste Clamence).
4. Dit verhaal kun je typeren als een psychologische,
filosofische roman in de vorm van één grote monoloog.
5. De hoofdpersonen zijn Clamence, eens een ronduit
arrogante succesvol advocaat die zichzelf beschouwt als een soort supermens, superieur aan
alle andere personen in zijn leven, dat hij ziet als één groot spel waarin hij het
middelpunt is en iedereen slechts een bijrol heeft. Alles wat hij doet, doet hij alleen om
te laten zien ' Kijk eens hoe goed ik ben.' Hij helpt oude vrouwtjes oversteken en doet
aan liefdadigheid alleen zodat andere mensen merken hoe goedgeefs en vriendelijk hij is.
Maar na de tragische gebeurtenis die avond bij de Seine stort zijn hele wereld-, en
zelfbeeld volledig in elkaar, en werkt en verwerkt hij langzaam naar een betere ik.
En een onbekende gesprekspartner, zijn ontvanger, die niet rechtstreeks dingen vertelt
in het boek, maar je merkt aan de reacties van Clamence dat hij er is.
6. Het eigenlijke verhaal speelt in Amsterdam, maar
Clamence vertelt veel over zijn tijd in Parijs.
7. Ik denk dat het verhaal zich afspeelt in de jaren
'50, want Clamence spreekt over de Tweede Wereldoorlog, dat hij toen in Noord- Afrika
gevochten had.
8. Clamence vertelt aan iemand in Amsterdam zijn
levensverhaal. Dit levensverhaal gaat als volgt. Hij is advocaat in Parijs. Hij is daar
zeer geliefd. Dit komt omdat hij altijd heel hartelijk is (lijkt) en zich aan elk
gezelschap kan aanpassen. Hij is moet vaak mensen verdedigen die een moord hebben
gepleegd. Uit zijn verhaal blijkt dat hij een diepe genegenheid voor zulke mensen voelt.
Hij vindt dat geen enkele moordenaar echt schuldig is. De moord kan zijn voortgekomen uit
de situatie of door het karakter van de moordenaar. Beiden ziet hij niet als echt
schuldig. Verder schept hij er veel genoegen in mensen te helpen. Hij doet dit alleen
omdat hij zo een goed aanzien krijgt waarmee hij zijn eigendunk voedt. Hij gaat denken dat
hij de enige persoon is die alle mensen van dienst kan zijn. Hij vertelt verder dat hij
denkt dat hij in werkelijk alles de beste is. Er is niks wat een ander net zo goed of
beter dan hij kan.
Zijn liefdesleven is ook heel bijzonder. Hij houdt ervan om vrouwen te bedriegen. Hij kan
zich niet binden aan een vrouw. Het enige belangrijke voor hem is de geslachtsdaad. Daarna
houdt hij de vrouwen nog een tijdje aan het lijntje waarna hij ze dumpt. Hier schept hij
zeer veel genoegen in. Hij vindt dat hij echt van het leven geniet.
Op een gegeven moment komt hij 's avonds op een brug over de Seine een magere vrouw tegen.
Hij passeert haar. Na een paar honderd meter te hebben gelopen hoort hij opeens een gil en
hoort hij een lichaam in het water vallen. Hij reageert hier helemaal niet op en vervolgt
gewoon zijn weg. Deze gebeurtenis speelt een belangrijke rol in het verhaal. Een paar jaar
later als hij 's avonds weer op een brug over de Seine staat hoort hij een akelige lach.
Hij schrikt hier erg door en voelt zich niet meer zo op zijn gemak. Hij hoort deze lach
later nog een paar maal en dit houdt hem weg van de Seine. Het feit dat hij eerder bij de
val van de vrouw niks heeft gedaan heeft hier waarschijnlijk mee te maken. Clamence
(Jean-Baptiste) ontdekt dat hij alleen mensen kan helpen als het hem geen moeite kost en
hij er iets voor terug krijgt , het liefst aanzien. Hierdoor zag hij wat voor persoon hij
werkelijk was. Nu is hij berouwend rechter geworden. Hij kan het niet meer hebben dat
mensen hem aanzien gaven zonder zijn ware aard te weten. Hij besloot het goede beeld van
zichzelf te vernietigen door een openbare bekentenis af te leggen.
Het begrip berouwend rechter kun je als volgt verklaren. Clamence wil hiermee zeggen dat
hij eigen rechter is en zijn zonden aan allerlei personen moet opbiechten. Hiermee voert
hij zijn eigen proces. In het verhaal vertelt hij dat het eigenlijk niet alleen zijn eigen
maar ook het proces van de luisterende persoon is. Hij zegt dat de mensen zichzelf zullen
herkennen in zijn verhaal. Dit verhaal past hij steeds weer aan , aan degene waartegen hij
het vertelt. Hij zegt dat hij dit doet omdat hij vindt dat je anderen nooit kunt
veroordelen zonder jezelf eerst te beoordelen. Je moet daarom eerst jezelf beschuldigen
zodat je later het recht kan hebben anderen te veroordelen. Door zijn verhaal dwingt hij
de aangesprokene naar zichzelf te kijken.
9. Ik denk dat Camus met dit verhaal kritiek levert op
de vaak scheve, neppe verhoudingen tussen de voornamelijk rijke mensen waar Clamence
mee in aanraking komt. Dat mensen zich zo vaak anders voordoen dan ze zijn, om zichzelf in
een beter daglicht te stellen. Als ze zich de hele dag anders vordoen dan ze zijn, dan is
de schok alleen maar groter als ze erachter komen wie ze werkelijk zijn omdat ze er na al
die jaren zelf in zijn gaan geloven. Zijn boodschap: kijk kritisch naar jezelf en wees dan
zoveel mogelijk jezelf.
10. Ik heb dit boek gekozen omdat ik nog nooit zo' n soort boek had gelezen (een
lange monoloog). Het was voor mij iets nieuws , en dus een uitdaging. Bovendien hou ik wel
van de wat diepere romans.
Ik vond het een moeilijk te lezen boek(moeilijke woorden, totaal niet populair
geschreven, ingewikkeld gebouwde zinnen, vaak saai en sober), maar de inhoud, de boodschap
maakt dit voor een groot deel goed omdat ik het wel met hem eens ben, dat -anders voordoen
dan je bent- principe. Ik vindt dat dit een steeds groter wordend probleem is omdat we
door de telefoon en internet enzo al zo ver van elkaar afstaan. Als mensen zich ook nog
anders voor gaan doen dan ze zijn, waar blijft dan het echte, het persoonlijke, het
oprechte en hartelijke?
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen