Boekverslag : Ronald Giphart - Ik Omhels Je Met Duizend Armen
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1575 woorden.

Zakelijke Gegevens:

Titel: Ik omhels je met duizend armen

Auteur: Ronald Giphart

Uitgever: Podium,

Blz: 319



Samenvatting:

Giph is samen met zijn vrienden en/of collega’s (allemaal bekende acteurs of modellen) op een korte vakantie op het tropische eiland La Palma. Daar schrijft hij een brief aan zijn vriend, aan wie hij ook Giph schreef (zijn vorige boek). In deze brieven vertelt hij onder andere over zijn tijd als nachtwaker in een ziekenhuis, de strijd van zijn moeder tegen MS met daaropvolgend de 'prettige' euthanasie-dood, en over de 'minder prettige' gebeurtenissen op het eiland. Tijdens de vakantie loopt namelijk alles uit de hand: Giph heeft ooit videotapes van de laatste dagen van zijn moeder gemaakt, tijdens de vakantie komt uit dat Benny & Thijm in bezit van deze banden zijn gekomen en deze hebben verkocht aan de televisie. Giph voelt zich verschrikkelijk belazerd en stoot al zijn vakantievrienden direct van zich af en neemt wraak, door beelden van zijn beroemde ‘vrienden’ volop in actie tijdens de orgie van de nacht ervoor, via het internet door heel Nederland te verspreiden. Ook krijgt zijn vriendin Samarinde nog een miskraam om het geluk van Giph helemaal te verpesten. Zijn korte vakantie eindigt zo dus rampzalig.





Waarom dit boek?

Ik heb dit boek met kerst van mijn oma gekregen, en ik lees alle boeken die ik krijg. Daarnaast heb ik (vorig jaar) al eerder boeken van Ronald Giphart gehad, waar ik met veel plezier in heb gelezen (hij schrijft ook wat hij ‘zelf zou willen lezen’). Ik verwachtte dat het waarschijnlijk net zo’n boek was als Giph want Giphart staat bekend om het hoge sex-gehalte in zijn boeken, die meestal over vakanties gaan. Dit was bij dit boek ook het geval, het ging over een vakantie (en veel liefdesscenes), maar toch in mindere mate dan in zijn vorige boeken, er zat nu toch een wat serieuzere verhaallijn in (zijn moeders dood), wat me wel beviel. Ik werd dus een beetje aangenaam verrast.





Verwerkingsopdracht 4: Probleemoplossend bezig zijn

“Beste Tante T,



Ik zit met een enorm probleem, en ik hoop dat je me ermee kunt helpen. Een tijd geleden alweer is mijn moeder, Lotti, overleden. Ze leed aan de verschrikkelijke spierziekte MS, en heeft op een gegeven moment besloten euthanasie te plegen. In de periode vlak voor haar dood had ik een videocamera gekocht om de laatste momenten van haar leven op tape vast te leggen. Dit waren voor mij en mijn zusje, en niet te vergeten mijn moeder emotioneel zware tijden, en zijn voor mij zo’n beetje de belangrijkste momenten uit mijn leven. (Ik ben er al lang weer bovenop, dus daar hoef je je geen zorgen om te maken). Maar nu komt het ergste: die banden had Thijm, mijn beste vriend, geleend, en ze zijn op de een of andere manier in een uitzending van Koffietijd gekomen. De laatste dagen van MIJN moeder voor de platschedelige kijkers van KOFFIETIJD! De népvriend! Hij had het niet eens gevraagd! Ik weet niet hoe ik moet reageren, ik ben in ieder geval heel erg boos op hem geworden, hoe durft hij! Ik weet nou ook niet meer hoe het verder moet, moet ik nou de vriendschap verbreken? Toch is het wel mijn beste vriend, maar zoiets kan in mijn ogen niet…

Ik hoop dat je hier een oplossing voor weet, want ik weet echt niet wat ik ermee aan moet.

Ik wacht op je reactie,



Giph”





“Beste Giph,



Ik heb je brief gelezen, in ik moet eerlijk zijn: ik schrok toch wel een beetje. Thijm heeft het wel bont gemaakt, en je hebt eigelijk gelijk: zoiets kan niet. Maar toch moet je even bij jezelf nagaan: hij wist waarschijnlijk niet dat jij zoveel waarde aan die opnames hecht. Ook al zijn het de laatste beelden van je moeder, hij dacht misschien zelfs wel dat je het zou waarderen als hij ervoor zorgde dat die banden voor een aantal mensen een steun kon zijn, voor mensen die misschien hetzelfde staat te wachten. Hij had het op zijn minst kunnen vragen, dat ben ik met je eens, maar is dit echt zo erg dat je de vriendschapsband met je beste vriend ervoor wilt opofferen? Ga op z’n minst een keer met hem praten, hij zal je vast veel uit te leggen hebben. En als hij écht een vriend van je is zal hij er alles aan doen om het weer goed te maken. Maar dat kan niet zonder een beetje hulp van jouw kant, en het feit dat je me een brief hebt geschreven betekent volgens mij dat dat kleine beetje hulp er wel in zit. Ik hoop dat wat aan mijn brief hebt gehad.

Het beste ermee,



Tante T”





Leeservaring:

Ik begin meteen maar met de climax van het verhaal, de wraak van Giph. Tijdens het lezen van deze (laatste) paar bladzijdes zat ik als lezer echt helemaal mee leven met hem. Je hebt in het boek uitgebreid gelezen hoe Giph’s moeder is gestorven en hoeveel verdriet hem dat heeft gekost. Als je dan, samen met de hoofdpersoon, er achter komt wat voor een lage streek zijn ‘vrienden’ hebben uitgehaald, kon ik me in ieder geval goed voorstellen dat hij op wraak uit was, hele zoete wraak. De wat eerder in het boek beschreven, vrij ranzige orgie die zich de nacht ervoor had afgespeeld, en Giph toevallig had opgenomen op video, blijkt een ideaal middel te zijn om hen terug te pakken. Dat hij hier later spijt van kan krijgen nam hij, en ik als lezer, er maar voor de koop bij toe. Zoiets doe je je vrienden niet aan vind ik, en eigenlijk ook niet bij een ander, zonder toestemming. Als mijn vrienden mij zoiets aan zouden doen, zou ik er serieus aan moeten denken om de vriendschap te verbreken vrees ik, want dit kan echt niet.

Samrinde, de vriendin van Giph, is een succesvol arts. Ook is zij een fotomodel, en op een gegeven moment komt zij voor de keus te staan: arts, of (misschien) wereldberoemd fotomodel? Zij kiest uiteindelijk voor het laatste, en vertrekt voor een tijdje naar Japan. Ik zelf zou zoiets nooit doen denk ik (hoewel ik geen fotomodel ben, en een jongen). Als arts help je en red je mensen van allerlei ziektes en kwalen, en verdien je genoeg om een goed leven te leiden. Als fotomodel ben je misschien een jaar of tien, vijftien ‘in the buissness’ en dan kun je het wel vergeten met je mooie gezichtje. Je verdient misschien wel een fortuin waar je de rest van leven op kunt teren, wat trouwens nog maar de vraag is, wie weet heb je wel helemaal niet zoveel talent (ook Samarinde). In het verhaal kon ze ook niet zo gemakkelijk weer terug, want ze moest haar oude baan opgeven. Als dat anders het geval zou zijn geweest (dat het wel kon), zou ik het denk wel doen, maar als je echt moest kiezen tussen het een of het ander, dan niet denk ik.



Leerervaring:

Wat het boek me geleerd heeft is dat je, nu je jong bent, niet alles gedaan hoeft te willen hebben, niet alles ervaren te hebben. Als je wat ouder bent, kun je nog steeds nieuwe dingen ervaren, nog steeds ‘feest’vakanties houden (hoewel deze in het boek niet zo ‘feest’ eindigt). Dat het leven is wat je er zelf van maakt. Ook moet je ‘zuinig’ zijn op je vrienden, want zulke streken als die van Benny & Thijm kunnen écht niet. De dood van zijn moeder laat zien dat de dood niet altijd treurig hoeft te zijn. Voor de rest was het boek niet zo heel erg diepgaand en leerzaam, hoewel de euthanasie van Giph’s moeder heel mooi wordt beschreven (ze hadden voor haar een grote schaal gemaakt met álle hapjes en drankjes die ze lekker vond, om haar alles nog één keer te laten proeven) heb ik niet echt het idee dat ik er voor de rest veel van geleerd heb.



Mening:

Ik vond het een heel mooi en vooral plezierig boek om in te lezen. Ronald Giphart is iets serieuzer gaan schrijven (niet alléén maar sex en vakanties, maar ook bijvoorbeeld euthanasie), maar hij is nog even humoristisch als vroeger. Hij heeft bijvoorbeeld een flink aantal bladzijdes aan ziekenhuis-humor besteed, zoals de fraai beschreven passage over het fenomeen van mannen die midden in de nacht langs komen met ‘iets in hun kont’. Een leuk aspect van dit boek (voor diegenen die al eerder boeken van Giphart hebben gelezen) is dat veel van de personages uit dit boek al eerder hebben ‘meegespeeld’ in andere boeken van Giphart. Zoals Giph en Thijm in Giph en Giph’s zusje Phileine en Gulpje (medevakantieganger) in Phileine zegt sorry. Net als in andere boeken die ik van hem gelezen heb zit er dit keer (toch) weer een hoog ‘sappig vakantie-gevoel-gehalte’ in (de vriendengroep gaat af en toe helemaal los op het tropische eiland, en er wordt veel gedronken en gefeest), wat eigenlijk helemaal niet erg is. Want het boek leest ontzettend lekker en je krijgt de neiging om het in een klap uit te lezen. Het is echt een boek wat je leest als je wilt ontspannen. Waar Giphart ook om bekend staat is het feit dat zijn boeken veel sex bevatten (en dat is hier ook weer het geval). Hiermee heeft hij al veel discussies los gemaakt bij publiek en recenten. Dit is volgens mij ook zijn bedoeling; met zijn schrijven laat hij zien dat de 'taboes' op het gebied van sex nog lang niet zijn gebroken zoals de meeste mensen denken.


Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen