Boekverslag : Louis Couperus - Psyche
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1383 woorden.

I Biografie van de schrijver

Louis Marie Anne Couperus (1863-1923) woonde van zijn 10e tot zijn 15e in Batavia, daarna bezocht hij de HBS in Den Haag. Na zijn studie richtte hij zich volledig op de letterkunde, meestal woonde hij in het buitenland.

II Bibliografie van de schrijver

Zijn bekendste boeken zijn: Eline Vere (1889), De Boeken der Kleine Zielen (1901-’03) en Van oude Menschen, de dingen die voorbij gaan (1906).

III Samenvatting van de inhoud

Het verhaal speelt zich af in een denkbeeldige wereld want het verhaal is een sprookje.
Niet van toepassing.
Psyche :een meisje dat niet goed weet om te gaan met haar tegenstrijdige gevoelens;
Chimera :een wolk in de vorm van een ros, hij kan spreken (‘sprekend’ een sprookjesfiguur);
Het Rijk van Verleden bestaat uit een ontzettend groot kasteel met driehonderd torens bovenop een berg. Het rijk is ontzettend groot en wordt geregeerd door de honderdjarige vader van Psyche. Psyche is de jongste van drie prinsessen. De oudste is Emeralda, zij heeft ogen van smaragd en een hart van robijn. De tweede is Astra, zij rekent en kijkt de hele dag door haar telescoop bovendien heeft ze een levende ster op haar hoofd. En Psyche, zij heeft het voorrecht altijd naakt te mogen zijn en ze heeft twee vleugeltjes (wieken) op haar rug maar hiermee kan ze niet vliegen. Ze houdt ervan om weg te turen, tussen de kantelen door, naar de lucht of de horizon. Ze droomt er van te vliegen. Op een dag ziet Psyche een wolk in de vorm van een paard, ze roept hem naar beneden, hij, Chimera, neemt haar op de rug en ze vliegen een stukje. Dan krijgt het kasteel op een zekere dag bezoek van Eros. Hij stamt van de god Eros af en de koning en zijn dochters van de godin Psyche. Eros is koning van het Heden. Hij wil graag één der drie prinsessen trouwen, maar Emeralda en Astra stellen allebei een onmogelijke voorwaarde. Emeralda verlangt het Juweel der Mysterie en Astra verlangt een telescoop die rijkt tot het einde van het heelal. Psyche die veel jonger is dan haar beide zussen weet in haar verlegenheid niks te zeggen. Na wat ‘oefenvluchten’ neemt Chimera Psyche een keer mee naar zijn rijk (hij is ook koning), hoewel ze haar vader belooft had nooit de grenzen van zijn rijk te overschrijden. Als ze terug komen is de oude koning dood. Emeralda wordt koningin. Als Psyche afscheidt neemt van het lijk ziet ze de heilige Spin die tegen haar zegt (het thema) : "Alles is als het is, alles wordt, geschiedt als het geschiedt, alles vergaat tot stof". De volgende keer neemt de Chimera haar mee op een verre reis, hij laat haar achter in een woestijn. Ze barst in tranen uit en loopt naar een sfinx, Eros vindt haar daar omdat hij de beek van tranen heeft gevolgd. Niet kort daarna treden ze in het huwelijk. Het rijk van Eros is niet groot (lang niet zo groot als het Rijk van Verleden), het bestaat uit een grote tuin met daarin een soort tempel als paleis. Eros slaapt in het paleis en Psyche in de tuin. Maar ‘s nachts hoort ze muziek en gezang, ze gaat op onderzoek uit en het blijkt van de Sater te komen. De Sater is een verwilderd bosmens met een staart en dergelijke. Eros waarschuwt haar hier een paar keer voor, maar tevergeefs. Op een dag laat ze zich (ondanks tegenstrijdige gevoelens) verleiden en gaat mee het bos in. In het bos zijn saters, bacchanten, nimfen en elven. Prins Bacchus is hier de machthebber, zijn rijk bestaat enkel uit dansen, wijn en nog meer feesten. Na één nacht heeft Psyche spijt van dit avontuur en keert terug. Maar het is al te laat : Toen Psyche het Heden verliet heeft zij dit èn haar tegenstrijdige gevoelens vertelt aan een wit viooltje. Eros vernam dit van het viooltje en stierf van verdriet, net als de rest van de tuin en zijn rijk. De spinnen van Emeralda weefden een web over het rijk en alles verging tot stof. Het hart van Psyche brandde. Als ze dit gezien heeft ontmoet ze opnieuw de Sater die haar zover krijgt dat hij haar vleugeltjes mag afknippen. Psyche blijft enkele jaren in het bos maar dan krijgt zij berouw en gaat naar een heilige kluizenaar aan wie zij een kleed vraagt. Dan beklimt zij het eindeloze pad, uitgehouwen in de rots, richting het kasteel met de driehonderd torens. Ze huilt edelstenen (en geen tranen meer). Ze biedt Emeralda deze edelstenen aan en vraagt om de boete die zij moet doen voor haar vergeving. Emeralda is veranderd in één en al edelsteen, zij herkent Psyche eerst niet, maar neemt de edelstenen gretig aan. Zij wil Psyche vergeving schenken indien zij Emeralda het ‘Juweel der Mysterie, Steen der Wijzen’ brengt. Voordat Psyche weggaat brengt ze een bezoek aan haar zuster Astra. Zij is blind geworden, haar ster is bijna uitgedoofd, maar zij weet inmiddels dat het heelal oneindig is en de toekomst onberekenbaar. Dan gaat ze op weg, de Chimera wenst haar succes in de onderwereld. Ze vraagt aan diverse ongure figuren, en aan alle dingen om haar heen, waar ze het ‘Juweel voor Emeralda’ kan vinden, steeds krijgt zij hetzelfde antwoord: ‘ijdelheid’.
Dan gaat Psyche naar de hoofdstad waar het feest is in verband met de naderende komst van de koningin. Emeralda nadert Psyche in haar koets voortgetrokken door tientallen paarden over een pad van lichamen en vraagt haar naar het Juweel (zie stukje tekst). Psyche antwoordt haar dat het Juweel niet bestaat, het is enkel ijdelheid van haar. Daarop overrijdt Emeralda haar waarna Emeralda naar de Sfinx rijdt. Zij vraagt aan de Sfinx haar te vertellen waar het Juweel is, maar de Sfinx zwijgt en Emeralda rijdt zich tegen de Sfinx te pletter. ‘Zwevend herleefde Psyche op.’ Ze vliegt op Chimera en met behulp van haar eigen vleugeltjes naar het Rijk van de Toekomst, het rijk der doden in de wolken, het rijk waar haar vader en Eros ook zijn. En als ze naar beneden kijken zien ze het Rijk van Verleden, langzaam dooft de ster op het hoofd van Astra.

IV De opbouw van het verhaal

De schrijver besteedt nauwelijks meer aandacht aan bepaalde gebeurtenissen.
De ruimte versterkt de sfeer van het verhaal. Bijvoorbeeld: de mooie tuin is in de woestijn (je kan er nauwelijks uit komen), het kasteel is zo hoog dat het in de wolken ligt en de duistere wereld van de saters en de bacchanten is in het bos (niet voor het blote oog zichtbaar).
Er is een verdeling in hoofdstukken en die vormen geen afgerond geheel.
Zie Samenvatting.
De belangrijkste verhaalmotieven zijn:
dingen/dieren die kunnen spreken;
onmogelijke dingen (bijvoorbeeld vliegen op een wolk);
de Spin.
Roundcharacters spelen een belangrijke rol in het verhaal.
Het verhaal is in het hij-perspectief geschreven, de schrijver kent de afloop van het verhaal niet, maar dit is wel in overeenstemming met de bedoeling van het verhaal.

V Commentaar

Ik kan me inleven in de problematiek die de schrijver aan de orde stelt, het is namelijk een sprookje dat een tijd geleden is geschreven.
De schrijver slaagt er door zijn duidelijke en heldere manier van schrijven in mij die problematiek duidelijk te maken.
Het verhaal is natuurlijk compleet verzonnen al zitten er natuurlijk wel enkele reeële aspecten in.
Het ouderwets taalgebruik versterkt de sfeer in het verhaal, een mooi voorbeeld is het volgende (bladzijde 127-128) :

Psyche:

"- Emeralda, voor u heb ik de hel doorkruist langs de zwarte zeeën, oceanen van pik, langs de gruwelbalgen van vlamorkanen, langs de kraters en krochten scharlaken en geel, langs de vuren azuur en door de blanke leliënglansen heen
. . . Hoor mij goed; de Hel antwoordde: ijdelheid, als ik vroeg het Juweel; de vlammen brulden: ijdelheid; de schimmen galmden: ijdelheid; en heel de klaagviool trilde:

IJdelheid!

Begrijpt ge mij, Emeralda? IJdelheid was uw wensen, want het mystiek Juweel, Alschenker van goddelijke Almacht is: ijdelheid, en . . . bestaat niet."
Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen