Zakelijke gegevens:

Titel van het boek: SPIJT

Naam van de auteur: Carry Slee

Naam van de uitgever: Van Holekema en Warendorf

Jaar van verschijning: 1e druk 1996

Waarom heb ik dit boek gekozen:

Ik heb dit boek gekozen omdat veel kinderen het al gelezen hebben en het allenmaal een leuk boek vonden dus was ik er ook een beetje nieuwsgierig naar.

Eerste persoonlijke reactie:

Ik vindt dat spijt een boek is met een interessant onderwerp omdat ik met boeken die echt gebeurt kunnen zijn me beter kan inleven in het verhaal. Het boek heeft me ook aan het denken gezet, omdat je nu een beseft dat als je iemand pest en je blijft maar door gaan er erge dingen kunnen gebeuren. Ik vind het boek ook erg zielig omdat er iemand zo erg gepest wordt dat hij zelfmoord pleegt.

Korte samenvatting van de inhoud:

Personen:

* David:

Hoofdpersoon, 14 jaar, en in de 2e klas van de middelbare school, woont bij z’n beide ouders en broer Rolf, is verliefd op Vera, hij is een gewone jongen die soms een beetje verlegen is, maar wel bij de “populairdere” hoort, heeft medelijden met Jochem, durft niet tegen Sanne, Justin en Remco, hij wil Jochem wel helpen, maar durft niet, dus hij helpt Jochem niet, op den duur is hij dit wel van plan, maar dit loopt helemaal mis, zit in de redactie van de schoolkrant, verder veranderd hij in de loop van ’t verhaal, hoe hij eruit ziet wordt niet echt beschreven.

* Niels:

Bijfiguur, goede vriend en klasgenoot van David, is iemand waar iedereen verkering mee wil, heeft een band die “Punt uit!” heet, maar deze gaat aan ’t einde van ’t boek uit elkaar, zit in de redactie van de schoolkrant, belangrijke persoon omdat hij zoveel met David omgaat.

* Vera:

Bijfiguur, klasgenoot van David, is iemand waar iedereen verkering mee wil, kan met iedereen goed opschieten, zit in de redactie van de schoolkrant, verkering gehad met Youssef, en daarna met David, is een belangrijk persoon omdat David zo smoor op haar is.

* Sanne:

Bijfiguur, die toch heel belangrijk is, klasgenoot van David, ze is een heel grote, te erge pestkop, en als zij, Justin en Remco er niet geweest waren was er geen verhaal geweest. Zij heeft er mede voor gezorgd dat Jochem zelfmoord pleegt, niemand durft tegen haar in te gaan, verder wordt er niet veel over haar verteld.

* Justin:

Bijfiguur, met ongeveer dezelfde eigenschappen als Sanne en Remco.

* Remco:

Bijfiguur, met ongeveer dezelfde eigenschappen als Sanne en Justin.

* Klasgenoten:

Bijfiguren, jongens en meisjes uit Davids klas, durven allemaal niet tegen Justin, Sanne en Remco. Sommige vinden ’t gepest wel grappig, anderen hebben medelijden, ze hebben natuurlijk allemaal andere eigenschappen, hebben een beetje een belangrijke rol, want als zij niet mee zouden pesten, stonden Sanne, Justin en Remco lang niet zo sterk!

* Jochem:

Hoofdpersoon, ook een klasgenoot van David, is heel dik, vandaar de bijnaam “zeug”, hij wordt heel erg gepest, zo erg dat hij zelfmoord pleegt, durft niet voor zichzelf op te komen, is wel heel aardig, en houd veel rekening met z’n moeder, want hij verteld niet dat hij gepest wordt, zodat hij haar niet kwetst, snoept heel veel, en is heel onzeker natuurlijk, maar trekt zich van niemand wat aan, (zo lijkt ‘t) is erg terug getrokken, dus je komt niet zo veel van hem te weten, schrijft veel in z’n dagboek, en heeft 1 hele goede vriendin ver weg die Nienke heet. Op den duur wordt ’t hem te veel, en heeft hij in ongeveer niemand meer vertrouwen, hij denkt dat iedereen hem haat.

* Gymleraar Tino:

Bijfiguur, mentor van de klas van David en de rest, pest mee met de klas, en op ’t laatst heeft hij spijt, verder is ’t wel een leuke leraar, heeft een belangrijke rol omdat hij niets aan ’t pesten doet.

* Manon:

Bijfiguur, klasgenoot van David, beste vriendin van Vera, en heel populair, “stoer” met een ringetje in haar neus en navel en rijdend op de scooter van haar broer, zit ook in de redactie van de schoolkrant, met veel dingen betrokken en nieuwsgierig, kan mensen goed aanvoelen, en trekt met iedereen wel goed op.

* Moeder van David:

Bijfiguur, een veel te drukke met baan hebbende huisvrouw, die heel stevig in haar schoenen staat en voor haar mening opkomt behalve tegenover haar moeder, ze doet precies wat zij wil, en zegt tegen haar nooit wat ze vindt.

* Oma van David:

Bijfiguur, die een beetje zeurt, en alleen haar dochter commandeert, David vindt haar niet bepaald leuk!

* Youssef:

Bijfiguur, vriend en klasgenoot van David, computerfreak, verkering gehad met Vera voor korte tijd, zit ook in de schoolkrant redactie, komt vaak voor!

* Leraar Nederlands:

Bijfiguur, toffe leraar die als hij erbij is voor Jochem opkomt. Is meer een vriend voor de leerlingen.

* Leraar Engels:

Bijfiguur, heel strenge leraar die niet mee doet aan ’t pesten, maar er ook niet tegenin gaat.

* Lerares Frans:

Bijfiguur, lerares die een beetje gek is.

* Leraar Biologie:

Bijfiguur, die de klas absoluut niet aan kan, en totaal geschift les geeft, die snel ontslagen zal worden, of overspannen weg zal gaan!

* Meneer de Zwart:

Bijfiguur, de conrector van de school.

* Moeder van Jochem:

Bijfiguur, gezellig dik vrouwtje, die ’t heel erg vindt dat Jochem al vanaf groep 8 of nog eerder gepest wordt, maar die heel blij is omdat ze denkt dat Jochem nu in de 2e klas niet meer gepest wordt.

* Nienke:

Bijfiguur, heel goede vriendin van Jochem die hem op alle manieren probeert te helpen, maar dat gaat niet, want ze woont veel te ver weg, ze kent Jochem omdat ze vroeger ’t buurmeisje van Jochem was, nu leest ze soms in zijn dagboek, en spreekt ze soms wat af met hem enz., ’t is een meisje wat sterk in haar schoenen staat, en best wel “stoer”, ze kwam altijd voor Jochem op, ook al werd ze er zelf mee gepest, komt pas in ’t eind van ’t boek voor.

Samenvatting:

Jochem wordt heel erg gepest op school, dat komt omdat hij zo dik is en omdat hij nooit voor zichzelf durft op te komen. Wat ze ook met Jochem doen, hij durft er nooit wat van te zeggen. Jochem wordt vooral door Sanne, Remco en Justin gepest, ze doen echt alles met hem, en hij moet zelfs voor Justin een krantenwijk draaien waarvan ’t geld naar Justin gaat.

De hele klas doet mee, maar een groot deel wil eigenlijk niet, maar ze durven er gewoon niks van te zeggen. Ook David vindt dat ’t veel te ver gaat, hij wil er steeds wat van zeggen, maar er komt altijd iets tussen, of hij durft toch niet.

Ook hun mentor, gymleraar Tino zegt er niks van, hij pest juist mee, hij heeft zelf ook een hekel aan Jochem, dit vindt David heel stom!

Op een dag moeten ze op de klassen foto, maar Sanne, Justin en Remco willen niet dat “zeugje” erop komt. Het uur voor de klassenfoto hebben ze gym, onder deze les gaan ze stilletjes weg naar de kleedkamer, hangen zijn kleren in de boom en vertellen aan Jochem dat hij ze terug krijgt na het maken van de klassenfoto. Tino heeft dit wel gemerkt, maar hij deed net of hij niks in de gaten had, zo is Jochem dus niet op de klassenfoto gekomen.

Op een dag is David zijn Frans boek vergeten. Dit weet Sanne, en jat daarom van Jochem ’t boek voor David. David wil dit eigenlijk niet, want hiervoor zal Jochem zich dan de volgende dag om 8 uur moeten melden, maar hij durft niets te zeggen. Zo gebeurt ’t dat hij ’t boek houd. Als hij ’s middags thuis is vraagt hij zijn moeder of zij hem wil overhoren, want ze hebben de volgende dag proefwerk. Dit doet zijn moeder, en dan valt ’t haar op dat het boek van Jochem is, dan vraagt zij waarom dat is, hij praat zich eruit met een smoes. Hij moet wel ’t boek terug gaan brengen van zijn moeder.

Dit doet hij dan, hij ziet er erg tegen op. Als hij dan bij Jochem komt merkt hij dat de moeder van Jochem nog niet eens weet dat Jochem zo erg gepest wordt. Daarna praat hij er nog over met Jochem, en vraagt waarom hij niets vertelt. Dit doet Jochem niet omdat hij anders zijn moeder heel erg kwetst, ze heeft al een keer iets aan haar hart gehad door de zorgen over Jochem. Ook verteld Jochem dat hij een heel goede vriendin heeft die Nienke de Graaf heet, en dat hij met haar heel goed kan opschieten. Ze vertellen elkaar alles. Ook laat hij haar wel eens in z’n dagboek lezen waar hij altijd in schrijft om z’n verdriet toch aan iemand te kunnen vertellen.

Dan gaat David weer naar huis en gaat z’n leven gewoon weer verder.

Op den duur komt hij erachter dat Jochem voor Justin een krantenwijk draait. Dit vindt hij echt te ver gaan. Hij vraagt waarom hij dit doet. Dan zegt Jochem dat Sanne, Justin en Remco hem niet meer zullen pesten als Jochem twee weken de krantenwijk van Justin doet.

David gelooft er niks van, en belooft daarom dat hij voor Jochem op zal komen als Sanne, Justin en Remco zich niet aan hun belofte houden.

Dan is ’t zover de avond van het klassen feest, de avond waarop al ’t pesten voorbij zal zijn, en….. voor David nog veel belangrijker, de avond waarop hij Vera verkering gaat vragen! Hij is al een hele tijd smoor op haar, maar hij heeft ’t nooit durven vragen, maar die avond zal hij ’t echt doen!

Hij springt op de fiets op weg naar ’t feest, daar aangekomen is er een perfecte sfeer! En hij hoort ook nog dat Vera verliefd is, op een jongen die in de redactie van de schoolkrant zit. Even schrikt hij, hij denkt dat het Niels is. Maar, Niels is ’t niet, dan kan z’n avond niet meer stuk, hij weet dat Vera op hem is, nu is ’t een stuk makkelijker om verkering aan haar te vragen, hij weet ’t antwoord toch al! Daarom gaat hij Vera zoeken, maar dan als hij haar gevonden heeft staat ze daar, aan ’t einde van de gang met Youssef te zoenen! Zijn wereld stort helemaal in! Hij hoort of ziet niks meer!

Maar, dit is juist ’t erge, ondertussen dat David helemaal in een dip zit wordt Jochem zo erg gepest door Sanne, Justin en Remco. Hij wordt helemaal volgegoten met likeur, ze gaan zover dat hij moet kotsen, alle scheldwoorden vliegen naar z’n hoofd, en op den duur rollen ze hem nog door z’n eigen kots, en lachen dat ze doen! Dan helemaal in paniek komt Jochem smekend naar David gerend, maar David ziet of hoort door z’n eigen probleem niet wat er aan de hand is. Het enig wat hij zegt is: “Rot op!” Daardoor stort Jochems wereld helemaal in, hij loopt weg. David heeft er verder die avond niet meer aan gedacht, hij heeft de hele avond zitten kniezen en zichzelf vol zitten gieten met bier.

Maar de volgende dag als hij op school hoort van directeur de Zwart dat Jochem vermist is komt alles weer naar boven! Hij heeft grote spijt en weet dat ’t zijn schuld is. Sanne, Justin en Remco worden uit de klas geroepen om bij meneer Zwart te komen. Dan komt iedereen los, heel veel leerlingen vinden dat al die pesterijen veel te ver gingen, maar ze hebben er allemaal net als David niks van durven zeggen.

Dan denkt David er ineens aan dat hij toen een keer bij Jochem is geweest, en dat Jochem over Nienke heeft verteld, hij meldt zich meteen ziek, en gaat uitzoeken wat Nienkes telefoon nummer is,

dit vindt hij, en belt haar op. Nienke komt meteen naar hem toe, dan gaan ze samen opzoek naar Jochem. Nienke heeft wel een vermoeden waar hij zit. Op de camping waar ze altijd heen gaan, maar als ze daar na lang reizen zijn is Jochem daar niet. Daarna dacht ze meteen aan ’t meertje. Daar gaan ze dan heen. Ze zoeken ze heel lang, maar ze vinden hem niet. Maar… op den duur zien ze daar Jochems tas in ’t water drijven! Ze worden allebei doodsbang en gaan schreeuwen en huilen, ook al is ’t nog niet zeker, ze weten genoeg;

Jochem is dood…….

De duikploegen duiken het lichaam van Jochem op, iedereen is erbij, niemand kan ’t geloven, en iedereen treurt en heeft spijt! Ook meester Tino.

De klas komt niet op z’n crematie, dit willen de ouders van Jochem niet. Ze nemen wel allemaal afscheid van Jochem op de plek waar hij zelfmoord pleegde. Behalve Sanne, Justin en Remco, zijn er niet, zij zullen voor een tijd geschorst worden.

Om toch nog te laten zien dat ze veel spijt hebben zet de schoolkrant redactie een pestlijn op, dit wordt een groot succes! Ze helpen heel veel kinderen, waaronder een meisje die anders heel diep in de problemen zou komen door al dat gepest!

Op den duur gaat ’t ook nog uit tussen Youssef en Vera. Dan vraagt Vera David verkering, nu kan hij eindelijk zeggen: “Babe I love you!” Eindelijk weet hij hoe Veras lippen smaken: “Super!”

Plaats:

Het speelt zich af in en rond school en thuis bij de personen, in Nederland.

Tijd:

Het speelt zich af rond 1990 denk ik, want de jeugd heeft nog geen mobieltjes enz. maar er zijn wel auto’s, treinen enz.

Er verlopen ongeveer tussen de 2 a 5 weken in ’t verhaal.

Bespreking van de volgende verhaalaspecten:

Spanning: Ik vind dat er wel veel spanning in het boek zit, vooral als Jochem weg is.

Personages: De personages zijn allemaal heel verschillend en het zijn er ook best wel veel.

Thema: het thema is pesten, ik vind het goed dat hier aandacht aan wordt gegeven.

Opbouw: De opbouw van het verhaal is goed, het begint gewoon, met en soort inleiding en daarna begint het verhaal echt.

Tijd: Het speelt zich af rond 1990, want de jeugd heeft nog geen mobieltjes enz. maar er zijn wel auto’s, treinen enz. Er verlopen ongeveer tussen de 2 a 5 weken in ’t verhaal.

Vertelsituatie: Er is geen vertelsituatie.

Ruimte: Het verhaal speelt zich af in een Nederlands dorpje.

Grondige beschrijving van je leeservaring:

Onderwerp: Het onderwerp spreekt mij wel aan, ik heb wel eens over zelfmoord nagedacht omdat de vader van een vriendje van mij vorig jaar zelfmoord heeft gepleegd. Het boek heeft mij vooral nieuwe kanten van pesten laten zien, ik ben hier dan ook anders over na gaan denken en ga niet meer zomaar iemand pesten. Ik vind wel dat het oplossen van pesten het in dit boek niet genoeg aandacht krijgen.

Gebeurtenissen: Het verhaal bevat genoeg gebeurtenissen om het verhaal te blijven boeien, en ze komen ook logisch uit elkaar voort. Ik vind de gebeurtenissen boeiend omdat het onderwerp pesten mij ook wel boeit maar ik vind het boek ook wel schokkend omdat Jochem zelfmoord pleegt. De gebeurtenissen hebben mij ook wel aan het denken gezet, ik zal nu wel wat beter uitkijken met pesten. De gebeurtenis die het meeste indruk op me heeft gemaakt is dat niemand het voor Jochem opnam, zelfs de mentor niet.

Personages: Ik zou niet op de hoofdpersonen (Jochem en David) willen lijken omdat ze allebei hun problemen niet kunnen oplossen. Alle personages zouden echte kinderen kunnen zijn, ze reageren soms héél onvoorspelbaar en dat gebeurt bij gewone kinderen ook, dit is dus wel realistisch. Je komt het meest te weten over David, hij is een beetje onzeker, en hij durft niet zomaar Jochem te helpen, dit vind ik dus zwak. Ik had dit dus ook zeker anders gedaan om zo Jochem te helpen.

Bouw: In het verhaal hangt alles goed samen, ik vindt het spanend en ook boeiend. Ik vind dat de bouw van het verhaal ook goed past bij het onderwerp. Er zijn niet zoveel terugblikken in het verhaal, dit vind ik goed omdat ik door terugblikken een verhaal minder goed ga begrijpen. Aan het einde vind ik dat alles duidelijk wordt.

Taalgebruik: Ik vind het verhaal lekker vlot te lezen omdat het makkelijk taalgebruik is, de taal past ook goed bij de personages en het onderwerp.

Verwerkingsopdracht 18:

Vier andere titels voor het boek:

Dood gepest: deze titel beschrijft wat meer het verhaal, je weet bijna meteen waar het over gaat, dus is misschien iets duidelijker dan Spijt.

Vermoord door zijn eigen klas: dit vindt ik ook een goede titel, dit trekt kinderen wel aan, de titel vertelt de conclusie van het verhaal, want als je zelfmoord pleegt omdat je zo erg gepest wordt door je klasgenootjes, is hij eigenlijk vermoord door zijn eigen klasgenootjes.

Pestkoppen: Deze titel vertelt al dat het boek gaat over pesten, dit trekt misschien ook weer kinderen aan en vertelt iets meer over het boek dan Spijt.

Ingrijpen! : dit is wat de school en Jochem´s vrienden eigenlijk hadden moeten doen, dat zou zijn redding geweest zijn.

Informatie over de auteur:

Carry Slee is een kinderboekenschrijfster die zeer geliefd is. Zij werd door de Nederlandse Kinderjury maar liefst zeven keer bekroond er drie keer getipt.

Carry Slee werd in 1949 geboren in Amsterdam. Al op jonge leeftijd was ze veel met verhalen en boeken bezig. Toen ze nog niet kon schrijven, bedacht ze verhaaltjes voor haar knuffeldieren. Ze zette haar knuffels in een kring om zich heen en las voor uit eigen werk. Op de lagere school had ze een schrift waarin ze korte verhalen en gedichten noteerde.

Docent drama – Na de middelbare school ging ze naar de Academie voor Woord en Gebaar in Utrecht. In 1975 slaagde ze voor deze opleiding. Ze werd dramadocent in het middelbaar onderwijs. Haar schrijverskwaliteiten waar ze vervolgens compleet uitgewerkte toneelstukken van maakten. De toneelstukken werden, vaak met groot succes opgevoerd door de leerlingen.

Keetje Karnemelk – Carry Slee heeft twee dochters, Nadja (1980) en Masja (1983) die haar grootste inspiratiebron vormen. Toen haar dochters nog jong waren, bedacht Carry verhalen voor hen waarin “Keetje Karnemelk” de hoofdrol speelde. Nadja en Masja vonden de verhalen zo leuk dat Carry Slee besloot ze naar het tijdschrift “Bobby” te sturen. Daarin werden ze gepubliceerd.

Gestimuleerd door het succes van “Keetje Karnemelk” stortte Carry Slee zich op een boek over de belevenissen van de tweeling Rik en Roosje. Ze bood het manuscript aan bij uitgeverij Van Holkema & Warendorf, waar het in 1989 in boekvorm verscheen.

Hiermee begon een succesvolle carrière. Inmiddels is Carry fulltime auteur en verschenen er meer dan vijfentwintig boeken van haar hand.

Onderwerpen en leeftijden – Carry Slee schrijft voor alle leeftijden, ik zal nu een paar boeken van haar noemen die voor de kinderen van mijn leeftijd (12-13-14-15-16 en ouder.) Bedoeld zijn:

Spijt!

Pijnstillers

Afblijven

Kappen!

en Razend.

Heel vaak zijn bij deze boeken dingen gebaseerd op waarheid, maar soms zijn ze ook gewoon verzonnen. Carry schrijft klare taal, die kinderen aanspreekt. De situaties die ze beschrijft, zijn heel herkenbaar en de personages zijn zo goed uitgewerkt dat de lezer zich makkelijk kan identificeren. Haar boeken zijn altijd spannend en zo geschreven dat je ze ineens uit wilt lezen.

In haar boeken schuwt Carry moeilijke onderwerpen als homoseksualiteit, pesterij en scheiden niet. Door haar humoristische en luchtige stijl worden haar boeken echter nooit te zwaar. Ze schrijft eerlijk over het feit dat ouders twijfelen en niet altijd op iedere vraag een antwoord weten. Zo probeert zij kinderen aan te sporen op problemen om een creatieve en fantasierijke manier ’t hoofd te bieden.

Behalve onder haar eigen naam schrijft Carry Slee boeken met een meer poëtisch karakter onder het pseudoniem Sofie Mileau. Elke keer dat je de boeken leest, valt er iets nieuws te ontdekken.

“Doenja” - Carry heeft ook een boek waar een zogenaamde hond, “Doenja” verteld over ’t leven van Carry, waar ze woont hoe ze woont wat ze doet enz. Ik zal een heel klein beetje vertellen wat Doenja allemaal vertelt:

Carry woont in de bergen, schrijft veel overdag en buiten, haar dochters vinden ’t leuk dat ze schrijft, haar werkkamer ziet er heel gezellig uit, ze komt aan de verhalen omdat ze sommige zelf heeft meegemaakt, of door haar dochters of soms door de krant etc. Ze heeft geen “mooiste” boek, ze wil haar hele leven blijven schrijven, ze hoopt dat ze 100 wordt, ze schrijft alleen kinderboeken, ze vindt kinderen leuker dan grote mensen, ze bezoekt vaak scholen, ze is 49 jaar, haar lievelings eten is couscous, ze houd van wandelen en lezen, enz. enz. Zo kan ik nog uren door gaan met allerlei informatie over Carry maar, ik denk dat je nu ’t belangrijkste wel weet, en als je meer wilt weten kun je nog altijd naar Carry’s website gaan: www.carryslee.nl of naar haar fanclub op t´web

• Razend’
• Spijt!
• Vele Boeken
• Pijn Stillers
• Timboektoe Rules