Boekverslag : Leon De Winter - La Place De La Bastille
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1017 woorden.

Bibliografie
Uitgever: Penta Pockets
Jaar uitgave: 1998
Jaar 1ste uitgave: 1981

Genre: vertelling / psychologische roman.
Indeling: proloog, genummerde hoofdstukken, epiloog.
Aantal pagina's: 94 blz.
Motto: 'L'Histoire n'est qu'une fable convenue' van De Fontenelle (1687-1757)
d.w.z.: De geschiedenis bestaat voor Paul uit toevalligheden en zinloze gebeurtenissen.


Samenvatting
SAMENVATTING VAN DE INHOUD

Paul de Wit, 37 jaar, leraar geschiedenis, is getrouwd met Mieke en heeft twee dochtertjes, Hanna en Mirjam Paul en Mieke zijn uit elkaar gegroeid , en met zijn baan als leraar heeft Paul onvrede. Paul wil een boek schrijven over de vlucht van Lodewijk de zestiende naar Varennes. De vlucht, die in werkelijkheid mislukte, wil hij laten slagen. Dit hangt samen met zijn opvatting over geschiedenis, die volgens hem niet bestaat uit feitelijke zekerheden, maar uit toevallige factoren. Maar Paul kan het boek niet afmaken: hij begrijpt de noodzaak van sommige cruciale gebeurtenissen niet. Zo kan hij ook niet begrijpen waarom zijn ouders vermoord zijn. Paul is namelijk oorlogswees. Zijn joodse ouders, die hij nooit gekend heeft, zijn tegen het einde van de oorlog vergast. Als Paul 23 jaar is, verneemt hij dat hij een tweelingbroer had, Philip, die waarschijnlijk ook omgekomen is. Waarom leeft hij nog wel en Philip niet? Als er geen noodzaak is van zijn overleving en Philip's dood, dan is zijn bestaan toeval. Dit is de fundamentele reden van Paul's onrust. Om die onrust te verdrijven, kijkt hij vaak tot diep in de nacht naar de televisie. Als Paul in de kerstvakantie in Parijs is om materiaal te verzamelen voor zijn studie, ontmoet hij Pauline, een joodse zioniste. Ze beginnen een verhouding. Paul voelt zich tot haar aangetrokken, omdat ze dezelfde achtergrond heeft als hij. Daardoor wordt zijn eenzame individualiteit gedeeltelijk opgeheven. Maar terug in Nederland blijkt hij niet gelouterd te zijn. De onrust blijft. Nieuwe hoop krijgt Paul als hij de foto's bekijkt, die hij van Pauline op la Place de la Bastille heeft gemaakt. Achter Pauline staat een man die sprekend op hem lijkt. Is het Philip? In de zomervakantie gaat Paul weer naar Parijs, niet voor zijn studie, ook niet zozeer voor Pauline, maar om Philip te zoeken. Deed hij dat niet, dan zou zijn bestaan zinloos zijn. Als de taxichauffeur zegt dat hij wel op Paul Mendes lijkt, besluit Paul de ontmoeting niet door te laten gaan. Hij ziet in dat hij niet op zoek is naar zijn broer, maar naar zichzelf.



VERTELSITUATIE

Het verhaal is in de eerste persoon geschreven. Aan het woord is de hoofdpersoon, Paul de Wit.



TIJD

De vertelde tijd is ongeveer 1 jaar: van kerstvakantie 1979 tot winter 1980. Het verhaal wordt niet chronologisch verteld, er zijn tijdsprongen, er is sprake van tijdverdichting en er zijn flashbacks. Na de proloog kondigt de verteller aan dat hij terug in de tijd gaat. In het epiloog zijn weer in de huidige tijd.



RUIMTE

De belangrijkste plaatsen van handeling zijn Amsterdam en Parijs, verbonden door treinreizen. La place de la Bastille is het centrum van het verhaal, daar ziet Paul zijn dubbelganger en het is een belangrijke plaats in het onderzoek dat hij doet.



PERSONAGES

- Paul de Wit: geschiedenisleraar van joodse afkomst. Getrouwd met Mieke en twee dochters, maar werk en gezin geven hem niet de innerlijke rust waar hij naar verlangt. Hij is bezeten van de gedachte dat er een dubbelganger van hem bestaat, wellicht zijn doodgewaande tweelingbroer Phillip.

- Pauline: een franse jodin waar Paul een verhouding mee heeft. Ze woont in Parijs. Dat Pauline joods is, is erg belangrijk voor Paul, zij is de eerste jodin die hij echt kent en lief heeft.

- Mieke: de vrouw van Paul, sociologe. Zij is niet van joodse afkomst.



THEMATIEK

Thema:

Het thema van het boek is 'het zoeken naar de eigen identiteit in een chaotische wereld' of 'reconstructie van het verleden'.

Motieven:

Vermenging van fictie en werkelijkheid,
Twijfel over je eigen identiteit,
De Tweede Wereldoorlog,
Het Jodendom,
Dubbelganger,
Persoonlijke en collectieve geschiedenis.



TITEL

Place de la Bastille verwijst naar het plein van de revolutie in Parijs, dat een centrale rol speelt (de Bastille werd op 14 juli 1789 door een menigte bestormd). Aanvankelijk wilde Paul zijn studie over Lodewijk de zestiende ook naar dat plein noemen.



LITERATUURGESCHIEDENIS

Leon de Winter is op 24 februari 1954 in 's-Hertogenbosch geboren als zoon van orthodox-joodse ouders. Hij groeit op in een niet-joodse omgeving. Vanaf 1966 bezoekt hij in zijn geboorteplaats het gymnasium en in Waalwijk het gereformeerde Willem van Oranje-College. In 1973 - een jaar vóór hij zijn diploma haalt - wordt De Winter voor het eerst bekroond: zijn novelle 'Revolutie' krijgt de ontmoetingsprijs van de Stichting Literaire Dagen. Leon de Winter verhuist in 1974 naar Amsterdam, waar hij aan de Nederlandse Filmacademie gaat studeren. Uit ongenoegen met het onderwijsniveau op de Filmacademie publiceren De Winter en anderen (onder wie René Seegers en Jean van de Velde) eind 1976 een zwartboek, waarin het sterk ambachtelijke karakter van de opleiding bekritiseerd wordt. Op 1 januari 1978 verlaat De Winter met Seegers en Van de Velde de academie, zonder eindexamen te hebben gedaan. De eerste speelfilm van het drietal - sinds 1980 verenigd in de Eerste Amsterdamse Filmassociatie (EAFA) - gaat in 1979 in première: De verwording van Herman Dürer. De roman De (ver)wording van de jongere Dürer (1978) is gebaseerd op het filmidee. In 1979 krijgt De Winter voor deze eerste roman de Reina Prinsen Geerligsprijs. Voor de televisie maakte het trio in 1978 en 1980 enkele films: onder andere Vanuit het heden, Junkverdriet en De wereldverbeteraar. Toneelgroep Centrum brengt in 1981 Junkverdriet op de planken, een toneelstuk van De Winter, Seegers en Van De Velde naar aanleiding van de levensloop van de Vlaamsche dichter Jotie T'Hooft. Eind 1981 gaat de tweede speelfilm van de EAFA in première: De afstand. Leon de Winter is vanaf 1978 tot 1982 als recensent van voornamelijk Duitstalige literatuur aan Vrij Nederland verbonden. Daarna is zijn medewerking incidenteel, evenals die (vanaf 1982) aan De Volkskrant. Literaire verhalen en essays verschijnen tot 1982 hoofdzakelijk in Raster, Mandala en New Found Land. La Place de la Bastille en Zoeken naar Eileen W. zijn in respectievelijk 1984 en 1987 verfilmd door Rudolf van den Berg.
Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen