Boekverslag : Khalid Boudou - Het Schnitzelparadijs
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 2765 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 2765 woorden.
Titel: Het Schnitzelparadijs
Auteur: Khalid Boudou
Verwachting en eerste reactie:
Ik heb dit boek gekozen omdat twee klasgenoten van mij dit boek bij het vorige leesverslag ook hadden gelezen. Hun reacties waren best positief. Een deel van hun leesverslag werd voorgelezen in de klas. Wat ik daar las sprak me eigenlijk wel aan, en toen ik het boek in de mediatheek zag staan heb ik dit gekozen. Ook de voorkant zag er wel leuk uit en op de achterkant las ik dat het boek een Gouden Ezelsoor had gewonnen. Boeken die iets winnen worden vaak door veel mensen gelezen en door veel mensen leuk gevonden, en ik verwachtte dus dat het een heel leuk boek was. Het boek dat ik wou gaan lezen was ook verfilmd. Het is zelfs in de bioscoop geweest, en ik heb er veel positieve reacties van gehoord. Ik was van plan de film ook nog te gaan kijken, om hem te vergelijken met het boek, maar daar ben ik niet meer aan toegekomen. Na het lezen van de eerste honderd bladzijden was ik heel teleurgesteld. Ik had het me veel leuker voorgesteld. Ik vond niet echt dat er een verhaal in het boek zat, en er werd heel rare taal gebruikt. Er was eigenlijk nog niks onvoorspelbaars of spannends gebeurt. De hoofdpersoon ging stage lopen in een restaurant dag in dag uit. Maar ik hoorde van meerdere mensen dat het eerste deel nergens over ging. Toen ik door ging lezen werd het boek wel leuker. Er kwam meer verhaal en ik begon dingen te snappen die in het eerste deel verteld werden. Na een tijdje ging ik ook de taal die de schrijver gebruikte begrijpen. De schrijver heeft bijvoorbeeld hele nieuwe woorden verzonnen die hij steeds in zijn boek gebruikt. Uiteindelijk vond ik het boek wel leuk, maar ik had het leuker verwacht. Misschien waren mij verwachtingen ook wel te hoog, omdat ik vooral positieve dingen over het boek had gehoord.
Beknopte samenvatting:
Nordip Doenia, een Marokkaanse jongen, heeft 2 jaar lang “geslapen.”(niets met zijn leven gedaan), nadat het was uitgegaan met zijn vriendin Tsjoepita.
Nu wilde hij zijn leven weer een beetje oppakken en gaan werken. Hij vond via zijn neef Krimo een baan in een restaurant, De Blauwe Gier.
Hij ging stage lopen in de keuken, als afwasser in de ‘pannenhoek’, waar hij verder niet voor betaald kreeg. Hij kreeg een nieuwe bijnaam: de Sopkop.
In zijn pannenhoek kwamen de anderen uit de keuken of uit de bediening even hun hart uitstorten bij hem wanneer ze weer problemen hadden. Nordip komt al gauw iets over een spel te weten wat je tegen de baas kan spelen om hogerop te komen. Maar niemand wil Nordip vertellen wat voor spel het is.
Nordip weet Krimo en Agnes (de rijkeluisdochter die werkt als dienstmeisje in de Blauwe Gier) aan elkaar te koppelen. Amimoen (medewerker in de keuken) is hier nogal pissig over, zijn maten bedreigen Nordip. Nordip wil het spel ook een keer spelen, hierop antwoordt Amimoen dat hij de Blauwe Gier in brand zal steken als Nordip wint.
Nordip moet een keer, toen er vreemde mensen in het restaurant waren naar voren komen om te zeggen hoe hij in het leven stond. Hij had toen gezegd dat hij eigenlijk 2 jaar lang geslapen had en nu aan het ontdekken was wat er in de wereld te doen was.
Op een dag komt de FIOD een inval doen in het restaurant. In de Blauwe Gier werken veel zwartwerkers die worden opgepakt en hun baan kwijt zijn. Meerman (de baas) blijkt schuldig te zijn aan belastingfraude wegens het in dienst nemen van mensen die niet geregistreerd zijn. Het is een zooitje in de Blauwe Gier, en omdat er aan het licht is gekomen dat het allemaal niet legaal geregeld is in het restaurant besluiten sommige medewerkers om op te stappen, waaronder Krimo. Krimo stort zich op een carrière als zanger, waar hij altijd al mee bezig was. Hij heeft succes.
Het blijft lange tijd een chaos in de Blauwe Gier, de klanten zijn vaak ontevreden over de kwaliteit en omdat er veel vertraging is met de gerechten. De oorzaak is het tekort aan personeel, nadat vele waren opgestapt. Ook zijn degene die gebleven zijn heel ontevreden en wordt er veel gemopperd en slecht gewerkt. Wilhelm, de manager van de keuken is vaak over de rode.
De nood wordt heel hoog, er is te weinig personeel,. Daarom willen ze Nordip nuttiger werk in de keuken laten doen. Maar daarvoor moet Nordip eerst het spel spelen. Wilhelm gaat dat doen met Nordip. Het bleek een eenvoudig potje dammen te zijn. Als Nordip won mocht hij de vleesvork hebben en dus eerste kok worden. Het spel is Nordip volledig onbekend en Wilhelm had al van iedereen gewonnen. Maar tegen alle verwachtingen in wint Nordip. Zo wordt hij eerste kok, in de plaats van zijn neef Krimo die was opgestapt.
Als Nordip naar huis gaat neemt hij afscheid van iedereen. Hij zwaait naar Bokma en Amimoen, die op het balkon staan, naast flacons spiritus, maar ze zwaaien niet terug.
Hij loopt vrolijk verder als hij brandweersirenes hoort. De brandweer is op weg naar de Blauwe Gier die in de fik staat. Maar Nordip is vrij en loopt vrolijk verder naar huis.
Motieven:
Er zitten best veel motieven in dit boek die steeds weer terugkomen. Een aantal daarvan zijn abstracte motieven zoals: liefde, cultuur, integratie en herinneringen aan Marokko. Veel van deze motieven zie je terug in flashbacks van de hoofdpersoon. Zo vertelt hij bijvoorbeeld heel vaak over de tijd dat hij met Tsjoepita, zijn grote liefde was. Dit komt meerdere keren terug in het boek.Ook de herinneringen aan Marokko zijn terug te zien in flashbacks. Hij vertelt over zijn vader die steeds overal heen reisde, over zijn grootvader en zijn neef Krimo die uitgehuwelijkt werd en een carrière maakte als zanger. Het motief cultuur en integratie zie je eigenlijk terug in het hele verhaal. Het gaat vaak over de intergratie van buitenlanders. Er worden vaak grapjes over Nordip, de hoofdpersoon gemaakt omdat hij van Marokkaanse afkomst is. Er zitten ook een aantal leidmotieven in het verhaal. Dit zijn bijvoorbeeld: o boy, Sopkop en het spel dat Nordip moet gaan spelen. De motieven o boy en Sopkop zijn woorden die de schrijver zelf heeft verzonnen. Ze komen heel vaak terug in het boek. In het boek zie je vaak Nordip zijn gedachten. Ze zijn schuingedrukt en er staat steeds o boy achter. Ook Sopkop komt heel vaak terug in het boek. Nordip moet voor niets pannen wassen en wordt daarom door iedereen in het restaurant Sopkop genoemd. Het spel dat gespeeld moet worden is een heel duidelijk motief. Hier draait het verhaal eigenlijk een beetje om. Iedereen heeft het over een spel, maar Nordip weet nog steeds niet wat het inhoudt. Tot hij het zelf moet spelen. In het boek is dit spel een eenvoudig spelletje dammen. Maar eigenlijk staat het spel symbool voor het spel dat iedereen speelt om zijn plek in de wereld te veroveren.
Personages:
Nordip:
Nordip Doenia is een dromerige Marokkaanse jongen van negentien jaar die droomt van een ander leven. Hoe, dat weet hij niet goed, als het maar anders is. Nordip, verlaten door zijn jeugdliefde Tsjoepita, na zijn twee jaar niets doen – de jaren van de grote slaap- neemt het besluit iets met zijn leven te beginnen. Hij gaat stage lopen in de keuken van De Blauwe Gier, een groot restaurant in zijn dorp Opdeinen. Hij krijgt niets betaald, hij wil leren. Hij komt elke dag te laat en heeft altijd een vies Bob Marley t-shirt aan. Nordip is de haven van rust in de hectische, schreeuwerige keuken. Alle jonge medewerkers luchten van tijd tot tijd hun hart, zittend op de grote omgekeerde pan die Nordip daarvoor klaar heeft staan. Als de tijd daar klaar voor is, neemt Nordip de grote stap en dwingt de anderen tot respect en verbaast ze met zijn verborgen talenten.
Vader van Nordip:
De vader van Nordip is een droeve man, die een vreemd leven heeft geleid. Altijd was hij op zoek naar een beter bestaan, en toen hij zijn gezin naar Nederland haalde was hij ervan overtuigd dat het voor hen de beste stap was. Maar nu zit hij hier. Hij is om beurten trots op en teleurgesteld in zijn oudste zoon Nordip.
Mevrouw Malade:
Mevrouw Malade is de eerste Nederlander met wie Nordip contact heeft. Ze is de nieuwe buurvrouw in het dorp Opdeinen waar Nordip en zijn gezin zijn gaan wonen. Ze is dan weer lief en dan weer scheldt ze Nordip uit.
Krimo:
Krimo is de dromerige neef van Nordip. Hij is uitgehuwelijkt aan een mooi maar verwend meisje. Samen zijn ze naar Nederland gekomen maar na een tijdje heeft zijn vrouw hem het huis uitgezet. Nu werkt hij met Nordip in de keuken van De Blauwe Gier. Hij heeft heimwee naar zijn geboortedorp en die gevoelens beschrijft hij in gedichten.
Wilhelm:
Wilhelm is de chef-kok van het restaurant. Het is een klein driftig mannetje dat langzaam aan moet inzien dat Nordip meer waard is dan de sopkop van de keuken zijn.
Amimoen:
Amimoen schreeuwt en scheldt maar heeft een klein hartje. Hij wil Nordip er steeds op wijzen dat aanpassen aan de Nederlandse cultuur je eigen trots krenkt.
Perspectief en verteller:
Het verhaal wordt vertelt in de Ik-perspectief en heeft dus een ik-verteller. Nordip vertelt namelijk wat hij allemaal meemaakt. Tussendoor staan er in de tekst stukjes schuingedrukt. Hierin zie je de gedachten van de hoofdpersoon. Je ziet het verhaal vanuit de ogen van Nordip. Hij ziet de wereld heel anders als veel mensen. Hij fantaseert bijvoorbeeld heel veel. Daarom is het misschien wel een onbetrouwbaar perspectief. Het verhaal begint met een krantenbericht over een brand in het restaurant van De Blauwe Gier. In eerste instantie weet de lezer niet waar dat krantenbericht op slaat in het verhaal, dat wordt pas aan het einde duidelijk.
Ruimte:
Het verhaal speelt zich bijna alleen af in de keuken van De Blauwe Gier waar Nordip Sopkop is. De ruimte wordt heel vaak beschreven als een smerig, vies hok vol bacteriën. Alleen bij de flashbacks speelt het verhaal zich af bij mevrouw Malade of in Marokko.
Stijl:
Het verhaal is geschreven in een soort Nieuw Nederlands. Met nieuwe woorden en nieuwe vervoegingen is een soort eigen taal ontstaan. Een goed voorbeeld hiervan is het woord ‘salamiseren’, wat iemand groeten betekent. Zo staan er nog veel meer verzonnen woorden in zoals ‘sopkop’, ‘pannenlikker’ en ‘schrobberschaap’. Het is een mengeling van Nederlands en Marokkaans. Het Schnitzelparadijs is realistisch geschreven in zelfverzonnen straattaal, soms zo realistisch dat je ervan moet walgen, want wat er beschreven wordt is niet altijd aantrekkelijk: “Ze worden geserveerd bij een lap rood vlees dat evengoed van een dikke wormhond als van een dik gek rund kan zijn.”
Thema:
Het schnitzelparadijs is een roman waar twee duidelijk thema’s worden belicht: om te beginnen draait het in het boek om ‘volwassen worden’. Het verhaal speelt zich af in het schermergebied tussen enerzijds de jeugd – een leven zonder verantwoordelijkheid, waarin anderen voor je beslissen en denken – en anderzijds de volwassenheid, waarin je moet ontdekken wat je zelf wilt en vooral: hoe kom je daar, hoe lukt je dat? De hoofdpersoon Nordip is op zoek, maar weet zelf niet goed waarnaar. Daarnaast is de om allerlei redenen vaak moeiizame intergratie van allochtonen in Nederland een belangrijk thema van het verhaal. Deze problematiek wordt vanuit twee gezichtspunten beschreven. Zo wordt aan de ene kant verteld hoe Nordip en zijn gezin hun paradijselijke leven in het warme Marokko in hun eenvoudige bergdorpje verruilen voor een bestaan in het koude, natte Nederland in een rijtjeshuis met achterdochtige buren, omdat zijn vader hoopt op een beter leven hier. De tegenstelling is enorm en lijkt onoverbrugbaar. Aan de andere kant doen zijn collega’s hem er constant op wijzen dat hij anders is. Ze maken grapjes over zijn Marokkaanse afkomst.
Tijd:
Het verhaal speelt vanaf het moment dat Nordip besluit iets met zijn leven te doen en solliciteert bij De Blauwe Gier, tot het moment dat hij daar weggaat, op zoek naar een nieuwe uitdaging. Deze ontwikkeling neemt ongeveer twee jaar in beslag. Het verhaal wordt chronologisch verteld, maar er zitten wel flashbacks in naar Marokko, en naar zijn tijd met Tjsoepita enz. Het verhaal begint met een krantenartikel over een brand in het restaurant. Deze brand vindt pas helemaal op het einde van het boek plaats.
Titelverklaring:
Nordip, de hoofdpersoon van dit verhaal werkt in een schnitzelrestaurant. Misschien is dat zijn paradijs. Het rare is dat hij helemaal niet zo van zijn werk houdt. Dus snap ik niet echt waarom hij het zijn paradijs vindt. Misschien omdat hij zegt dat hij jaren in een slaap is geweest en dat hij nu wel actief wordt en een leven gaat zoeken, ontmoet hij nieuwe vrienden, en praat veel en leert daarom veel over de grote wereld waartegen hij als kleine Nordip tegenaan kijkt. Misschien is zijn werk daarom wel zijn paradijs.
Eindoordeel:
Ik vond dit boek best leuk om te lezen. Zoals ik al gezegd had ik het leuker verwacht, maar toch vond ik het wel een leuk boek. Er zaten positieve en negatieve dingen aan het boek. Wat ik bijvoorbeeld negatief vond was dat de eerste honderd bladzijden nergens over gingen, en dat er stukken bijzaten die ik niet snapte. Maar er waren natuurlijk ook genoeg positieve dingen. Zo vond ik het taalgebruik heel leuk. In het begin moet je er heel erg aan wennen, en weet je ook nog niet wat de woorden betekenen. Maar als je dat eenmaal is het makkelijk te snappen. Je ziet dat bijna nooit in boeken dat er zelfverzonnen woorden steeds weer worden gebruikt. Ook zit er heel veel humor in dit boek. Nordip heeft heel veel fantasie. Dat zie je aan zijn gedachtes en handelingen. Hij vergelijkt dingen met andere dingen en dit leidt tot heel grappige situaties. Toen hij bijvoorbeeld zijn pannenhoek moest beschrijven deed hij dit zo:
“Een kleine vuilnisbelt? Een SM-studio voor extravagante bejaarden? Een duizelige modderpoel? Een bassin voor jonglerende bacteriën? Werkelijk, de bacteriën hebben in deze soeppolder tussen de muizenkeutels een eigen bacillenstaat opgericht, ze gaan hier naar school, in het schnitzellaboratorium, drinken gezamenlijk een pintje, doen aan carrièreplanning, organiseren wedstrijden wie het eerst bij de soep is, en doen toelatingsexamen voor de Hogere Bederfschool.” Zo zitten er veel stukjes bij. Ook vond ik het leuk om de gedachten van Nordip tussendoor te lezen (schuingedrukt). Als hij bijvoorbeeld weer eens ruzie heeft met iemand, lees je niet alleen wat hij zegt, maar ook wat hij daarbij denkt, en dat is heel wat meer dan wat hij zegt. Het thema van het boek vind ik echt heel leuk. Volwassen worden en integratie zijn onderwerpen waar wij nu heel veel mee te maken hebben, en het is daarom leuk om te lezen hoe zo iemand daarmee omgaat. Het onderwerp is misschien in meerdere boeken te lezen, maar ik vind het in dit boek heel origineel verpakt. Door eerst twee jaar te slapen en daarna als ‘sopkop’ te gaan werken, merkt Nordip dat hij volwassen wordt. Wat wel weer jammer was aan het boek was, dat er in driehonderd bladzijdes, te weinig gebeurde. Daarom werd het verhaal soms langdradig en saai om te lezen. Ik miste het dat ik perse door wilde lezen omdat ik wilde weten wat er gebeurde. In dit boek had ik dat niet. Ik wist toch al ongeveer wat er ging gebeuren. Nordip ging naar De Blauwe Gier, en medewerkers kwamen hun problemen vertellen.
Al met al vond ik het een leuk boek en ik raad het zelfs andere mensen aan. Je moet op het begin gewoon doorlezen, want na een tijdje begin je het taalgebruik in de gaten te krijgen en wordt alles een stuk duidelijker.
Evaluatie:
Ik vond het werken aan het leesverslag niet zo heel moeilijk. Bij het vorige boek vond ik het een stuk moeilijker omdat ik toen de boodschap van boek en alles in het boek niet goed begreep. Bij dit boek snap ik de samenhang van het thema en de motieven. Ik snap hoe het verhaal in elkaar zit en dat scheelt best veel bij het maken van een leesverslag. Ook was het erg handig dat achter in mijn boek een aantal gegevens stonden, zoals thema, personages, stijl enz. Dit stuk was door de schrijver zelf geschreven. Toen ik dit gelezen had begreep ik precies waarom de schrijver dingen had gedaan. Dit was heel fijn bij het maken van mij leesverslag. Ook op internet waren goede verslagen te vinden omdat Het Schnitzelparadijs een veel gelezen boek is. De verwerkingsopdracht heb ik nog niet gemaakt dus daar kan ik nog niks over zeggen.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen