Boekverslag : Louis Couperus - Psyche
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1966 woorden.

Samenvatting
Motivatie van boekkeuze
Dit was het enige boek wat er nog beschikbaar was in de mediatheek, alle andere boeken die op de lijst stonden waren al uitgeleend. Bovendien vertelde een vriendin dat Louis Couperus een goede schrijver is, zij leest momenteel ook een boek van hem.

Korte weergave van de inhoud
Psyche gaat over de jongste van de drie prinsessen van het rijk van het Verleden, en afstammeling van de Psyche uit de mythe, Psyche. Psyche heeft als gave vleugeltjes op haar rug, maar ze kan er niet mee vliegen (tot haar grote ergernis) Psyche is vaak alleen omdat haar vader het te druk heeft met regeren (een moeder schijnt ze niet te hebben) Haar zussen Astra, met de brandende ster boven haar hoofd die zeer wijs is, en Emeralda die de
mooiste van de drie is en die ogen van smaragd heeft, bemoeien zich ook nooit met haar. Zij kijken neer op hun zusje.
Als Psyche weer eens in haar eentje over de kasteelmuur loopt en naar de wolken zit te staren, ontdekt ze tussen de wolken de Chimera: een wolken-paard met vleugels.
Psyche roept de Chimera en hij komt naar haar toe. Psyche vraagt de Chimera om haar mee te nemen de lucht in, maar de Chimera doet dat niet omdat hij dat te gevaarlijk vindt en omdat het kan zijn dat hij pas een lange tijd later weer over het kasteel vliegt. Dagen gaan voorbij en elke dag vraagt Psyche de Chimera haar mee te nemen, maar elke keer weigert de Chimera, tot op één dag... toen mocht de Psyche op zijn rug mee omhoog. Maar na een tijdje durfde Psyche niet meer en wilde ze weer naar beneden.
Dan komt er een jonge prins aan het hof van het Verleden: prins Eros. Hij vraagt om de hand van een van de drie prinsessen, maar diep in zijn hart bedoelt hij Psyche. Emeralda en Astra willen wel met hem trouwen, maar dan moet hij eerst een onmogelijke taak volbrengen. Psyche wil niet trouwen (tot grote spijt van de prins) omdat ze haar vader niet alleen wil laten. Prins Amor gaat weer weg.
Dan sterft de vader van Psyche ineens en dat is voor Psyche het teken om weg te gaan. Al die tijd was ze gebleven voor haar vader, maar ze wilde niet samen met haar zussen leven (Ze was nogal bang voor Emeralda).
Ze riep de Chimera weer en hij nam haar mee. Dit keer bleef ze op zijn rug zitten tot hij haar neerlegde bij de Sfynx en zelf weer wegvloog. Psyche was zó bedroefd omdat haar vader dood was, omdat de Cimera haar in de steek gelaten had en omdat ze de liefde van haar leven, prins Eros dus, afgewezen had.
Ze huilde zo veel dat haar tranen en beekje vormden die door het landschap kronkelde. Prins Eros volgde dit beekje en kwam zo bij zijn liefde van zijn leven, uit.
Eros neemt Psyche mee naar zijn rijk: het rijk van het Heden. Eros en Psyche trouwen en ze leven nog lang en gelukkig... maar niet heus.
Als Psyche op een dag aan de rivieroever ligt, hoort zij de fluitmuziek van een sater uit het bos komen.
De sater nodigt haar uit mee het bos in te gaan maar Psyche gaat snel terug naar huis.
De volgende dag gebeurt het weer, en weer, en weer... een hele tijd gaat het zo door, tot Psyche op een dag met de sater meegaat. Ze danst met de bacchanten en drinkt hun wijn. Maar aan het eind van de dag keert ze weer terug naar haar Eros. Maar Psyche krijgt koorts en wordt steeds zieker als ze niet bij de sater en de bacchanten is.
Op een dag kan ze het niet meer aan en verlaat Eros voor altijd om met de sater en de bacchanten te gaan leven. Zodra Eros de volgende dag wakker wordt en het nieuws van een bloemetje hoort, gaat 'ie dood (en met hem alles wat leefde in het rijk van het Heden.).
Ondertussen is Psyche verleid door Dionysos, de god van de wijn. Maar na een tijdje krijgt Psyche spijt van wat ze gedaan heeft en keert terug naar het kasteel waar nu haar zus Emeralda regeert. Emeralda laat haar zusje een paar onmogelijke opdrachten uitvoeren, maar (helaas voor Emeralda) volbrengt Psyche ze allemaal.
Astra, de andere zus, was inmiddels heel oud geworden en stierf . Terwijl Psyche bij Eros, en later bij Dionysos was, was Emeralda al voor een groot deel in (op een of andere manier beweegbaar) edelsteen verandert.
Haar hart was nu een steen zonder gevoel. Omdat Emeralda zich altijd aan haar kleine zusje geërgerd had, besloot ze er nu maar voorgoed mee af te rekenen: tijdens een processie van Emeralda door het rijk overrijd Emeralda met opzet met haar paard en wagen haar kleine zusje.... dood. (daarna rijdt Emeralda in alle waanzin de Sfynx op waarna ze zelf naar beneden stort en ook sterft)
Psyche's ziel stijgt op en vliegt eindelijk zelf een eind weg. Onderweg komt ze de Chimera tegen die haar naar een eiland brengt, waar haar vader en haar prins Eros op haar staan te wachten. Happy End

Eerste persoonlijke reactie
Ik vond het boek veel leuker dan ik had gedacht. Ik heb het beginnen met lezen lang uitgesteld, maar toen ik eenmaal begonnen was heb ik het ook in 1 keer uitgelezen. Ik vond het erg spannend en leefde ook echt mee met de personages. Het is een erg sprookjesachtig boek, niet echt realistisch. Maar het was erg zielig en in sommige opzichten ook wel herkenbaar. En door de tekst werd ik toch ook wel aan het denken gezet.

Uitgewerkte persoonlijke reactie

1. ONDERWERP
Het onderwerp van het verhaal is volgens mij: liefde overwint alles. In het verhaal zijn Psyche en prins Eros geliefden, maar ze worden uit elkaar gedreven door de sater die Psyche verleid, en later ook nog door Dionysos. Bovendien sterft Eros daarna, dus kan Psyche dan nóg niet bij hem zijn. Uiteindelijk wordt Psyche dood haar zus Emeralda vermoord en daardoor kan ze weer samenzijn met haar geliefde. Dit vind ik opzich wel een leuk onderwerp, het is wel voor iedereen herkenbaar.
Het boek gaat dus over het leven van Psyche. Zij heeft een erg boeiend leven, erg veel meegemaakt. Sommige dingen die zij meemaakt liggen niet in mijn belevingswereld maar sommige ook wel.
Ik vind dat het onderwerp goed is uitgewerkt, het is uitgebreid verteld maar toch niet langdradig.

2. GEBEURTENISSEN
Er zijn 3 belangrijke gebeurtenissen in het verhaal: 1. De dood van Psyche’s vader, waardoor Psyche besluit het kasteel te verlaten en prins Eros weer ontmoet. 2. Het verleiden van de sater waardoor Psyche haar echtgenoot Eros verlaat en deze dood gaat. 3. Het sterven van Psyche zelf waardoor ze weer herenigd wordt met haar dierbaren. Deze gebeurtenissen vormen de basis van het verhaal. Alle gebeurtenissen zijn goed beschreven en erg leuk om te lezen.
De gebeurtenis die het meeste indruk op mij heeft gemaakt is haar dood. Dat was iets wat ik echt niet had verwacht. Iets wat mij aan het denken heeft gezet is haar vertrek bij Eros. Want ze gaat weg bij hem, terwijl ze nog wel van hem houdt. Ze wilt iets nieuws ontdekken in het leven, En dat vind ik knap, dat ze dat kan. Iets anders wat ik erg herkenbaar vind is dat alles van ver weg mooier lijkt. Op het moment dat ze op de rug van Chimera zit lijkt alles mooi, maar wanneer ze er dan werkelijk zijn valt het tegen.

3. PERSONAGES
De hoofdpersoon van het boek is natuurlijk Psyche zelf. Ze wordt beschreven als ene lief en onschuldig. Ze is de derde dochter van de koning, gezegend met vleugeltjes. Ze heeft het verlangen te vliegen. Ze is een beeld van schoonheid en blanke onschuld. Er is een tijd dat ze zondigt, maar op het eind is ze toch weer rein en wordt haar grootste wens vervuld: ze kan vliegen.
Bijfiguren zijn:
Eros: Koning van het rijk van het heden en echtgenoot van Psyche. Een knappe jongeling, eerlijk, nobel, kortom een prins in hart en nieren. Samen met Psyche woont hij een tijd gelukkig in zijn rijk. Als zij hem verlaat sterft hij. Maar aan het eind van het verhaal worden ze weer herenigd.
Emeralda: Oudste zus van Psyche. Bij haar geboorte kreeg ze een robijn als hart geschonken. Het is een kille vrouw die uit is op macht en juwelen.
Astra: middelste dochter, bij haar geboorte kreeg ze een ster als geschenk. Ze is heel wijs en daardoor in het begin erg hoogmoedig. Aan het eind is ze wijzer geworden en is ze wel weer aardig.
Chimera: gevleugeld paard, aanbeden door Psyche. Op hem vliegt Psyche voor het eerst. Hij is er alleen als Psyche zuiver is.
Als je deze perosnages allemaal vergelijkt met perosnages uit ‘het dagelijks leven’ zijn ze natuurlijk compleet onrealistisch. Maar in het boek komen ze allemaal erg geloofwaardig over, en hun handelingen ook.
Er zijn bepaalde handelingen in het boek die ik afkeur: Psyche had niet met de sater mee moeten gaan, dat had al een hoop problemen gescheeld. Nou is het ook heel makkelijk om Emeralda’s gedrag (het vermoorden van haar zusje) te veroordelen, maar ik keur dat niet af. Natuurlijk is het niet echt aardig om iemand te vermoorden en in het dagelijks leven zal dat ook nooit een oplossing zijn, maar in dit geval heeft het Psyche alleen maar samengebracht met haar vader en haar geliefde Eros. Het was veel zieliger geweest als Psyche nog heel lang zonder hen geleefd had moeten hebben.

4. OPBOUW
Het verhaal is erg makkelijk van opbouw. Het is gewoon chronologisch en continu. Geen flashbacks dus. Dat vind ik wel fijn, het leest meestal een stuk gemakkelijker. Ik vind het verhaal spannend. Het is erg mooi beschreven en komt vanuit het perspectief van het boek erg realistisch over. Het is niet langdradig, de gebeurtenissen volgen elkaar goed op. het leest dus erg gemakkelijk.
Je ziet de gebeurtenissen vooral door de ogen van Psyche, maar af en toe ook wel door de ogen van andere personages. Er is een alwetende verteller aan het woord, en die weet van alle personages wat zij denken. Maar hij heeft het het meest over Psyche dus zie je de meeste dingen vanuit haar.
Bij het slot is het verhaal ook echt afgelopen. Iedereen die ook maar enigszins van belang was in het verhaal, was aan het einde dood (op de Chimera na) en Psyche was weer helemaal gelukkig bij Eros en haar vader.
Ik vind het altijd erg vervelend als er een open einde aan een boek zit, daar kan ik echt niet tegen. Dan blijf ik maar denken aan hoe het afgelopen zou kunnen zijn en dan kan ik dat ook niet uit mijn hoofd zetten wanneer ik er

5. TAALGEBRUIK
Dit verhaal is geschreven in 1898, dus de taal was ook iets anders. Sommige woorden zijn anders (zoals ‘star’ in plaats van ‘ster’ en ‘eêlgesteenten’ in plaats van ‘edelstenen’) en veel woorden zijn inmiddels ouderwets geworden, maar als je daar eenmaal aan gewend bent is het best goed te lezen.
Er zitten best veel dialogen in dit verhaal, maar ik vind het niet vervelend. Het is wat afwisseling.
Ik vind de taal wel bij het verhaal passen. Het verhaal is echt een sprookje en de taal heeft ook iets dromerigs. Het creëert echt zo’n sprookjes-sfeer. Erg toepasselijk.

Eindoordeel
Ik vond het boek echt leuk. Dat komt vooral doordat ik had verwacht dat het erg zou tegenvallen, net zoals bij Constantijn Huygens het geval was. Maar ik vond het echt een heel leuk boek, ik hou sowieso wel van sprookjesboeken. Dus het viel allemaal nogal mee. Ik had misschien alleen wat eerder moeten beginnen…
Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen