Boekverslag : J. Bernlef - Boy
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1783 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1783 woorden.
Motto
Er staat in dit boek geen motto.
Schrijver
De schrijver is J. Bernlef
J. Bernlef is het pseudoniem voor Hendrik Jan Marsman, geboren in 1936 in het Noord-Hollandse Sint-Pancras en opgegroeid in Amsterdam en Haarlem. Na zijn H.B.S.-A is hij een half jaar student aan de Politiek-sociale Faculteit van de Universiteit van Amsterdam. Gelijktijdig werkt hij in een boekwinkel. Tijdens zijn militaire dienst debuteert hij met het korte verhaal Mijn zusje Olga. Tussen 1958 en 1960 reist hij heen en weer tussen Zweden en Nederland. Hij schrijft Stenen Spoelen en Kokkels, voor beide werken krijgt hij de Reina Prinsen Geerligsprijs (1959). Samen met G. Brands en K. Schippers richt hij het tijdschrift Barbarber op. Voor zijn dichtbundel Morene (1961) krijgt hij in 1962 de Poëzieprijs van de gemeente Amsterdam. Vanaf 1970 is Bernlef betrokken bij het toneel en worden er enkele toneelstukken van hem opgevoerd (Sterf de moord 1973, In verwachting 1974). In 1977 is hij een van de oprichters van het tijdschrift Raster. Hij publiceert nog enige romans: Sneeuw (1973), Meeuwen (1975), De man in het midden (1976), Onder ijsbergen (1981) en Hersenschimmen (1984). Voor zijn totale oeuvre tot dan krijgt Bernlef in 1984 de Constantijn Huygensprijs. Hierna schrijft hij nog de volgende romans: Publiek geheim (1987) waar hij ook in 1987 de AKO literatuurprijs voor krijgt, Eclips (1993), Verloren zoon (1997) en Boy (2000). Van zijn romans zijn Hersenschimmen en Publiek geheim het bekendst geworden.
Thema
De dood: Polly wordt vermoord dus die is dood, en William heeft de dood van zijn moeder May nog altijd niet verwerkt dit komt ook in het hele verhaal terug.
De intensiteit van de waarneming, van het zintuiglijk bestaan: Vooral als er een zintuig wegvalt. Dit komt heel vaak in het boek terug. Bijvoorbeeld bij Boy hij is doofstom, maar ook bij de hoteleigenaar waar Amy en William gaan wonen, deze is blind. Dit thema komt ook in kleine dingen terug, William zit een aantal keer het zelfde stuk in de trein, vlak langs het spoor zijn huizen gebouwd, waar je dus als je in de trein zit naar binnen kunt kijken. William is erg geïnteresseerd in een huis, de man en vrouw met een rode jurk die er wonen, kent hij helemaal niet. Maar elke keer als hij in de trein zit, ziet hij deze mensen en bedenkt hoe hun leven zou kunnen zijn.
Hoe een mens omgaat mijn zijn gebreken. In de tijd dat er nog weinig medische hulp is voor deze mensen. Het thema kan ook zijn of je de media en politie wel altijd moet vertrouwen. De kranten berichten namelijk over de moord van polly todd, maar zij vertellen niet het ware verhaal. De krant waar william voor werkt, wordt helemaal belachelijk gemaakt. Je moet dus niet altijd geloven wat in de krant staat.
Eenzaamheid. In het begin van het verhaal lees je alleen de kant van William, die eigenlijk als enige aanspreekpunt zijn baas heeft die de helft van de tijd weg is.
Boy was ook eenzaam. Hij was doofstom, dus hij kon niet duidelijk maken aan anderen wat hij dacht, waardoor hij vrij eenzaam was. Hij had het zelf niet echt door omdat zijn geestelijke niveau zat op die van een 4 jarig kind.
Henry was ook eenzaam. Hij had niemand bij hem in huis of in zijn hotel en hij was bijna blind.
Twee incidenten die mij goed bijgebleven zijn
Blz. 229-235: William gaat naar Bruce Wilder. Als hij voor de tweede keer bij zijn huis aankomt (het is nu avond) is Bruce er wel. Hij is dronken en verteld William hoe Norma is gestorven hij laat zien waar zij zat in de auto en vertelde dat ze gewurgd was door haar groene sjaal. Ik heb dit fragment gekozen, omdat William nu het doel van zijn zoektocht bereikt heeft.
Het fragment dat Amy verteld dat ze zwanger is van William. Ze vertelt het eerst aan Henry en daarna pas aan William. Ik heb dit fragment gekozen, omdat je hierdoor weet dat Amy en William bij elkaar zullen blijven.
Fragment dat mij bijzonder aanspreekt
Blz.:48-56: William gaat naar het gesticht waar Boy zit opgesloten. Hij is nog niet veroordeeld, maar de politie heeft hem aangewezen als verdachte. William “leent” even een waterpas en zegt dat hij het gebouw op komt meten (of het niet te veel is scheef gezakt). Als hij de jongen ziet herkent hij hem ergens van, maar hij weet niet waarvan.
Ik heb dit fragment gekozen, omdat william hier voor de eerste keer iets doet wat niet mag (anders had hij het gesticht niet ingekomen). Door zulk soort fragmenten wordt het boek spannend.
Is er in dit boek iemand die mij aan iemand doet denken die ik goed ken
Er is in dit boek niemand die mij doet denken aan iemand die ik goed ken. Dit komt denk ik doordat het verhaal zich in de industriële revolutie in Amerika afspeelde.
Onderwerp
Het onderwerp van dit boek is de moord op Norma Todd. Een verslaggever gaat de dader zoeken en komt hierdoor in contact met een vrouw waarop hij verliefd wordt (Amy). Hij ontdekt dat Boy onschuldig is, maar dat is al te laat boy is al dood.
Symboliek en beeldspraak
Je zou kunnen zeggen dat de stomme film symbool staat voor boy, want de stomme film laat alleen beelden zien en geen geluiden en boy ziet alleen beelden en hoort niets. Er is dus een zekere overeenstemming tussen de twee.
De kleur rood komt diverse keren naar voren. Deze staat voor verlangen en ook voor waarschuwingen. In het verhaal gaan op een geven moment William en Amy naar Bruce (de dader) toe. Daar trekt Amy een rode jurk aan. Hun bezoek aan Bruce was het 2de bezoek dat ze deden. In feite wou Amy Bruce waarschuwen. Hij moest deze keer wel de waarheid vertellen.
De vuurtoren komt ook diverse keren voor. Ook de vrouw in het huis waar de trein heel dicht langs rijdt heeft een rode jurk aan (die vrouw heeft ook een piano)
Omgaan met dit onderwerp
Als ik William zou zijn dan zou ik als ik het wist dat Boy onschuldig was het veel sneller laten weten (vooral aan Amy). Zodat Boy misschien nog geleefd had. Ook zou ik niet bij die krant blijven werken, maar naar een grotere krant gaan (hij heeft bijna niets om over te schrijven, alleen maar schijngebeurtenissen).
Als ik Amy zou zijn dan zou ik ook niet in die bioscoop blijven spelen, maar ergens naartoe gaan waar het in ieder geval minder armoedig is.
Climax/anticlimax
Ik denk dat de climax van het verhaal bijna aan het einde van het boek ligt als william naar Bruce wilder gaat en hem het verhaal over de sjaal verteld. Voor william is het raadsel dan opgelost, omdat hij ziet dat Wilder de waarheid spreekt. Er wordt naar de climax toegebouwd doordat william steeds een stukje van de puzzel oplost.
Personages
William Stevens is de hoofdpersoon uit het boek. William heette eigenlijk Willem Steevens zijn grootouders kwamen uit Holland en waren in Airegin, Minnesota, een boerderij begonnen. Williams vader had de boerderij overgenomen en trouwde met een Zweeds meisje van een naburige boerderij. Williams moeder heette Maj. Ze was spierwit als een albino en was jong overleden. William hield heel erg veel van zijn moeder, komt dan ook vaak terug in het verhaal, omdat hij vaak aan haar denkt. Op z’n zeventiende heeft William de boerderij verlaten omdat hij genoeg had van de korenvelden. Hij trok naar New York en veranderde al snel zijn naam. William is een niet absurd knappe reporter van een locale krant. Hij woont in een klein houten huisje waar hij een kamer huurt. Hij had tot Amy nog nooit een vriendin gehad.
Norma Tod of liever Polly, want zo luidde de koosnaam die het publiek haar had gegeven, was een knappe actrice met leuke krulletjes om haar hoofd en grote handen en voeten. Ze was vrij ondeugend en ging veel met mannen om. Eigenlijk wilde ze zelf ook liever een jongen zijn. Norma is in het hele boek al dood, maar het hele boek draait wel onder andere om haar. Door gesprekken en herinneringen kom je veel over haar te weten.
Amy Faye is een slanke jongedame die pianiste is, zij begeleidt de theatervoorstellingen in de bioscoop van het dorp. Het opvallendste aan haar uiterlijk is dat ze een grijs en een bruin oog heeft waardoor het lijkt of ze loenst. Ze is zorgzaam en iets ouder dan William. Haar muzikale talent heeft ze van haar ouders geërfd.
Boy is een doofstomme jongen, die eigenlijk helemaal in z’n eigen wereldje leeft, niemand weet hoe hij echt heet of hoe oud hij is. Ze schatte hem rond de 15 jaar.
Flannery heette eigenlijk Flannery Duval, maar op die achternaam heerste een verbod. Hij had namelijk een hekel aan de Fransen en Frankrijk. Waarom is niet echt duidelijk, maar het had iets met de geschiedenis te maken. Hij is de andere reporter en baas van Flatbush Chronicle. Hij schrijft z’n hoofdartikelen altijd in de kroeg.
De ontwikkeling van personen
William en Amy leren elkaar steeds beter kennen. En worden zelfverzekerder. Allebei zouden ze in het begin niet zomaar weg durven blijven van hun werk vooral Amy niet.
Samenvatting
Als de filmster norma todd wordt vermoord begint william stevens een onderzoek. De politie heeft in de kast in de slaapkamer een doofstomme jongen gevonden die aangewezen wordt als dader. William komt erachter dat de jongen Boy werd genoemd en een tijdje bij Amy (de pianiste van de bioscoop) heeft gewoont Amy was bevriend met Norma Todd. Als norma amy op komt zoeken is Boy niet bij norma weg te slaan. Boy verlaat Amy en gaat naar Norma toe. William komt erachter dat Norma is verliefd op een oudere man, Bruce Wilder. Hij heeft een auto. William gaat naar Wilder toe in montauk, hij verteld hem hoe Norma om het leven is gekomen (doordat haar sjaal in de spaken van de auto is blijven hangen, zo is ze gewurgd) niemand geloofd william zn verhaal en wordt ontslagen. Ook amy wordt ontslagen, omdat ze niet is op komen dagen op haar werk. William heeft een relatie met amy en ze gaan in Montauk wonen bij een hoteleigenaar. Amy is zwanger en gaat pianoles aan de kinderen in het dorp geven. er komt aan het licht dat de politieman die het onderzoek leidde fraude heeft gepleegd en dat boy onschuldig was, maar hij heeft zichzelf al opgehangen in zijn cel(hij was ter dood veroordeeld)
Iemand dit verhaal aanbevelen
Ik zou iemand anders dit verhaal wel aanbevelen, omdat het een goed verhaal is maar het zou wel iets spannender kunnen. Ook is het boek wel vrij dik (317 pagina`s), maar toch vind ik het de moeite om te lezen. Het is niet heel moeilijk geschreven.
Vragen die onbeantwoord bleven
- wat voor werk gaat William in Montauk doen?
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen