Boekverslag : Vonne Van Der Meer - Een Warme Rug
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1150 woorden.

Samenvatting

Het verhaal begint wanneer de hoofdpersoon Prikkebeen, een meisje van dertien jaar, met haar rolschaatsen valt en in een tuin terechtkomt. Zij wordt naar huis gedragen door Gilles. Hij past tijdelijk op het huis waar Prikkebeen in de tuin belandde. Prikkebeen is op slag verliefd op deze oudere man en ze is dan ook in de wolken wanneer Gilles steeds vaker langskomt en een echte huisvriend wordt. Ze heeft totaal niet door dat hij niet voor haar komt, maar een geheime affaire met haar moeder heeft. Helen, zoals haar moeder heet, is oorspronkelijk Duits maar heeft er alles aan gedaan om deze afkomst te verbergen vanwege pijnlijke herinneringen aan haar jeugd. Zij is een kille huisvrouw die leeft in eenzaamheid totdat ze Gilles ontmoet. Er is wel iemand die van de affaire afweet. Marita, de vijf jaar oudere zus van Prikkebeen heeft zelf een relatie met een veel oudere, getrouwde man. Haar moeder keurt dit af maar Marita chanteert haar door te zeggen dat ze de affaire met Gilles aan haar vader zal doorvertellen. Prikkebeen gelooft dat Gilles en haar moeder zo vaak alleen willen zijn omdat ze haar zullen verrassen met haar verjaardag.

Marita raakt ongewenst zwanger en zonder dat Prikkebeen of haar vader het te weten komen, zorgt haar moeder ervoor dat ze snel abortus kan plegen.

Wanneer Prikkebeen jarig is, komt ze van een koude kermis thuis. Ze dacht dat ze een paard zou krijgen van Gilles en haar moeder. Ze schenken haar een hockeystickklem. Ze is vreselijk teleurgesteld maar ziet nog steeds niet in wat er aan de hand is. Ze besluit Gilles te verleiden met de tips die ze ooit van Marita had gekregen. Ze trekt een bontjas aan met niets eronder maar Gilles begrijpt het verkeerd. Hij denkt dat ze verkleed is voor een toneelstuk.

Gilles kan geen werk krijgen. Helen zorgt ervoor dat hij kan solliciteren bij het bedrijf van haar man maar hij kan het niet. Hij vindt een ander huis om op te passen en vertrekt uit het leven van Prikkebeen en haar moeder. Prikkebeen geeft haarzelf de schuld omdat ze denkt dat Gilles haar ‘hoerig’ vond maar de werkelijke reden is dat Gilles de affaire met Helen niet langer aankan.

Het verhaal vervolgt ongeveer twintig jaar later. Marita heeft inmiddels twee kinderen bij een Amerikaanse man maar de relatie gaat niet goed en ze komt weer een poosje naar Nederland. Lex, de vader van Prikkebeen, heeft een beroerte gehad en kan nauwelijks nog praten of bewegen. Prikkebeen zelf woont alweer een half jaar bij haar ouders om haar moeder te helpen met haar vader. De herinneringen aan hun jeugd wordt door gesprekken en video’s weer opgerakeld en het wordt duidelijk dat Prikkebeen haar naïviteit van twintig jaar geleden kwijt is en dat Lex nooit achter de affaire is gekomen.



Mijn mening over het boek

“Een warme rug” is een vlot en luchtig verhaal waar je snel doorheen leest. Ik vond het een prettig boek omdat de karakters van de verschillende personages langzaam duidelijk worden. Prikkebeen beschrijft haar moeder met respect maar ze laat toch zien hoe afstandelijk ze eigenlijk is. Ik vond dit heel mooi gedaan:



“Het was moeilijk te zien wat er in mijn moeder omging. Dat was het altijd geweest, maar sinds haar face-lift, een paar jaar geleden, leek ze maar een gemoedstoestand te hebben: kijk mij er eens goed uitzien voor mijn leeftijd. (...) Je moest op andere dingen letten, op haar handen, of ze witte knokkels had, en op haar hals, hoe vaak ze slikte.”



Vonne van der Meer laat Prikkebeen het verhaal vertellen het vanuit een later stadium in haar leven dan het verhaal zelf. Hierbij ziet zij haar naïviteit in en ook dit wordt mooi beschreven:



“Misschien was ik ook verliefd op hààr. Op de moeder die zij voor me was toen ze Gilles beminde.”



Ik vond dit boek over het geheel erg goed en samenhangend en heb ervan genoten om het te lezen. Ik zou het boek ook zeker aan anderen aanraden.



Titelverklaring

Het is heel lang niet te begrijpen waar de titel “Een warme rug” op duidt. Pas in het laatste hoofdstuk, dat de titel “een warme rug” heeft, wordt duidelijk dat de rug Helen toebehoort. Terwijl Prikkebeen haar moeder uitlegt wat er van Gilles is geworden in zijn verdere leven, een verhaal dat zij verzint, herinnert zij zich de avond, een jaar eerder, toen haar ouders voor het eerst sinds haar vaders beroerte naar een feest zouden gaan. Haar moeder droeg een jurk met een diep uitgesneden rug en had de hele dag in de zon gezeten. Ze zegt hier het volgende over:



“Ik had neergekeken op die sterrenhemel van sproeten en gedacht: mijn moeder. Hoe ik ook oordeel, hier zal ieder verwijt uiteindelijk verdwaald raken. Zij is een warme rug die mij passeert.”



Ik denk dat Prikkebeen hiermee duidelijk wil maken dat zij, ondanks alle worstelingen met haar moeders karakter, zij deze vrouw toch moet respecteren voor wie ze is en dat haar moeder het altijd goed bedoelde maar dat zij samen nooit een hechte band hebben gehad of zullen hebben.

Ik vind het prettig wanneer een titel niet meteen het hele boek verklaart. Dat deed deze titel niet en zo bleef het verhaal spannend tot het einde.



Karakterschets van Prikkebeen

Zoals ik al eerder zei, wordt dit verhaal door de hoofdpersoon Prikkebeen verteld. Ze is op dat moment ongeveer dertig jaar en ze kijkt terug op haarzelf als dertienjarig meisje. Ze ziet dat ze op het moment dat ze Gilles ontmoet nog een klein onwetend meisje was en dat ze na traumatische ervaringen met haar moeder en haar oudere zus ontwikkelde tot een zelfstandige jonge vrouw. Door de manier waarop zij haar uitgesproken mening over haar gezinsleven geeft, kom je eigenlijk steeds meer te weten over haar eigen persoonlijkheid. De manier waarop ze als meisje dwars door de afstandelijke muur om haar moeder heen kijkt maar tegelijkertijd niet ziet dat Gilles haar liefde niet beantwoordt, is aandoenlijk en herkenbaar. Ze is als dertienjarige erg onzeker en kijkt erg op tegen haar moeder en Marita. Ze wil ook ‘sexy’ zijn en ze is jaloers op de band die Marita met haar moeder heeft. Later ziet ze in dat ze door zichzelf te blijven, veel beter in het leven is komen te staan dan haar gezinsleden. Marita blijft ongelukkig in de liefde en zit vast in een negatieve cyclus. Haar moeder is nooit echt verliefd geweest op haar vader en heeft haar leven lang spijt gehad dat ze thuis is gebleven om voor de kinderen te zorgen. Dit maakt een diepe indruk op Prikkebeen die ze haar leven lang bij zich draagt. En toch gaat de hoofdpersoon weer bij haar ouders wonen om voor haar vader te zorgen. Dit toont aan dat zij een sterke vrouw is geworden, die zo dapper is om haar gezin te vergeven en ze hulp te bieden wanneer dat nodig is.
Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen