Boekverslag : Francois Mauriac - Les Noeuds Des Viperes
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1484 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1484 woorden.
François Charles Mauriac (1885-1970)
François Mauriac werd in 1885 in Bordeaux geboren, als jongste zoon van een rijke zakenman, die al vroeg overleed: Mauriac was nog geen twee jaar oud. Zijn moeder was streng katholiek, en Mauriac ging dus ook naar een katholieke school. Later ging hij naar de Universiteit van Bordeaux. Zijn doel was aangenomen te worden op l’école des Chartes, maar toen hij eindelijk werd aangenomen besloot hij al snel dat hij alleen maar wilde schrijven.
Hij debuteerde in 1909 met ‘Les Mains Jointes’
Pascal, Proust en Racine waren zijn voorbeelden.
hij geloofde dat: alleen poëzie belangrijk is, en dat alleen door de poetische elementen in een werk van welk genre dan ook het eeuwigheidswaarde gaf. Een groot schrijver is in den beginne een groot poeët
Diende als broeder in WO I
LE BAISER AU LÉPREUX uit 1922 is zijn eerste succes.
Schrijft veel over de lelijke kant van de liefde, en zegt zelf heel veel moeite te hebben met schrijven, omdat hij zich dan zo inleeft met zijn figuren, die allen heidenen zijn, terwijl hij zo’n goed Christen is.
Mauriac schrijft in hoog tempo een heleboel kwalitatief goede boeken en stukken. Thérèse Desqueyroux uit 1927 is zelfs één van de beste boeken van de franse literatuur genoemd.
Daarna volgde in 1932 Le nœud de vipères.
Mauriac legde zich hierna ook toe op het schrijven van artikelen voor kranten en toneelstukken
In WOII moest hij tijdelijk onderduiken door zijn openlijke verzet tegen de Duitsers.
Later maakte hij zich sterk voor de-colonisatie van o.a. Marokko en Algerije.
Hij stierf uiteindelijk op 1 september 1970
Het boek speelt aan het begin van de 20ste eeuw, en heeft veel flashbacks naar vroeger: naar de jeugd van Louis, de hoofdpersoon en gebeurtenissen in het huwelijk die indruk hebben gemaakt. Het speelt zich grotendeels af in Calèse (Is dat een plaats?) en delen van het verhaal spelen zich ook af in Parijs en Bordeaux. Het milieu waarin Louis opgroeit en waar later zijn kinderen in opgroeien is vrij aristocratisch:
Adellijke voorouders en veel geld.
Samenvatting
Louis schrijft een brief aan zijn vrouw, Isa, en dat wordt een afscheidsbrief, want Louis is 68 en heeft serieuze problemen met zijn gezondheid.
Het is de bedoeling dat zijn vrouw de brief vind als hij dood is. In het begin is het een brief om haar te laten lijden, want hij haat zijn vrouw en ook zijn kinderen.
Ze houd eigenlijk meer van een andere man, die ze in haar jeugd gekend heeft, en de brief die hij haar schrijft moet een afstraffing zijn voor het feit dat ze hem altijd negeerde.
Een deel gaat over wie Louis is, het beschrijft zijn jeugd in Bordeaux, zijn moeder en zijn eigen karakter. Hier komt naar voren dat hij zich altijd heeft willen bewijzen, altijd de beste wilde zijn. Hij gaat rechten studeren, maar houdt ermee op, omdat hij niet de beste is. Hier komt ook al zijn haat tegenover religie duidelijk naar voren.
Hij ontmoet zijn vrouw, Isa, en trouwt met haar, terwijl hij in eerste instantie op haar moeder verliefd was.
Zijn moeder zegt hem dat de familie van Isa het alleen maar om het geld doet, maar hij gelooft haar niet. Later komt hij erachter dat het wel de waarheid was.
Louis en Isa blijven toch samen, en krijgen drie kinderen, Hubert, Geneviève en Marie.
De dochter van Geneviève, Janine, is getrouwd met Phili, en hij is de schoonzoon die je liever niet had. Hij is altijd blut, en iedereen gelooft dat hij op het geld van de familie uit is.
De haat jegens zijn vrouw en kinderen groeit gestaag. Als zijn moeder sterft, voelt hij zich heel alleen: Isa zegt zelfs niet meer tegen hem dat hij een advocaat van de duivel is.
Hoe verder je komt in het boek, hoe duidelijker blijkt hoe scheef de verhoudingen liggen in het huwelijk van Isa en Louis. Ze blijven om financiele redenen bij elkaar, en om de kinderen. Louis is vaak van huis, en heeft dus weinig te zeggen over de opvoeding van hun kinderen. Zijn kinderen zijn bang voor hem, alleen de kleine Marie niet. Louis komt erachter hoe hij zijn vrouw kan beïnvloeden: hij laat haar geloven dat er bijna niks van zijn fortuin over is.
Dan leert Louis Marinette kennen, de zus van Isa. Haar man is overleden, en zij erft 7 miljoen, op voorwaarde dat ze niet meer trouwt. Louis pleegt overspel op Isa met Marinette, niet omdat hij van Marinette houdt, maar als wraak op Isa. Uiteindelijk vetrekt Marinette weer, en verlooft zich meteen.
Louis’ dochtertje Marie sterft aan de tyfus, en Isa geeft Louis daarvan de schuld. Ook Marinette blijft niet lang leven, maar haar zoontje Luc overleeft het wel.
Luc wordt de lieveling van Louis, omdat hij hem aan Marie doet denken.
Maar als Luc 18 wordt gaat hij bij het leger, en wordt dan een van de vele vermisten van de oorlog.
En dan heb je nog deel twee.
Dit gaat voornamelijk over de erfenis: zijn kinderen hebben een hekel aan hem, en zijn alleen uit op zijn geld.
Louis bedenkt een plan om zijn kinderen en vrouw niks na te laten. Hij had nog een buitenechtelijke zoon, Robert. Aan hem biedt Louis zijn hele fortuin aan, maar Robert en zijn moeder vinden dat maar gemeen, en schakelen Louis’ kinderen in.
Uiteindelijk komen Robert en hij tot een overeenkomst, maar Louis weet nog steeds niet hoe hij van zijn geld af moet komen. Dan krijgt hij het bericht dat Isa is overleden. Louis gaat naar huis en praat met zijn twee kinderen. Hij komt tot de conclusie dat ze zo erg nog niet zijn, en besluit ze toch niet te onterven.
De dochter van Geneviève, Janine, is getrouwd met Phili, en hij is de schoonzoon die je liever niet had. Hij is altijd blut, en iedereen gelooft dat hij op het geld van de familie uit is.
De volgende dag blijkt dat Phili Janine heeft verlaten voor een andere vrouw. Louis denkt daar hetzelfde over als Janine zelf, en zijn kinderen willen niet meer met hem praten. Janine wordt opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis, en later komt ze bij Louis wonen.
Louis is er uiteindelijk achter gekomen wat hem altijd heeft gedreven, maar voordat hij de kans heeft zijn brief af te maken, sterft hij.
De brief van Louis wordt gevolgd door een brief van Hubert aan Geneviève, waarin staat dat het boekwerk nooit door iemand anders gelezen mag worden, omdat hun goede naam dan te grabbel wordt gegooid, omdat er veel onthullende dingen instaan.
Het laatste stuk in het boek is een brief van Janine aan Hubert, en zij gelooft dat haar opa zijn erfenis goed verstopt heeft, en dat er aanwijzingen staan in Louis’ brief, maar haar moeder wil niet dat zij hem leest.
Wat ik er van vond.
Le Nœud de Vipères is geen makkelijk boek. Het leest niet zo snel, en de taal is ook niet zo makkelijk. Toch vond ik het een best mooi boek. Het is heel interessant te zien hoe Louis van een gemene en haatdragende man langzaam veranderd in een wat sympathiekere man. Je volgt dit proces, en als je kijkt naar het begin en naar het einde van het boek is dat echt een wereld van verschil. Louis is in het begin ook niet een personage waar ik me mee in kon leven, maar gaandeweg verandert dat.
Wat ik niet zo leuk vond aan het verhaal is dat er op de achterflap wordt gezegd: nee, het is niet geld waar deze man het meest om geeft, en wraak en haat is niet wat hem doet leven. Om erachter te komen wat werkelijk het onderwerp van zijn liefde is, zul je dit moeten lezen. Maar Louis gaat dus net dood voordat hij het kan zeggen. Dat geeft me een beetje het gevoel dat ik het voor niks heb gelezen, Zeker omdat het 280 pagina’s duurde voordat je daar was. Ook vond ik de karakters van de kinderen heel vervelend. Hubert en Geneviève waren alleen maar op zijn geld uit. Daar zou ik ook verbitterd van worden. Er zaten ook heel erge stukken in het boek; zoals bij de dood van Marie en vooral bij de dood van Isa. Louis zegt wel dat hij haar haat, maar hij vind het vreselijk dat hij geen afscheid had kunnen nemen. Dat Louis in het einde van het verhaal helemaal bekeerd is en in God gelooft had van mij niet gehoeven, maar met de achtergrondinformatie over François Mauriac kan ik het wel begrijpen. Het is ook duidelijk welke boodschap Mauriac had met dit boek: het geeft niet hoe je geleefd hebt, als je aan het einde van je leven God maar erkent en bereidt bent om te geloven, dan kun je rustig sterven.
Ik zou dit boek niet zomaar aan iedereen aanraden. Het is een mooi boek, maar om het te lezen zul je veel moeite moeten doen. De Nederlandse vertaling kan misschien een oplossing zijn, maar vergeet niet dat het in de oorspronkelijke taal altijd net iets mooier is.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen