Boekverslag : Theo Hoogstraaten - Verraderlijke Vrienden
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 2348 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 2348 woorden.
1. Korte uitleg waarom ik het boek heb gekozen
Ik heb dit boek gekozen omdat ik er al wat dingen over gehoord had. Het gaat over de oorlog tussen Palestijnen en Israëliërs en dat is nu ook in het nieuws.
Dit boek heb ik ook gekozen omdat de titel me aansprak en de kaft was ook wel mooi.
Ik had ook al vaker van de schrijver gehoord. Om deze redenen heb ik het boek gekozen.
2. Mijn eerste reactie
Mijn eerste reactie op het boek was: Ik vond het boek in eerste instantie weinigzeggend, want het ging over mensen die op een krokodillenfarm waren en toen in één keer ging het over een Palestijn die mee wou naar Jeruzalem. Dat vond ik een beetje raar.
Mijn tweede reactie was spannend. Ik vond het boek spannend omdat het ging over Palestijnen die aanslagen wouden plegen.
Mijn derde en laatste reactie was mooi. Ik vond het een mooi verhaal omdat het gaat over haat en liefde.
3.Gebeurtenissen
1. In het begin van het boek zijn Sharon, Leon en Thomas op een krokodillenfarm daar leren ze Mahmoud kennen die vraagt of dat hij met ze mee mag rijden naar Jeruzalem. Dat vinden ze goed maar ze wisten niet dat hij ook een doos mee nam. Ze willen de doos bekijken en ze keuren hem goed, want er zitten alleen wat beeldjes en portemonnees van krokodillenleer in.
Als ze dan langs een Israëlische blokkades komen dan wordt Mahmoud opeens heel erg onrustig, maar op het moment dat ze er voorbij zijn dan is hij weer rustig.
2. Thomas en Sharon zijn op zoek naar de winkel van de broer van Mahmoud opzoek, want daar ging hij heen. Als ze de beeldjes zien die bovenin zijn doos lagen dan denken ze de winkel gevonden te hebben. Maar het blijkt dus dat ze dat dus mis hebben. Er komt een man naar buiten, de verkoper, hij wil Sharon een kettinkje om doen en zegt tegen Thomas “jij mooie ketting kopen voor mooie vriendin”. Waarop Thomas antwoord “nee bedankt”. Maar de man blijft toch aandringen en doet de ketting bij Sharon om, die schrikt en de ketting per ongeluk kapot trekt. De man wordt meteen kwaad en begint te schelden en zegt “jij deze ketting vergoeden, jij moet ketting betalen”. Maar dan komt Mahmoud eraan lopen en zegt iets in het Arabisch. De man verontschuldigd zichzelf daarna tegenover Thomas. Dan loopt Mahmoud naar ze toe en zegt ik zal jullie onze winkel wel laten zien. Hij loopt razendsnel vooruit maar Thomas is te snel en houd hem bij wat eigenlijk niet de bedoeling was.
3. Mahmoud wordt hun persoonlijke gids voor een dag en verteld ze in de Tempel het verhaal over Mohammed.
4. Aan het einde van het boek komt het ter sprake dat Sharon, Leon en Thomas een tapijt ,dat ze eerder in het boek gekocht hebben bij Ismaïl, naar het vliegveld moeten brengen omdat het dan naar Nederland vervoerd kan worden. Een neef van Ismaïl (Abdel) zou met ze mee gaan en het daar verder afhandelen. Maar het plan mislukte, want Sharon wou niet met ze mee. Zij bleef in Jeruzalem en Mahmoud zou haar een rondleiding door de stad geven.
Abdel wou op het vliegveld een bomaanslag plegen met Leon en Thomas erbij. Maar dan moest Sharon ook dood en zij was er niet bij. Mahmoud moest haar vergiftigen. Hij moest voordat ze naar de stad gingen iets in haar drankje doen zodat ze bewusteloos
zou zijn en iemand anders zou het dan verder afhandelen. Wat er daarna gebeurd moet je zelf maar lezen.
Dit waren zo’n beetje de 4 belangrijkste gebeurtenissen in het boek.
4. Personen
De hoofdpersonen in het boek zijn: Sharon en Mahmoud. Hun families vertrouwen elkaar niet zo. De familie van Mahmoud wil de familie van Sharon dood hebben. En de vader en boer van Sharon vertrouwen de familie van Mahmoud niet helemaal. Maar Mahmoud en Sharon vinden elkaar eigenlijk wel leuk.
Sharon is een lief meisje en is heel hecht met haar familie.
“Tot vanavond, pap.In een opwelling drukte Sharon een zoen opzijn wang. Tot vanavond, vervelend broertje. Krijg ik ook een zoen? Als je belooft geen flauwe opmerkingen meer te maken. Omdat jij het bent”.
Ze is ook heel aardig en ze kan goed met andere mensen overweg.
“Er moet veel meer aandacht aan worden besteed op jullie scholen, dan komen er ook veel meer gelovige moslims. Hij wil ons zeker vijf keer per dag op de knieën hebben, Sharon, zei Thomas cynisch. Doe toch niet zo onaardig, reageerde Sharon kribbig. Daar heb ik anders wél een reden voor. Je kletst uit je nek, Thomas. Dat denk jij, ik… Ik hoef het niet te horen. Zal ik jullie iets over Mohammed vertellen? Je zegt dat het een lang verhaal is, Mahmoud. We kunnen niet de rest van de dag hier blijven staan. Alleen van Mohammeds Hemelvaart. Graag, Mahmoud, zei Sharon”.
Mahmoud is een jongen met donkere krullen een aardig karakter en hij is ook erg hecht met zijn familie, maar zijn familie wil hem laten doden en brengt hem op verkeerde gedachten. Hij denkt bijv. alle joden zijn slecht dus die moeten dood, desnoods moet ze zelf vermoorden en er met een bom middenin gaan staan.
“Een mensenleven is ondergeschikt aan ons heilige doel, Mahmoud, dat moet je nu toch weten. Herinner je je de aanslag nog op de joodse markt in West-Jeruzalem een paar maanden geleden? Mahmoud knikte.Toen kon het je niets schelen dat er mensen werden gedood. Je zat met ons mee te juichen toen ze op de tv lieten zien hoe de doden en gewonden werden weggedragen. We hadden onze vijanden, de vijanden van de Islam, een verpletterende slag toegebracht. Zo ken ik je weer”.
De bijpersonen zijn: Leon, Thomas, Ismaïl en Abdel.
Ismaïl en Abdel zijn familie van Mahmoud. Ismaïl is een broer van Mahmoud en Abdel is een neef van Mahmoud. Mahmoud, Ismaïl en Abdel hebben een goede band. Ze kunnen goed met elkaar overweg.
Leon en Thomas zijn familie van Sharon. Leon is haar vader en Thomas haar broertje. De moeder van Sharon is overleden en daarom zijn ze nu in het land waar haar moeder altijd al van alles wou laten zien. De familie band is heel hecht. Maar dat komt ook omdat ze pas hun moeder/vrouw hebben verloren. Hierdoor wordt de familieband meestal wel hechter. Je weet dan hoe het is een familielid kwijt te raken en weten dat dat zeer pijnlijk is en dat je dat nooit weer zou willen meemaken.
5. Mijn mening
Het boek spreekt me erg aan. Dat komt doordat er in het nieuws veel verteld wordt over Palestijnen die zelfmoordacties doen om andere mensen te vermoorden. Door dit boek ben ik er meer over te weten gekomen en snap ik nu ook wat ze bedoelen als het weer een keer op het nieuws komt.
Ik heb geleerd hoe de Palestijnen denken en hoe wij daartegenover staan. De Palestijnen hebben een heel andere leefstijl en leven in een andere omgeving dan wij. De mensen daar denken anders en leren anders te denken.
Dit boek heeft me wel erg aan het denken gebracht, want ik heb zitten denken hoe Mahmoud zich wel niet moest voelen, maar dan kom je erachter dat hij zo gewelddadig is opgevoed en dan denk je bij jezelf dat hij er ook niks aan kan doen. En hij zou zijn gedachten ook moeilijk kunnen veranderen, want hij weet niet beter.
Ik had van het boek eigenlijk niet zoiets gewelddadigs verwacht, want in het begin leek het allemaal heel erg onschuldig. Maar als je dan eenmaal aan het lezen gaat dan kom je erachter dat het allemaal helemaal niet zo onschuldig is.
De gebeurtenissen zijn allemaal erg belangrijk en ze zijn goed door het boek verdeeld. Het is niet zo dat alle gebeurtenissen allemaal bij elkaar staan, want dan zou het boek aan het eind niet meer boeien. Maar in dit boek is dat goed verdeeld. De gebeurtenis aan het eind van het boek bijv. Deze gebeurtenis is erg gewelddadig maar je ziet wel het beeld zoals het in de werkelijk ook zou gaan. In dit deel van het boek wordt de aanslag die Abdel zou gaan plegen helemaal beschreven en er wordt precies in het boek verteld wat er gebeurd. Dit deel van het boek vond ik heel erg boeiend, mooi en spannend, want het is net of je het zelf meemaakt. Dus dit deel heeft een hele grote indruk op mij gemaakt.
De hoofdpersonen vind ik erg leuk maar toch zou ik hen niet willen zijn, want ze krijgen het alle twee erg moeilijk in de loop van het verhaal. En ik zou niet zo in moeilijkheden willen zijn als zij.
Mahmoud denkt af en toe heel erg anders dan ik maar dat komt omdat hij van een andere cultuur komt. Ik vind deze eigenschap van Mahmoud eigenlijk wel leuk, want zo kom je wat meer te weten over een andere cultuur.
De gedachten van de personen in het verhaal zijn erg goed beschreven dus ik vind dat eigenlijk alle personen wel leven in het boek. Ik kan mezelf tenminste heel goed inleven.
De personen in het verhaal denken heel anders dan dat je denkt, je weet niet wat ze zullen gaan doen en je weet niet wat ze van die ene opmerking weer zullen gaan denken.
Bijv. Mahmoud moet beslissen wat hij zou doen, zou hij het meisje waar hij verliefd op is vermoorden of zou hij zijn familie belazeren en de kans lopen zelf vermoord te worden. Nou Mahmoud kiest dus voor het laatste en dat vind ik een goede keuze. Ik denk in ieder geval dat ik hetzelfde gedaan zou hebben.
Ik vind het een samenhangend verhaal, bijna alles klopt en het staat in een logische samenhangende volgorde. Ik snap in ieder geval goed waar het verhaal over gaat en ik kan het goed begrijpen.
Net zoals ik ook al eerder heb gezegd vind ik het een boeiend verhaal omdat ik er veel over heb geleerd en je er bijna dagelijks wel iets van op het nieuws hoort.
De bouw van het verhaal is eigenlijk hetzelfde als de samenhang van het verhaal. Het boek is hierdoor wel wat interessanter om te lezen, want als het een logische volgorde heeft is het verhaal ook makkelijker te begrijpen.
6. De schrijver van het boek
D schrijver van het boek is Theo Hoogstraaten. Hij hield al jong van muziek maken, tekenen, schilderen, fotograferen en schrijven. Zijn eerste boek heet ‘De toren van de zeven verdiepingen. Hij heeft zo nog meer boeken geschreven:
* Tussen twee vuren
* Blind date
* De liftster
* De spiegelvrouw
* De ramp
Ik heb deze boeken niet gelezen. Hieronder komen een aantal plaatjes van deze boeken.
Dit verhaal speelt zich in de laatste weken van de tweede wereldoorlog af. Dat kun je ook wel zien aan de kaft. Theo Hoogstraaten baseert deze jeugdroman veel op de werkelijkheid. Meer weet ik niet over dit boek, want ik heb het niet gelezen.
De ramp is een jeugdroman voor kinderen vanaf 12 jaar. Theo
Hoogstraaten geeft in zijn boek een zeer realistisch scenario van een spelende kernramp in Noord-Holland. Een groep scholieren maakt een schoolreis op een tjalk en terwijl het schip vast raakt op de Wadden, gaat er iets mis met het koelsysteem van de Amstelcentrale. Twee jongeren, Peter en Esther, verlaten de tjalk in de bijbehorende roeiboot. Ze komen terecht in een van de vele geëvacueerde dorpen, waar ze een zware dosis radioactiviteit oplopen.
Hierdoor wordt dus duidelijk dat Theo Hoogstraaten vooral jeugdromans schrijft.
7. Fragment
Het fragment wat je zodadelijk gaat lezen vind ik zo spannend en leuk, omdat het hele boek eigenlijk uitkomt op dit fragment, hier draait het om. Dit is het fragment dat ze proberen Sharon te vermoorden en de aanslag op het vliegveld zal worden geprobeerd tegen te houden.
Ik typ hier maar een stukje van over, want anders typ ik een heel hoofdstuk over en dat lijkt me niet de bedoeling.
“We gaan met zijn drieën uitstappen, zei Abdel. Zijn stem klonk zoals hij de hele rit had geklonken. Geen spanning, geen emoties. Abdel was volkomen rustig, had de situatie volkomen in de hand. Jij eerst, Leon. Je blijft naast de auto staan met je gezicht naar mij toe.Ik kom via de bestuurdersplaats naar buiten. Denk erom, Thomas, dat ik je vader op die manier permanent onder schot heb. Geen grapjes! Als Leon en ik buiten staan, loopt Leon voor mijn uit achter de auto om en opent jou portier. Jij stapt dan ook uit. Daarna lopen jullie naast elkaar, voor mij uit de vertrekhal in. Denk eraan, ik loop vlak achter jullie. Eén verkeerde beweging en ik schiet. Wat er gaat gebeuren, is Allah’s wil. Dat Allah mij en jullie heeft uitverkoren om Zijn wil ten uitvoer moet brengen, is een eer die we eigenlijk niet waardig zijn. Besef dat goed. Wees er dankbaar voor. Als ik op jullie moet schieten, is het Allah die mijn vinger stuurt. Allah zal niet aarzelen om iemand die Hem dwarsboomt, te doden. Is het helemaal duidelijk wat ik heb gezegd? Als ik nou eens weiger uit te stappen. Leons stem trilde. Net als Thomas zag hij lijkbleek. Als u Allah’s wil dwarsboomt, zal ik Thomas moeten doden. Het klonk koel en zakelijk tegelijk. Ik zal doen wat je zegt. Abdel knikte tevreden. Ik vind het prettig als ik níet op jullie hoef te schieten. Eén vraag nog. Leon probeerde zijn stem onder controle te houden, probeerde ook tijd te winnen, al was het maar om zelf de eerste schok te verwerken. Wat ga je doen, daarbinnen? Wat Allah mij opdraagt. De bus voor hen werd gestart en reed langzaam weg. Achter hen werd getoeterd. Ze stonden op de rijbaan en blokkeerden de rechter rijstrook. Zolang er een bus voor hun auto had gestaan, hadden automobilisten zonder protest in de middelste baan ingevoegd. Maar een personenauto die in de weg stond, riep irritaties op. Tijd om uit te stappen, zei Abdel.
(blz. 118 + 119)
Dit is dus een deel van het fragment dat ik mooi vind, als ik nu nog meer over typ dan moet ik nog ongeveer 2 kantjes en dat vind ik een beetje te veel.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen